Home
  By Author [ A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z |  Other Symbols ]
  By Title [ A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z |  Other Symbols ]
  By Language
all Classics books content using ISYS

Download this book: [ ASCII | HTML | PDF ]

Look for this book on Amazon


We have new books nearly every day.
If you would like a news letter once a week or once a month
fill out this form and we will give you a summary of the books for that week or month by email.

Title: El la Biblio - Elektitaj ĉapitroj de la Psalmaro, Sentencoj de Salomono kaj Predikanto
Author: Zamenhof, L. L. (Ludwik Lejzer), 1859-1917
Language: Esperanto
As this book started as an ASCII text book there are no pictures available.


*** Start of this LibraryBlog Digital Book "El la Biblio - Elektitaj ĉapitroj de la Psalmaro, Sentencoj de Salomono kaj Predikanto" ***


Project by David Starner, Carlo Traverso and Tapio Riikonen



El la Biblio



Elektitaj ĉapitroj de la
Psalmaro, Sentencoj de Salomono
kaj Predikanto
el la originalo tradukitaj de

Dro L.L. Zamenhof

3a eldono
(7a-12a miloj)

1924



La Psalmaro



PSALMO I.


1. Feliĉa estas la homo, kiu ne iras laŭ
konsilo de malpiuloj, nek staras sur vojo de pekuloj, nek
sidas en kunsido de blasfemantoj,

2. sed li nur havas deziron por la leĝo de Dio, kaj
pri Lia leĝo li pensas tage kaj nokte.

3. Kaj li estos kiel arbo, plantita apud akvaj torentoj,
donanta sian frukton en sia tempo, kaj kies folio ne velkas;
kaj en ĉio, kion li faras, li sukcesos.

4. Ne tiel estas la malpiuloj, sed ili estas kiel
grenventumaĵo, kiun disblovas la vento.

5. Tial ne staros fortike la malpiuloj ĉe la
juĝo kaj la pekuloj en societo de piuloj:

6. ĉar Dio konas la vojon de piuloj, kaj la vojo de
malpiuloj pereos.



PSALMO III.


1. Psalmo de Davido, kiam li forkuris de sia filo Absalono.

2. Dio, kiel multaj estas miaj premantoj, multaj
leviĝis kontraŭ mi!

3. Multaj diras pri mia animo: ne ekzistas por ĝi
savo de Dio.--Sela [Hebrea muzika termino].

4. Sed Vi, Dio, estas ŝildo por mi, mia honoro kaj
levanto de mia kapo.

5. Per mia voĉo mi vokas al Dio, kaj Li respondas al
mi de Sia sankta monto.--Sela.

6. Mi kuŝiĝas kaj endormiĝas, kaj mi
vekiĝas, ĉar Dio min subtenas.

7. Mi ne timas multajn milojn da homoj, kiuj estas
ĉirkaŭ mi.

8. Leviĝu, Dio, helpu min, mia Sinjoro, ĉar Vi
frapis al ĉiuj miaj malamikoj la vangojn, la dentojn
de la malpiuloj Vi frakasis.

9. Ĉe Dio estas la helpo; super Via popolo estas Via
beno.--Sela.



PSALMO XIX.


1. Al la ĥorestro. Psalmo de Davido.

2. La ĉieloj rakontas la gloron de Dio, kaj la farojn
de Liaj manoj raportas la ĉiela firmaĵo.

3. Tago al tago transdonas diron, kaj nokto al nokto faras
sciigon.

4. Sen parolo kaj sen vortoj; oni ne aŭdas ilian
voĉon.

5. Tra la tuta mondo iras ilia ordono, kaj ĝis la
fino de la universo iras iliaj vortoj; por la suno Li
aranĝis tendon inter ili.

6. Kaj ĝi eliras kiel fianĉo el sia baldakeno,
ĝojas kiel heroo, trakuranta sian vojon.

7. Sur unu rando de la ĉielo estas ĝia
leviĝo, kaj ĝia rondiro estas ĝis aliaj
randoj, kaj nenio kaŝiĝas antaŭ
ĝia varmego.

8. La instruo de Dio estas perfekta, ĝojigas la
animon; la atesto de Dio estas certa, ĝi
saĝigas sensaĝulon.

9. La ordonoj de Dio estas justaj, ĝojigas la koron;
la ordondiro de Dio estas klara, faras lumon antaŭ la
okuloj.

10. La instruo de Dio estas pura, restas eterne; la
juĝoj de Dio estas veraj, kaj ĉiuj estas
justaj.

11. Ili estas pli dezirindaj, ol oro kaj ol multe da plej
pura oro; ili estas pli dolĉaj, ol mielo kaj
ĉelaraj mielgutoj.

12. Ankaŭ Via sklavo instruiĝis per ili; kiu
ilin observas, havas grandan rekompencon.

13. Kiu scias siajn erarojn? Purigi min de eraroj
kaŝitaj.

14. Ankaŭ de intencaj eraroj detenu Vian sklavon, ke
ili ne regu super mi. Tiam mi estos perfekta kaj pura de
granda peko.

15. Akceptu favore la vortojn el mia buŝo kaj la
parolon de mia koro antaŭ Vi, ho Dio, mia protektanto
kaj mia savanto.



PSALMO XXIII


1. Psalmo de Davido. Dio estas mia paŝtisto, mi
mankon ne havos.

2. Sur verdaj herbejoj Li ripozigas min, apud trankvilaj
akvoj Li kondukas min.

3. Li kvietigas mian animon, Li kondukas min laŭ vojo
de la vero, pro Sia nomo.

4. Eĉ kiam mi iros tra valo de mallumo, mi ne timos
malbonon, ĉar Vi estas kun mi; Via bastono kaj
apogiĝilo trankviligos min.

5. Vi kovras por mi tablon antaŭ miaj malamikoj; Vi
grasigis per oleo mian kapon, mia pokalo estas plenigita.

6. Nur bono kaj favoro sekvos min en la daŭro de mia
tŭta vivo, kaj mi restos en la domo de Dio multajn
jarojn.



PSALMO XXIV.


1. Psalmo de Davido. Al Dio apartenas la tero kaj
ĉio, kio ĝin plenigas, la mondo kaj
ĉiuj ĝiaj loĝantoj.

2. Ĉar Li apud la maroj ĝin fondis kaj apud la
riveroj ĝin fortikigis.

3. Kiu leviĝos sur la monton de Dio, kaj kiu staros
sur Lia sankta loko?

4. Tiu, kiu havas purajn manojn kaj senmakulan koron, kiu ne
fordonis sian animon al malvero kaj ne ĵuras trompe.

5. Li ricevos benon de Dio kaj bonfarojn de la Plejalta, lia
savanto.

6. Tio estas la gento de Liaj adorantoj, de la
serĉantoj de Via vizaĝo, Dio de Jakobo.--Sela.

7. Levu, pordegoj*, viajn kapojn, kaj leviĝu, pordoj
de la mondo, por ke eniru la reĝo de gloro.

8. Kiu estas tiu reĝo de gloro? Dio la forta kaj
potenca, Dio la potenculo de milito.

9. Levu, pordegoj viajn kapojn, kaj leviĝu, pordoj de
la mondo, por ke eniru la reĝo de gloro.

10. Kiu estas tiu reĝo de gloro? Dio Cebaot, Li estas
la reĝo de gloro.--Sela.



PSALMO XXVII.


1. De Davido. Dio estas mia lumo kaj mia savo; kiun mi devas
timi? Dio estas la forto de mia vivo; kiu povas min teruri?

2. Kiam alproksimiĝos al mi malbonfarantoj, por
manĝi mian karnon, miaj kontraŭuloj kaj
malamikoj,--ili surpuŝiĝos kaj falos.

3. Se elpaŝos kontraŭ min armeo, mia koro ne
ektimos; se leviĝos kontraŭ min milito,
ankaŭ tiam mi havos fidon.

4. Nur unu aferon mi petas de Dio, nur tion mi deziras, ke
mi restu en la domo de Dio en la daŭro de mia tuta
vivo, por rigardi la ĉarmon de Dio, admiri Lian
templon.

5. Ĉar Li kovros min en Sia kabano en la tago de
malbono, Li kaŝos min en kaŝita loko de Sia
tendo, sur rokon Li levos min.

6. Kaj nun leviĝos mia kapo super miajn malamikojn,
kiuj min ĉirkaŭas, kaj mi oferfaros en Lia
tendo oferojn de danko, mi kantos kaj gloros Dion.

7. Aŭskultu, ho Dio, mian voĉon, kiam mi
vokas, korfavoru min kaj respondu al mi.

8. De Vi diras al mi mia koro: serĉu mian
vizaĝon; Vian vizaĝon, ho Dio, mi
serĉas.

9. Ne kaŝu Vian vizaĝon antaŭ mi, ne
forpuŝu en kolero Vian sklavon; Vi estis mia helpo,
ne forpuŝu kaj ne forlasu min, Dio, mia savo.

10. Ĉar mia patro kaj mia patrino min forlasis, sed
Dio min akceptis.

11. Instruu al mi, Dio, Vian vojon kaj konduku min sur
ĝusta irejo, spite miajn malamikojn.

12. Ne fordonu min al la volo de miaj premantoj, ĉar
stariĝis kontraŭ mi falsaj atestantoj, plenaj
de rabemeco,

13. ke mi ne esperu vidi la bonecon de Dio en la lando de
vivantoj.

14. Esperu al Dio, tenu vin forte, forta estu via koro, kaj
esperu al Dio.



PSALMO XXXII.


1. Instruo de Davido. Feliĉa estas tiu, kies krimo
estas pardonita, kies peko estas kovrita.

2. Feliĉa estas la homo, al kiu Dio ne kalkulas lian
kulpon kaj en kies spirito estas nenia malvero.

3. Kiam mi silentis, senfortiĝis miaj ostoj de mia
ĉiutaga ploregado.

4. Ĉar tage kaj nokte pezis sur mi Via mano; la
freŝecon de miaj sukoj anstataŭis sekeco de
somero.--Sela.

5. Mian pekon mi konfesis al Vi, kaj mian kulpon mi ne
kaŝis; mi diris: mi konfesos miajn krimojn al Dio;
kaj Vi deprenis la kulpon de mia peko.--Sela.

6. Pro tio preĝu antaŭ Vi ĉiu piulo en
la ĝusta tempo, por ke ĉe la
disverŝiĝo de grandaj akvoj ili lin ne atingu.

7. Vi estas mia ŝirmo; kontraŭ sufero Vi min
gardos, per ĝojoj de savo Vi min
ĉirkaŭos.--Sela.

8. Mi prudentigos vin kaj montros al vi la vojon, kiun vi
devas iri; kun konsiloj mi direktos sur vin mian okulon.

9. Ne estu kiel ĉevalo, kiel senprudenta mulo, al
kiuj oni devas kateni la bufon per brido kaj buŝpeco,
kiam ili ne iras al vi.

10. Multajn frapojn havas la malpiulo, sed kiu
fidas Dion, tiun ĉirkaŭas favoro.

11. Ĝoju pro Dio, kaj gaju, justuloj, kaj triumfu
ĉiuj, kiuj havas pian koron!



PSALMO XXXIV.


1. De Davido, kiam li ŝajnigis sin freneza
antaŭ Abimeleĥ, kaj tiu lin forpelis kaj li
foriris.

2. Mi gloros Dion en ĉiu tempo, ĉiam
laŭdo por Li estos en mia buŝo.

3. Per Dio gloriĝas mia animo; la humiluloj
aŭdu kaj ĝoju.

4. Gloru Dion kun mi, kaj ni altigu kune Lian nomon.

5. Mi serĉis Dion, kaj Li respondis al mi, kaj de
ĉiuj miaj danĝeroj Li savis min.

6. Kiuj rigardas al Li ricevas lumon, kaj ilia vizaĝo
ne kovriĝos per honto.

7. Jen tiu ĉi mizerulo vokis, kaj Dio aŭdis,
kaj de ĉiuj liaj mizeroj Li savis lin.

8. Anĝelo de Dio postenas ĉirkaŭ tiuj,
kiuj Lin timas, kaj li ilin savas.

9. Provu kaj vidu, kiel bona estas Dio; feliĉa estas
la homo, kiu Lin fidas.

10. Timu Dion, Liaj sanktuloj, ĉar nenio mankas al
tiuj, kiuj Lin timas.

11. Leonoj estas senhavaj kaj malsataj, sed kiuj
serĉas Dion, havas mankon en nenia bono.

12. Venu, infanoj, aŭskultu min, pri timo
antaŭ Dio mi vin instruos.

13. Kiu ajn vi estas, homo, kiu deziras vivon kaj amas
multajn kaj bonajn tagojn,

14. gardu vian langon kontraŭ malbono kaj vian
buŝon kontraŭ mensoga parolo;

15. dekliniĝu de malbono kaj faru bonon, serĉu
pacon kaj ĉasu ĝin.

16. La okuloj de Dio estas turnitaj al la piuloj, kaj Liaj
oreloj al iliaj krioj.

17. La vizaĝo de Dio estas kontraŭ tiuj, kiuj
faras malbonon, por ekstermi de la tero la memoron pri ili.

18. Tiuj krias, kaj Dio aŭdas kaj de ĉiuj
iliaj mizeroj Li ilin savas.

19. Proksima estas Dio al tiuj, kies koro estas rompita, kaj
la spirite suferantajn Li helpas.

20. Multaj estas la suferoj de piulo, sed de ĉiuj Dio
lin savas.

21. Li gardas ĉiujn liajn ostojn, eĉ unu el
ili ne rompiĝos.

22. La malbonulon mortigos la malbono, kaj la malamantoj de
piulo pereos.

23. Dio liberigas la animon de Siaj sklavoj, kaj ne pereos
ĉiuj, kiuj Lin fidas.



PSALMO XXXVII.


1. De Davido. Ne incitiĝu pro la malvirtuloj, ne
enviu tiujn, kiuj agas maljuste.

2. Ĉar simile al herbo ili rapide dehakiĝas,
kaj kiel verda vegetaĵo ili forvelkas.

3. Fidu Dion kaj faru bonon; loĝu sur la tero kaj
konservu honestecon.

4. Serĉu plezuron ĉe Dio, kaj Li plenumos la
dezirojn de via koro.

5. Transdonu al Dio vian vojon kaj fidu Lin, kaj Li faros.

6. Kaj Li aperigos vian pravec*on kiel lumon kaj vian
justecon kiel tagmezon.

7. Silentu antaŭ Dio kaj esperu al Li; ne
incitiĝu, kiam sukcesas homo, kiu plenumas malbonajn
intencojn.

8. Detenu vin de kolero kaj forlasu furiozon, ne
incitiĝu, ke vi ne faru malbonon.

9. Ĉar malbonfarantoj ekstermiĝos, kaj la
esperantaj al Dio heredos la teron.

10. Ankoraŭ malmulte da tempo pasos, kaj la malpiulo
plu ne ekzistos,--vi rigardos lian lokon, kaj li
ne estos.

11. Kaj la humiluloj heredos la teron kaj ĝuos
grandan pacon.

12. Malvirtulo malbonintencas kontraŭ virtulo kaj
frapas kontraŭ li per siaj dentoj.

13. Sed Dio ridas pri li, ĉar Li vidas, ke venas lia
tago.

14. Glavon nudigas la malvirtuloj kaj streĉas sian
pafarkon, por faligi mizerulon kaj malriĉulon, kaj
buĉi virtulon.

15. Ilia glavo trafos en ilian koron, kaj iliaj pafarkoj
rompiĝos.

16. Pli bona estas la malmulto, kiun havas virtulo, ol la
granda havo de multaj malpiuloj.

17. Ĉar la brakoj de malpiuloj rompiĝas, sed
la virtulojn Dio subtenas.

18. Dio scias la tagojn de la virtuloj, kaj ilia havo restos
eterne.

19. Ili ne estos hontigitaj en tempo malbona, kaj en tagoj
de malsato ili estos sataj.

20. Sed la malvirtuloj pereos, kaj la malamikoj de Dio
malaperos kiel roso de la herbejoj, malaperos kiel fumo.

21. Malpiulo prunteprenas kaj ne pagas, sed piulo korfavoras
kaj donas.

22. Ĉar Liaj benitoj heredos la teron, kaj Liaj
malbenitoj ekstermiĝos.

23. De Dio fortikiĝas la paŝoj de virta homo,
kaj lia vojo plaĉas al Li.

24. Falante, li ne estos forĵetita, ĉar Dio
subtenos lian manon.

25. Mi estis juna, kaj mi maljuniĝis, kaj mi ne vidis
virtulon forlasita kaj liajn infanojn petantaj panon.

26. Ĉiutage li korfavoras kaj pruntedonas, kaj liaj
infanoj estos benitaj.

27. Forturniĝu de malbono kaj faru bonon, kaj vi
vivos eterne.

28. Ĉar Dio amas justecon kaj ne forlasas Siajn
fidelulojn; ĉiam ili estos gardataj; sed la semo de
la malpiuloj estos ekstermita.

29. La virtuloj heredos la teron kaj loĝos sur
ĝi eterne.

30. La buŝo de virtulo parolas saĝon, kaj lia
lango diras justecon.

31. La ordonoj de lia Dio estas en lia koro, liaj
paŝoj ne ŝanceliĝas.

32. Subrigardas malvirtulo virtulon kaj celas mortigi lin.

33. Sed Dio ne lasos lin en liaj manoj kaj ne kondamnos lin,
kiam li estos juĝata.

34. Esperu al Dio kaj tenu vin je Lia vojo, kaj Li altigos
vin, ke vi heredu la teron; vi vidos la ekstermon de la
malvirtuloj.

35. Mi vidis malpiulon, kiu estis spitema kaj tenis sin
larĝe, kiel sukplena multebranĉa arbo;

36. sed apenaŭ oni pasis, li jam ne ekzistis; kaj mi
serĉis lin, kaj li jam ne estis trovebla.

37. Konservu senkulpecon kaj celu veron, ĉar
estontecon havas homo pacema;

38. sed la krimuloj ĉiuj estos ekstermitaj, la
estonteco de la malpiuloj pereos.

39. La virtuloj havas helpon de Dio; Li estas ilia forto en
tempo de mizero.

40. Kaj Li ilin helpos kaj savos, Li savos ilin de
malbonuloj kaj helpos ilin, ĉar ili fidas Lin.



PSALMO XL.


1. Al la ĥorestro. Psalmo de Davido.

2. Mi esperis, mi esperis al Dio, kaj Li kliniĝis al
mi kaj aŭskultis mian krion.

3. Kaj Li eltiris min el la pereiga foso, el la ŝlima
marĉo, kaj Li starigis sur roko mian piedon kaj
fortikigis miajn paŝojn.

4. Kaj Li metis en mian buŝon novan kanton,
laŭdon al nia Dio. Multaj tion vidos kaj ektimos, kaj
ili esperos al Dio.

5. Feliĉa estas la homo, kiu metis sian esperon sur
Dion kaj ne turnis sin al la fieruloj kaj al la
mensogemuloj.

6. Multon Vi faris, Eternulo, mia Dio! Viaj mirakloj kaj
pensoj estas pri ni. Neniu egalas Vin. Mi rakontos kaj
parolos, sed ili estas super ĉiu kalkulo.

7. Oferojn kaj donacojn Vi ne deziras; la orelojn Vi
malfermis al mi; bruloferojn kaj pekoferojn Vi ne postulas.

8. Tiam mi diris: jen mi venas; en la libro estas skribite
pri mi.

9. Plenumi Vian volon, mia Dio mi deziras, kaj Viaj ordonoj
estas en mia koro.

10. Mi predikas justecon en granda kunveno; jen mi ne fermas
mian buŝon, Dio, Vi tion scias.

11. Vian justecon mi ne kaŝis en mia koro, pri Via
fideleco kaj Via helpo mi parolis, mi ne kaŝis Vian
favorkorecon kaj Vian verecon antaŭ la granda
kunveno.

12. Vi, Dio, ne fermu Vian favorkorecon antaŭ mi, Via
boneco kaj Via vereco ĉiam min gardu.

13. Ĉar ĉirkaŭis min suferoj
sennombraj, atingis min miaj kulpoj, ke mi ne povas vidi;
ili estas pli multenombraj, ol la haroj sur mia kapo, kaj
mia koro min forlasis.

14. Volu, ho Dio, savi min; Dio, rapidu helpi min.

15. Estu hontigitaj kaj malhonoritaj ĉiuj, kiuj volas
pereigi mian animon; retiriĝu returne kaj
kovriĝu per honto miaj malbondezirantoj.

16. Teruritaj estu de sia honto tiuj, kiuj diras al mi: jen
vi havas!

17. Gaju kaj ĝoju pro Vi ĉiuj Viaj
serĉantoj; la amantoj de Via helpo dlru ĉiam:
granda estas Dio.

18. Kaj mi estas mizera kaj malriĉa; Dio pensu pri
mi. Vi estas mia helpo kaj mia savanto; mia Dio, ne
malrapidu.



PSALMO XLII.


1. Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj.

2. Kiel cervo sopiras al fluanta akvo, tlel mia animo
sopiras al Vi, ho Dio.

3. Mia animo soifas Dion, la vivantan Dion; kiam mi venos
kaj aperos antaŭ la vizaĝo de Dio?

4. Miaj larmoj lariĝis mia pano tage kaj nokte,
ĉar oni diras al mi ĉiutage: kie estas via
Dio?

5. Elverŝiĝas mia animo, kiam mi rememoras,
kiel mi iradis inter granda amaso, eniradis kun ĝi en
la dornon de Dio ĉe laŭta kantado kaj glorado
de festanta amaso.

6. Kial vi malĝojas, mia animo, kaj
konsterniĝas en mi? Esperu al Dio, ĉar
ankoraŭ mi dankos Lin por helpo, veninta de Lia
vizaĝo.

7. Mia Dio, malĝojas en mi mia animo, tial mi
rememoras pri Vi en la lando de Jordano kaj Hermono, sur la
monto Micaro.

8. Abismo resonas al abismo per la bruo de Viaj falakvoj;
ĉiuj Viaj akvoj kaj ondoj pasis super mi.

9. En la tago Dio aperigas al mi Sian bonecon, kaj en la
nokto mi havas kanton al Li, preĝon al la Dio de mia
vivo.

10. Mi diras al Dio, mia roko: kial Vi min forgesis? kial mi
iradas malgaja pro la premado de mia malamiko?

11. Kvazaŭ tranĉante miajn ostojn, mokas min
miaj malamikoj, dirante al mi ĉiutage: kie estas via
Dio?

12. Kial vi malĝojas, mia animo, kial vi
konsterniĝas en mi? Esperu al Dio, ĉar
ankoraŭ mi dankos Lin, la savanton de mia
vizaĝo kaj mian Dion.



PSALMO LI.


1. Al la ĥorestro. Psalmo de Davido,

2. kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo
al Bat-Seba.

3. Korfavoru min, Dio, laŭ Via boneco; laŭ Via
granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.

4. Lavu min tute pure de mia krimo, kaj purigu min de mia
peko.

5. Ĉar miajn kulpojn mi konscias, kaj mia peko estas
ĉiam antaŭ mi.

6. Antaŭ Vi sola mi pekis, kaj mi faris tion, kio
estas malbona antaŭ Viaj okuloj, tial Vi estas justa
en Via vorto kaj pura en Via juŝo.

7. Mi estas ja naskita en krimo, kaj en peko
gravediĝis per mi mia patrino.

8. Vi amas ja veron en la koro, kaj en kaŝiteco Vi
aperigas al mi saĝon.

9. Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura;
lavu min, kaj ml estos pli blanka ol neĝo.

10. Aŭdigu al mi ĝojon, kaj regajiĝos
la ostoj, kiujn Vi batis.

11. Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj kaj
ĉiujn miajn krimojn elstreku.

12. Koron puran kreu al mi, Dio, kaj spiriton ĝustan
novigu en mi.

13. Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, kaj Vian
sanktan spiriton ne forprenu de mi.

14. Redonu al mi la ĝojon de Via helpo, kaj spirito
bonfara fortikigu min.

15. Mi instruos al la krimuloj Vian vojon, kaj pekuloj
revenos al Vi.

16. Liberigu min de sango, Dio, Dio de mia savo, mia lango
kantos Vian justecon.

17. Dio, malfermu miajn lipojn, kaj mia buŝo rakontos
Vian gloron.

18. Ĉar Vi ne deziras oferdonon,--mi
ĝin donus; brulofero ne plaĉas al Vi.

19. Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; koron
suferantan kaj humilan Vi, Dio, ne malŝatas.

20. Bonfaru al Ciono laŭ Via favoro, konstruu la
murojn de Jeruzalemo;

21. tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero
kaj plenofero; tiam oni metos sur Vian altaron junajn
bovojn.



PSALMO LXI.


1. Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De Davido.

2. Aŭskultu, ho Dio, mian krion, atentu mian
preĝon.

3. De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo
de mia koro: sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

4. Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, fortika turo
kontraŭ malamiko.

5. Lasu min loĝi eterne en Via tendo, havi
rifuĝon sub la kovro de Viai
flugiloj.--Sela.

6. Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn. Vi
donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

7. Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, ke liaj
jaroj daŭru multajn generaciojn.

8. Li restu eterne antaŭ Dio, boneco kaj vero
laŭ Via volo lin gardu.

9. Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, plenumante miajn
promesojn ĉiutage.



PSALMO XC.


1. Preĝo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis
por ni rifuĝejo de generacio al generacio.

2. Antaŭ ol la montoj naskiĝis kaj Vi kreis la
teron kaj la mondon, kaj de eterne ĝis eterne, Vi
estas Dio.

3. Vi venigis homon al morto, kaj Vi diras: "revenu,
homidoj."

4. Ĉar mil jaroj estas en Viaj okuloj kiel la
hieraŭa tago, kiu pasis, kaj kiel nokta gardoparto.

5. Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel sonĝo;
matene ili renoviĝas kiel herbo:

6. matene ĝi floras kaj estas freŝa, vespere
ĝi dehakiĝas kaj sekiĝas.

7. Jes, ni pereas de Via kolero, kaj de Via kolerego ni
neniiĝas.

8. Vi metis niajn malbonagojn antaŭ Vin, nian
kaŝitaĵon antaŭ la lumon de Via
vizaĝo.

9. Ĉar ĉiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero,
malaperis niaj jaroj, kiel sono.

10. La daŭro de nia vivo estas sepdek jaroj kaj
ĉe forteco okdek jaroj; kaj ilia tuta majesto estas
penado kaj suferado, ĉar ĝi forkuras rapide
kaj ni forflugas.

11. Kiu scias la forton de Via kolero, Vian terurecon kaj
Vian indignon?

12. Instruu nin kalkuli niajn tagojn, por ke ni akiru
saĝan koron.

13. Returnu Vin, ho Dio! Kiel longe? kaj kompatu Viajn
Sklavojn.

14. Satigu nin matene per Via boneco, kaj ni kantos kaj
ĝojos en la daŭro de nia tuta vivo.

15. Ĝojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, tiom
da jaroj, kiom ni vidis mizeron.

16. Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, kaj Via
beleco--al iliaj infanoj.

17. Kaj la favoro de la Sinjoro, nia Dio, estu super ni, kaj
la faron de niaj manoj fortikigu al ni kaj fortikigu la
faron de niaj manoj.



PSALMO XCI.


1. Kiu loĝas sub la ŝirmo de la Plejalta, tiu
ripozas en la ombro de la Plejpotenca.

2. Mi diras al Dio: "mia rifuĝejo kaj mia
fortikaĵo estas Dio, kiun mi fidas."

3. Ĉar Li savos vin de la reto de kaptisto, de la
pereiga pesto.

4. Per Siaj plumoj Li ŝirmos vin, kaj sub Liaj
flugiloj vi rifuĝos; Lia fideleco estas ŝildo
kaj kiraso.

5. Ne timu la teruron de nokto, nek sagon, kiu flugas tage,

6. nek peston, kiu iras en mallumo, nek epidemion, kiu
ekstermas tagmeze.

7. Ĉe via flanko falos milo, kaj dekmiloj ĉe
via dekstra flanko, sed vin ĝi ne tuŝos.

8. Vi nur rigardos per viaj okuloj, kaj vi vidos la redonon
al la malvirtuloj.

9. Ĉar Vi, ho Dio, estas mia defendo. La Plejaltan vi
elektis kiel vian rifuĝejon.

10. Ne trafos vin malbono, kaj frapo ne atingos vian tendon.

11. Ĉar al Siaj anĝeloj Li ordonis pri vi, ke
ili vin gardu sur ĉiuj viaj vojoj.

12. Sur la manoj ili vin portos, por ke vi ne
falpuŝiĝu sur ŝtono per via piedo.

13. Sur leopardon kaj vipuron vi paŝos, vi piedpremos
leonon kaj drakon.

14. Ĉar li ekamis Min, tial Mi lin savos; Mi defendos
lin, ĉar li konas Mian nomon.

15. Li vokos Min, kaj Mi lin aŭskultos; kun li Mi
estos en mizero; Mi lin liberigos kaj honoratigos.

16. Mi satigos lin per longa vivo kaj aperigos al li Mian
helpon.



PSALMO XCVI.


1. Kantu al Dio novan kanton, kantu al Dio la tuta tero.

2. Kantu al Dio, gloru Lian nomon, proklamu de tago al tago
Lian savon.

3. Rakontu inter la popoloj Lian gloron inter ĉiuj
gentoj Liajn miraklojn.

4. Ĉar Dio estas granda kaj tre glorinda, Li estas
terura por ĉiuj dioj.

5. Ĉar ĉiuj dioj de la popoloj estas idoloj,
sed Dio kreis la ĉielon.

6. Gloro kaj majesto estas antaŭ Li, forto kaj beleco
estas en Lia sanktejo.

7. Tributu al Dio, familioj de la popoloj; tributu al Dio
gloron kaj potencon.


8. Tributu al Dio honoron de Lia nomo, alportu donacon kaj
venu en Liajn kortojn.

9. Kliniĝu al Dio en sankta respekto; tremu
antaŭ Li la tuta tero.

10. Diru inter la popoloi: Dio reĝas, kaj Li
fortikigis la mondon, ke ĝi ne
ŝanceliĝu; Li juĝas la popolojn en
justeco.

11. Ĝoju la ĉielo kaj estu gaja la tero, bruu
la maro kaj ĉio, kio ĝin plenigas.

12. Ĝoju la kampo ka] ĉio, kio estas sur
ĝi; tiam kantu ĉiuj arboj de la arbaro.

13. antaŭ Dio, ĉar Li venas, ĉar Li
venas, por juĝi la teron; Li juĝos la mondon
kun justeco kaj la popolojn kun Sia fideleco.



PSALMO XCIX.


1. Dio reĝas: tremas la popoloj; Li sidas sur
keruboj, ŝanceliĝas la tero.

2. Dio estas granda en Ciono, kaj Li estas alte super
ĉiuj popoloj.

3. Oni gloru Vian grandan kaj timindan nomon: Li estas
sankta.

4. Kaj la forton de la reĝo, kiu amas justecon, Vi
fortikigis en praveco; juĝon kaj justecon en Jakobo
Vi aranŝis.

5. Altigu la Eternulon, nian Dion, kaj kliniĝu
antaŭ la benketo de Liaj piedoj; Li estas sankta.

6. Moseo kaj Aarono estas inter Liaj pastroj, kaj Samuelo
estas inter tiuj, kiuj vokas Lian nomon; ili vokis al Dio,
kaj Li ilin aŭskultis.

7. El nuba kolono Li parolis al ili; ili observis Liajn
regulojn kaj la leĝon, kiun Li donis al ili.

8. Eternulo, nia Dio, Vi ilin aŭskultis; Vi estis por
ili Dio pardonanta kaj venĝanto por iliaj faroj.

9. Altigu la Eternulon, nian Dion, kaj kliniĝu
antaŭ Lia sankta monto; ĉar sankta estas la
Eternulo, nia Dio.



PSALMO CIII.


1. De Davido. Benu, mia animo, Dion kaj mia tuta
internaĵo Lian sanktan nomon.

2. Benu, mia animo, Dion kaj ne forgesu ĉiujn Liajn
bonfarojn.

3. Li pardonas ĉiujn viajn pekojn,--Li sanigas
ĉiujn viajn malsanojn;

4. Li savas de la tombo vian vivon, Li kronas vin per boneco
kaj favorkoreco;

5. Li satigas per bonaĵoj la tempon de via vivo, ke
via juneco renoviĝas kiel ĉe aglo.

6. Dio faras justecon kaj juĝon al ĉiuj
prematoj.

7. Li sciigis Siajn vojojn al Moseo, Siajn farojn al la
Izraelidoj.

8. Favorkofa kaj kompatema estas Dio, longetolerema kaj tre
bona.

9. Ne eterne Li indignas, kaj ne por ĉiam Li koleras.

10. Ne laŭ niaj pekoj Li agis kun ni, kaj ne
laŭ niaj krimoi Li redonis al ni.

11. Ĉar kiel alte estas la ĉielo super la
tero, tiel granda estas Lia boneco por tiuj, kiuj Lin timas.

12. Kiel malproksime estas la oriento de la okcidento, tiel
Li malproksimigis de ni niajn pekojn.

13. Kiel patro korfavoras filojn, tiel Dio korfavoris tiujn,
kiuj Lin timas.

14. Ĉar Li scias nian esencon, Li memoras, ke ni
estas polvo.

15. La tagoj de homo estas kiel herbo; kiel floro de kampo,
tiel li floras.

16. Pasos super ĝi vento, kaj ĝi jam ne
ekzistas, kaj ĝia loko ĝin jam ne rekonas.

17. Sed la boneco de Dio daŭras eterne al tiuj, kiuj
Lin timas, kaj Lia bonfaremeco iras ĝis la pranepoj,

18. kiuj observas Lian interligon kaj memoras Liajn ordonojn
por ilin plenumi.

19. Dio en la ĉielo starigis Sian tronon, kaj Lia
reĝeco regas ĉion.

20. Benu Dion Liaj anĝeloj, potencaj per sia forto,
kiuj plenumas Lian vorton, por ke oni obeu la voĉon
de Lia vorto.

21. Benu Dion ĉiuj Liaj ĉirkaŭantoj,
Liaj servantoj, kiuj plenumas Lian volon.

22. Benu Dion ĉiuj Liaj kreitaĵoj en
ĉiuj lokoj de Lia regado. Benu, mia animo, Dion.



PSALMO CXVI.


1. Mi ĝojas, ke Dio aŭdas mian voĉon,
mian petegon,

2. ke Li klinis Sian orelon al mi, kaj en miaj tagoj mi
vokos.

3. Cirkaŭis min mortaj malsanoj, kaj inferaj
turmentoj min trafis; suferon kaj ĉagrenon mi trovis.

4. Sed la nomon de Dio mi vokis: ho, Dio, savu mian animon.

5. Favorkora estas Dio kaj justa, kaj nia Dio estas
kompatema.

6. Dio gardas la simplanimulojn; mi estas en mizero, kaj Li
min savas.

7. Revenu, mia animo, al via trankvileco, ĉar Dio
faras al vi bonon.

8. Ĉar Vi savis mian animon de la morto, mian piedon
de falpuŝiĝo.

9. Mi irados antaŭ Dio en la lando de la vivo.

10. Kun kredo mi diris: mi estas tre mizera.

11. Mi diris en mia konfuziĝo: ĉiu homo
mensogas.

12. Kion mi redonos al Dio por ĉiuj Liaj bonfaroj al
mi?

13. Mi levos la pokalon de savo, kaj mi vokos la nomon de
Dio.

14. Miajn promesojn al Dio mi plenumos antaŭ Lia tuta
popolo.

15. Grandvalora en la okuloj de Dio estas la morto de Liaj
fideluloj.

16. Ho Dio, mi estas Via sklavo, mi estas Via sklavo, filo
de Via sklavino; Vi disigis miajn ligilojn.

17. Al Vi mi oferdonos dankan oferon, kaj la nomon de Dio mi
vokos.

18. Miajn promesojn al Dio mi plenumos antaŭ Lia tuta
popolo,

19. en la kortoj de la domo de Dio, interne de vi,
Jeruzalemo. Haleluja.



PSALMO CXXI.


1. Kanto de suprenirado. Mi levas miajn okulojn al la
montoj, de kie venas al mi helpo.

2. Mia helpo venas de Dio, kiu kreis la ĉielon kaj la
teron.

3. Li ne lasos vian piedon falpuŝigi; via gardanto ne
dormetas.

4. Jen ne dormetas kaj ne dormas la gardanto de Izraelo.

5. Dio estas via gardanto, Dio estas via ombro ĉe via
dekstra mano.

6. En la tago la suno vin ne frapos, nek la luno en la
nokto.

7. Dio vin gardos de ĉia malbono, gardos vian animon.

8. Dio gardos vian eliron kaj eniron de nun kaj eterne.



PSALMO CXXXVII.


1. Apud la riveroj de Babilono ni sidis kaj ploris,
rememorante Cionon.

2. Sur la salikoj tie ni pendigis niajn harpojn.

3. Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, kaj
niaj mokantoj ĝojon: "kantu al ni el la kantoj de
Ciono".

4. Kiel ni kantos la kanton de Dio sur fremda tero?

5. Se mi forgesos vin, Jeruzalemo, tiam forgesiĝu mia
dekstra mano;

6. algluiĝu mia lango al mia palato, se mi vin ne
memoros, se mi ne levos Jeruzalemon en la supron de miaj
ĝojoj.

7. Rememorigu, ho Dio, al la filoj de Edomo la tagon de
Jeruzalemo, kiam ili diris: "detruu, detruu ĝis
ĝia fundamento."

8. Ho raboplena filino de Babilono! bone estos al tiu, kiu
repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9. Bone estos al tiu, kiu prenos kaj frakasos viajn
infanetojn sur ŝtono.



PSALMO CXXXIX.


1. Al la ĥorestro. Psalmo de Davido. Dio, Vi min
esploras kaj min konas.

2. Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi
komprenas mian penson de malproksime.

3. Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas
ĉirkaŭ mi, kaj ĉiujn miajn vojojn Vi
konas.

4. Ĉar ne troviĝas ankoraŭ vorto sur
mia lango, kaj Vi, ho Dio, ĉion jam scias.

5. De malantaŭe kaj de antaŭe Vi
ĉirkaubaris min kaj metis sur min Vian manon.

6. Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta, mi ĝin
ne povas kompreni.

7. Kien mi iros for de Via spirito, kaj kien mi kuros for de
Via vizaĝo?

8. Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; se
mi kuŝiĝos en abismo, jen Vi tie estas.

9. Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo,
ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro,

10. ankaŭ tie Via mano min kondukos kaj Via dekstra
mano min tenos.

11. Se mi diros: mallumo min kaŝos,--la
nokto fariĝos lumo ĉirkaŭ mi.

12. Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, kaj la
nokto lumas kiel tago; mallumo fariĝas kiel lumo.

13. Ĉar Vi kreis mian internaĵon, formis min
en la ventro de mia patrino.

14. Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita;
mirinda estas Viaj kreitaĵoj, kaj mia animo tion bone
konscias.

15. Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaĵ
ostoj, kiam mi estis kreata en kaŝiteco, kiam mi
estis formata en la profundo de la tero.

16. Mian embrion vidis Viaj okuloj, kaj en Via libro estis
enskribitaj ĉiuj tagoj kreotaj, kiam ankoraŭ
eĉ unu ne ekzistis.

17. Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio, kiel
granda estas ilia nombro!


18. Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo;
kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

19. Mortigu, ho Dio, la malvirtulon, kaj sangaviduloj
foriĝu de mi!

20. Ili parolas pri Vi malice kaj Viaj malamikoj
leviĝas por trompo.

21. Viajn malamantojn, ho Dio, mi ja malamas, kaj Viajn
kontraŭulojn mi abomenas.

22. Por ekstrema malamo mi ilin malamas; ili fariĝis
por mi malamikoj.

23. Esploru min, Dio, kaj konu mian koron; provu min kaj
sciu miajn pensojn.

24. Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, kaj
gvidu min sur la vojo de eterneco.



PSALMO CXLVI.


1. Haleluja. Gloru, mia animo, Dion.

2. Mi gloros Dion en la daŭro de mia tuta vivo, mi
kantos al Li tiel longe, kiel mi estos.

3. Ne fidu eminentulojn, homidon, kiu ne povas helpi.

4. Eliras lia spirito, li reiras en sian teron, kaj en tiu
tago neniiĝas ĉiuj liaj intencoj.

5. Bone estas al tiu, kies helpo estas la Dio de Jakobo, kiu
esperas al la Eternulo, lia Dio,

6. kiu kreis la ĉielon kaj la teron, la maron kaj
ĉion, kio estas en ili, kiu gardas la veron eterne;

7. kiu faras justecon al la maljuste suferantaj, donas panon
al la malsataj. Dio liberigas la malliberulojn;

8. Dio malfermas la okulojn al la blinduloj; Dio restarigas
la kurbigitojn; Dlo amas la virtulojn;

9. Dio gardas la emmigrintojn, subtenas orfon kaj vidvinon,
sed la vojon de malvirtuloj Li pereigas.

10. Dio reĝas eterne, via Dio, Ciono, por ĉiuj
generacioj. Haleluja.



PSALMO CL.


1. Haleluja. Gloru Dion en Lia sanktejo, gloru Lin en la
firmaĵo de Lia forto.

2. Gloru Lin laŭ Liaj potencaj faroj, gloru Lin
laŭ Lia granda majesto.

3. Gloru Lin per sonoj de trumpeto, gloru Lin per psalterio
kaj harpo.

4. Gloru Lin per timpano kaj danco, gloru Lin per kordoj kaj
fluto.

5. Gloru Lin per laŭtaj cimbaloj, gloru Lin per
bonsonaj cimbaloj.

6. Ĉio spiranta gloru Dion. Haleluja.



La Sentencoj de Salomono



ĈAPITRO II


1. Mia filo! se vi akceptos miajn parolojn kaj konservos
ĉe vi miajn ordonojn,

2. ke via orelo atente aŭskultos saĝon kaj
vian koron vi inklinigos al komprenado;

3. se vi vokos la prudenton kaj direktos vian voĉon
al la saĝo.

4. se vi serĉos ĝin kiel arĝenton,
serĉegos kiel trezoron:

5. tiam vi komprenos la timon antaŭ Dio kaj vi akiros
konadon de Dio.

6. Ĉar Dio donas ŝagon; el Lia buŝo
venas scio kaj kompreno.

7. Li havas helpon por la vefemuloj, Li estas ŝildo
por tiuj, kiuj vivas pie.

8. Li gardas la iradon de la juŝto kaj zorgas pri la
vojo de Siaj piuloj.

9. Tiam vi komprenos veremon kaj juston kaj pion kaj
ĉiun bonan vojon.

10. Ĉar saĝo venos en vian koron kaj scio
estos agrabla por via animo.

11. Bona konscio vin gvidos, prudento vin gardos,

12. por savi vin de la vojo de malbono, de homo, parolanta
kontraŭveraĵon,

13. de tiuj, kiuj forlasas la ĝustan vojon, por iri
la vojojn de mallumo,

14. kiuj ĝojas, kiam ili faras malbonon, trovas
plezuron en la malordo de la malboneco,

15. kies vojoj estas malrektaj kaj la irado
deflankiĝis;

16. por savi vin de fremda edzino,--de edzino ne via, kies
paroloj estas glataj,

17. kiu forlasas la amikon de sia juneco kaj forlasas la
ligon de sia Dio;

18. ĉar ŝia domo kondukas al morto kaj
ŝiaj paŝoj al la inferuloj;

19. ĉiuj kiuj eniras al ŝi, ne revenas, kaj ne
reatingas plu la vojon de la vivo.

20. Ke vi iru la vojon de bonuloj kaj sekvu la
paŝosignojn de piuloj;

21. ĉar la piuloj loĝoŝ sur la tero kaj
la senpekuloj restos sur ĝi;

22. sed la malpiuloj estos ekstermitaj de sur la tero kaj la
maliculoj estos malaperigitaj de tie.



ĈAPITRO III.


1. Mia filo! ne forgesu mian instruon, kaj via koro konservu
miajn ordonojn.

2. Ĉar ili akirigos al vi longan vivon, jarojn de
vivo kaj paco.

3. Favoro kaj vero vin ne forlasos; alligu ilin al via kolo,
skribu ilin sur la tabuletoj de via koro.

4. Kaj vi trovos favoron kaj bonan opinion ĉe Dio kaj
homoj.

5. Fidu Dion per via tuta koro kaj ne fidu vian prudenton.

6. Konsciu Lin en ĉiuj viaj vojoj, kaj Li
ĝustigos vian iradon.

7. Ne opiniu vin saĝa, timu Dion kaj deturnu vin de
malbono.

8. Tio ĉi estos saniga por via korpo kaj bona nutro
por viaj ostoj.

9. Faru honoron al Dio el via havo kaj el la
unuavenaĵo de ĉiuj viaj rikoltoj:

10. tiam viaj grenejoj tute pleniĝos kaĵ viaj
vinpremejoj superbordigos junan vinon.

11. La instruon de Dio, ho mia filo, ne malŝatu, kaj
ne deturnu vin, kiam Li faras al vi punon;

12. ĉar kiun Dio amas, tiun Li punas, kaj Li favoras
lin, kiel patro filon.

13. Feliĉa estas la homo, kiu trovis saĝon,
kaj la homo, kiu akiris prudenton;

14. ĉar estas pli bone ĝin aĉeti, ol
aĉeti arĝenton, kaj ĝia
rikoltaĵo estas pli bona, ol pura oro.

15. Ĝi estas pli kara, ol juveloj, kaj nenio, kion vi
povus deziri, povas esti komparata kun ĝi.

16. Longa vivo estas en tia dekstra mano, riĉo kaj
gloro estas en ĝia maldekstra mano.

17. Ĝiaj vojoj estas vojoj agrablaj, kaj ĉiuj
ĝiaj vojetoj estas paco.

18. Ĝi estas arbo de vivo por tiuj, kiuj ĝin
ekkaptis, kaj feliĉaj estas tiuj, kiuj ĝin
posedas.

19. Dio per saĝo fondis la teron, per prudento Li
aranĝis la ĉielon.

20. Per Lia ĉionsciado disiĝis abismoj kaj la
nuboj elverŝas roson.

21. Mia filo! ili ne foriru de viaj okuloj, konservu
klarecon de la kapo kaj prudenton:

22. ili estos vivo por via animo kaj ornamo por via kolo.

23. Tiam vi iros sendanĝere vian vojon kaj via piedo
ne puŝiĝos.

24. Kiam vi kuŝiĝos dormi, vi ne timos, kaj
kiam vi kuŝos, via dormo estos agrabla.

25. Vi ne timos subitan teruron, nek pereigon, kiu povus
veni de malbonuloj.

26. Ĉar Dio estos via helpo kaj gardos vian piedon
kontraŭ reto.

27. Ne rifuzu bonon al la bezonantoj, se via mano havas la
forton por fari.

28. Ne diru al via proksimulo: "iru kaj revenu, kaj
morgaŭ mi donos", se vi havas ĉe vi.

29. Ne pripensu malbonon kontraŭ via proksimulo, kiam
li kun konfido loĝas ĉe vi.

30. Ne malpacu kun iu senkaŭze, se li ne faris al vi
malbonon.

31. Ne penu imiti fabemulon kaj elektu neniun el liaj vojoj;

32. ĉar la devojiĝantojn Dio abomenas kaj Sian
intencon Li malkaŝas al la piuloj.

33. Malbeno de Dio estas en la domo de malbonulo, kaj la
loĝejon de piuloj Li benas.

34. La mokantojn Li mokas, kaj al la humiluloj Li donas
favoron.

35. Honoron heredas saĝuloj, sed malsaĝulojn
forportos malhonoro.



ĈAPITRO XXIV.


1. Ne sekvu malbonajn homojn kaj ne deziru esti kun ili.

2. Ĉar ilia koro pensas pri perfortaĵo kaj
ilia buŝo parolas malbonaĵon.

3. Per saĝo koristruiĝas domo, kaj per
prudento ĝi fortikiĝas.

4. Kaj per sciado la ĉambroj pleniĝas per
ĉia hava grandvalora kaj agrabla.

5. Homo saĝa havas forton, kaj homo prudenta estas
potenca.

6. Kun pripenso faru militon, kaj venko venas per multe da
konsiliĝo.

7. Tro alta estas la saĝo por malsaĝulo;
ĉe la pordego li ne malfermos sian buŝon.

8. Kiu intencas fari malbonon, tiun oni nomas maliculo.

9. Malico de malsageco estas peko, kaj blasfemanto estas
abomenaĵo por homo.

10. Se vi montriĝis malforta en tago de mizero, via
forto estas malgranda.

11. Savu tiujn, kiujn oni prenis por mortigi, kaj ne
fortiriĝu de tiuj, kiuj estas kondamnitaj al morto.

12. Se vi diras, "ni tion ne sciis",--la
esploranto de koroj ja komprenas kaj la gardanto de via
animo ja scias, kaj Li redonas al homo laŭ liaj
faroj.

13. Manĝu, mia filo, mielon, ĉar ĝi
estas bona, kaj freŝa mielo eŝtas dolĉa
por via gorĝo;

14. tia estas por via animo la sciado de saĝo, se vi
ĝin trovis, kaj ekzistas eŝtonteco, kaj via
espero ne pereos.

15. Ne insidu, malvirtulo, kontraŭ la domo de
virtulo, ne ataku lian ripozejon;

16. ĉar sep fojojn virtulo falos kaj tamen
leviĝos, sed malvirtuloj implikiĝas en la
malfeliĉo.

17. Kiam falas via malamiko, ne ĝoju, kaj ĉe
lia malfeliĉo via koro ne plezuriĝu;

18. ĉar eble Dio vidos, kaj tio ne plaĉos al
Li, kaj Li returnos de li Sian koleron.

19. Ne koleru kontraŭ malbonfarantoj kaj ne enviu la
malvirtulojn.

20. Ĉar la malbonulo ne havos estontecon, la lumilo
de malvirtuloj estingiĝos.

21. Timu, mia filo, Dion kaj la reĝon, kun ribeluloj
ne komunikiĝu.

22. Ĉar subite venos ilia pereo, kaj kiu scias, kiam
venos la puno de ambaŭ?

23. Ankaŭ ĉi tio estas vortoj de
saĝuloj: konsideri personojn ĉe juĝado
estas ne bone.

24. Kiu diras al malvirtulo "vi estas virtulo", tiun
malbenos popoloj, tiun malamos gentoj.

25. Sed kiuj faras riproĉojn, tiuj plaĉas, kaj
sur ilin venos bona beno.

26. Kiu respondas ĝustajn vortojn, tiu kisas per la
lipoj.

27. Plenumu vian laboron ekstere, pretigu ĉion sur
via kampo, kaj poste aranĝu vian domon.

28. Ne atestu sen kaŭzo kontraŭ via
proksimulo, ĉar vi trompus per vla buŝo.

29. Ne diru: "Kiel li agis kontraŭ mi, tiel mi agos
kontraŭ li: mi redonos al la homo laŭ lia
faro."

30. Mi pasis tra kampo de homo maldiligenta kaj tra
vinberĝardeno de sensaĝulo;

31. kaj jen ĉie elkreskis urtiko, ĉio estas
kovrita de dornoj, kaj la ŝtona muro estas detruita.

32. Kaj kiam mi vidis, mi prenis ĝin en mian koron,
mi rigardis kaj ricevis instruon;

33. Ne longe vi dormos, ne longe vi dormetos, ne longe viaj
manoj restos kunmetitaj por kuŝado;

34. kaj venos via malriĉeco kiel migranto, kaj via
senhaveco kiel viro armita.



La Predikanto



ĈAPITRO I


Vortoj de la Predikanto, filo de Davido, reĝo en
Jeruzalemo. Vantaĵo de vantaĵoj, diris, la
Predikanto, vantaĵo de vantaĵoj, ĉio
estas vantaĵo. Kian profiton havas la homo de
ĉiuj siaj laboroj, kiujn li laboras sub la suno?
Generacio foriras kaj generacio venas, kaj la tero restas
eterne. Leviĝas la suno kaj subiras la suno, kaj al
sia loko ĝi rapidas, kaj tie ĝi
leviĝas. Iras al sudo kaj reiras al nordo,
turniĝas, turniĝas en sia irado la vento, kaj
al siaj rondoj revenas la vento. Ĉiuj riveroj iras al
la maro, sed la maro ne pleniĝas; al la loko, al kiu
la riveroj alfluas, ili alfluas ĉiam denove.
Ĉiuj vortoj estas malfortaj, ne povas homo
ĉion eldiri; ne satiĝas la okulo de vidado kaj
ne pleniĝas la orelo de aŭdado. Kio estis, tio
estos, kaj kio estis farata, tio estos farata, kaj ekzistas
nenio nova sub la suno. Ekzistas io, pri kio oni diras:
"Vidu, tio ĉi estas nova"; sed ĝi estis jam en
la eterna tempo, kiu estis antaŭ ni. Ne restis memoro
pri la antaŭuloj; kaj ankaŭ pri la posteuloj,
kiuj estos, ne restos memoro ĉe tiuj, kiuj estos
poste. Mi, Predlkanto, estis reĝo super Izraelo en
Jeruzalemo. Kaj mi decidis en mia koro esplori kaj ekzameni
per la saĝo ĉion, kio fariĝas sub la
ĉielo: tiun ĉi malfacilan okupon Dio donis al
la homidoj, por ke ili sin turmentu per ĝi. Mi vidis
ĉiujn aferojn, kiuj fariĝas sub la suno, kaj
jen, ĉio estas vantaĵo kaj aranĝoj
ventaj. Kurbigitan oni ne povas rerektigi, kaj mankantan oni
ne povas kalkuli. Mi parolis kun mia koro tiele: jen mi
kreskigis kaj multigis en mi sciencon pli ol ĉiuj,
kiuj estis antaŭ mi en Jeruzalemo, kaj mia koro
penetris multon da saĝo kaj scio. Sed kiam mi
dediĉis mian koron, por ekkoni la saĝecon kaj
ekkoni la malsaĝecon kaj sensencecon, mi eksciis, ke
ankaŭ tio ĉi estas entrepreno
venta. Ĉar ĉe multe da saĝeco estas
multe da koleremeco, kaj, kiu plimultigas siajn sciojn,
plimultigas siajn dolorojn.



ĈAPITRO IV.


Kaj mi returniĝis kaj mi vidis ĉiujn premojn,
kiuj estas farataj sub la suno: kaj jen estas larmoj de
prematoj, kaj ne ekzistas por ili konsolanto; kaj perforteco
de la mano de iliaj premantoj, kaj ne ekzistas por li
konsolanto. Kaj mi trovis, ke la mortintoj, kiuj jam
antaŭ longe mortis, estas pli feliĉaj ol la
vivantoj, kiuj vivas ĝis nun. Kaj pli feliĉa
ol ili ambaŭ estas tiu, kiu ĝis nun ne
ekzistis, kiu ne vidis la malbonajn farojn, kiuj estas
farataj sub la suno. Mi vidis ankaŭ, ke ĉiu
laboro kaj ĉiu akurateco en la faroj estas nur
konkurado de unu kontraŭ alia, kaj ankaŭ tio
ĉi estas vantaĵo kaj
ventaĵo. Malsaĝulo kunmetas siajn manojn kaj
formanĝas sian korpon. Pli bone estas plenmano da
trankvilanimeco, ol ambaŭmano da penado kaj
ventaĵo. Kaj denove mi vidis vantaĵon sub la
suno: jen estas solulo kaj neniun alian li havas, nek filon
nek fraton li havas; kaj tamen ne havas finon lia laborado,
kaj lia okulo ne povas satiĝi de riĉeco; por
kiu do mi laboras kaj senigas mian animon de ĝuado?
Tio ĉi ankaŭ estas vantaĵo kaj malbona
afero. Pli bone estas al du ol al unu, ĉar ili havas
bonan rekompencon por sia laborado. Ĉar se ili
falos, unu levos la alian; sed ve al unu, se li falos, kaj
se ne estas alia, kiu lin levus. Ankaŭ se du
kuŝiĝas, estas al ili varme, sed unu kiel li
varmiĝos? Kaj se iu montros sin pli forta
kontraŭ unu, tiam ambaŭ staros kontraŭ
li; eĉ fadeno triopigita ne baldaŭ
disŝiriĝos. Pli bona estas knabo
malriĉa sed saĝa, ol reĝo maljuna sed
malsaĝa, kiu jam ne povas akiri scion. Iu el
malliberejo eliris kaj fariĝis reĝo, alia por
reĝeco naskiĝis kajtamen estas
malriĉa. Mi vidis, ke ĉiu vivanto iras sub la
suno kun infano: ĝi estas la alia, kiu okupos lian
lokon. Senfina estas la popolo, kiu estis antaŭ ili,
kaj ankaŭ la posteuloj ne ĝojos pri li;
ankaŭ tio ĉi estas vantaĵo kaj
ventaĵo. Gardu vian piedon, kiam vi iros en domon de
Dio, kaj estu preta pli por aŭskultado, ol por
oferdonado de malsaĝuloj; ĉar ili ne scias, ke
ili agas malbone.



ĈAPITRO V.


Ne rapidu kun via buŝorkaj via koro ne rapidu
elparoli vorton antaŭ Dlo, ĉar Dio estas en la
ĉielo, kaj vi estas sur la tero; tial malmultaj estu
viaj vortoj. Ĉar la sonĝo prezentiĝas
per multe da agado, kaj parolo de malsaĝulo konsistas
el multe da vortoj. Kiam vi faros promeson al Dio, ne
prokrastu ĝin plenumi, ĉar malagrablaj estas
malsatuloj; kion vi promesis, tion plenumu. Pli bone estas,
ke vl ne faru promeson, ol fari promeson kaj ne plenumi. Ne
permesu al via buŝo pekigi vian korpon, kaj ne diru
al la sendito de Dio, ke ĝi estas eraro; kial fari,
ke Dio kolerŭ pro via parolo, kaj ke Li detruu la
faron de viaj manoj? Ĉe multo da sonĝoj kaj
vantaĵoj estas ankaŭ multe da vortoj; sed vi
timu Dion. Se premadon de malriĉulo kaj rompadon de
justeco kaj honesteco vi vidas en lando, ne miru, ĉar
pli alta kontrolas pli altan kaj plej altai ilin
kontrolas. Kaj superecon en ĉio havas tiu lando, en
kiu la reĝo servas al la tero. Kiu amas
arĝenton, tiu ne satiĝos per arĝento,
kaj kiu amas riĉecon, al tiu ĝi ne donos
utilon; ankaŭ tio ĉi estas vantaĵo. Ju
pli estas da havo, des pli multaj estas ĝiaj
konsumantoj; kaj kian profiton havas ĝia mastro krom
vidi ĝin per siaj okuloj? Dolĉa estas la dormo
de laboranto, ĉu li manĝas malmulte aŭ
multe; sed trosateco ne lasas la riĉulon
dormi. Turmentan malbonon mi vidis sub la suno:
riĉecon konservatan por la malutilo de ĝia
propra mastro. Kaj pereas tiu ĉi riĉeco en
malfavoraj cirkonstancoj; naskiĝas filo, kaj li
nenion havas en la mano. Kiel li eliris el la ventro de sia
patrino, tiel nuda li foriras, kiel li venis, kaj nenion li
elportas el sia laboro, kion li povus porti en la mano. Kaj
tio ĉi estas turmenta doloro, ke kiel li venis, tiel
li foriras; kian do profiton li havas de tio, ke li laboras
por la vento? Kaj ĉiujn siajn tagojn li konsumis en
mallumo, en multe da ekscitiĝo, en malsano kaj
malagrablaĵoj! Jen, kion mi vidis bonan, ke estas
bele manĝi kaj trinki kaj ĝui plezurojn de
Ĉiuj siaj laboroj, kiujn homo laboras sub la suno en
la malmultaj tagoj de sia vivo, kiujn donis al li Dio;
ĉar tio estas lia apartenaĵo. Kaj se al iu
homo Dio donis riĉecon kaj havon kaj donis al li la
povon konsumi ilin kaj preni sian parton kaj ĝui
plezuron de siaj laboroj,--tio ĉi estas
dono de Dio. Ĉar ne longe li memoros la tagojn de sia
vivo, Dio donas al li ĝojon de lia koro.



ĈAPITRO XII.


Kaj memoru vian Kreinton en la tagoj de via juneco, dum ne
venis ankoraŭ la tagoj de malbono kaj ne venis la
jaroj, pri kiuj vi diros: "mi ne havas plezuron de ili"; dum
ne mallumiĝis la suno, la lumo, la luno kaj la
steloj, kaj ne revenis nuboj post la pluvo. Kiam ektremos
la gardantoj de la domo kaj malfortiĝos la
militantoj, kaj ĉesos mueli la muelantoj, ĉar
estos malmulte da ili, kaj senvidiĝos la rigardantoj
tra la fenestroj; kaj fermitaj estos la pordoj al la strato,
kiam eksilentos la sonado de la muelŝtono; kaj homo
leviĝados laŭ la krio de birdo, kaj
mallaŭtiĝos la sonoj de kantoj: kaj
altaĵojn ili ektimos, kaj sur la vojo aperos teruroj,
kaj ekfloros la migdalarbo kaj peziĝos la grilo, kaj
malaperos deziro: tiam homo foriros en sian eternan domon,
kaj sur la strato marŝos plorantoj; ĝis
disŝiriĝos la arĝenta ĉeneto,
rompiĝos la ora lampeto, rompiĝos la
kruĉo ĉe la fonto kaj falos la rado en la
puton. Kaj la polvo refariĝos tero, kiel ĝi
estis, kaj la spirito reiros al Dio, kiu ĝin
donis. Vanto de vantaĵoĵ diris la Predikanto,
ĉio estas vantaĵo. Krom tio, ke la Predikanto
estis saĝulo, li ankoraŭ instruis scion al la
popolo; li ĉion pesis, esploris kaj verkis multe da
sentencoj. Penis la Predikanto trovi agrablajn parolojn,
kaj li skribis. ĝuste vortojn de vero. La paroloj de
saĝuloj estas kiel akraj pintoj, kaj kiel enbatitaj
najloj estas la vortoj de publikaj parolistoj; ili estas
donitaj de unu paŝtisto. Kaj krom tio, mia filo,
akceptu mian instruon, ke se oni volus verki multajn
librojn, ne estus fino, kaj multe legi lacigas la korpon. Ni
aŭskultu la finon de ĉio: timu Dion kaj
plenumu Liajn ordonojn, ĉar tio ĉi estas
ĉio por la homo. Ĉar ĉiun faron Dio
venigos al juĝo, eĉ ĉion
kaŝitan, ĉu ĝi estas bona aŭ
malbona.





*** End of this LibraryBlog Digital Book "El la Biblio - Elektitaj ĉapitroj de la Psalmaro, Sentencoj de Salomono kaj Predikanto" ***

Copyright 2023 LibraryBlog. All rights reserved.



Home