Title: The Georgics
Author: Virgil, 70 BC-19 BC
Language: Latin
As this book started as an ASCII text book there are no pictures available.


*** Start of this LibraryBlog Digital Book "The Georgics" ***


PUBLI VERGILI MARONIS

GEORGICON



  LIBER I

  Quid faciat laetas segetes, quo sidere terram
  vertere, Maecenas, ulmisque adiungere vitis
  conveniat, quae cura boum, qui cultus habendo
  sit pecori, apibus quanta experientia parcis,
  hinc canere incipiam.  Vos, o clarissima mundi
  lumina, labentem caelo quae ducitis annum,
  Liber et alma Ceres, vestro si munere tellus
  Chaoniam pingui glandem mutavit arista,
  poculaque inventis Acheloia miscuit uvis;
  et vos, agrestum praesentia numina, Fauni,
  ferte simul Faunique pedem Dryadesque puellae:
  Munera vestra cano.  Tuque o, cui prima frementem
  fudit equum magno tellus percussa tridenti,
  Neptune; et cultor nemorum, cui pinguia Ceae
  ter centum nivei tondent dumeta iuvenci;
  ipse nemus linquens patrium saltusque Lycaei,
  Pan, ovium custos, tua si tibi Maenala curae,
  adsis, o Tegeaee, favens, oleaeque Minerva
  inventrix, uncique puer monstrator aratri,
  et teneram ab radice ferens, Silvane, cupressum,
  dique deaeque omnes, studium quibus arva tueri,
  quique novas alitis non ullo semine fruges,
  quique satis largum caelo demittitis imbrem;
  tuque adeo, quem mox quae sint habitura deorum
  concilia, incertum est, urbisne invisere, Caesar,
  terrarumque velis curam et te maximus orbis
  auctorem frugum tempestatumque potentem
  accipiat, cingens materna tempora myrto,
  an deus inmensi venias maris ac tua nautae
  numina sola colant, tibi serviat ultima Thule
  teque sibi generum Tethys emat omnibus undis,
  anne novum tardis sidus te mensibus addas,
  qua locus Erigonen inter Chelasque sequentis
  panditur---ipse tibi iam bracchia contrahit ardens
  Scorpius et caeli iusta plus parte reliquit---
  quidquid eris,---nam te nec sperant Tartara regem
  nec tibi regnandi veniat tam dira cupido,
  quamvis Elysios miretur Graecia campos
  nec repetita sequi curet Proserpina matrem---
  da facilem cursum atque audacibus adnue coeptis
  ignarosque viae mecum miseratus agrestis
  ingredere et votis iam nunc adsuesce vocari.

  Vere novo, gelidus canis cum montibus humor
  liquitur et Zephyro putris se glaeba resolvit,
  depresso incipiat iam tum mihi taurus aratro
  ingemere et sulco attritus splendescere vomer.
  Illa seges demum votis respondet avari
  agricolae, bis quae solem, bis frigora sensit;
  illius inmensae ruperunt horrea messes.
  At prius ignotum ferro quam scindimus aequor,
  ventos et varium caeli praediscere morem
  cura sit ac patrios cultusque habitusque locorum
  et quid quaeque ferat regio et quid quaeque recuset.
  Hic segetes, illic veniunt felicius uvae,
  arborei fetus alibi, atque iniussa virescunt
  gramina.  Nonne vides, croceos ut Tmolus odores,
  India mittit ebur, molles sua tura Sabaei,
  at Chalybes nudi ferrum, virosaque Pontus
  castorea, Eliadum palmas Epiros equarum.
  Continuo has leges aeternaque foedera certis
  inposuit natura locis, quo tempore primum
  Deucalion vacuum lapides iactavit in orbem,
  unde homines nati, durum genus.  Ergo age, terrae
  pingue solum primis extemplo a mensibus anni
  fortes invertant tauri glaebasque iacentis
  pulverulenta coquat maturis solibus aestas;
  at si non fuerit tellus fecunda, sub ipsum
  Arcturum tenui sat erit suspendere sulco:
  illic, officiant laetis ne frugibus herbae,
  hic, sterilem exiguus ne deserat humor harenam.

  Alternis idem tonsas cessare novalis
  et segnem patiere situ durescere campum;
  aut ibi flava seres mutato sidere farra,
  unde prius laetum siliqua quassante legumen
  aut tenuis fetus viciae tristisque lupini
  sustuleris fragilis calamos silvamque sonantem.
  Urit enim lini campum seges, urit avenae,
  urunt Lethaeo perfusa papavera somno:
  sed tamen alternis facilis labor, arida tantum
  ne saturare fimo pingui pudeat sola neve
  effetos cinerem inmundum iactare per agros.
  Sic quoque mutatis requiescunt fetibus arva;
  nec nulla interea est inaratae gratia terrae.
  Saepe etiam sterilis incendere profuit agros
  atque levem stipulam crepitantibus urere flammis:
  sive inde occultas viris et pabula terrae
  pinguia concipiunt, sive illis omne per ignem
  excoquitur vitium atque exsudat inutilis humor,
  seu pluris calor ille vias et caeca relaxat
  spiramenta, novas veniat qua sucus in herbas,
  seu durat magis et venas adstringit hiantis,
  ne tenues pluviae rapidive potentia solis
  acrior aut Boreae penetrabile frigus adurat.
  Multum adeo, rastris glaebas qui frangit inertis
  vimineasque trahit cratis, iuvat arva, neque illum
  flava Ceres alto nequiquam spectat Olympo;
  et qui, proscisso quae suscitat aequore terga,
  rursus in obliquum verso perrumpit aratro,
  exercetque frequens tellurem atque imperat arvis.
  Humida solstitia atque hiemes orate serenas,
  agricolae; hiberno laetissima pulvere farra,
  laetus ager:  nullo tantum se Mysia cultu
  iactat et ipsa suas mirantur Gargara messis.
  Quid dicam, iacto qui semine comminus arva
  insequitur cumulosque ruit male pinguis harenae
  deinde satis fluvium inducit rivosque sequentis
  et, cum exustus ager morientibus aestuat herbis,
  ecce supercilio clivosi tramitis undam
  elicit.  illa cadens raucum per levia murmur
  saxa ciet, scatebrisque arentia temperat arva.
  Quid qui, ne gravidis procumbat culmus aristis,
  luxuriem segetum tenera depascit in herba,
  cum primum sulcos aequant sata.  quique paludis
  collectum humorem bibula deducit harena.
  Praesertim incertis si mensibus amnis abundans
  exit et obducto late tenet omnia limo,
  unde cavae tepido sudant humore lacunae.

  Nec tamen, haec cum sint hominumque boumque labores
  versando terram experti, nihil inprobus anser
  Strymoniaeque grues et amaris intiba fibris
  officiunt aut umbra nocet.  Pater ipse colendi
  haud facilem esse viam voluit, primusque per artem
  movit agros curis acuens mortalia corda
  nec torpere gravi passus sua regna veterno.
  Ante Iovem nulli subigebant arva coloni;
  ne signare quidem aut partiri limite campum
  fas erat:  in medium quaerebant ipsaque tellus
  omnia liberius nullo poscente ferebat.
  Ille malum virus serpentibus addidit atris
  praedarique lupos iussit pontumque moveri,
  mellaque decussit foliis ignemque removit
  et passim rivis currentia vina repressit,
  ut varias usus meditando extunderet artis
  paulatim et sulcis frumenti quaereret herbam.
  [Ut silicis venis abstrusum excuderet ignem.]
  Tunc alnos primum fluvii sensere cavatas;
  navita tum stellis numeros et nomina fecit,
  Pleiadas, Hyadas, claramque Lycaonis Arcton;
  tum laqueis captare feras et fallere visco
  inventum et magnos canibus circumdare saltus;
  atque alius latum funda iam verberat amnem
  alta petens, pelagoque alius trahit humida lina;
  tum ferri rigor atque argutae lamina serrae,---
  nam primi cuneis scindebant fissile lignum
  tum variae venere artes.  Labor omnia vicit
  inprobus et duris urgens in rebus egestas.
  Prima Ceres ferro mortalis vertere terram
  instituit, cum iam glandes atque arbuta sacrae
  deficerent silvae et victum Dodona negaret.
  Mox et frumentis labor additus, ut mala culmos
  esset robigo segnisque horreret in arvis
  carduus; intereunt segetes, subit aspera silva,
  lappaeque tribolique, interque nitentia culta
  infelix lolium et steriles dominantur avenae.
  Quod nisi et adsiduis herbam insectabere rastris,
  et sonitu terrebis aves, et ruris opaci
  falce premes umbras votisque vocaveris imbrem,
  heu magnum alterius frustra spectabis acervum,
  concussaque famem in silvis solabere quercu.

  Dicendum et, quae sint duris agrestibus arma,
  quis sine nec potuere seri nec surgere messes:
  vomis et inflexi primum grave robur aratri
  tardaque Eleusinae matris volventia plaustra
  tribulaque traheaeque et iniquo pondere rastri;
  virgea praeterea Celei vilisque supellex,
  arbuteae crates et mystica vannus Iacchi.
  Omnia quae multo ante memor provisa repones,
  si te digna manet divini gloria ruris.
  Continuo in silvis magna vi flexa domatur
  in burim et curvi formam accipit ulmus aratri.
  Huic a stirpe pedes temo protentus in octo,
  binae aures, duplici aptantur dentalia dorso
  caeditur et tilia ante iugo levis altaque fagus,
  stivaque, quae currus a tergo torqueat imos,
  et suspensa focis explorat robora fumus.

  Possum multa tibi veterum praecepta referre,
  ni refugis tenuisque piget cognoscere curas.
  Area cum primis ingenti aequanda cylindro
  et vertenda manu et creta solidanda tenaci,
  ne subeant herbae neu pulvere victa fatiscat,
  tum variae inludant pestes:  saepe exiguus mus
  sub terris posuitque domos atque horrea fecit,
  aut oculis capti fodere cubilia talpae,
  inventusque cavis bufo et quae plurima terrae
  monstra ferunt, populatque ingentem farris acervum
  curculio atque inopi metuens formica senectae.
  Contemplator item, cum se nux plurima silvis
  induet in florem et ramos curvabit olentis.
  Si superant fetus, pariter frumenta sequentur
  magnaque cum magno veniet tritura calore;
  at si luxuria foliorum exuberat umbra,
  nequiquam pinguis palea teret area culmos.
  Semina vidi equidem multos medicare serentis
  et nitro prius et nigra perfundere amurca,
  grandior ut fetus siliquis fallacibus esset,
  et, quamvis igni exiguo, properata maderent.
  Vidi lecta diu et multo spectata labore
  degenerare tamen, ni vis humana quot annis
  maxima quaeque manu legeret.  Sic omnia fatis
  in peius ruere ac retro sublapsa referri,
  non aliter, quam qui adverso vix flumine lembum
  remigiis subigit, si bracchia forte remisit,
  atque illum in praeceps prono rapit alveus amni.

  Praeterea tam sunt Arcturi sidera nobis
  Haedorumque dies servandi et lucidus Anguis,
  quam quibus in patriam ventosa per aequora vectis
  pontus et ostriferi fauces temptantur Abydi.
  Libra die somnique pares ubi fecerit horas
  et medium luci atque umbris iam dividit orbem,
  exercete, viri, tauros, serite hordea campis
  usque sub extremum brumae intractabilis imbrem;
  nec non et lini segetem et Cereale papaver
  tempus humo tegere et iamdudum incumbere aratris,
  dum sicca tellure licet, dum nubila pendent.
  Vere fabis satio; tum te quoque, Medica, putres
  accipiunt sulci et milio venit annua cura,
  candidus auratis aperit cum cornibus annum
  Taurus et averso cedens Canis occidit astro.
  At si triticeam in messem robustaque farra
  exercebis humum solisque instabis aristis,
  ante tibi Eoae Atlantides abscondantur
  Gnosiaque ardentis decedat stella Coronae,
  debita quam sulcis committas semina quamque
  invitae properes anni spem credere terrae.
  Multi ante occasum Maiae coepere; sed illos
  exspectata seges vanis elusit avenis.
  Si vero viciamque seres vilemque phaselum
  nec Pelusiacae curam aspernabere lentis,
  haud obscura cadens mittet tibi signa Bootes:
  incipe et ad medias sementem extende pruinas.

  Idcirco certis dimensum partibus orbem
  per duodena regit mundi Sol aureus astra.
  Quinque tenent caelum zonae; quarum una corusco
  semper sole rubens et torrida semper ab igni;
  quam circum extremae dextra laevaque trahuntur
  caeruleae, glacie concretae atque imbribus atris;
  has inter mediamque duae mortalibus aegris
  munere concessae divom, et via secta per ambas,
  obliquus qua se signorum verteret ordo.
  Mundus, ut ad Scythiam Rhipaeasque arduus arces
  consurgit, premitur Libyae devexus in austros.
  Hic vertex nobis semper sublimis; at illum
  sub pedibus Styx atra videt Manesque profundi.
  Maximus hic flexu sinuoso elabitur Anguis
  circum perque duas in morem fluminis Arctos,
  Arctos Oceani metuentis aequore tingui.
  Illic, ut perhibent, aut intempesta silet nox,
  semper et obtenta densentur nocte tenebrae,
  aut redit a nobis Aurora diemque reducit;
  nosque ubi primus equis Oriens adflavit anhelis,
  illic, sera rubens accendit lumina Vesper.
  Hinc tempestates dubio praediscere caelo
  possumus, hinc messisque diem tempusque serendi,
  et quando infidum remis inpellere marmor
  conveniat, quando armatas deducere classis,
  aut tempestivam silvis evertere pinum.

  Nec frustra signorum obitus speculamur et ortus,
  temporibusque parem diversis quattuor annum.
  Frigidus agricolam si quando continet imber,
  multa, forent quae mox caelo properanda sereno,
  maturare datur:  durum procudit arator
  vomeris obtunsi dentem, cavat arbore lintres,
  aut pecori signum aut numeros inpressit acervis.
  Exacuunt alii vallos furcasque bicornis
  atque Amerina parant lentae retinacula viti.
  Nunc facilis rubea texatur fiscina virga,
  nunc torrete igni fruges, nunc frangite saxo.
  Quippe etiam festis quaedam exercere diebus
  fas et iura sinunt; rivos deducere nulla
  religio vetuit, segeti praetendere saepem,
  insidias avibus moliri, incendere vepres,
  balantumque gregem fluvio mersare salubri.
  Saepe oleo tardi costas agitator aselli
  vilibus aut onerat pomis, lapidemque revertens
  incusum aut atrae massam picis urbe reportat.

  Ipsa dies alios alio dedit ordine Luna
  felicis operum.  Quintam fuge:  pallidus Orcus
  Eumenidesque satae; tum partu Terra nefando
  Coeumque Iapetumque creat saevumque Typhoea
  et coniuratos caelum rescindere fratres.
  Ter sunt conati inponere Pelio Ossam
  scilicet, atque Ossae frondosum involvere Olympum;
  ter pater exstructos disiecit fulmine montis.
  Septima post decimam felix et ponere vitem
  et prensos domitare boves et licia telae
  addere:  nona fugae melior, contraria furtis.

  Multa adeo gelida melius se nocte dedere,
  aut cum sole novo terras inrorat Eous.
  Nocte leves melius stipulae, nocte arida prata
  tondentur, noctes lentus non deficit humor.
  Et quidam seros hiberni ad luminis ignis
  pervigilat ferroque faces inspicat acuto;
  interea longum cantu solata laborem
  arguto coniunx percurrit pectine telas,
  aut dulcis musti Volcano decoquit humorem
  et foliis undam trepidi despumat aeni.
  At rubicunda Ceres medio succiditur aestu
  et medio tostas aestu terit area fruges.
  Nudus ara, sere nudus; hiems ignava colono.
  Frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur
  mutuaque inter se laeti convivia curant.
  Invitat genialis hiems curasque resolvit,
  ceu pressae cum iam portum tetigere carinae,
  puppibus et laeti nautae inposuere coronas.
  Sed tamen et quernas glandes tum stringere tempus
  et lauri bacas oleamque cruentaque myrta,
  tum gruibus pedicas et retia ponere cervis
  auritosque sequi lepores, tum figere dammas,
  stuppea torquentem Balearis verbera fundae,
  cum nix alta iacet, glaciem cum flumina trudunt.

  Quid tempestates autumni et sidera dicam,
  atque, ubi iam breviorque dies et mollior aestas,
  quae vigilanda viris.  vel cum ruit imbriferum ver,
  spicea iam campis cum messis inhorruit et cum
  frumenta in viridi stipula lactentia turgent.
  Saepe ego, cum flavis messorem induceret arvis
  agricola et fragili iam stringeret hordea culmo,
  omnia ventorum concurrere proelia vidi,
  quae gravidam late segetem ab radicibus imis
  sublimem expulsam eruerent; ita turbine nigro
  ferret hiems culmumque levem stipulasque volantis.
  Saepe etiam inmensum caelo venit agmen aquarum
  et foedam glomerant tempestatem imbribus atris
  collectae ex alto nubes; ruit arduus aether
  et pluvia ingenti sata laeta boumque labores
  diluit; inplentur fossae et cava flumina crescunt
  cum sonitu fervetque fretis spirantibus aequor.
  Ipse pater media nimborum in nocte corusca
  fulmina molitur dextra; quo maxuma motu
  terra tremit; fugere ferae et mortalia corda
  per gentis humilis stravit pavor; ille flagranti
  aut Athon aut Rhodopen aut alta Ceraunia telo
  deicit; ingeminant austri et densissimus imber;
  nunc nemora ingenti vento, nunc litora plangunt.
  Hoc metuens caeli menses et sidera serva,
  frigida Saturni sese quo stella receptet,
  quos ignis caelo Cyllenius erret in orbis.
  In primis venerare deos atque annua magnae
  sacra refer Cereri laetis operatus in herbis
  extremae sub casum hiemis, iam vere sereno.
  Tum pingues agni et tum mollissima vina,
  tum somni dulces densaeque in montibus umbrae.
  Cuncta tibi Cererem pubes agrestis adoret;
  cui tu lacte favos et miti dilue Baccho,
  terque novas circum felix eat hostia fruges,
  omnis quam chorus et socii comitentur ovantes,
  et Cererem clamore vocent in tecta; neque ante
  falcem maturis quisquam supponat aristis,
  quam Cereri torta redimitus tempora quercu
  det motus incompositos et carmina dicat.

  Atque haec ut certis possemus discere signis,
  aestusque pluviasque et agentis frigora ventos,
  ipse Pater statuit, quid menstrua Luna moneret,
  quo signo caderent austri, quid saepe videntes
  agricolae propius stabulis armenta tenerent.
  Continuo ventis surgentibus aut freta ponti
  incipiunt agitata tumescere et aridus altis
  montibus audiri fragor aut resonantia longe
  litora misceri et nemorum increbrescere murmur.
  Iam sibi tum a curvis male temperat unda carinis,
  cum medio celeres revolant ex aequore mergi
  clamoremque ferunt ad litora, cumque marinae
  in sicco ludunt fulicae notasque paludes
  deserit atque altam supra volat ardea nubem.
  Saepe etiam stellas vento inpendente videbis
  praecipitis caelo labi noctisque per umbram
  flammarum longos a tergo albescere tractus;
  saepe levem paleam et frondes volitare caducas
  aut summa nantis in aqua colludere plumas.
  At Boreae de parte trucis cum fulminat et cum
  Eurique Zephyrique tonat domus:  omnia plenis
  rura natant fossis atque omnis navita ponto
  humida vela legit.  Numquam inprudentibus imber
  obfuit:  aut illum surgentem vallibus imis
  aeriae fugere grues, aut bucula caelum
  suspiciens patulis captavit naribus auras,
  aut arguta lacus circumvolitavit hirundo
  et veterem in limo ranae cecinere querelam.
  Saepius et tectis penetralibus extulit ova
  angustum formica terens iter et bibit ingens
  arcus et e pastu decedens agmine magno
  corvorum increpuit densis exercitus alis.
  Iam variae pelagi volucres et quae Asia circum
  dulcibus in stagnis rimantur prata Caystri,
  certatim largos umeris infundere rores:
  nunc caput obiectare fretis, nunc currere in undas
  et studio incassum videas gestire lavandi.
  Tum cornix plena pluviam vocat inproba voce
  et sola in sicca secum spatiatur harena.
  Ne nocturna quidem carpentes pensa puellae
  nescivere hiemem, testa cum ardente viderent
  scintillare oleum et putris concrescere fungos.

  Nec minus ex imbri soles et aperta serena
  prospicere et certis poteris cognoscere signis:
  nam neque tum stellis acies obtunsa videtur,
  nec fratris radiis obnoxia surgere Luna,
  tenuia nec lanae per caelum vellera ferri;
  non tepidum ad solem pinnas in litore pandunt
  dilectae Thetidi alcyones, non ore solutos
  inmundi meminere sues iactare maniplos.
  At nebulae magis ima petunt campoque recumbunt,
  solis et occasum servans de culmine summo
  nequiquam seros exercet noctua cantus.
  Adparet liquido sublimis in aere Nisus
  et pro purpureo poenas dat Scylla capillo:
  quacumque illa levem fugiens secat aethera pinnis,
  ecce inimicus, atrox, magno stridore per auras
  insequitur Nisus; qua se fert Nisus ad auras,
  illa levem fugiens raptim secat aethera pinnis
  Tum liquidas corvi presso ter gutture voces
  aut quater ingeminant, et saepe cubilibus altis
  nescio qua praeter solitum dulcedine laeti
  inter se in foliis strepitant; iuvat imbribus actis
  progeniem parvam dulcisque revisere nidos;
  haud equidem credo, quia sit divinitus illis
  ingenium aut rerum fato prudentia maior;
  verum ubi tempestas et caeli mobilis humor
  mutavere vias et Iuppiter uvidus austris
  denset, erant quae rara modo, et, quae densa, relaxat,
  vertuntur species animorum et pectora motus
  nunc alios, alios, dum nubila ventus agebat,
  concipiunt:  hinc ille avium concentus in agris
  et laetae pecudes et ovantes gutture corvi.

  Si vero solem ad rapidum lunasque sequentis
  ordine respicies, numquam te crastina fallet
  hora neque insidiis noctis capiere serenae.
  Luna, revertentis cum primum colligit ignis,
  si nigrum obscuro conprenderit aera cornu,
  maxumus agricolis pelagoque parabitur imber;
  at si virgineum suffuderit ore ruborem,
  ventus erit; vento semper rubet aurea Phoebe.
  Sin ortu quarto, namque is certissimus auctor,
  pura neque obtunsis per caelum cornibus ibit,
  totus et ille dies et qui nascentur ab illo
  exactum ad mensem pluvia ventisque carebunt,
  votaque servati solvent in litore nautae
  Glauco et Panopeae et Inoo Melicertae.
  Sol quoque et exoriens et cum se condet in undas
  signa dabit; solem certissima signa sequuntur,
  et quae mane refert et quae surgentibus astris.
  Ille ubi nascentem maculis variaverit ortum
  conditus in nubem medioque refugerit orbe,
  suspecti tibi sint imbres; namque urget ab alto
  arboribusque satisque Notus pecorique sinister.
  Aut ubi sub lucem densa inter nubila sese
  diversi rumpent radii aut ubi pallida surget
  Tithoni croceum linquens Aurora cubile,
  heu male tum mitis defendet pampinus uvas:
  tam multa in tectis crepitans salit horrida grando.
  Hoc etiam, emenso cum iam decedit Olympo,
  profuerit meminisse magis; nam saepe videmus
  ipsius in voltu varios errare colores:
  caeruleus pluviam denuntiat, igneus Euros;
  sin maculae incipient rutilo inmiscerier igni,
  omnia tum pariter vento nimbisque videbis
  fervere.  Non illa quisquam me nocte per altum
  ire, neque a terra moneat convellere funem.
  At si, cum referetque diem condetque relatum,
  lucidus orbis erit, frustra terrebere nimbis
  et claro silvas cernes Aquilone moveri.
  Denique quid vesper serus vehat, unde serenas
  ventus agat nubes, quid cogitet humidus Auster,
  sol tibi signa dabit.  Solem quis dicere falsum
  audeat.  Ille etiam caecos instare tumultus
  saepe monet fraudemque et operta tumescere bella.
  Ille etiam exstincto miseratus Caesare Romam,
  cum caput obscura nitidum ferrugine texit
  inpiaque aeternam timuerunt saecula noctem.
  Tempore quamquam illo tellus quoque et aequora ponti
  obscenaeque canes inportunaeque volucres
  signa dabant.  Quotiens Cyclopum effervere in agros
  vidimus undantem ruptis fornacibus Aetnam
  flammarumque globos liquefactaque volvere saxa!
  Armorum sonitum toto Germania caelo
  audiit, insolitis tremuerunt motibus Alpes.
  Vox quoque per lucos volgo exaudita silentis
  ingens et simulacra modis pallentia miris
  visa sub obscurum noctis, pecudesque locutae,
  infandum! sistunt amnes terraeque dehiscunt
  et maestum inlacrimat templis ebur aeraque sudant.
  Proluit insano contorquens vertice silvas
  fluviorum rex Eridanus camposque per omnis
  cum stabulis armenta tulit.  Nec tempore eodem
  tristibus aut extis fibrae adparere minaces
  aut puteis manare cruor cessavit et altae
  per noctem resonare lupis ululantibus urbes.
  Non alias caelo ceciderunt plura sereno
  fulgura nec diri totiens arsere cometae.
  ergo inter sese paribus concurrere telis
  Romanas acies iterum videre Philippi;
  nec fuit indignum superis, bis sanguine nostro
  Emathiam et latos Haemi pinguescere campos.
  Scilicet et tempus veniet, cum finibus illis
  agricola incurvo terram molitus aratro
  exesa inveniet scabra robigine pila
  aut gravibus rastris galeas pulsabit inanis
  grandiaque effossis mirabitur ossa sepulchris.
  Di patrii, Indigetes, et romule Vestaque mater,
  quae Tuscum Tiberim et Romana Palatia servas,
  hunc saltem everso iuvenem succurrere saeclo
  ne prohibete! Satis iam pridem sanguine nostro
  Laomedonteae luimus periuria Troiae;
  iam pridem nobis caeli te regia, Caesar,
  invidet atque hominum queritur curare triumphos;
  quippe ubi fas versum atque nefas:  tot bella per orbem,
  tam multae scelerum facies; non ullus aratro
  dignus honos, squalent abductis arva colonis
  et curvae rigidum falces conflantur in ensem.
  Hinc movet Euphrates, illinc Germania bellum;
  vicinae ruptis inter se legibus urbes
  arma ferunt; saevit toto Mars inpius orbe;
  ut cum carceribus sese effudere quadrigae,
  addunt in spatia et frustra retinacula tendens
  fertur equis auriga neque audit currus habenas.



  PUBLI VERGILI MARNOIS

  GEORGICON


  LIBER II

  Hactenus arvorum cultus et sidera caeli,
  nunc te, Bacche, canam, nec non silvestria tecum
  virgulta et prolem tarde crescentis olivae.
  Huc, pater o Lenaee---tuis hic omnia plena
  muneribus, tibi pampineo gravidus autumno
  floret ager, spumat plenis vindemia labris---
  huc, pater o Lenaee, veni nudataque musto
  tingue novo mecum direptis crura cothurnis.

  Principio arboribus varia est natura creandis.
  namque aliae nullis hominum cogentibus ipsae
  sponte sua veniunt camposque et flumina late
  curva tenent, ut molle siler lentaeque genestae,
  populus et glauca canentia fronde salicta;
  pars autem posito surgunt de semine, ut altae
  castaneae nemorumque Iovi quae maxima frondet
  aesculus atque habitae Grais oracula quercus.
  Pullulat ab radice aliis densissima silva,
  ut cerasis ulmisque; etiam Parnasia laurus
  parva sub ingenti matris se subicit umbra.
  Hos natura modos primum dedit, his genus omne
  silvarum fruticumque viret nemorumque sacrorum.

  Sunt aliae, quas ipse via sibi repperit usus.
  Hic plantas tenero abscindens de corpore matrum
  deposuit sulcis, hic stirpes obruit arvo
  quadrifidasque sudes et acuto robore vallos;
  silvarumque aliae pressos propaginis arcus
  exspectant et viva sua plantaria terra;
  nil radicis egent aliae summumque putator
  haud dubitat terrae referens mandare cacumen.
  Quin et caudicibus sectis---mirabile dictu---
  truditur e sicco radix oleagina ligno.
  Et saepe alterius ramos inpune videmus
  vertere in alterius mutatamque insita mala
  ferre pirum et prunis lapidosa rubescere corna.

  Quare agite o proprios generatim discite cultus,
  agricolae, fructusque feros mollite colendo,
  neu segnes iaceant terrae.  Iuvat Ismara Baccho
  conserere atque olea magnum vestire Taburnum.
  Tuque ades inceptumque una decurre laborem,
  O decus, o famae merito pars maxima nostrae,
  Maecenas, pelagoque volans da vela patenti;
  non ego cuncta meis amplecti versibus opto,
  non, mihi si linguae centum sint oraque centum,
  ferrea vox; ades et primi lege litoris oram.
  In manibus terrae; non hic te carmine ficto
  atque per ambages et longa exorsa tenebo.

  Sponte sua quae se tollunt in luminis oras,
  infecunda quidem, sed laeta et fortia surgunt;
  quippe solo natura subest.  Tamen haec quoque, si quis
  inserat aut scrobibus mandet mutata subactis,
  exuerint silvestrem animum cultuque frequenti
  in quascumque voles artis haud tarda sequentur.
  Nec non et sterilis, quae stirpibus exit ab imis,
  hoc faciat, vacuos si sit digesta per agros;
  nunc altae frondes et rami matris opacant
  crescentique adimunt fetus uruntque ferentem.
  Iam quae seminibus iactis se sustulit arbos
  tarda venit seris factura nepotibus umbram,
  pomaque degenerant sucos oblita priores
  et turpis avibus praedam fert uva racemos.
  Scilicet omnibus est labor inpendendus et omnes
  cogendae in sulcum ac multa mercede domandae.
  Sed truncis oleae melius, propagine vites
  respondent, solido Paphiae de robore myrtus;
  plantis et durae coryli nascuntur et ingens
  fraxinus Herculeaeque arbos umbrosa coronae
  Chaoniique patris glandes, etiam ardua palma
  nascitur et casus abies visura marinos.

  Inseritur vero et fetu nucis arbutus horrida,
  et steriles platani malos gessere valentis;
  castaneae fagus, ornusque incanuit albo
  flore piri glandemque sues fregere sub ulmis.
  Nec modus inserere atque oculos inponere simplex.
  Nam qua se medio trudunt de cortice gemmae
  et tenuis rumpunt tunicas, angustus in ipso
  fit nodo sinus:  huc aliena ex arbore germen
  includunt udoque docent inolescere libro.
  Aut rursum enodes trunci resecantur et alte
  finditur in solidum cuneis via, deinde feraces
  plantae inmittuntur:  nec longum tempus, et ingens
  exsilit ad caelum ramis felicibus arbos
  miraturque novas frondes et non sua poma.

  Praeterea genus haud unum nec fortibus ulmis
  nec salici lotoque neque Idaeis cyparissis,
  nec pingues unam in faciem nascuntur olivae,
  orchades et radii et amara pausia baca
  pomaque et Alcinoi silvae, nec surculus idem
  Crustumiis Syriisque piris gravibusque volemis.
  Non eadem arboribus pendet vindemia nostris,
  quam Methymnaeo carpit de palmite Lesbos;
  sunt Thasiae vites, sunt et Mareotides albae,
  pinguibus hae terris habiles, levioribus illae,
  et passo Psithia utilior tenuisque Lageos
  temptatura pedes olim vincturaque linguam,
  purpureae preciaeque, et quo te carmine dicam,
  Rhaetica?  Nec cellis ideo contende Falernis.
  Sunt et Amineae vites, firmissima vina,
  Tmolius adsurgit quibus et rex ipse Phanaeus;
  Argitisque minor, cui non certaverit ulla
  aut tantum fluere aut totidem durare per annos.
  Non ego te, Dis et mensis accepta secundis,
  transierim, Rhodia, et tumidis, Bumaste, racemis.
  Sed neque quam multae species nec nomina quae sint,
  est numerus; neque enim numero conprendere refert;
  quem qui scire velit, Libyci velit aequoris idem
  discere quam multae Zephyro turbentur harenae,
  aut ubi navigiis violentior incidit Eurus,
  nosse, quot Ionii veniant ad litora fluctus.

  Nec vero terrae ferre omnes omnia possunt.
  fluminibus salices crassisque paludibus alni
  nascuntur, steriles saxosis montibus orni;
  litora myrtetis laetissima; denique apertos
  Bacchus amat collis, aquilonem et frigora taxi.
  Aspice et extremis domitum cultoribus orbem
  Eoasque domos Arabum pictosque Gelonos:
  divisae arboribus patriae.  Sola India nigrum
  fert ebenum, solis est turea virga Sabaeis.
  Quid tibi odorato referam sudantia ligno
  balsamaque et bacas semper frondentis acanthi?
  Quid nemora Aethiopum molli canentia lana,
  velleraque ut foliis depectant tenuia Seres;
  aut quos Oceano propior gerit India lucos,
  extremi sinus orbis, ubi aera vincere summum
  arboris haud ullae iactu potuere sagittae?
  Et gens illa quidem sumptis non tarda pharetris.
  Media fert tristis sucos tardumque saporem
  felicis mali, quo non praesentius ullum,
  pocula si quando saevae infecere novercae,
  miscueruntque herbas et non innoxia verba,
  auxilium venit ac membris agit atra venena.
  Ipsa ingens arbos faciemque simillima lauro;
  et, si non alium late iactaret odorem,
  laurus erat; folia haud ullis labentia ventis;
  flos ad prima tenax; animas et olentia Medi
  ora fovent illo et senibus medicantur anhelis.
  sed neque Medorum, silvae ditissima, terra,
  nec pulcher Ganges atque auro turbidus Hermus
  laudibus Italiae certent, non Bactra neque Indi
  totaque turiferis Panchaia pinguis harenis.
  Haec loca non tauri spirantes naribus ignem
  invertere satis inmanis dentibus hydri
  nec galeis densisque virum seges horruit hastis;
  sed gravidae fruges et Bacchi Massicus humor
  inplevere; tenent oleae armentaque laeta.
  Hinc bellator equus campo sese arduus infert;
  hinc albi, Clitumne, greges et maxima taurus
  victima, saepe tuo perfusi flumine sacro,
  Romanos ad templa deum duxere triumphos.
  Hic ver adsiduum atque alienis mensibus aestas
  bis gravidae pecudes, bis pomis utilis arbos.
  At rabidae tigres absunt et saeva leonum
  semina nec miseros fallunt aconita legentis
  nec rapit inmensos orbis per humum neque tanto
  squameus in spiram tractu se colligit anguis.
  Adde tot egregias urbes operumque laborem,
  tot congesta manu praeruptis oppida saxis
  fluminaque antiquos subter labentia muros.
  An mare, quod supra, memorem, quodque adluit infra
  anne lacus tantos?  Te, Lari maxume, teque,
  fluctibus et fremitu adsurgens Benace marino
  an memorem portus Lucrinoque addita claustra
  atque indignatum magnis stridoribus aequor
  Iulia qua ponto longe sonat unda refuso
  Tyrrhenusque fretis inmittitur aestus Avernis?
  Haec eadem argenti rivos aerisque metalla
  ostendit venis atque auro plurima fluxit.
  Haec genus acre virum, Marsos pubemque Sabellam
  adsuetumque malo Ligurem Volscosque verutos
  extulit, haec Decios, Marios, magnosque Camillos,
  Scipiadas duros bello et te, maxume Caesar,
  qui nunc extremis Asiae iam victor in oris
  inbellem avertis Romanis arcibus Indum.
  Salve, magna parens frugum, Saturnia tellus,
  magna virum; tibi res antiquae laudis et artem
  ingredior, sanctos ausus recludere fontis,
  Ascraeumque cano Romana per oppida carmen.

  Nunc locus arvorum ingeniis:  quae robora cuique,
  quis color et quae sit rebus natura ferendis.
  Difficiles primum terrae collesque maligni,
  tenuis ubi argilla et dumosis calculus arvis,
  Palladia gaudent silva vivacis olivae.
  Indicio est tractu surgens oleaster eodem
  plurimus et strati bacis silvestribus agri.
  At quae pinguis humus dulcique uligine laeta,
  quique frequens herbis et fertilis ubere campus---
  qualem saepe cava montis convalle solemus
  despicere; huc summis liquuntur rupibus amnes
  felicemque trahunt limum---quique editus austro
  et filicem curvis invisam pascit aratris:
  hic tibi praevalidas olim multoque fluentis
  sufficiet Baccho vitis, hic fertilis uvae,
  hic laticis, qualem pateris libamus et auro,
  inflavit cum pinguis ebur Tyrrhenus ad aras,
  lancibus et pandis fumantia reddimus exta.
  Sin armenta magis studium vitulosque tueri
  aut ovium fetum aut urentis culta capellas,
  saltus et saturi petito longinqua Tarenti
  et qualem infelix amisit Mantua campum,
  pascentem niveos herboso flumine cycnos;
  non liquidi gregibus fontes, non gramina deerunt;
  et, quantum longis carpent armenta diebus,
  exigua tantum gelidus ros nocte reponet.
  Nigra fere et presso pinguis sub vomere terra
  et cui putre solum,---namque hoc imitamur arando---
  optima frumentis; non ullo ex aequore cernes
  plura domum tardis decedere plaustra iuvencis;
  aut unde iratus silvam devexit arator
  et nemora evertit multos ignava per annos
  antiquasque domos avium cum stirpibus imis
  eruit; illae altum nidis petiere relictis,
  at rudis enituit inpulso vomere campus.
  Nam ieiuna quidem clivosi glarea ruris
  vix humilis apibus casias roremque ministrat;
  et tophus scaber et nigris exesa chelydris
  creta negant alios aeque serpentibus agros
  dulcem ferre cibum et curvas praebere latebras.
  Quae tenuem exhalat nebulam fumosque volucris
  et bibit humorem et, cum volt, ex se ipsa remittit
  quaeque suo semper viridi se gramine vestit
  nec scabie et salsa laedit robigine ferrum:
  illa tibi laetis intexet vitibus ulmos,
  illa ferax oleo est, illam experiere colendo
  et facilem pecori et patientem vomeris unci.
  Talem dives arat Capua et vicina Vesevo
  ora iugo et vacuis Clanius non aequus Acerris.

  Nunc, quo quamque modo possis cognoscere, dicam.
  Rara sit an supra morem si densa requires---
  altera frumentis quoniam favet, altera Baccho,
  densa magis Cereri, rarissima quaeque Lyaeo---
  ante locum capies oculis alteque iubebis
  in solido puteum demitti omnemque repones
  rursus humum et pedibus summas aequabis harenas.
  Si deerunt, rarum pecorique et vitibus almis
  aptius uber erit; sin in sua posse negabunt
  ire loca et scrobibus superabit terra repletis,
  spissus ager; glaebas cunctantis crassaque terga
  exspecta et validis terram proscinde iuvencis.
  Salsa autem tellus et quae perhibetur amara,
  frugibus infelix---ea nec mansuescit arando
  nec Baccho genus aut pomis sua nomina servat---
  tale dabit specimen:  tu spisso vimine qualos
  colaque prelorum fumosis deripe tectis;
  huc ager ille malus dulcesque a fontibus undae
  ad plenum calcentur; aqua eluctabitur omnis
  scilicet, et grandes ibunt per vimina guttae;
  at sapor indicium faciet manifestus et ora
  tristia temptantum sensu torquebit amaro.
  Pinguis item quae sit tellus, hoc denique pacto
  discimus:  haud umquam manibus iactata fatiscit,
  sed picis in morem ad digitos lentescit habendo.
  Humida maiores herbas alit, ipsaque iusto
  laetior.  Ah nimium ne sit mihi fertilis illa
  nec se praevalidam primis ostendat aristis!
  Quae gravis est, ipso tacitam se pondere prodit,
  quaeque levis.  Promptum est oculis praediscere nigram,
  et quis cui color.  At sceleratum exquirere frigus
  difficile est:  piceae tantum taxique nocentes
  interdum aut hederae pandunt vestigia nigrae
  his animadversis terram multo ante memento
  excoquere et magnos scrobibus concidere montis,
  ante supinatas aquiloni ostendere glaebas,
  quam laetum infodias vitis genus.  Optima putri
  arva solo:  id venti curant gelidaeque pruinae
  et labefacta movens robustus iugera fossor.
  Ac si quos haud ulla viros vigilantia fugit,
  ante locum similem exquirunt, ubi prima paretur
  arboribus seges et quo mox digesta feratur,
  mutatam ignorent subito ne semina matrem.
  Quin etiam caeli regionem in cortice signant,
  ut, quo quaeque modo steterit, qua parte calores
  Austrinos tulerit, quae terga obverterit axi,
  restituant:  adeo in teneris consuescere multum est.
  Collibus an plano melius sit ponere vitem,
  quaere prius.  Si pinguis agros metabere campi,
  densa sere; in denso non segnior ubere Bacchus;
  sin tumulis adclive solum collisque supinos,
  indulge ordinibus, nec setius omnis in unguem
  arboribus positis secto via limite quadret.
  Ut saepe ingenti bello cum longa cohortis
  explicuit legio et campo stetit agmen aperto,
  directaeque acies, ac late fluctuat omnis
  aere renidenti tellus, necdum horrida miscent
  proelia, sed dubius mediis Mars errat in armis:
  omnia sint paribus numeris dimensa viarum;
  non animum modo uti pascat prospectus inanem,
  sed quia non aliter viris dabit omnibus aequas
  terra neque in vacuum poterunt se extendere rami.

  Forsitan et scrobibus quae sint fastigia quaeras.
  ausim vel tenui vitem committere sulco.
  Altior ac penitus terrae defigitur arbos,
  aesculus in primis, quae quantum vertice ad auras
  aetherias, tantum radice in Tartara tendit.
  Ergo non hiemes illam, non flabra neque imbres
  convellunt; inmota manet, multosque nepotes,
  multa virum volvens durando saecula vincit.
  Tum fortis late ramos et bracchia pandens
  huc illuc, media ipsa ingentem sustinet umbram.

  Neve tibi ad solem vergant vineta cadentem,
  Neve inter vitis corylum sere, neve flagella
  summa pete aut summa defringe ex arbore plantas
  tantus amor terrae---neu ferro laede retunso
  semina, neve oleae silvestris insere truncos:
  nam saepe incautis pastoribus excidit ignis,
  qui furtim pingui primum sub cortice tectus
  robora conprendit frondesque elapsus in altas
  ingentem caelo sonitum dedit; inde secutus
  per ramos victor perque alta cacumina regnat
  et totum involvit flammis nemus et ruit atram
  ad caelum picea crassus caligine nubem,
  praesertim si tempestas a vertice silvis
  incubuit glomeratque ferens incendia ventus.
  Hoc ubi, non a stirpe valent caesaeque reverti
  possunt atque ima similes revirescere terra;
  infelix superat foliis oleaster amaris.

  Nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auctor
  tellurem Borea rigidam spirante movere.
  Rura gelu tum claudit hiems nec semine iacto
  concretam patitur radicem adfigere terrae.
  Optima vinetis satio, cum vere rubenti
  candida venit avis longis invisa colubris,
  prima vel autumni sub frigora, cum rapidus Sol
  nondum hiemem contingit equis, iam praeterit aestas.
  Ver adeo frondi nemorum, ver utile silvis;
  vere tument terrae et genitalia semina poscunt.
  Tum pater omnipotens fecundis imbribus Aether
  coniugis in gremium laetae descendit et omnis
  magnus alit magno commixtus corpore fetus.
  Avia tum resonant avibus virgulta canoris
  et Venerem certis repetunt armenta diebus;
  parturit almus ager Zephyrique tepentibus auris
  laxant arva sinus; superat tener omnibus humor;
  inque novos soles audent se germina tuto
  credere, nec metuit surgentis pampinus austros
  aut actum caelo magnis aquilonibus imbrem,
  sed trudit gemmas et frondes explicat omnis.
  Non alios prima crescentis origine mundi
  inluxisse dies aliumve habuisse tenorem
  crediderim:  ver illud erat, ver magnus agebat
  orbis et hibernis parcebant flatibus Euri,
  cum primae lucem pecudes hausere virumque
  terrea progenies duris caput extulit arvis,
  inmissaeque ferae silvis et sidera caelo.
  Nec res hunc tenerae possent perferre laborem,
  si non tanta quies iret frigusque caloremque
  inter, et exciperet caeli indulgentia terras.

  Quod superest, quaecumque premes virgulta per agros,
  sparge fimo pingui et multa memor occule terra,
  aut lapidem bibulum aut squalentis infode conchas;
  inter enim labentur aquae tenuisque subibit
  halitus atque animos tollent sata; iamque reperti,
  qui saxo super atque ingentis pondere testae
  urgerent; hoc effusos munimen ad imbris,
  hoc, ubi hiulca siti findit canis aestifer arva.

  Seminibus positis superest diducere terram
  saepius ad capita et duros iactare bidentis,
  aut presso exercere solum sub vomere et ipsa
  flectere luctantis inter vineta iuvencos;
  tum levis calamos et rasae hastilia virgae
  fraxineasque aptare sudes furcasque valentis,
  viribus eniti quarum et contemnere ventos
  adsuescant summasque sequi tabulata per ulmos.

  Ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,
  parcendum teneris, et dum se laetus ad auras
  palmes agit laxis per purum inmissus habenis,
  ipsa acie nondum falcis temptanda, sed uncis
  carpendae manibus frondes interque legendae.
  Inde ubi iam validis amplexae stirpibus ulmos
  exierint, tum stringe comas, tum bracchia tonde---
  ante reformidant ferrum---tum denique dura
  exerce imperia et ramos conpesce fluentis.

  Texendae saepes etiam et pecus omne tenendum,
  praecipue dum frons tenera inprudensque laborum;
  cui super indignas hiemes solemque potentem
  silvestres uri adsidue capreaeque sequaces
  inludunt, pascuntur oves avidaeque iuvencae.
  Frigora nec tantum cana concreta pruina
  aut gravis incumbens scopulis arentibus aestas,
  quantum illi nocuere greges durique venenum
  dentis et admorso signata in stirpe cicatrix.
  Non aliam ob culpam Baccho caper omnibus aris
  caeditur et veteres ineunt proscaenia ludi
  praemiaque ingeniis pagos et compita circum
  thesidae posuere atque inter pocula laeti
  mollibus in pratis unctos saluere per utres.
  Nec non Ausonii, Troia gens missa, coloni
  versibus incomptis ludunt risuque soluto
  oraque corticibus sumunt horrenda cavatis
  et te, Bacche, vocant per carmina laeta tibique
  oscilla ex alta suspendunt mollia pinu.
  Hinc omnis largo pubescit vinea fetu,
  conplentur vallesque cavae saltusque profundi,
  et quocumque deus circum caput egit honestum.
  Ergo rite suum Baccho dicemus honorem
  carminibus patriis lancesque et liba feremus
  et ductus cornu stabit sacer hircus ad aram
  pinguiaque in veribus torrebimus exta colurnis.

  Est etiam ille labor curandis vitibus alter,
  cui numquam exhausti satis est:  namque omne quot annis
  terque quaterque solum scindendum glebaque versis
  aeternum frangenda bidentibus, omne levandum
  fronde nemus.  Redit agricolis labor actus in orbem
  atque in se sua per vestigia volvitur annus.
  Ac iam olim, seras posuit cum vinea frondes,
  frigidus et silvis aquilo decussit honorem,
  iam tum acer curas venientem extendit in annum
  rusticus et curvo Saturni dente relictam
  persequitur vitem attondens fingitque putando.
  Primus humum fodito, primus devecta cremato
  sarmenta et vallos primus sub tecta referto;
  postremus metito.  Bis vitibus ingruit umbra,
  bis segetem densis obducunt sentibus herbae;
  durus uterque labor:  laudato ingentia rura,
  exiguum colito.  Nec non etiam aspera rusci
  vimina per silvam et ripis fluvialis arundo
  caeditur, incultique exercet cura salicti.
  Iam vinctae vites, iam falcem arbusta reponunt,
  iam canit effectos extremus vinitor antes:
  sollicitanda tamen tellus pulvisque movendus
  et iam maturis metuendus Iuppiter uvis.

  Contra non ulla est oleis cultura; neque illae
  procurvam exspectant falcem rastrosque tenacis,
  cum semel haeserunt arvis aurasque tulerunt;
  ipsa satis tellus, cum dente recluditur unco,
  sufficit humorem et gravidas, cum vomere, fruges.
  Hoc pinguem et placitam Paci nutritor olivam.

  Poma quoque, ut primum truncos sensere valentis
  et viris habuere suas, ad sidera raptim
  vi propria nituntur opisque haud indiga nostrae.
  Nec minus interea fetu nemus omne gravescit
  sanguineisque inculta rubent aviaria bacis.
  Tondentur cytisi, taedas silva alta ministrat,
  pascunturque ignes nocturni et lumina fundunt.
  Et dubitant homines serere atque inpendere curam
  quid maiora sequar?---salices humilesque genestae
  aut illae pecori frondem aut pastoribus umbram
  Sufficiunt saepemque satis et pabula melli---
  et iuvat undantem buxo spectare Cytorum
  naryciaeque picis lucos, iuvat arva videre
  non rastris, hominum non ulli obnoxia curae.
  Ipsae Caucasio steriles in vertice silvae,
  quas animosi Euri adsidue franguntque feruntque,
  dant alios aliae fetus, dant utile lignum
  navigiis pinus, domibus cedrumque cupressosque.
  Hinc radios trivere rotis, hinc tympana plaustris
  agricolae et pandas ratibus posuere carinas,
  viminibus salices fecundae, frondibus ulmi,
  at myrtus validis hastilibus et bona bello
  cornus, Ituraeos taxi torquentur in arcus.
  Nec tiliae leves aut torno rasile buxum
  non formam accipiunt ferroque cavantur acuto.
  Nec non et torrentem undam levis innatat alnus,
  missa Pado; nec non et apes examina condunt
  corticibusque cavis vitiosaeque ilicis alvo.
  Quid memorandum aeque Baccheia dona tulerunt
  Bacchus et ad culpam causas dedit; ille furentis
  centauros leto domuit, Rhoetumque Pholumque
  et magno Hylaeum Lapithis cratere minantem.

  O fortunatos nimium, sua si bona norint,
  agricolas! quibus ipsa procul discordibus armis
  fundit humo facilem victum iustissima tellus.
  Si non ingentem foribus domus alta superbis
  mane salutantum totis vomit aedibus undam,
  nec varios inhiant pulchra testudine postis
  inlusasque auro vestes Ephyreiaque aera,
  alba neque Assyrio fucatur lana veneno
  nec casia liquidi corrumpitur usus olivi:
  at secura quies et nescia fallere vita,
  dives opum variarum, at latis otia fundis---
  speluncae vivique lacus et frigida Tempe
  mugitusque boum mollesque sub arbore somni---
  non absunt; illic saltus ac lustra ferarum
  et patiens operum exiguoque adsueta iuventus,
  sacra deum sanctique patres; extrema per illos
  iustitia excedens terris vestigia fecit.

  Me vero primum dulces ante omnia Musae,
  quarum sacra fero ingenti percussus amore,
  accipiant caelique vias et sidera monstrent,
  defectus solis varios lunaeque labores;
  unde tremor terris, qua vi maria alta tumescant
  obicibus ruptis rursusque in se ipsa residant,
  quid tantum Oceano properent se tinguere soles
  hiberni, vel quae tardis mora noctibus obstet.
  Sin, has ne possim naturae accedere partis,
  frigidus obstiterit circum praecordia sanguis:
  rura mihi et rigui placeant in vallibus amnes,
  flumina amem silvasque inglorius.  O ubi campi
  Spercheosque et virginibus bacchata Lacaenis
  Taygeta! O, qui me gelidis convallibus Haemi
  sistat et ingenti ramorum protegat umbra!
  Felix, qui potuit rerum cognoscere causas,
  atque metus omnis et inexorabile fatum
  subiecit pedibus strepitumque Acherontis avari.
  Fortunatus et ille, deos qui novit agrestis,
  panaque Silvanumque senem Nymphasque sorores:
  illum non populi fasces, non purpura regum
  flexit et infidos agitans discordia fratres
  aut coniurato descendens Dacus ab Histro,
  non res Romanae perituraque regna; neque ille
  aut doluit miserans inopem aut invidit habenti
  quos rami fructus, quos ipsa volentia rura
  sponte tulere sua, carpsit; nec ferrea iura
  insanumque forum aut populi tabularia vidit.
  sollicitant alii remis freta caeca ruuntque
  in ferrum, penetrant aulas et limina regum;
  hic petit excidiis urbem miserosque Penatis,
  ut gemma bibat et Sarrano dormiat ostro;
  condit opes alius defossoque incubat auro;
  hic stupet attonitus rostris; hunc plausus hiantem
  per cuneos---geminatus enim plebisque patrumque---
  corripuit; gaudent perfusi sanguine fratrum,
  exsilioque domos et dulcia limina mutant
  atque alio patriam quaerunt sub sole iacentem.
  Agricola incurvo terram dimovit aratro:
  hinc anni labor, hinc patriam parvosque nepotes
  sustinet, hinc armenta boum meritosque iuvencos.
  Nec requies, quin aut pomis exuberet annus
  aut fetu pecorum aut cerealis mergite culmi,
  proventuque oneret sulcos atque horrea vincat.
  Venit hiems:  teritur Sicyonia baca trapetis,
  glande sues laeti redeunt, dant arbuta silvae;
  et varios ponit fetus autumnus et alte
  mitis in apricis coquitur vindemia saxis.
  Interea dulces pendent circum oscula nati,
  casta pudicitiam servat domus, ubera vaccae
  lactea demittunt pinguesque in gramine laeto
  inter se adversis luctantur cornibus haedi.
  Ipse dies agitat festos fususque per herbam,
  ignis ubi in medio et socii cratera coronant,
  te libans, Lenaee, vocat pecorisque magistris
  velocis iaculi certamina ponit in ulmo,
  corporaque agresti nudant praedura palaestrae.
  Hanc olim veteres vitam coluere Sabini,
  hanc Remus et frater, sic fortis Etruria crevit
  scilicet et rerum facta est pulcherrima Roma,
  septemque una sibi muro circumdedit arces.
  Ante etiam sceptrum Dictaei regis et ante
  inpia quam caesis gens est epulata iuvencis,
  aureus hanc vitam in terris Saturnus agebat;
  necdum etiam audierant inflari classica, necdum
  inpositos duris crepitare incudibus enses.
  Sed nos inmensum spatiis confecimus aequor,
  et iam tempus equum fumantia solvere colla.



  PUBLI VERGILI MARONIS

  GEORGICON


  LIBER III

  Te quoque, magna Pales, et te memorande canemus
  pastor ab Amphryso, vos, silvae amnesque Lycaei.
  Cetera, quae vacuas tenuissent carmine mentes,
  omnia iam volgata:  quis aut Eurysthea durum
  aut inlaudati nescit Busiridis aras?
  Cui non dictus Hylas puer et Latonia Delos
  Hippodameque umeroque Pelops insignis eburno,
  acer equis?  Temptanda via est, qua me quoque possim
  tollere humo victorque virum volitare per ora.
  Primus ego in patriam mecum, modo vita supersit,
  Aonio rediens deducam vertice Musas;
  primus Idumaeas referam tibi, Mantua, palmas,
  et viridi in campo templum de marmore ponam
  propter aquam.  Tardis ingens ubi flexibus errat
  Mincius et tenera praetexit arundine ripas.
  In medio mihi Caesar erit templumque tenebit:
  illi victor ego et Tyrio conspectus in ostro
  centum quadriiugos agitabo ad flumina currus.
  Cuncta mihi Alpheum linquens lucosque Molorchi
  cursibus et crudo decernet Graecia caestu.
  Ipse caput tonsae foliis ornatus olivae
  dona feram.  Iam nunc sollemnis ducere pompas
  ad delubra iuvat caesosque videre iuvencos,
  vel scaena ut versis discedat frontibus utque
  purpurea intexti tollant aulaea Britanni.
  In foribus pugnam ex auro solidoque elephanto
  Gangaridum faciam victorisque arma Quirini,
  atque hic undantem bello magnumque fluentem
  Nilum ac navali surgentis aere columnas.
  Addam urbes Asiae domitas pulsumque Niphaten
  fidentemque fuga Parthum versisque sagittis,
  et duo rapta manu diverso ex hoste tropaea
  bisque triumphatas utroque ab litore gentes.
  Stabunt et Parii lapides, spirantia signa,
  Assaraci proles demissaeque ab Iove gentis
  nomina, Trosque parens et Troiae Cynthius auctor.
  Invidia infelix Furias amnemque severum
  Cocyti metuet tortosque Ixionis anguis
  immanemque rotam et non exsuperabile saxum.
  Interea Dryadum silvas saltusque sequamur
  intactos, tua, Maecenas, haud mollia iussa.
  Te sine nil altum mens incohat; en age segnis
  rumpe moras; vocat ingenti clamore Cithaeron
  Taygetique canes domitrixque Epidaurus equorum
  et vox adsensu nemorum ingeminata remugit.
  Mox tamen ardentis accingar dicere pugnas
  Caesaris et nomen fama tot ferre per annos,
  Tithoni prima quot abest ab origine Caesar.

  Seu quis Olympiacae miratus praemia palmae
  pascit equos seu quis fortis ad aratra iuvencos,
  corpora praecipue matrum legat.  Optuma torvae
  forma bovis, cui turpe caput, cui plurima cervix,
  et crurum tenus a mento palearia pendent;
  tum longo nullus lateri modus; omnia magna,
  pes etiam; et camuris hirtae sub cornibus aures.
  Nec mihi displiceat maculis insignis et albo,
  aut iuga detractans interdumque aspera cornu
  et faciem tauro propior, quaeque ardua tota,
  et gradiens ima verrit vestigia cauda,
  Aetas Lucinam iustosque pati hymenaeos
  desinit ante decem, post quattuor incipit annos;
  cetera nec feturae habilis nec fortis aratris.
  Interea, superat gregibus dum laeta iuventas,
  solve mares; mitte in Venerem pecuaria primus,
  atque aliam ex alia generando suffice prolem.
  Optuma quaeque dies miseris mortalibus aevi
  prima fugit; subeunt morbi tristisque senectus
  et labor, et durae rapit inclementia mortis.
  Semper erunt, quarum mutari corpora malis:
  semper enim refice ac, ne post amissa requiras,
  ante veni et subolem armento sortire quotannis.

  Nec non et pecori est idem dilectus equino.
  Tu modo, quos in spem statues submittere gentis,
  praecipuum iam inde a teneris impende laborem.
  Continuo pecoris generosi pullus in arvis
  altius ingreditur et mollia crura reponit;
  primus et ire viam et fluvios temptare minaces
  audet et ignoto sese committere ponti
  nec vanos horret strepitus.  Illi ardua cervix
  argutumque caput, brevis alvus obesaque terga,
  luxuriatque toris animosum pectus.  Honesti
  spadices glaucique, color deterrimus albis
  et gilvo.  Tum, si qua sonum procul arma dedere
  stare loco nescit, micat auribus et tremit artus
  collectumque premens volvit sub naribus ignem.
  Densa iuba, et dextro iactata recumbit in armo;
  at duplex agitur per lumbos spina, cavatque
  tellurem et solido graviter sonat ungula cornu.
  Talis Amyclaei domitus Pollucis habenis
  Cyllarus et, quorum Grai meminere poetae,
  Martis equi biiuges et magni currus Achilli.
  Talis et ipse iubam cervice effundit equina
  coniugis adventu pernix Saturnus et altum
  Pelion hinnitu fugiens implevit acuto.

  Hunc quoque, ubi aut morbo gravis aut iam segnior annis
  deficit, abde domo nec turpi ignosce senectae.
  frigidus in Venerem senior, frustraque laborem
  ingratum trahit, et, si quando ad proelia ventum est,
  ut quondam in stipulis magnus sine viribus ignis,
  incassum furit.  Ergo animos aevumque notabis
  praecipue; hinc alias artis prolemque parentum
  et quis cuique dolor victo, quae gloria palmae.
  Nonne vides, cum praecipiti certamine campum
  corripuere ruuntque effusi carcere currus,
  cum spes arrectae iuvenum, exsultantiaque haurit
  corda pavor pulsans?  Illi instant verbere torto
  et proni dant lora, volat vi fervidus axis;
  iamque humiles, iamque elati sublime videntur
  aera per vacuum ferri atque adsurgere in auras;
  nec mora nec requies; at fulvae nimbus harenae
  tollitur, umescunt spumis flatuque sequentum:
  tantus amor laudum, tantae est victoria curae.
  Primus Erichthonius currus et quattuor ausus
  iungere equos rapidusque rotis insistere victor
  Frena Pelethronii Lapithae gyrosque dedere
  impositi dorso atque equitem docuere sub armis
  insultare solo et gressus glomerare superbos.
  Aequus uterque labor, aeque iuvenemque magistri
  exquirunt calidumque animis et cursibus acrem,
  quamvis saepe fuga versos ille egerit hostis
  et patriam Epirum referat fortisque Mycenas
  Neptunique ipsa deducat origine gentem.

  His animadversis instant sub tempus et omnis
  impendunt curas denso distendere pingui,
  quem legere ducem et pecori dixere maritum;
  florentisque secant herbas fluviosque ministrant
  farraque, ne blando nequeat superesse labori
  invalidique patrum referant ieiunia nati.
  Ipsa autem macie tenuant armenta volentes,
  atque, ubi concubitus primos iam nota voluptas
  sollicitat, frondesque negant et fontibus arcent.
  Saepe etiam cursu quatiunt et sole fatigant,
  cum graviter tunsis gemit area frugibus et cum
  surgentem ad Zephyrum paleae iactantur inanes.
  Hoc faciunt, nimio ne luxu obtunsior usus
  sit genitali arvo et sulcos oblimet inertis,
  sed rapiat sitiens Venerem interiusque recondat.

  Rursus cura patrum cadere et succedere matrum
  incipit.  Exactis gravidae cum mensibus errant,
  non illas gravibus quisquam iuga ducere plaustris,
  non saltu superare viam sit passus et acri
  carpere prata fuga fluviosque innare rapacis.
  Saltibus in vacuis pascunt et plena secundum
  flumina, muscus ubi et viridissima gramine ripa,
  speluncaeque tegant et saxea procubet umbra.
  Est lucos Silari circa ilicibusque; virentem
  plurimus Alburnum volitans, cui nomen asilo
  Romanum est, oestrum Grai vertere vocantes,
  asper, acerba sonans, quo tota exterrita silvis
  diffugiunt armenta; furit mugitibus aether
  concussus silvaeque et sicci ripa Tanagri.
  Hoc quondam monstro horribilis exercuit iras
  Inachiae Iuno pestem meditata iuvencae.
  Hunc quoque, nam mediis fervoribus acrior instat,
  arcebis gravido pecori, armentaque pasces
  sole recens orto aut noctem ducentibus astris.

  Post partum cura in vitulos traducitur omnis,
  continuoque notas et nomina gentis inurunt
  et quos aut pecori malint submittere habendo
  aut aris servare sacros aut scindere terram
  et campum horrentem fractis invertere glaebis.
  Cetera pascuntur viridis armenta per herbas:
  Tu quos ad studium atque usum formabis agrestem,
  iam vitulos hortare viamque insiste domandi,
  dum faciles animi iuvenum, dum mobilis aetas.
  Ac primum laxos tenui de vimine circlos
  cervici subnecte; dehinc, ubi libera colla
  servitio adsuerint, ipsis e torquibus aptos
  iunge pares et coge gradum conferre iuvencos;
  atque illis iam saepe rotae ducantur inanes
  per terram et summo vestigia pulvere signent;
  post valido nitens sub pondere faginus axis
  instrepat et iunctos temo trahat aereus orbes.
  Interea pubi indomitae non gramina tantum
  nec vescas salicum frondes ulvamque palustrem,
  sed frumenta manu carpes sata; nec tibi fetae
  more patrum nivea implebunt mulctraria vaccae,
  sed tota in dulcis consument ubera natos.

  Sin ad bella magis studium turmasque ferocis,
  aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae
  et Iovis in luco currus agitare volantis:
  primus equi labor est, animos atque arma videre
  bellantum lituosque pati tractuque gementem
  ferre rotam et stabulo frenos audire sonantis;
  tum magis atque magis blandis gaudere magistri
  laudibus et plausae sonitum cervicis amare.
  Atque haec iam primo depulsus ab ubere matris
  audeat, inque vicem det mollibus ora capistris
  invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi.
  At tribus exactis ubi quarta accesserit aestas,
  carpere mox gyrum incipiat gradibusque sonare
  compositis sinuetque alterna volumina crurum
  sitque laboranti similis; tum cursibus auras,
  tum vocet, ac per aperta volans ceu liber habenis
  aequora vix summa vestigia ponat harena;
  qualis Hyperboreis Aquilo cum densus ab oris
  incubuit, Scythiaeque hiemes atque arida differt
  nubila:  tum segetes altae campique natantes
  lenibus horrescunt flabris summaeque sonorem
  dant silvae longique urgent ad litora fluctus;
  ille volat simul arva fuga, simul aequora verrens
  Hinc vel ad Elei metas et maxuma campi
  sudabit spatia et spumas aget ore cruentas,
  Belgica vel molli melius feret esseda collo.
  Tum demum crassa magnum farragine corpus
  crescere iam domitis sinito:  namque ante domandum
  ingentis tollent animos prensique negabunt
  verbera lenta pati et duris parere lupatis.

  Sed non ulla magis viris industria firmat,
  quam Venerem et caeci stimulos avertere amoris,
  sive boum sive est cui gratior usus equorum.
  Atque ideo tauros procul atque in sola relegant
  pascua post montem oppositum et trans flumina lata,
  aut intus clausos satura ad praesepia servant.
  Carpit enim viris paulatim uritque videndo
  femina nec nemorum patitur meminisse nec herbae
  dulcibus illa quidem inlecebris, et saepe superbos
  cornibus inter se subigit decernere amantis.
  Pascitur in magna Sila formosa iuvenca:
  illi alternantes multa vi proelia miscent
  volneribus crebris, lavit ater corpora sanguis,
  versaque in obnixos urguentur cornua vasto
  cum gemitu, reboant silvaeque et longus Olympus
  Nec mos bellantis una stabulare, sed alter
  victus abit longeque ignotis exulat oris,
  multa gemens ignominiam plagasque superbi
  victoris, tum, quos amisit inultus, amores;
  et stabula aspectans regnis excessit avitis.
  Ergo omni cura viris exercet et inter
  dura iacet pernix instrato saxa cubili
  frondibus hirsutis et carice pastus acuta,
  et temptat sese atque irasci in cornua discit
  arboris obnixus trunco ventosque lacessit
  ictibus et sparsa ad pugnam proludit harena.
  Post ubi collectum robur viresque refectae
  signa movet praecepsque oblitum fertur in hostem:
  fluctus uti medio coepit cum albescere ponto
  longius ex altoque sinum trahit, utque volutus
  ad terras immane sonat per saxa neque ipso
  monte minor procumbit, at ima exaestuat unda
  verticibus nigramque alte subiectat harenam.

  Omne adeo genus in terris hominumque ferarumque,
  et genus aequoreum, pecudes pictaeque volucres,
  in furias.  ignemque ruunt.  Amor omnibus idem.
  Tempore non alio catulorum oblita leaena
  saevior erravit campis, nec funera volgo
  tam multa informes ursi stragemque dedere
  per silvas; tum saevus aper, tum pessima tigris;
  heu male tum Libyae solis erratur in agris.
  Nonne vides, ut tota tremor pertemptet equorum
  corpora, si tantum notas odor attulit auras?
  Ac neque eos iam frena virum neque verbera saeva
  non scopuli rupesque cavae atque obiecta retardant
  flumina correptosque unda torquentia montis.
  Ipse ruit dentesque Sabellicus exacuit sus
  et pede prosubigit terram, fricat arbore costas
  atque hinc atque illinc umeros ad volnera durat.
  Quid iuvenis, magnum cui versat in ossibus ignem
  durus amor?  Nempe abruptis turbata procellis
  nocte natat caeca serus freta; quem super ingens
  porta tonat caeli et scopulis inlisa reclamant
  aequora; nec miseri possunt revocare parentes
  nec moritura super crudeli funere virgo.
  Quid lynces Bacchi variae et genus acre luporum
  atque canum?  Quid, quae imbelles dant proelia cervi?
  Scilicet ante omnis furor est insignis equarum;
  et mentem Venus ipsa dedit, quo tempore Glauci
  Potniades malis membra absumpsere quadrigae.
  Illas ducit amor trans Gargara transque sonantem
  Ascanium; superant montis et flumina tranant.
  Continuoque avidis ubi subdita flamma medullis,
  vere magis, quia vere calor redit ossibus:  illae
  ore omnes versae in Zephyrum stant rupibus altis,
  exceptantque levis auras et saepe sine ullis
  coniugiis vento gravidae, mirabile dictu,
  saxa per et scopulos et depressas convallis
  diffugiunt, non, Eure, tuos, neque solis ad ortus,
  in Borean caurumque, aut unde nigerrimus auster
  nascitur et pluvio contristat frigore caelum.
  Hic demum, hippomanes vero quod nomine dicunt
  pastores, lentum destillat ab inguine virus,
  hippomanes, quod saepe malae legere novercae
  miscueruntque herbas et non innoxia verba.

  Sed fugit interea, fugit inreparabile tempus,
  singula dum capti circumvectamur amore.
  Hoc satis armentis:  superat pars altera curae,
  lanigeros agitare greges hirtasque capellas.
  Hic labor, hinc laudem fortes sperate coloni.
  Nec sum animi dubius, verbis ea vincere magnum
  quam sit, et angustis hunc addere rebus honorem;
  sed me Parnasi deserta per ardua dulcis
  raptat amor; iuvat ire iugis, qua nulla priorum
  Castaliam molli devertitur orbita clivo.
  Nunc, veneranda Pales, magno nunc ore sonandum

  Incipiens stabulis edico in mollibus herbam
  carpere ovis, dum mox frondosa reducitur aestas,
  et multa duram stipula filicumque maniplis
  sternere subter humum, glacies ne frigida laedat
  molle pecus scabiemque ferat turpisque podagras.
  Post hinc digressus iubeo frondentia capris
  arbuta sufficere et fluvios praebere recentis
  et stabula a ventis hiberno opponere soli
  ad medium conversa diem, cum frigidus olim
  iam cadit extremoque inrorat Aquarius anno.
  Haec quoque non cura nobis leviore tuendae,
  nec minor usus erit, quamvis Milesia magno
  vellera mutentur Tyrios incocta rubores:
  densior hinc suboles, hinc largi copia lactis;
  quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra,
  laeta magis pressis manabunt flumina mammis.
  Nec minus interea barbas incanaque menta
  Cinyphii tondent hirci saetasque comantis
  usum in castrorum et miseris velamina nautis.
  Pascuntur vero silvas et summa Lycaei
  horrentisque rubos et amantis ardua dumos:
  atque ipsae memores redeunt in tecta suosque
  ducunt et gravido superant vix ubere limen.
  Ergo omni studio glaciem ventosque nivalis
  quo minor est illis curae mortalis egestas,
  avertes victumque feres et virgea laetus
  pabula, nec tota claudes faenilia bruma.
  At vero Zephyris cum laeta vocantibus aestas
  in saltus utrumque gregem atque in pascua mittet,
  Luciferi primo cum sidere frigida rura
  carpamus, dum mane novum, dum gramina canent,
  et ros in tenera pecori gratissimus herba.
  Inde ubi quarta sitim caeli collegerit hora
  et cantu querulae rumpent arbusta cicadae,
  ad puteos aut alta greges ad stagna iubebo
  currentem ilignis potare canalibus undam;
  aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem,
  sicubi magna Iovis antiquo robore quercus
  ingentis tendat ramos, aut sicubi nigrum
  ilicibus crebris sacra nemus accubet umbra;
  tum tenuis dare rursus aquas et pascere rursus
  solis ad occasum, cum frigidus aera vesper
  temperat et saltus reficit iam roscida luna
  litoraque alcyonem resonant, acalanthida dumi.

  Quid tibi pastores Libyae, quid pascua versu
  prosequar et raris habitata mapalia tectis?
  Saepe diem noctemque et totum ex ordine mensem
  pascitur itque pecus longa in deserta sine ullis
  hospitiis:  tantum campi iacet.  Omnia secum
  armentarius Afer agit, tectumque laremque
  armaque Amyclaeumque canem Cressamque pharetram;
  non secus ac patriis acer Romanus in armis
  iniusto sub fasce viam cum carpit et hosti
  ante expectatum positis stat in agmine castris.

  At non, qua Scythiae gentes Maeotiaque unda,
  turbidus et torquens flaventis Hister harenas,
  quaque redit medium Rhodope porrecta sub axem.
  Illic clausa tenent stabulis armenta, neque ullae
  aut herbae campo apparent aut arbore frondes;
  sed iacet aggeribus niveis informis et alto
  terra gelu late septemque adsurgit in ulnas.
  Semper hiemps, semper spirantes frigora cauri.
  Tum Sol pallentis haud umquam discutit umbras,
  nec cum invectus equis altum petit aethera, nec cum
  praecipitem Oceani rubro lavit aequore currum.
  Concrescunt subitae currenti in flumine crustae
  undaque iam tergo ferratos sustinet orbis,
  puppibus illa prius, patulis nunc hospita plaustris;
  aeraque dissiliunt vulgo vestesque rigescunt
  indutae caeduntque securibus umida vina
  et totae solidam in glaciem vertere lacunae
  stiriaque impexis induruit horrida barbis.
  Interea toto non setius aere ninguit:
  intereunt pecudes, stant circumfusa pruinis
  corpora magna boum, confertoque agmine cervi
  torpent mole nova et summis vix cornibus extant.
  Hos non immissis canibus, non cassibus ullis
  puniceaeve agitant pavidos formidine pennae,
  sed frustra oppositum trudentis pectore montem
  comminus obtruncant ferro graviterque rudentis
  caedunt et magno laeti clamore reportant.
  Ipsi in defossis specubus secura sub alta
  otia agunt terra congestaque robora totasque
  advolvere focis ulmos ignique dedere.
  Hic noctem ludo ducunt et pocula laeti
  fermento atque acidis imitantur vitea sorbis.
  Talis Hyperboreo septem subiecta trioni
  gens effrena virum Rhiphaeo tunditur euro
  et pecudum fulvis velatur corpora saetis.

  Si tibi lanitium curae, primum aspera silva,
  lappaeque tribolique, absint; fuge pabula laeta;
  Continuoque greges villis lege mollibus albos.
  Illum autem, quamvis aries sit candidus ipse,
  nigra subest udo tantum cui lingua palato,
  reice, ne maculis infuscet vellera pullis
  nascentum, plenoque alium circumspice campo.
  Munere sic niveo lanae, si credere dignum est,
  Pan deus Arcadiae captam te, Luna, fefellit
  in nemora alta vocans; nec tu aspernata vocantem.

  At cui lactis amor, cytisum lotosque frequentis
  ipse manu salsasque ferat praesepibus herbas.
  Hinc et amant fluvios magis et magis ubera tendunt
  et salis occultum referunt in lacte saporem.
  Multi iam excretos prohibent a matribus haedos
  primaque ferratis praefigunt ora capistris.
  Quod surgente die mulsere horisque diurnis,
  nocte premunt; quod iam tenebris et sole cadente,
  sub lucem exportant calathis adit oppida pastor;
  aut parco sale contingunt hiemique reponunt.

  Nec tibi cura canum fuerit postrema, sed una
  velocis Spartae catulos acremque Molossum
  pasce sero pingui.  Numquam custodibus illis
  nocturnum stabulis furem incursusque luporum
  aut impacatos a tergo horrebis Hiberos.
  Saepe etiam cursu timidos agitabis onagros
  et canibus leporem, canibus venabere dammas,
  saepe volutabris pulsos silvestribus apros
  latratu turbabis agens montisque per altos
  ingentem clamore premes ad retia cervum.

  Disce et odoratam stabulis accendere cedrum
  galbaneoque agitare gravis nidore chelydros.
  saepe sub immotis praesepibus aut mala tactu
  vipera delituit caelumque exterrita fugit,
  aut tecto adsuetus coluber succedere et umbrae,
  pestis acerba boum, pecorique aspergere virus,
  fovit humum.  Cape saxa manu, cape robora, pastor,
  tollentemque minas et sibila colla tumentem
  deice.  Iamque fuga timidum caput abdidit alte,
  cum medii nexus extremaeque agmina caudae
  solvuntur, tardosque trahit sinus ultimus orbis.
  Est etiam ille malus Calabris in saltibus anguis,
  squamea convolvens sublato pectore terga
  atque notis longam maculosus grandibus alvum
  qui, dum amnes ulli rumpuntur fontibus et dum
  vere madent udo terrae ac pluvialibus austris
  stagna colit, ripisque habitans hic piscibus atram
  improbus ingluviem ranisque loquacibus explet;
  postquam exusta palus, terraeque ardore dehiscunt,
  exsilit in siccum et flammantia lumina torquens
  saevit agris asperque siti atque exterritus aestu.
  Ne mihi tum mollis sub divo carpere somnos
  neu dorso nemoris libeat iacuisse per herbas,
  cum positis novus exuviis nitidusque iuventa
  volvitur, aut catulos tectis aut ova relinquens
  arduus ad solem et linguis micat ore trisulcis.

  Morborum quoque te causas et signa docebo.
  Turpis ovis temptat scabies, ubi frigidus imber
  altius ad vivum persedit et horrida cano
  bruma gelu, vel cum tonsis inlotus adhaesit
  sudor et hirsuti secuerunt corpora vepres.
  Dulcibus idcirco fluviis pecus omne magistri
  perfundunt, udisque aries in gurgite villis
  mersatur missusque secundo defluit amni;
  aut tonsum tristi contingunt corpus amurca
  et spumas miscent argenti et sulfura viva
  Idaeasque pices et pinguis unguine ceras
  scillamque elleborosque gravis nigrumque bitumen.
  Non tamen ulla magis praesens fortuna laborum est,
  quam si quis ferro potuit rescindere summum
  ulceris os:  alitur vitium vivitque tegendo,
  dum medicas adhibere manus ad volnera pastor
  abnegat et meliora deos sedet omnia poscens.
  Quin etiam, ima dolor balantum lapsus ad ossa
  cum furit atque artus depascitur arida febris,
  profuit incensos aestus avertere et inter
  ima ferire pedis salientem sanguine venam,
  Bisaltae quo more solent acerque Gelonus;
  cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum
  et lac concretum cum sanguine potat equino.
  Quam procul aut molli succedere saepius umbrae
  videris aut summas carpentem ignavius herbas
  extremamque sequi aut medio procumbere campo
  pascentem et serae solam decedere nocti:
  continuo culpam ferro compesce, prius quam
  dira per incautum serpant contagia volgus.
  Non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,
  quam multae pecudum pestes.  Nec singula morbi
  corpora corripiunt, sed tota aestiva repente,
  spemque gregemque simul cunctamque ab origine gentem.
  Tum sciat, aerias Alpis et Norica si quis
  castella in tumulis et Iapydis arva Timavi
  nunc quoque post tanto videat desertaque regna
  pastorum et longe saltus lateque vacantis.

  Hic quondam morbo caeli miseranda coorta est
  tempestas totoque autumni incanduit aestu
  et genus omne neci pecudum dedit, omne ferarum,
  corrupitque lacus, infecit pabula tabo.
  Nec via mortis erat simplex, sed ubi ignea venis
  omnibus acta sitis miseros adduxerat artus,
  rursus abundabat fluidus liquor omniaque in se
  ossa minutatim morbo collapsa trahebat.
  Saepe in honore deum medio stans hostia ad aram
  lanea dum nivea circumdatur infula vitta,
  inter cunctantis cecidit moribunda ministros.
  Aut si quam ferro mactaverat ante sacerdos
  inde neque impositis ardent altaria fibris
  nec responsa potest consultus reddere vates,
  ac vix suppositi tinguntur sanguine cultri
  summaque ieiuna sanie infuscatur harena.
  Hinc laetis vituli volgo moriuntur in herbis
  et dulcis animas plena ad praesepia reddunt;
  hinc canibus blandis rabies venit et quatit aegros
  tussis anhela sues ac faucibus angit obesis.
  Labitur infelix studiorum atque immemor herbae
  victor equus fontisque avertitur et pede terram
  crebra ferit; demissae aures, incertus ibidem
  sudor et ille quidem morituris frigidus, aret
  pellis et ad tactum tractanti dura resistit.
  Haec ante exitium primis dant signa diebus;
  sin in processu coepit crudescere morbus,
  tum vero ardentes oculi atque attractus ab alto
  spiritus, interdum gemitu gravis, imaque longo
  ilia singultu tendunt, it naribus ater
  sanguis et obsessas fauces premit aspera lingua.
  Profuit inserto latices infundere cornu
  Lenaeos; ea visa salus morientibus una;
  mox erat hoc ipsum exitio, furiisque refecti
  ardebant ipsique suos iam morte sub aegra,
  di meliora piis erroremque hostibus illum,
  discissos nudis laniabant dentibus artus.
  Ecce autem duro fumans sub vomere taurus
  concidit et mixtum spumis vomit ore cruorem
  extremosque ciet gemitus.  It tristis arator
  maerentem abiungens fraterna morte iuvencum,
  atque opere in medio defixa relinquit aratra.
  Non umbrae altorum nemorum, non mollia possunt
  prata movere animum, non qui per saxa volutus
  purior electro campum petit amnis; at ima
  solvuntur latera atque oculos stupor urguet inertis
  ad terramque fluit devexo pondere cervix.
  Quid labor aut benefacta iuvant?  Quid vomere terras
  invertisse gravis?  Atqui non Massica Bacchi
  munera, non illis epulae nocuere repostae:
  frondibus et victu pascuntur simplicis herbae,
  pocula sunt fontes liquidi atque exercita cursu
  flumina, nec somnos abrumpit cura salubris.
  Tempore non alio dicunt regionibus illis
  quaesitas ad sacra boves Iunonis et uris
  imparibus ductos alta ad donaria currus.
  Ergo aegre rastris terram rimantur et ipsis
  unguibus infodiunt fruges montisque per altos
  contenta cervice trahunt stridentia plaustra.
  Non lupus insidias explorat ovilia circum
  nec gregibus nocturnus obambulat; acrior illum
  cura domat; timidi dammae cervique fugaces
  nunc interque canes et circum tecta vagantur.
  Iam maris immensi prolem et genus omne natantum
  litore in extremo, ceu naufraga corpora, fluctus
  proluit; insolitae fugiunt in flumina phocae.
  Interit et curvis frustra defensa latebris
  vipera et attoniti squamis adstantibus hydri.
  Ipsis est aer avibus non aequus et illae
  praecipites alta vitam sub nube relinquunt.
  Praeterea iam nec mutari pabula refert
  artes nocent quaesitaeque; cessere magistri
  Phillyrides Chiron Amythaoniusque Melampus.
  Saevit et in lucem Stygiis emissa tenebris
  pallida Tisiphone Morbos agit ante Metumque,
  inque dies avidum surgens caput altius effert:
  Balatu pecorum et crebris mugitibus amnes
  arentesque sonant ripae collesque supini:
  Iamque catervatim dat stragem atque aggerat ipsis
  in stabulis turpi dilapsa cadavera tabo
  donec humo tegere ac foveis abscondere discunt.
  Nam neque erat coriis usus nec viscera quisquam
  aut undis abolere potest aut vincere flamma;
  ne tondere quidem morbo inluvieque peresa
  vellera nec telas possunt attingere putris;
  verum etiam invisos si quis temptarat amictus,
  ardentes papulae atque immundus olentia sudor
  membra sequebatur nec longo deinde moranti
  tempore contactos artus sacer ignis edebat.



  PUBLI VERGILI MARONIS

  GEORGICON


  LIBER IV

  Protinus aerii mellis caelestia dona
  exsequar:  hanc etiam, Maecenas, adspice partem.
  Admiranda tibi levium spectacula rerum
  magnanimosque duces totiusque ordine gentis
  mores et studia et populos et proelia dicam.
  In tenui labor; at tenuis non gloria, si quem
  numina laeva sinunt auditque vocatus Apollo.

  Principio sedes apibus statioque petenda,
  quo neque sit ventis aditus---nam pabula venti
  ferre domum prohibent---neque oves haedique petulci
  floribus insultent aut errans bucula campo
  decutiat rorem et surgentes atterat herbas.
  Absint et picti squalentia terga lacerti
  pinguibus a stabulis meropesque aliaeque volucres
  et manibus Procne pectus signata cruentis;
  omnia nam late vastant ipsasque volantes
  ore ferunt dulcem nidis immitibus escam.
  At liquidi fontes et stagna virentia musco
  adsint et tenuis fugiens per gramina rivus,
  palmaque vestibulum aut ingens oleaster inumbret,
  ut, cum prima novi ducent examina reges
  vere suo ludetque favis emissa iuventus,
  vicina invitet decedere ripa calori,
  obviaque hospitiis teneat frondentibus arbos.
  In medium, seu stabit iners seu profluet umor,
  transversas salices et grandia conice saxa,
  pontibus ut crebris possint consistere et alas
  pandere ad aestivum solem, si forte morantes
  sparserit aut praeceps Neptuno immerserit Eurus.
  Haec circum casiae virides et olentia late
  serpylla et graviter spirantis copia thymbrae
  floreat inriguumque bibant violaria fontem.
  Ipsa autem, seu corticibus tibi suta cavatis,
  seu lento fuerint alvaria vimine texta,
  angustos habeant aditus:  nam frigore mella
  cogit hiems, eademque calor liquefacta remittit.
  Utraque vis apibus pariter metuenda; neque illae
  nequiquam in tectis certatim tenuia cera
  spiramenta linunt fucoque et floribus oras
  explent collectumque haec ipsa ad munera gluten
  et visco et Phrygiae servant pice lentius Idae.
  Saepe etiam effossis, si vera est fama, latebris
  sub terra fovere larem, penitusque repertae
  pumicibusque cavis exesaeque arboris antro.
  Tu tamen et levi rimosa cubilia limo
  ungue fovens circum et raras superinice frondes.
  Neu propius tectis taxum sine, neve rubentes
  ure foco cancros, altae neu crede paludi,
  aut ubi odor caeni gravis aut ubi concava pulsu
  saxa sonant vocisque offensa resultat imago.

  Quod superest, ubi pulsam hiemem sol aureus egit
  sub terras caelumque aestiva luce reclusit,
  illae continuo saltus silvasque peragrant
  purpureosque metunt flores et flumina libant
  summa leves.  Hinc nescio qua dulcedine laetae
  progeniem nidosque fovent, hinc arte recentes
  excudunt ceras et mella tenacia fingunt.
  Hinc ubi iam emissum caveis ad sidera caeli
  nare per aestatem liquidam suspexeris agmen
  obscuramque trahi vento mirabere nubem,
  contemplator:  aquas dulces et frondea semper
  tecta petunt.  Huc tu iussos adsperge sapores,
  trita melisphylla et cerinthae ignobile gramen,
  tinnitusque cie et Matris quate cymbala circum.
  ipsae consident medicatis sedibus, ipsae
  intima more suo sese in cunabula condent.

  Sin autem ad pugnam exierint, nam saepe duobus
  regibus incessit magno discordia motu,
  continuoque animos vulgi et trepidantia bello
  corda licet longe praesciscere; namque morantes
  Martius ille aeris rauci canor increpat et vox
  auditur fractos sonitus imitata tubarum;
  tum trepidae inter se coeunt pennisque coruscant
  spiculaque exacuunt rostris aptantque lacertos
  et circa regem atque ipsa ad praetoria densae
  miscentur magnisque vocant clamoribus hostem.
  Ergo ubi ver nactae sudum camposque patentes,
  erumpunt portis; concurritur, aethere in alto
  fit sonitus, magnum mixtae glomerantur in orbem
  praecipitesque cadunt; non densior aere grando,
  nec de concussa tantum pluit ilice glandis.
  ipsi per medias acies insignibus alis
  ingentes animos angusto in pectore versant,
  usque adeo obnixi non cedere, dum gravis aut hos
  aut hos versa fuga victor dare terga subegit.
  Hi motus animorum atque haec certamina tanta
  pulveris exigui iactu compressa quiescent.
  Verum ubi ductores acie revocaveris ambo,
  deterior qui visus, eum, ne prodigus obsit,
  dede neci; melior vacua sine regnet in aula.
  Alter erit maculis auro squalentibus ardens;
  nam duo sunt genera:  hic melior, insignis et ore
  et rutilis clarus squamis, ille horridus alter
  desidia latamque trahens inglorius alvum.

  Ut binae regum facies, ita corpora plebis.
  Namque aliae turpes horrent, ceu pulvere ab alto
  cum venit et sicco terram spuit ore viator
  aridus; elucent aliae et fulgore coruscant
  ardentes auro et paribus lita corpora guttis.
  Haec potior suboles, hinc caeli tempore certo
  dulcia mella premes, nec tantum dulcia, quantum
  et liquida et durum Bacchi domitura saporem.

  At cum incerta volant caeloque examina ludunt
  contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,
  instabiles animos ludo prohibebis inani.
  Nec magnus prohibere labor:  tu regibus alas
  eripe; non illis quisquam cunctantibus altum
  ire iter aut castris audebit vellere signa.
  Invitent croceis halantes floribus horti
  et custos furum atque avium cum falce saligna
  Hellespontiaci servet tutela Priapi.
  Ipse thymum pinosque ferens de montibus altis
  tecta serat late circum, cui talia curae;
  ipse labore manum duro terat, ipse feraces
  figat humo plantas et amicos inriget imbres.

  Atque equidem, extremo ni iam sub fine laborum
  vela traham et terris festinem advertere proram,
  forsitan et, pingues hortos quae cura colendi
  ornaret, canerem, biferique rosaria Paesti,
  quoque modo potis gauderent intiba rivis
  et virides apio ripae, tortusque per herbam
  cresceret in ventrem cucumis; nec sera comantem
  narcissum aut flexi tacuissem vimen acanthi
  pallentesque hederas et amantes litora myrtos.
  Namque sub Oebaliae memini me turribus arcis,
  qua niger umectat flaventia culta Galaesus,
  Corycium vidisse senem, cui pauca relicti
  iugera ruris erant, nec fertilis illa iuvencis
  nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho.
  Hic rarum tamen in dumis olus albaque circum
  lilia verbenasque premens vescumque papaver
  regum aequabat opes animis seraque revertens
  nocte domum dapibus mensas onerabat inemptis.
  Primus vere rosam atque autumno carpere poma,
  et cum tristis hiems etiamnum frigore saxa
  rumperet et glacie cursus frenaret aquarum,
  ille comam mollis iam tondebat hyacinthi
  aestatem increpitans seram Zephyrosque morantes.
  Ergo apibus fetis idem atque examine multo
  primus abundare et spumantia cogere pressis
  mella favis; illi tiliae atque uberrima pinus,
  quotque in flore novo pomis se fertilis arbos
  induerat, totidem autumno matura tenebat.
  Ille etiam seras in versum distulit ulmos
  eduramque pirum et spinos iam pruna ferentes
  iamque ministrantem platanum potantibus umbras.
  Verum haec ipse equidem spatiis exclusus iniquis
  praetereo atque aliis post me memoranda relinquo.

  Nunc age, naturas apibus quas Iuppiter ipse
  addidit, expediam, pro qua mercede canoros
  Curetum sonitus crepitantiaque aera secutae
  Dictaeo caeli regem pavere sub antro.
  Solae communes natos, consortia tecta
  urbis habent magnisque agitant sub legibus aevum,
  et patriam solae et certos novere penates,
  venturaeque hiemis memores aestate laborem
  experiuntur et in medium quaesita reponunt.
  Namque aliae victu invigilant et foedere pacto
  exercentur agris; pars intra saepta domorum
  Narcissi lacrimam et lentum de cortice gluten
  prima favis ponunt fundamina, deinde tenaces
  suspendunt ceras:  aliae spem gentis adultos
  educunt fetus, aliae purissima mella
  stipant et liquido distendunt nectare cellas.
  Sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti,
  inque vicem speculantur aquas et nubila caeli
  aut onera accipiunt venientum aut agmine facto
  ignavum fucos pecus a praesepibus arcent.
  Fervet opus, redolentque thymo fragrantia mella.
  ac veluti lentis Cyclopes fulmina massis
  cum properant, alii taurinis follibus auras
  accipiunt redduntque, alii stridentia tingunt
  aera lacu; gemit impositis incudibus Aetna;
  illi inter sese magna vi bracchia tollunt
  in numerum versantque tenaci forcipe ferrum:
  non aliter, si parva licet componere magnis,
  Cecropias innatus apes amor urget habendi,
  munere quamque suo.  Grandaevis oppida curae
  et munire favos et daedala fingere tecta.
  At fessae multa referunt se nocte minores,
  crura thymo plenae; pascuntur et arbuta passim
  et glaucas salices casiamque crocumque rubentem
  et pinguem tiliam et ferrugineos hyacinthos.
  Omnibus una quies operum, labor omnibus unus:
  mane ruunt portis; nusquam mora; rursus easdem
  vesper ubi e pastu tandem decedere campis
  admonuit, tum tecta petunt, tum corpora curant;
  fit sonitus, mussantque oras et limina circum.
  Post, ubi iam thalamis se composuere, siletur
  in noctem fessosque sopor suus occupat artus.
  Nec vero a stabulis pluvia impendente recedunt
  longius aut credunt caelo adventantibus Euris,
  sed circum tutae sub moenibus urbis aquantur,
  excursusque breves temptant et saepe lapillos,
  ut cumbae instabiles fluctu iactante saburram,
  tollunt, his sese per inania nubila librant.
  Illum adeo placuisse apibus mirabere morem,
  quod neque concubitu indulgent nec corpora segnes
  in Venerem solvunt aut fetus nixibus edunt:
  verum ipsae e foliis natos, e suavibus herbis
  ore legunt, ipsae regem parvosque Quirites
  sufficiunt aulasque et cerea regna refigunt.
  *Saepe etiam duris errando in cotibus alas
  attrivere ultroque animam sub fasce dedere:
  tantus amor florum et generandi gloria mellis.
  Ergo ipsas quamvis angusti terminus aevi
  excipiat, neque enim plus septima ducitur aestas,
  at genus immortale manet multosque per annos
  stat fortuna domus et avi numerantur avorum.
  Praeterea regem non sic Aegyptus et ingens
  Lydia nec populi Parthorum aut Medus Hydaspes
  observant.  Rege incolumi mens omnibus una est;
  amisso rupere fidem constructaque mella
  diripuere ipsae et crates solvere favorum.
  Ille operum custos, illum admiruntur et omnes
  circumstant fremitu denso stipantque frequentes
  et saepe attollunt umeris et corpora bello
  obiectant pulchramque petunt per vulnera mortem.

  His quidam signis atque haec exempla secuti
  esse apibus partem divinae mentis et haustus
  aetherios dixere; deum namque ire per omnes
  terrasque tractusque maris caelumque profundum.
  Hinc pecudes, armenta, viros, genus omne ferarum,
  quemque sibi tenues nascentem arcessere vitas;
  scilicet huc reddi deinde ac resoluta referri
  omnia nec morti esse locum, sed viva volare
  sideris in numerum atque alto succedere caelo.

  Siquando sedem angustam servataque mella
  thesauris relines, prius haustu sparsus aquarum
  ora fove fumosque manu praetende sequaces.
  Bis gravidos cogunt fetus, duo tempora messis,
  Taygete simul os terris ostendit honestum
  Pleas et Oceani spretos pede reppulit amnes,
  aut eadem sidus fugiens ubi Piscis aquosi
  tristior hibernas caelo descendit in undas.
  Illis ira modum supra est, laesaeque venenum
  morsibus inspirant et spicula caeca relinquunt
  adfixae venis animasque in vulnere ponunt.
  Sin duram metues hiemem parcesque futuro
  contunsosque animos et res miserabere fractas,
  at suffire thymo cerasque recidere inanes
  quis dubitet?  nam saepe favos ignotus adedit
  stellio et lucifugis congesta cubilia blattis
  immunisque sedens aliena ad pabula fucus
  aut asper crabro imparibus se immiscuit armis,
  aut dirum tiniae genus, aut invisa Minervae
  laxos in foribus suspendit aranea casses.
  Quo magis exhaustae fuerint, hoc acrius omnes
  incumbent generis lapsi sarcire ruinas
  complebuntque foros et floribus horrea texent.

  Si vero, quoniam casus apibus quoque nostros
  vita tulit, tristi languebunt corpora morbo---
  quod iam non dubiis poteris cognoscere signis:
  continuo est aegris alius color, horrida vultum
  deformat macies, tum corpora luce carentum
  exportant tectis et tristia funera ducunt;
  aut illae pedibus conexae ad limina pendent,
  aut intus clausis cunctantur in aedibus, omnes
  ignavaeque fame et contracto frigore pigrae.
  Tum sonus auditur gravior, tractimque susurrant,
  frigidus ut quondam silvis immurmurat Auster,
  ut mare sollicitum stridit refluentibus undis,
  aestuat ut clausis rapidus fornacibus ignis:
  hic iam galbaneos suadebo incendere odores
  mellaque harundineis inferre canalibus, ultro
  hortantem et fessas ad pabula nota vocantem.
  Proderit et tunsum gallae admiscere saporem
  Arentesque rosas aut igni pinguia multo
  defruta vel psithia passos de vite racemos
  Cecropiumque thymum et grave olentia centaurea.
  Est etiam flos in pratis, cui nomen amello
  fecere agricolae, facilis quaerentibus herba;
  namque uno ingentem tollit de caespite silvam,
  aureus ipse, sed in foliis, quae plurima circum
  funduntur, violae sublucet purpura nigrae;
  [saepe deum nexis ornatae torquibus arae;]
  asper in ore sapor; tonsis in vallibus illum
  pastores et curva legunt prope flumina Mellae.
  Huius odorato radices incoque Baccho
  pabulaque in foribus plenis adpone canistris.

  Sed siquem proles subito defecerit omnis,
  nec genus unde novae stirpis revocetur habebit,
  tempus et Arcadii memoranda inventa magistri
  pandere, quoque modo caesis iam saepe iuvencis
  insincerus apes tulerit cruor.  Altius omnem
  expediam prima repetens ab origine famam.
  Nam qua Pellaei gens fortunata Canopi
  accolit effuso stagnantem flumine Nilum
  et circum pictis vehitur sua rura phaselis,
  quaque pharetratae vicinia Persidis urget,
  [et viridem Aegyptum nigra fecundat harena,
  et diversa ruens septem discurrit in ora
  usque coloratis amnis devexus ab Indis]
  omnis in hac certam regio iacit arte salutem.
  Exiguus primum atque ipsos contractus in usus
  eligitur locus; hunc angustique imbrice tecti
  parietibusque premunt artis et quattuor addunt,
  quattuor a ventis obliqua luce fenestras.
  Tum vitulus bima curvans iam cornua fronte
  quaeritur; huic geminae nares et spiritus oris
  multa reluctanti obstruitur, plagisque perempto
  tunsa per integram solvuntur viscera pellem.
  Sic positum in clauso linquunt et ramea costis
  subiciunt fragmenta, thymum casiasque recentes.
  Hoc geritur Zephyris primum impellentibus undas,
  ante novis rubeant quam prata coloribus, ante
  garrula quam tignis nidum suspendat hirundo.
  Interea teneris tepefactus in ossibus umor
  aestuat et visenda modis animalia miris,
  trunca pedum primo, mox et stridentia pennis,
  miscentur tenuemque magis magis aera carpunt,
  donec, ut aestivis effusus nubibus imber,
  erupere aut ut nervo pulsante sagittae,
  prima leves ineunt si quando proelia Parthi.

  Quis deus hanc, Musae, quis nobis extudit artem?
  Unde nova ingressus hominum experientia cepit?
  Pastor Aristaeus fugiens Peneia Tempe,
  amissis, ut fama, apibus morboque fameque,
  tristis ad extremi sacrum caput adstitit amnis
  multa querens atque hac adfatus voce parentem:
  `Mater, Cyrene mater, quae gurgitis huius
  ima tenes, quid me praeclara stirpe deorum,
  si modo, quem perhibes, pater est Thymbraeus Apollo,
  invisum fatis genuisti?  aut quo tibi nostri
  pulsus amor?  quid me caelum sperare iubebas?
  En etiam hunc ipsum vitae mortalis honorem,
  quem mihi vix frugum et pecudum custodia sollers
  omnia temptanti extuderat, te matre relinquo.
  Quin age et ipsa manu felices erue silvas,
  fer stabulis inimicum ignem atque interfice messes,
  ure sata et validam in vites molire bipennem,
  tanta meae si te ceperunt taedia laudis.'
  At mater sonitum thalamo sub fluminis alti
  sensit.  Eam circum Milesia vellera Nymphae
  carpebant hyali saturo fucata colore,
  drymoque Xanthoque Ligeaque Phyllodoceque,
  caesariem effusae nitidam per candida colla,
  Nesaee Spioque Thaliaque Cymodoceque,
  Cydippeque et flava Lycorias, altera virgo,
  altera tum primos Lucinae experta labores,
  Clioque et Beroe soror, Oceanitides ambae,
  ambae auro, pictis incinctae pellibus ambae,
  atque Ephyre atque Opis et Asia Deiopea
  et tandem positis velox Arethusa sagittis.
  Inter quas curam Clymene narrabat inanem
  Vulcani Martisque dolos et dulcia furta,
  aque Chao densos divum numerabat amores
  carmine quo captae dum fusis mollia pensa
  devolvunt, iterum maternas impulit aures
  luctus Aristaei, vitreisque sedilibus omnes
  obstipuere; sed ante alias Arethusa sorores
  prospiciens summa flavum caput extulit unda
  et procul:  `O gemitu non frustra exterrita tanto,
  Cyrene soror, ipse tibi, tua maxima cura,
  tristis Aristaeus Penei genitoris ad undam
  stat lacrimans et te crudelem nomine dicit.'
  Huic percussa nova mentem formidine mater,
  `duc, age, duc ad nos; fas illi limina divum
  tangere,' ait.  Simul alta iubet discedere late
  flumina, qua iuvenis gressus inferret.  At illum
  curvata in montis faciem circumstetit unda
  accepitque sinu vasto misitque sub amnem.
  Iamque domum mirans genetricis et umida regna
  speluncisque lacus clausos lucosque sonantes
  ibat et ingenti motu stupefactus aquarum
  omnia sub magna labentia flumina terra
  spectabat diversa locis, Phasimque Lycumque
  et caput, unde altus primum se erumpit Enipeus
  unde pater Tiberinus et unde Aniena fluenta
  saxosusque sonans Hypanis Mysusque Caicus,
  et gemina auratus taurino cornua vultu
  Eridanus, quo non alius per pinguia culta
  in mare purpureum violentior effluit amnis.
  Postquam est in thalami pendentia pumice tecta
  perventum et nati fletus cognovit inanes
  Cyrene, manibus liquidos dant ordine fontes
  germanae tonsisque ferunt mantelia villis;
  pars epulis onerant mensas et plena reponunt
  pocula, Panchaeis adolescunt ignibus arae;
  et mater, `Cape Maeonii carchesia Bacchi:
  Oceano libemus,' ait.  Simul ipsa precatur
  Oceanumque patrem rerum Nymphasque sorores
  centum quae silvas, centum quae flumina servant.
  Ter liquido ardentem perfundit nectare Vestam,
  ter flamma ad summum tecti subiecta reluxit.
  Omine quo firmans animum sic incipit ipsa:

  `Est in Carphatio Neptuni gurgite vates
  caeruleus Proteus, magnum qui piscibus aequor
  et iuncto bipedum curru metitur equorum.
  Hic nunc Emathiae portus patriamque revisit
  Pallenen, hunc et Nymphae veneramur et ipse
  grandaevus Nereus; novit namque omnia vates,
  quae sint, quae fuerint, quae mox ventura trahantur;
  quippe ita Neptuno visum est, immania cuius
  armenta et turpes pascit sub gurgite phocas.
  Hic tibi, nate, prius vinclis capiendus, ut omnem
  expediat morbi causam eventusque secundet.
  Nam sine vi non ulla dabit praecepta, neque illum
  orando flectes; vim duram et vincula capto
  tende; doli circum haec demum frangentur inanes.
  Ipsa ego, te, medios cum sol accenderit aestus,
  cum sitiunt herbae et pecori iam gratior umbra est,
  in secreta senis ducam, quo fessus ab undis
  se recipit, facile ut somno adgrediare iacentem.
  Verum ubi correptum manibus vinclisque tenebis,
  tum variae eludent species atque ora ferarum
  Fiet enim subito sus horridus atraque tigris
  squamosusque draco et fulva cervice leaena,
  aut acrem flammae sonitum dabit atque ita vinclis
  excidet, aut in aquas tenues dilapsus abibit.
  Sed quanto ille magis formas se vertet in omnes,
  tanto, nate, magis contende tenacia vincla,
  donec talis erit mutato corpore, qualem
  videris, incepto tegeret cum lumina somno.

  Haec ait et liquidum ambrosiae defundit odorem,
  quo totum nati corpus perduxit; at illi
  dulcis compositis spiravit crinibus aura
  atque habilis membris venit vigor.  Est specus ingens
  exesi latere in montis, quo plurima vento
  cogitur inque sinus scindit sese unda reductos,
  deprensis olim statio tutissima nautis;
  intus se vasti Proteus tegit obice saxi.
  Hic iuvenem in latebris aversum a lumine Nympha
  collocat; ipsa procul nebulis obscura resistit.
  Iam rapidus torrens sitientes Sirius Indos
  ardebat, caelo et medium sol igneus orbem
  hauserat; arebant herbae et cava flumina siccis
  faucibus ad limum radii tepefacta coquebant:
  cum Proteus consueta petens e fluctibus antra
  ibat; eum vasti circum gens umida ponti
  exsultans rorem late dispergit amarum.
  Sternunt se somno diversae in litore phocae.
  Ipse, velut stabuli custos in montibus olim,
  vesper ubi e pastu vitulos ad tecta reducit,
  auditisque lupos acuunt balatibus agni,
  considit scopulo medius numerumque recenset.
  Cuius Aristaeo quoniam est oblata facultas,
  vix defessa senem passus componere membra
  cum clamore ruit magno manicisque iacentem
  occupat.  Ille suae contra non immemor artis
  omnia transformat sese in miracula rerum,
  ignemque horribilemque feram fluviumque liquentem.
  Verum ubi nulla fugam reperit fallacia, victus
  in sese redit atque hominis tandem ore locutus:
  `Nam quis te, iuvenum confidentissime, nostras
  iussit adire domos?  Quidve hinc petis?' inquit.  At ille:
  `Scis, Proteu, scis ipse; neque est te fallere quicquam
  sed tu desine velle.  Deum praecepta secuti
  venimus hinc lapsis quaesitum oracula rebus.
  Tantum effatus.  Ad haec vates vi denique multa
  ardentes oculos intorsit lumine glauco
  et graviter frendens sic fatis ora resolvit.

  Non te nullius exercent numinis irae;
  magna luis commissa:  tibi has miserabilis Orpheus
  haudquaquam ob meritum poenas, ni fata resistant,
  suscitat et rapta graviter pro coniuge saevit.
  Illa quidem, dum te fugeret per flumina praeceps,
  immanem ante pedes hydrum moritura puella
  servantem ripas alta non vidit in herba.
  At chorus aequalis Dryadum clamore supremos
  implerunt montes; flerunt Rhodopeiae arces
  altaque Pangaea et Rhesi mavortia tellus
  atque Getae atque Hebrus et Actias Orithyia.
  Ipse cava solans aegrum testudine amorem
  te, dulcis coniunx, te solo in litore secum,
  te veniente die, te decedente canebat.
  Taenarias etiam fauces, alta ostia Ditis,
  et caligantem nigra formidine lucum
  ingressus manesque adiit regemque tremendum
  nesciaque humanis precibus mansuescere corda.
  At cantu commotae Erebi de sedibus imis
  umbrae ibant tenues simulacraque luce carentum,
  quam multa in foliis avium se milia condunt
  vesper ubi aut hibernus agit de montibus imber,
  matres atque viri defunctaque corpora vita
  magnanimum heroum, pueri innuptaeque puellae,
  impositique rogis iuvenes ante ora parentum,
  quos circum limus niger et deformis harundo
  Cocyti tardaque palus inamabilis unda
  alligat et noviens Styx interfusa coercet.
  Quin ipsae stupuere domus atque intima Leti
  tartara caeruleosque implexae crinibus angues
  Eumenides, tenuitque inhians tria Cerberus ora
  atque Ixionii vento rota constitit orbis.
  Iamque pedem referens casus evaserat omnes;
  redditaque Eurydice superas veniebat ad auras,
  pone sequens, namque hanc dederat Proserpina legem,
  cum subita incautum dementia cepit amantem,
  ignoscenda quidem, scirent si ignoscere manes.
  Restitit Eurydicenque suam iam luce sub ipsa
  immemor heu! victusque animi respexit.  Ibi omnis
  effusus labor atque immitis rupta tyranni
  foedera, terque fragor stagnis auditus Avernis.
  Illa, Quis et me, inquit, miseram et te perdidit, Orpheu,
  quis tantus furor?  En iterum crudelia retro
  Fata vocant, conditque natantia lumina somnus.
  Iamque vale:  feror ingenti circumdata nocte
  invalidasque tibi tendens, heu non tua, palmas!
  dixit et ex oculis subito, ceu fumus in auras
  commixtus tenues, fugit diversa, neque illum,
  prensantem nequiquam umbras et multa volentem
  dicere, praeterea vidit, nec portitor Orci
  amplius obiectam passus transire paludem.
  Quid faceret?  Quo se rapta bis coniuge ferret?
  Quo fletu Manis, quae numina voce moveret?
  Illa quidem Stygia nabat iam frigida cumba.
  Septem illum totos perhibent ex ordine menses
  rupe sub aeria deserti ad Strymonis undam
  flesse sibi et gelidis haec evolvisse sub antris
  mulcentem tigres et agentem carmine quercus;
  qualis populea maerens philomela sub umbra
  amissos queritur fetus, quos durus arator
  observans nido implumes detraxit; at illa
  flet noctem ramoque sedens miserabile carmen
  integrat et maestis late loca questibus implet.
  Nulla Venus, non ulli animum flexere hymenaei.
  Solus Hyperboreas glacies Tanaimque nivalem
  arvaque Rhipaeis numquam viduata pruinis
  lustrabat raptam Eurydicen atque inrita Ditis
  dona querens; spretae Ciconum quo munere matres
  inter sacra deum nocturnique orgia Bacchi
  discerptum latos iuvenem sparsere per agros.
  Tum quoque marmorea caput a cervice revulsum
  gurgite cum medio portans Oeagrius Hebrus
  volveret, Eurydicen vox ipsa et frigida lingua
  ah miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat:
  Eurydicen toto referebant flumine ripae.

  Haec Proteus, et se iactu dedit aequor in altum,
  quaque dedit, spumantem undam sub vertice torsit.
  At non Cyrene; namque ultro adfata timentem:

  `Nate, licet tristes animo deponere curas.
  Haec omnis morbi causa; hinc miserabile Nymphae,
  cum quibus illa choros lucis agitabat in altis,
  exitium misere apibus.  Tu munera supplex
  tende petens pacem et faciles venerare Napaeas;
  namque dabunt veniam votis irasque remittent.
  Sed modus orandi qui sit, prius ordine dicam.
  Quattuor eximios praestanti corpore tauros,
  qui tibi nunc viridis depascunt summa Lycaei,
  delige et intacta totidem cervice iuvencas.
  Quattuor his aras alta ad delubra dearum
  constitue et sacrum iugulis demitte cruorem,
  corporaque ipsa boum frondoso desere luco.
  Post, ubi nona suos Aurora ostenderit ortus,
  inferias Orphei Lethaea papavera mittes
  et nigram mactabis ovem lucumque revises:
  placatam Eurydicen vitula venerabere caesa.

  Haud mora; continuo matris praecepta facessit;
  ad delubra venit, monstratas excitat aras,
  quattuor eximios praestanti corpore tauros
  ducit et intacta totidem cervice iuvencas.
  Post, ubi nona suos Aurora induxerat ortus,
  inferias Orphei mittit lucumque revisit.
  Hic vero subitum ac dictu mirabile monstrum
  adspiciunt, liquefacta boum per viscera toto
  stridere apes utero et ruptis effervere costis,
  immensasque trahi nubes, iamque arbore summa
  confluere et lentis uvam demittere ramis.

  Haec super arvorum cultu pecorumque canebam
  et super arboribus, Caesar dum magnus ad altum
  fulminat Euphraten bello victorque volentes
  per populos dat iura viamque adfectat Olympo.
  Illo Vergilium me tempore dulcis alebat
  Parthenope studiis florentem ignobilis oti,
  carmina qui lusi pastorum audaxque iuventa,
  Tityre, te patulae cecini sub tegmine fagi.





*** End of this LibraryBlog Digital Book "The Georgics" ***

Copyright 2023 LibraryBlog. All rights reserved.