Title: Le Horror Altissime
Author: Doyle, Arthur Conan
Language: Interlingua (International Auxiliary Language Association)
As this book started as an ASCII text book there are no pictures available.


*** Start of this LibraryBlog Digital Book "Le Horror Altissime" ***

This book is indexed by ISYS Web Indexing system to allow the reader find any word or number within the document.





Copyright (C) 2005 by Anders Blixt.




Le Horror Altissime

by Arthur Conan Doyle

Translated by Anders Blixt




Le idea que le narration extraordinari, appellate le “Fragmento
Joyce-Armstrong”, es un “joco practic” extensive—tunc create per un
humano incognite con un humorismo perverse e sinistre—ha nunc essite
abandonate per totes qui ha scrutinate le affaire. Solo alcun
conspirator le plus macabre e imaginative hesitarea ante de connecter
su phantasias a ille factos indisputabile e tragic que reinfortia le
allegation del fragmento. Ben que le assertiones in illo son stupende e
mesmo monstruose, il nonobstante se fortia al intellecto que illos son
ver, e que nos debe adjustar nostre ideas al nove situation. Nostre
mundo appare esser separate per un parve margine precari ab un unic
periculo inexpectate. In ille exposition, que reproduce le documento
original in su forma partialmente fragmentari, io va essayar presentar
tote le factos usque nunc pro le lector. Como introduction io vole
dicer que, etiam si alcunos dubita le narration de Joyce-Armstrong, il
non pote haber alcun hesitation sur le factos concernente locotenente
Myrtle, R. N., e senior Hay Connor, qui indubitatemente incontrava lor
fines in le manieras describite hic.

Le Fragmento Joyce-Armstrong esseva trovate in le campo Lower Haycock,
circa un kilometro e medie al west del vico Withyham presso le limite
inter Kent e Sussex. Le 15 de septembre le anno previe James Flynn, un
obrero rural empleate per Mathew Dodd, paisano e proprietario del
Chauntry Farm, Withyham, observava un pipa de briar al terreno proxime
al sentiero que passa al longe del haga que limita Lower Haycock. Alcun
passos avante ille trovava un binoculo rumpite. Finalmente, inter alcun
urticas in le fossato, ille discoperiva un tenue libro, ligate per
canevas. Illo se monstrava esser un agenda con folios distachabile, del
quales alcunos, post haber distachate se, volettava al longe del base
del haga. Ille los colligeva, ma alcun folios, includite le prime,
nunquam esseva trovate. Iste facto lassa un hiato regrettabile in le
narration portentose. Le obrero dava le agenda a su empleator, qui
postea presentava lo al doctor J.H. Atherton de Hartfield. Iste
gentleman immediatemente videva que un experto deberea examinar lo e
dunque le manuscripto esseva inviate al Aero Club in London, ubi illo
nunc es conservate.

Al manuscripto manca tres folios—le prime, le secunde e le penultime—ma
lor absentia non influe sur le coherentia general del conto. On suppone
que le comencio disparite describe le qualificationes aeronautic de
senior Joyce-Armstrong, le quales on pote extraher ex altere fontes:
ille esseva sin dubita inter le optime pilotas anglese. Durante multe
annos ille esseva reguardate como uno del aeronautas le plus coragiose
e le plus intelligente. Ille usava iste combination de qualitates a fin
de inventar e probar plure nove apparatos, includente le commun
accessorio gyroscopic que porta le nomine de ille.

Le corpore principal del manuscripto ha essite scribite in tinta, ma le
pauc lineas final son notate per un stilo de graphite e assi mal
scribite que illos a pena son legibile—justo como on se expectarea si
illos esseva scribite rapidemente con pressa in le sede de un aeroplano
volante. Il etiam ha plure maculas, e sur le folio final e sur le
coperi-libro, que expertos del Ministerio Interior ha confirmate como
sanguine, probabilemente human e certemente mammifere. On etiam ha
trovate in iste sanguine alque que resimila le parasito de malaria, e
on sape que Joyce-Armstrong suffreva de febre intermittente; ille facto
exemplifica le gestas del nove armas forense date a nostre detectives
per le scientia moderne.

Nunc alque sur le personalitate del autor de ille texto epochal.
Joyce-Armstrong, secundo le pauc amicos qui vermente sapeva alque del
viro, esseva e un poeta, e un visionario, e un mechanico e un inventor.
Ille possedeva un grande ricchessa, multo del qual ille expendeva a su
hobby aeronautic. Il habeva quatro aeroplanos private in su hangar
proxime a Devizes, e on dice que ille faceva al minus un cento septanta
ascensiones durante le previe anno. Ille esseva un viro recluse con
periodos de humores obscur, durante le quales ille eludeva contactos
con su collegas.

Capitano Dangerfield, qui le cognosceva melio  que alteres, dice que il
habeva occasiones quando su eccentricitate menaciava de disveloppar a
alque plus seriose. Su habitude de apportar un fusil de chassa in su
aeroplano esseva un manifestation de isto. Un altere esseva le effecto
morbide con le qual le cadita de locotenente Myrtle affectava su mente.
Myrtle, qui essayava attinger un record de altitude, cadeva al terreno
ab un altitude de plus de novem kilometros. Le facto horribile esseva
que su capite habeva essite annihilate dum su torso e extremitates
reteneva lor configuration. In cata incontro del aeronautas,
Joyce-Armstrong, secundo Dangerfield, dicerea con un surriso enigmatic:
“E ubi, per favor, es le capite de Myrtle?”

In un altere occasion post un cena, in le refectorio del Schola de
Aviation in Salisbury Plain, ille comenciava un discussion sur lo que
essera le periculo le plus persistente pro aeronautas. Post haber
ascoltate a opiniones consecutive sur cavitates de aere, constructiones
defective e inclination excessive, ille concludeva le conversation per
altiar su spatulas. Ille refusava presentar su proprie opiniones, ben
que on acquireva un impression que illos divergeva de tote pensatas
exprimite per su collegas.

Per favor, observa etiam que post su disparition total, on discoperiva
que su affaires private habeva essite arrangiate con un precision que
poterea indicar que ille possedeva un forte premonition de disastro.
Post ille explicationes essential io nunc va presentar le narration
integre sin alterationes, comenciante ab le tertie folio in le agenda
insanguinate:

“… nonobstante, quando io dinava in Rheims con Coselli e Gustav
Raymond, io comprendeva que necuno sapeva de alcun periculo particular
in le alte stratos del atmosphera. In le fundo io non diceva lo que era
in mi pensatas, ma io lo tanto approchava que, si illes possedeva alcun
idea analoge, illes non poteva haber fallite a exprimer lo. Ma illes ya
es duo viros vacue e vanitose sin alcun pensatas excepte a vider lor
nomines ridicule in le jornales. On debe observar que necuno jammais
habeva ascendite multo super sex kilometros. Naturalmente, homines jam
ha attingite altitudes plus grande que isto per ballon e per scalar
montes. Il debe esser multo plus altemente que un avion entrarea in le
zona de periculo—naturalmente a condition que mi premonitiones es
correcte.

Aviones ora ha existite pro plus de vinti annos e ergo on pote demandar
se proque ille periculo serea revelate solo ora. Le responsa es obvie.
Pridem, quando le motores era sin fortias e un Gnome o Green de 100
cavallo-vapores era reguardate como sufficiente pro tote besonios, le
volos era multo restringite. Ora, quando 300 cavallo-vapores es le
normal plus tosto que un exception, visitas al stratos alte ha devenite
plus facile e plus commun. Alcunos pote rememorar se que, in nostre
juventute, Garros obteneva fama global per attinger 5.700 metros e
alora on anque pensava que un volo super le Alpes era un gesta. Nostre
expectationes ha depois essite tremendemente accrescite e on exeque ora
vinti volos pro cata uno durante previe annos. Multes de illos ha
essite complite con fortia. Le nivello de dece kilometros ha essite
attingite itero e itero sin disconfortos ultra frigor e asthma. Que
prova isto? Un visitator pote descender a iste planeta mille vices sin
incontrar un tigre. Nonobstante tigres existe e si ille per chance
disbarca in un jungla, ille poterea esser devorate. Il ha junglas in le
atmosphera altissime con esseres plus mal que tigres. Io crede que in
le futuro on cartara iste junglas accuratemente. Hodie io pote designar
duo tales: uno super le districto de Pau-Biarritz in Francia e uno ci,
super mi capite quando io scribe ille parolas in mi focar in Wiltshire.
Io anque crede que il forsan ha un tertie super le districto de
Homburg-Wiesbaden.

Le disparition del aeronautas igniva mi pensatas. Totes diceva que
illes habeva cadite a basso in le mar, ma iste explanation non me
satisfaceva. Pro primo, Verrier in Francia: su avion era discoperite
proxime de Bayonne, ma illes nunquam trovava su corpore. Depois, le
caso de Baxter, qui anque dispareva, ben que su motor e alcun esquadras
de ferro era trovate in un silva in Leicestershire. Dr. Middleton, de
Amesbury, qui observava iste volo per telescopio, attesta que justo
ante que alcun nubes obscurava su vision ille videva le avion a un
altitude enorme. Illo subito ascendeva verticalmente in alto in un
succession de colpos. Le doctor non credeva que un tal motion serea
possibile. Isto era le observation final de Baxter. Il habeva depost un
discussion in le jornales, ma sin conclusiones.

Il habeva plure altere casos similar, e depois le morte de Hay Connor
occurreva. Qual rider erumpeva sur un ‘mysterio del aere non resolvite’
e qual reportages in le jornales vulgar—e como pauco on de facto faceva
a fin de resolver le caso! Ille descendeva in un volo a picco magnific
ab un altitude incognite. Ille nunquam disbarcava ab illo, sed moriva
in su sede de pilota. Que le occideva? ‘Un maladia del corde’, diceva
le doctores. Nonsenso! Le corde de Hay Connor era tanto san como le
mie. Que diceva Venables? Venables era le sol homine apud ille quando
ille moriva. Ille diceva que ille tremeva e resimilava un viro qui se
habeva espaventate gravemente. ‘Moriva de terror’, diceva Venables, ma
non poteva pensar pro qual cosa ille habeva pavor. Ille solo diceva un
parola a Venables, que sonava como ‘monstruose’. Durante le inquesta on
non poteva decifrar isto. Ma isto io poteva decifrar. Monstros! Isto
era le final parola de povre Harry Hay Connor. E ille vermente moriva
de pavor, justo como Venables pensava.

E depois il habeva le capite de Myrtle. Crederea tu—crederea vermente
alcunos—que un capite human pote esser fracassate completemente a in le
corpore per le fortia de un cadita? Forsan illo serea possibile, ma io
nunquam ha credite que isto era ver in le caso de Myrtle. E le adipe
sur su vestimentos—‘completemente sordide per adipe’, diceva alcuno al
inquesta. Remarcabile que iste parolas non igniva le pensatas de
alteres! Mi pensatas jam flammava, ma io habeva comocunque meditate
longemente sur iste cosa.

Io ha exequite tres ascensiones depois—como Dangerfield derideva mi
fusil de chassa!—ma nunquam attingeva sufficiente altitude. Ora, con le
nove e legier machina de Paul Veroner e su Robur de 175 cavallo-vapores
io deberea deman facilemente passar dece kilometros. Illo sera un
essayo a batter le record. Forsan io anque battera alque altere. Claro
illo sera periculose. Si un viro vole eluder periculos, ille deberea
desister completemente de aviation e celar se in su pantoflas e roba de
camera. Ma io va visitar le jungla aeree deman—e si il ha alque ibi, io
lo apprendera. Si io retornara, io habera trovate alcun renomine pro me
mesme. Si io non retornara, ille agenda potera explicar lo que io ha
volite facer e como io perdeva facente lo. Ma nulle galimatias de
accidentes o mysterios, per favor.

Io seligeva le monoplano Paul Veroner pro le mission. Iste construction
es sin par pro dur travalio. Beaumont discoperiva isto in le infantia
del aviation. Pro exemplo, illo non es incommodate per humiditate e le
temperie iste die dava le impression que nos volarea intra nubes. Le
Veroner es un belle parve typo que responde a mi manos como un cavallo
con un bucca receptive. Illa possede tote ameliorationes moderne: un
fuselage coperite per canevas, un carretto de atterrage con rotas e
skis inclinate, frenos, stabilisatores gyroscopic, tres cambios de
velocitate que opera per alterar le angulo de attacco del ala del
propulsor. Io anque apportava un fusil de chassa e un dozena cartuchas
con plumbos de cervo. Vos totes deberea haber observate le facie de
Perkins, mi vetere mechanico, quando io le instrueva a cargar los.

Io me vestiva como un explorator arctic, con duple subvestimentos sub
mi supertoto, spisse calcettas intra mi bottinas wattate, un large
bonetto hibernal con protege-aures e mi berillos de protection. Le
calor era suffocante apud le hangar, ma io ascenderea al apice de
Himalaya e debeva vestir me pro illo. Perkins comprendeva que alque
inusual evenirea e precava que io le lassarea accompaniar me. Forsan io
lo haberea facite, si io habeva usate un biplano, ma le monoplano solo
porta un homine. Naturalmente, io apportava le armatura de oxygeno;
cata pilota qui sin un tal va ascender a fin de batter un record de
altitude, morira per congelation o suffocation—o per ambes.

Ante mi imbarcation io inspectava le governaculos, le alas e le cablos
pilotante del Veroner. Illa era in un bon stato in tanto que io videva.
Io poneva le motor in marcha e audiva un susurro agradabile. Jam a un
lente velocitate illa se levava si tosto que io la permitteva. Io
circulava super mi campo de focar un o duo vices a fin de calefacer le
motor e depois, agitante un mano a Perkins e le alteres, premeva le
acceleration maximal. Illa curreva como un hirundine al longe del vento
pro 12-15 kilometros usque io elevava su naso e illa comenciava
ascender in un large spiral verso le cortina de nubes super me. Il es
essential que on monta lentemente a fin de adaptar se al pression
decrescente.

Il faceva un calor oppressive, viste que il era septembre in
Anglaterra, con le spisse sensation que indica pluvia approchante. A
vices il faceva sufflos brusc ab le sud-west—uno tanto forte e
inexpectate que illo me surprendeva e causava un medie rolamento. Io
memora le tempore durante le qual borrascas e vortices e cavitates de
aere soleva esser alque periculose—ante que nos apprendeva dar
potentias maestrante a nostre motores. Justo como io attingeva al
cortinas de nubes, con le agulia de mi altimetro passante mille metros,
le pluvia subito me colpava. Qual diluvio! Illo strepeva al alas e
flagellava mi facie, rendente mi berillos turbide de maniera que io a
pena poteva vider. Io decresceva mi velocitate proque le volo contra le
guttas deveniva dolorose. Quando io ascendeva plus altemente illos se
transformava a grandines que fortiava me a tornar le cauda del avion
verso le vento. Un cylindro malfungeva—probabilemente un candela
sordide—ma mi ascension continuava incessante gratias al multe fortia
del motor. Tosto le problema, quecunque su causa, dispareva e io audiva
itero le grave grunnimento integre: un canto unisone ab dece cylindros.
Ci nos cognosce le beltate del silentiatores moderne. Al presente nos
pote usar le aures pro pilotar nostre motores. Qual stridulation e
ululation quando illos malfunge! Pridem tal critos de alarma se
perdeva, necate per le ruito monstruose del motor. Si solmente le prime
aeronautas poteva retornar a fin de vider le beltate e perfection in le
mechanismo que ha essite ganiate al precio de lor vitas!

A circa 9.30 horas io approchava le nubes. Infra me, indistincte e
umbrate per le pluvia, le vaste campania de Salisbury Plain jaceva. Sex
aviones exequeva lor cargas quotidian a un altitude de 300 metros,
resimilante parve nigre hirundines supra un verde fundo. Io osa dicer
que illes se demandava que io facerea ci in le pais del nubes. Subito
un velo gris se extendeva sub me e humide spirales nebular torneava
circum mi facie. Il era molliatemente frigide e miserabile. Ma io iva
super le tempesta de grandines e isto era un amelioration. Le nube
deveniva obscur e dense como le bruma de London. In mi anxietate de
partir de illo, io elevava le naso del avion usque le campana automatic
de alarma sonava e illa in effecto comenciava glissar a detra. Su
guttante alas molliate monstrava que illa habeva devenite plus
ponderose que io habeva pensate. Subinde io totevia attingeva nubes
plus tenue e depois quitava le prime strato. Il habeva un
secunde—lanose con le color de opalos—a un grande altitude super mi
capite: un blanc tecto integre in alto e un obscur solo integre in
basso con le avion laborante in un vaste spiral montante inter illos.
Il es perniciosemente solitari in iste spatios seren. Un vice un grege
de parve aves marin velocemente volava preter me verso west. Le rapide
battimento de lor alas e lor critos musical me allegrava. Io divina que
le specie era anate crecca, ma io es un van zoologista. Ora quando nos
homines ha devenite aves, nos vermente debe apprender a recognoscer
nostre cognatos per le viso.

Le vento sub me batteva le vaste campania del nubes. Un vice un large
vortice era formate intra illo, un gurgite de vapor de aqua, e ibi,
como a transverso de un infundibulo, io discerneva le mundo distante.
Un grande biplano blanc passava a un vaste profundo sub me. Io
conjecturava que illo era le volo matinal de Royal Mail inter Bristol e
London. Subinde albe velas tornava a in le foramine e itero le grande
solitude deveniva integre.

Tosto post 10 horas io toccava le bordo inferior del alte strato de
nubes. Illo consisteva de un vapor delicate e transparente que veniva
rapidemente ab le west. Le vento habeva accrescite tote le tempore e il
ora faceva un brisa fresc a vinti-quatro nodos secundo mi contator. Jam
il faceva multe frigor, ben que mi altimetro solo indicava 2.700
metros. Le motor travaliava bellemente, e nos susurrava continuemente
in alto. Le cortina de nubes era plus spisse que io habeva expectate,
ma finalmente illo se rarefaceva a un nebula auree ante me. Subito io
hastava ex illo e ibi incontrava un clar celo e un sol brillante super
mi capite—a alto toto in blau e auree; a basso toto in argento
coruscante, un rutilante campania extensive tanto distante como io
poteva vider. Il era 10.15 horas e le agulia del altimetro indicava
3.840 metros. Ascendente io lassava mi aures concentrar al susurration
profunde del motor, quando mi oculos scrutinava le horologio, le
contator de carburante e le pumpa del lubricator. Insurprendente que on
dice que aviatores es un gente sin pavor. Quando nos debe scrutinar
tote ille functiones, nos manca de tempore a inquietar nos pro nos
mesme. In iste momento io comprendeva que le compasso deveni infidel
super un certe altitude; a 4.500 metros le agulia magnetic del mie
indicava verso est-sud- est. In loco io calculava mi ver direction ab
le sol e le vento.

Io habeva sperate arrivar a un tranquillitate eternal in ille altitudes
superior, ma con cata cento metros le forte brisa accresceva. Mi avion
gemeva e tremeva in cata juncto e bulon quando illa iva contra illo, e
se torneava via como un folio de papiro quando io la inclinava pro un
gyro, currente al longe del vento in un velocitate plus celere que,
forsan, alcun altere homine antea habeva ite. Nonobstante io debeva
itero e itero tornar a retro e cruciar contra le vento, proque io non
solo chassava un record de altitude. Secundo tote mi calculationes, mi
jungla aeree residerea super parve Wiltshire e tote mi travalio serea
perdite si io attingeva mi apice foras de su position.

Quando io attingeva 5.700 metros, a circa meridie, le vento habeva
devenite tanto dur que io con alcun pavor scrutinava le supportos del
alas, pro un momento expectante vider como illos frangeva o laxava. Io
mesmo preparava le paracadita detra me, apprestante me pro le pessime:
iste momento habeva venite in le qual le aviator pagarea con su vita
pro cata negligentia del mechanico. Ma illa se susteneva bravemente con
cata corda e cablo de aciero susurrante e vibrante como chordas de un
harpa. Il era gloriose vider como illa, nonobstante le battimento,
remaneva le conquisitrice del Natura e le soverano del celo. Vermente
il ha alque divin in le homine que ille assi ben surmonta super le
limitationes que le Creation pare imponer—surmonta anque per le
devotion disinteressate e heroic exhibite per ille gesta aeronautic.
Non parla del degeneration del homine! Quando previemente in le annales
de nostre specie ha alcuno scribite un conto como illo?

Illos era le pensatas in mi capite, quando io scalava iste inclinate
plano monstruose, le vento a vices battente in mi facie e a vices
sibilante detra mi aures. Le paisage del nubes sub me se retraheva a un
tal distantia que su plicas argentee semblava esser applattate de sorta
que illo deveniva un plan campania lucide. Ma subito io incontrava un
experientia horribile sin precedente. Ben que io previemente habeva
volate a in isto que nostre vicinos francese nomina un tourbillon,
nunquam io habeva incontrate un tal de ille grande magnitude. Le grande
fluvio turbulente de vento, sur le qual io previemente ha parlate,
contineva intra se anque alcun vortices de equal monstruositate. Sin
premonition io era subito trahite a in le corde de un tal. Io tornava
pro un o duo minutas con tal velocitate que io quasi perdeva mi sensos.
Depois io equalmente subito cadeva, con le ala sinistre de fronte, a
basso a transverso del infundibulo vacue in su centro. Io precipitava
como un rocca circa 300 metros. Solo mi cinctura me reteneva in mi
sede, quando e le choc e mi perdita de respiration faceva me pender
partialmente foras del cockpit. Ma io pote sempre exequer un effortio
extreme—illo es mi merito le plus grande como aviator. Io comprendeva
que le descension ha devenite plus lente, proque le vortice era un cono
in loco de un infundibulo e io habeva arrivate a su fin. Con un colpo
terrific, premente tote mi peso a un latere, io poneva mi governaculos
de inclination a zero e guidava le naso del avion via ab le vento. In
un momento io habeva partite del undas surgente e curreva al longe del
celo. Depois, tremente ma victoriose, io elevava su naso e recomenciava
mi travalio stabile in le spiral ascendente. Io faceva un gyro vaste a
fin de eluder le loco de periculo in le vortice e tosto io iva
securmente super illo. Subinde post 1 hora io attingeva 6.300 metros
super le mar. A mi grande gaudio io habeva venite super le brisa e con
cata cento metros de ascension le aere ora deveniva plus tranquille.
Del altere parte, il faceva multe frigor e io notava le nausea
particular que es causate per le rarefaction del aere. Pro le prime
vice io activava mi armatura de oxygeno e inhalava a vices le gas
gloriose. Io sentiva como su virtute iva como un elixir per mi arterias
e io deveniva exhilarate quasi al nivello de inebriation. Io clamava e
cantava quando io volava in alto a in le frigide e tranquille mundo
externe.

Pro me il es multo clar que le insensibilitate que subjugava Glaisher e
que in un minor grado impediva Coxwell quando illes in 1862 ascendeva
in un ballon a un altitude de dece kilometros, era causate per troppo
grande velocitate de ascension vertical. Si on in loco face isto a un
molle crescita durante le qual on se habitua lentemente al pression
barometric diminuente, il non habera tal symptomas atroce. Habente ora
attingite iste altitude, io discoperiva que mesmo sin mi armatura de
oxygeno io poteva respirar sin incommoditate. Ma il faceva durmente
frigido e mi thermometro stava a -18°C. A 1.30 horas io volava a circa
11 kilometros super le terreno, ancora montante continuemente. Io ci
experiva que le aere tenue pejo supportava mi alas de sorta que io
debeva multo decrescer mi angula de ascension. Io comprendeva que,
nonobstante le modeste peso del avion e le grande fortia del motor, il
de facto habeva un limite super le qual io non poterea ir. Aggravante
le situation, de novo un candela non fungeva ben, causante a vices
ignition fallente in le motor. Le pavor pro fiasco deprimeva mi corde.

A iste tempore io experiva alque extraordinari. Alque me passava
sibilante con un stria fumante e explodeva con un forte crac e un
grande nube de vapor. Pro un momento io non poteva comprender que cosa
habeva occurite, ma io subito me rememorava que le Terra es
continuemente bombate per meteores e serea inhabitabile si non quasi
omnes ardeva durante lor volos a transverso del atmosphera altissime.
Ecce un nove periculo pro visitatores al altitudes superior! Duo tal
roccas additional me passava quando io approchava le nivello de 12
kilometros. Io non dubita que al bordo le plus lontan de nostre mundo,
ille periculo devenirea multo effective.

Le agulia de mi altimetro marcava 12.400 metros quando io recognosceva
que io non poteva ir plus in alto. Le ordalia non era troppo pro mi
corpore, ma mi avion habeva attingite su limite. Le aere attenuite non
plus supportava firmemente le alas, le inclination le plus minute
causava un glissar al flanco e le governaculos habeva devenite inerte.
Si le motor habeva travaliate a su optimo, nos forsan haberea potite
scalar ancora 300 metros, ma le ignition ancora remaneva instabile e
duo del dece cylindros non functionava. Si io non ora habeva attingite
le zona pro le qual io cercava, io lo nunquam viderea durante ille
viage. Ma habeva io arrivate in le proprie loco? Glissante in circulos
como un falcon monstruose al nivello de 12 kilometros, io lassava le
monoplano guidar se mesme dum io scrutinava le area per mi binoculo
Mannheim. Le celo era perfectemente clar sin alcun indication de ille
periculos le quales io me habeva imaginate.

Io diceva que io planava in circulos. Subito io comprendeva que il
serea melior que io majorarea mi volo a in un nove region aeree. Si un
chassator entra in un jungla terrestre, ille besonia ir per multo de
illo a fin de trovar su preda. Mi investigationes habeva facite me
creder que le jungla aeree hypothetic era locate alicubi super
Wiltshire, que debeva extender se a sud e west ab mi actual position.
Io usava le sol pro navigation proque le compasso habeva devenite
inutile e io videva nihil del Terra—nihil foras del distante campania
argentee de nubes. Comocunque, io calculava le apte direction tanto ben
como possibile e me mitteva a un curso directe. Io estimava que le
carburante solo sufficerea pro un hora additional, ma io poterea usar
tote su guttas proque io tamen poterea retornar quandocunque al terreno
per un volo a picco magnific.

Subito io observava alque nove. Le aere ante me habeva perdite su
claritate perfecte. Ibi il ora habeva multe longe velos hispide de
alque que io solo pote comparar con multo tenue fumo de cigarrettas.
Illos glissava in festones e spirales, tornante lentemente in le luce
del sol. Quando le monoplano los penetrava, io sentiva un debile gusto
de oleo a mi labios e un tenue spuma adipose se attachava sur le ligno
del avion. Alcun infinitemente fin substantia organic pareva levitar
suspendite in le atmosphera. Illo mancava de vita, proque illo era
troppo diffuse, extendente se sur plure hectares e depois attenuante se
a nihil. No, isto non era vita. Ma forsan isto era un residuo de vita?
O forsan isto era nutrition pro vita, pro vita monstruose, justo como
le adipes del oceanos servi como nutrition pro le balena enorme? Ille
pensata sedeva in mi spirito quando mi oculos videva a alto e io
spectava le vision le plus belle que un persona jammais ha vidite. Es
possibile pro te per medio de mi parolas visualisar isto que io videva
le previe jovedi?

Pensa a un medusa, tal que flotta in nostre mares estive, in le forma
de un campana e de un grandor immense, plus grande, secundo mi
judicamento, que le cupola super le cathedral de St. Paul in London. Su
color era rosate pallide con venas de verde molle, ma su substantia era
tanto tenue que illo solo era un umbra feeric verso le celo blau
obscur. Illo pulsava con un rhythmo delicate e regular. Sub illo duo
longe tentaculos verde lentemente oscillava ir e venir. Ille vision
phantastic passava cautemente con un dignitate silente super mi capite,
tanto leve e fragile como un bulla de sapon, e solemnemente flottava al
deriva via ab me.

Io habeva tornate mi monoplano a fin de observar in plus ille belle
esser, quando io subito notava que io volava intra un esquadra de tales
de tote magnitudes, ma nulle tanto grande como le prime. Alcunos era
parve, ma le majoritate possedeva le grandor de un ballon ordinari e un
curvatura identic a lor apices. Intra illos il habeva un delicatessa de
textura e coloration que semblava le optime crystallo de Venetia.
Pallide tintas de rosate e verde dominava, ma totes possedeva un
iridescentia mirific ubi le sol brillava a transverso de lor belle
formas. Alcun centos de illos flottava al deriva preter me, un feeric
esquadra meraviliose de argosias estranie e incognite del celo—esseres
cuje formas e substantias era tanto aptate a ille pur altitudes que on
non poteva imaginar se alque equalmente delicate a distantia visual del
terreno.

Ma tosto mi attention era attrahite per un nove phenomeno: le serpentes
del aere altissime—magre buclas phantastic de un substantia que
resimilava vapor, volante, tornante e gyrante in un tal grande
velocitate que le oculo a pena poteva sequer los. Alcunos de ille
esseres spectral era usque novem metros longe, ma il era difficile
discerner lor spissor proque lor silhouettes era tanto nebulose que
illos pareva rarefacer se a in le aere circum illos. Ille serpentes
aeree era gris pallide, le tinta de fuma, con alcun lineas plus obscur
intra illos, dante le impression de un organismo integre. Uno iva
celeremente preter mi facie e io sentiva un frigide contacto molliate,
ma lor composition era tanto insubstantial que io non poteva vider los
como un periculo real, equalmente poco como le belle esseres
campaniforme que los habeva precedite. Lor corpores possedeva nulle
plus de firmessa que le spuma natante super un unda.

Ma un experientia plus terribile tosto venirea. Ab un grande altitude
un lilac macula de vapor descendeva contra me. Illo era parve a mi
prime observation, ma illo se aggrandiva rapidemente dum illo me
approchava usque illo pareva coperir dozenas metros quadrate.
Consistente de alcun gelea transparente, illo possedeva un silhouette
plus distincte e un composition plus solide que alque que io usque ora
habeva vidite. Il habeva anque plus tracias de un organisation
corporee, particularmente duo vaste umbrose organos circular a cata
flanco, forsan su oculos, e un blanc projection solide inter illos que
era tanto curvate e cruel como le becco de un vulture.

Le aspecto integre de ille monstro era formidabile e menaciante. Illo
cambiava color ab un lilac pallide a un pupuree obscur e furiose, tanto
spisse que illo umbrava le sol quando illo iva inter mi avion e su
disco lucente. Super le curvatura superior de su corpore il habeva tres
grande projectiones, le quales io solo pote describer como bullas
enorme. Quando io scrutinava io deveniva convincite que illos era
inflate per alcun gas extrememente leve que provideva le potentia de
elevation a ille massa malformate. Le esser iva facilemente in mesme
velocitate como mi avion. Pro 30 kilometros o plus illo constitueva un
escorta horribile super me, semblante un ave rapace que attende pro le
apte momento de attacco. Illo se propelleva—tanto rapidemente que illo
era difficile a observar—per projectar un longe viscose serpentino
avante; isto depois pareva traher tote le contorquente corpore avante.
Le esser era tanto elastic que illo nunquam reteneva un forma fixe
durante plus que alcun minutas e cata transformation lo faceva plus
menaciante e plus repugnante.

 Io sapeva que illo habeva intentiones malitiose. Cata pulsation
 purpuree in su corpore repulsive diceva isto. Le vage oculos
 protuberante, que sempre me reguardava, era frigide e sin mercede. Io
 abassava le naso del monoplano a fin de escappar lo. In ille momento,
 rapide como un fulgure, un longe tentaculo se extendeva ab iste massa
 amorphe e se tressava como un flagello supra le fronte de mi avion. Io
 audiva un alte sibilation quando illo brevemente toccava le motor
 calide e postea illo se retraheva a alto dum le corpore se contraheva
 como si dolor lo habeva pungite. Io piccava, ma itero un tentaculo
 cadeva super le monoplano. Le propulsor lo trenchava tanto facilemente
 como illo taliarea un stria de fumo. Alora un longe projection collose
 me attaccava de retro e se rolava circum mi cinctura, essayante traher
 me ex le cockpit. Io lo grattava, mi digitos penetrante su superfacie
 lubric. Pro un momento io me distachava, ma un secunde tentaculo
 capeva mi bottina e con un colpo quasi torqueva me a basso.

Io discargava ambe cannones de mi fusil, ben que il semblava que io
attaccava un elephante con un pipa de pisos. Nulle arma human poterea
vincer super iste esser enorme. Ma un tiro colpava ben. Con un alte
crac un del bullas dorsal del esser explodeva—alcun grosse plumbos
habeva perforate lo. Mi supposition era correcte; iste vesicas era plen
de alcun gas elevante. Immediatemente le enorme corpore porose se
tornava a parte, simultaneemente contorquente se a fin de reganiar su
balancia, durante que su becco mordeva in un furia terribile. Jam io
habeva comenciate un volo a picco tanto ardue como io osava con le
motor marchante al potentia maximal. Le propulsor e le gravitation
insimul me tirava a basso como un flecha. Lontan detra me io videva un
macula purpuree que diminueva e se univa con le celo blau detra illo.

Io habeva escappate ex le jungla mortifere del aere altissime. Foras
del periculo, io decresceva le gas, proque nihil fracturarea un avion
plus rapidemente que un brusc volo a picco a potentia maximal. Io
poneva le avion in un descension spiral ab quasi 12 kilometros, primo
al campania argentee de nubes, depois per le tempesta sub illo, e
finalmente, in un pluvia battente, al superfacie del Terra. Emergente
ex le nubes, io videva le Canal de Bristol sub me. Io continuava 30
kilometros al west ante que mi cisterna de carburante deveniva vacue e
io debeva atterrar glissante in un campo un kilometro foras del vico
Ashcombe. Ibi io obteneva tres bottilias de benzina de un auto
passante. A 6.10 horas in le vespere io atterrava mollemente in mi
prato de focar apud Devizes, post un tal viage que nulle homine jammais
antea habeva complite e supervivite pro contar su conto. Io ha vidite
le beltate e io ha vidite le horror in le altitudes superior—un plus
grande beltate e un plus grande horror il non pote haber intra le
cognoscentia del homine.

E ora io va retornar a ibi un altere vice ante que io presentara mi
discoperta al mundo. Mi ration es que io certo besonia posseder alque a
monstrar como evidentia ante que io divulgara mi narration pro le
humanitate. Il es ver que alteres me sequera e confirmara tote lo que
io ha contate, ma io in omne caso vole star convincente ab ovo. Iste
belle bullas iridescente del aere non debera esser difficile a
capturar. Illos glissa lentemente al longe de lor routes e le rapide
monoplano dunque los attingera facilemente. Probabilemente, illos
dissolvera in le plus dense stratos del atmosphera e forsan io solo
apportara alcun grumos de geleas amorphe al terreno. Ma isto ancora
sera alque que confirmara mi narration. Si, io va ir, ben que ille acto
apportara un risco. Il non pote haber numerose horrores purpuree.
Probabilemente io non videra un tal. Si io videra uno, io
immediatemente piccara. In le pessime caso, io ha mi fusil de chassa e
mi cognoscentia de…”


Hic un folio del manuscripto es regrettabilemente perdite. In le
proxime pagina on lege in grande disordinate scriptura: “13 kilometros.
Io nunquam revidera terreno. Illos es sub me, il ha tres. Que Deo me
adjuta—il sera un morte terribile!”


Illo es le conto de Joyce-Armstrong. On non ha vidite le viro post su
partita final. Pecias de su monoplano frangite ha essite recolligite in
le proprietate de sr. Budd-Lushington al limite inter Kent e Sussex,
alcun kilometros ab le loco in le qual le agenda era trovate. Si le
theoria del aviator infortunate es correcte, il es que iste jungla
aeree como ille lo appellava, existe solo super le sud-west de
Anglaterra, il sembla que ille fugiva ex illo a velocitate maximal, ma
que iste esseres le attingeva e devorava a alcun loco in le atmosphera
altissime super le position in le qual le remanentias era trovate. Le
vision de iste monoplano currente a basso sur le celo, con le terrores
innominate volante equalmente rapidemente sub illo e dunque isolante lo
ab le terreno, es un pensata sur le qual un homine qui apprecia su
sanitate mental non vole meditar. Il ha multes, io sape, qui ancora
ridiculisa le factos que io ha presentate hic, ma etiam illes debe
admitter que Joyce- Armstrong ha disparite, e io recommenda que illes
lege su proprie parolas: “…ille agenda potera explicar lo que io ha
volite facer e como io perdeva facente lo. Ma nulle galimatias de
accidentes o mysterios, per favor.”






*** End of this LibraryBlog Digital Book "Le Horror Altissime" ***

Copyright 2023 LibraryBlog. All rights reserved.