Home
  By Author [ A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z |  Other Symbols ]
  By Title [ A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z |  Other Symbols ]
  By Language
all Classics books content using ISYS

Download this book: [ ASCII ]

Look for this book on Amazon


We have new books nearly every day.
If you would like a news letter once a week or once a month
fill out this form and we will give you a summary of the books for that week or month by email.

Title: Hymni ecclesiae
Author: Newman, John Henry
Language: 
As this book started as an ASCII text book there are no pictures available.


*** Start of this LibraryBlog Digital Book "Hymni ecclesiae" ***


(This file was produced from images generously made


                             HYMNI ECCLESIAE



                                _PARS I_
                         E BREVIARIO PARISIENSI



                                _PARS II_
                              E BREVIARIIS
                    ROMANO, SARISBURIENSI, EBORACENSI
                               ET ALIUNDE


                                 Londini
                                  APUD
                          ALEXANDRUM MACMILLAN
                                  1865

                                 OXONII
                               EXCUDEBANT
          T. COMBE, A. M., E. PICKARD HALL, ET H. LATHAM, A. M.
                          ACADEMIAE TYPOGRAPHI.



                            HYMNI ECCLESIAE.
                                 PARS I.
                         E BREVIARIO PARISIENSI.



                                PREFACE.


Of the three kinds of poetical composition which, in accordance with the
Apostle's direction, have ever been in use in the Church, "Psalms and
Hymns and Spiritual Songs," two are supplied by inspiration. We have no
need, through God's bounty, to turn our thoughts to the composition of
Psalms or Songs; and, to judge from the attempts which have been made,
doubtless we are unequal to it. And the unapproachable excellence of the
two which have been supplied serves to suggest the difficulties which
beset the composition of the third which has not been supplied. Indeed,
it is hardly too strong to say that to write Hymns is as much beyond us
as to originate Psalmody. The peculiarity of the Psalms is their coming
nearer than any other kind of devotion to a converse with the powers of
the unseen world. They are longer and freer than Prayers; and, as being
so, are less a direct address to the Throne of Grace than a sort of
intercourse, first with oneself, then with one's brethren, then with
Saints and Angels, nay, even the world and all creatures. They consist
mainly of the praises of God; and the very nature of praise involves a
certain abstinence from intimate approaches to Him, and the introduction
of other beings into our thoughts, through whom our offering may come
round to Him. For as He, and He only, is the direct object of prayer, so
it is more becoming not to regard Him as directly addressed in praise,
which would imply passing a judgment on Him who is above all scrutiny and
all standards. The Seraphim cried _one to another_, "Holy, Holy, Holy,"
veiling their faces, neither looking nor speaking to Him. The Psalms,
then, as being praises and thanksgivings, are the language, the ordinary
converse, as it may be called, of Saints and Angels in heaven; and, being
such, could not be written except by men who had heard the "unspeakable
things" which there are uttered. In this light they are more difficult
than Prayers. Beggars can express their wants to a prince; they cannot
converse like his courtiers.

Much the same remark may be made about the Songs or Canticles of the
Church, which are also inspired, and are a kind of Psalms written for
particular occasions, chiefly occasions of thanksgiving. Such are the two
Songs of Moses, the Song of Hannah, those in Isaiah, the Song of
Hezekiah, of Habakkuk, of the Three Children, of Zacharias, of the
Blessed Virgin, and of Simeon, most of which are in the Breviary, and the
last four are retained in our own Reformed Prayer Book.

Yet though Hymns, as being of a measured length, and restrained
metrically, are so far safer to attempt than Psalms or Songs, they have
their own peculiar difficulties. They are direct addresses to Almighty
God, which ever must be most difficult to the serious mind, whatever be
the difficulty of other devotions. This, in the instance of Prayers, has
led to the use of Sentences, such as occur in our own Services; which,
besides the advantage of extreme brevity, for the most part admit of
being taken from Scripture. It has led also to the repetition of the
Lord's Prayer, and of the _Kyrie Eleison_; and, again, to the use of
Collects, which lessen the difficulty of addressing God by subjecting it
to fixed rules. Hence our best Family Prayers are what may be called a
succession of Sentences strung together, the simple and concise
expression of our humiliation, fear, hope, and desire, for ourselves and
others. Long Public Prayers, to make a general assertion which of course
admits of exceptions, are arrogant and irreverent; hence the Pharisees
made them.  Hence, too, the unchastised effusions which abound in the
present day among those who have left the Church or lost her spirit. The
great Eucharistic Prayer is nearly the only long prayer in the Catholic
Church; and there is every reason to suppose that in its substance it
proceeds from inspired authorities. In our own Service it has been
separated by our Reformers into three distinct portions.

Hymns, however, being of the nature of praises, cannot be altogether
brought down to that grave and severe character which, as being direct
addresses to God, they seem to require; and this is their peculiar
difficulty. To praise God specially for Redemption, to contemplate the
mysteries of the Divine Nature, to enlarge upon the details of the
Economy of Grace and yet not to offend, to invoke with awe, to express
affection with a pure heart, to be subdued and sober while we rejoice,
and to make professions without display, and all this not under the veil
of figurative language, as in the Psalms, but plainly, and (as it were)
abruptly, surely requires to have had one's lips touched with a "coal
from the Altar," to have caught from heaven that "new song" "which no man
could learn, but the hundred and forty and four thousand which were
redeemed from the earth"--the virgin followers of the Lamb.

Our Church, with the remarkable caution which she displays so often, has
not attempted it. She has received the Psalms and Songs from Scripture;
and, rejecting the Roman Hymns, has substituted in their stead, not
others, but a metrical version of the Psalms. This abstinence has led on
the one hand to some of her members on their own responsibility supplying
the deficiency, and has incurred the complaint of others, who argued that
she ought to have taken on herself what, being right in itself, will
certainly be done by private hands, if not by the fitting authority. But,
in truth, when it was necessary for her to abandon those she had
received, nothing was left to her but to wait till she should receive
others, as in the course of ages she had already received, by little and
little.

The Roman Hymns, whether good or bad, were the work of no one generation,
much less the outpourings of one mind. They were not the contents of one
collection, published all new in a day according to the will of man. They
were the gradual accumulations of centuries, bearing in old and new upon
one treasure-house. When there was a call to reject them, there was
nothing to be done but begin again. We could not be young and old at
once. It was a stern necessity alone which could compel us to change from
what we were; but being changed, so far we were not what we were, and
must be what the primitive Church was in these respects, poor and
ill-furnished. We began the world again. This is the proper answer to
inconsiderate complaints and impatient interference. There have before
now been divines who could write a Liturgy in thirty-six hours. Such is
not our Church's way. She is not the empiric to make things to order, and
to profess to anticipate the course of nature, which, under grace, as
under Providence, is slow. She waits for that majestic course to perfect
in its own good time, what she cannot extort from it; for the gradual
drifting of precious things upon her shore, now one and now another, out
of which she may complete her rosary and enrich her beads,--beads and
rosary more pure and true than those which at the command of duty she
flung away.

As far as we know, the public Hymns of the early Church were not much
more than the following. First, starting from Scripture, she adopted the
repetition of the _Hallelujah_, which is described by St. John, in the
Revelations, to be the chant of the blessed inhabitants of heaven. Next
may be mentioned the _Gloria Patri_, pretty much as we now use it.
Thirdly, the _Trisagion_, or "Holy, Holy, Holy," from Isaiah vi.; or, as
it was also used, and now is, in the Roman Church, "Sanctus Deus, Sanctus
Fortis, Sanctus Immortalis." Besides these, there was the Morning or
Angelic Hymn, beginning with the words used by the Angels at the
nativity; and for the evening the Hymn beginning "Hail gladdening Light,"
preserved by St. Basil. These are not metrical, as they were afterwards;
nor are two others of a later date, which we still retain, the _Te Deum_
and the _Athanasian Creed_. They are both of Gallican origin, though the
former has been ascribed to St. Ambrose. Others, however, now extant, are
certainly his; others are the compositions of St. Hilary, Prudentius, St.
Gregory, and later saints. It is not too much to say then that, judging
by what we know of the Hymns of the primitive Church, we should not be
dissatisfied with the paucity of those which custom has, with a sort of
tacit authority, introduced among us in the course of several centuries.

More, doubtless, might be selected from the writings of our sacred Poets;
but since, from unhappy circumstances, such a work does not seem likely
at the present day, thoughtful minds naturally revert to the discarded
collections of the ante-reform era, discarded because of associations
with which they were then viewed, and of the interpolations by which they
were disfigured; but which, when purified from these, are far more
profitable to the Christian than the light and wanton effusions which are
their present substitute among us. Nay, even such as the Parisian, which
are here first presented to the reader, which have no equal claims to
antiquity, breathe an ancient spirit; and even where they are the work of
one pen, are the joint and invisible contribution of many ancient minds.
Moreover, the ancient language used has a tendency to throw the reader
out of every-day thoughts and familiar associations, and to make him
fervent without ceasing to be mortified. Many a man could bear to read
the Canticles in a foreign language who is unequal to it in his own.

It only remains to say, that the following selection of Hymns, from the
Paris Breviary, has been confined to such holy days and seasons as are
recognized by our Church, or to special events or things recorded in
Scripture; those Hymns, however, being omitted which contained
invocations to the Saints of such a nature as to be, even in the largest
judgment of charity, not mere apostrophes, but supplications.

                                                            J. H. N.

    February 21, 1838.



  Hymni Ordinarii                                                       1
  Hymni de Tempore                                                     26
  Commune et Proprium de Festis                                       105
  Commune Sanctorum                                                   167
  Doxologiae                                                          211



                                 HYMNI.



                                DOMINICA.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Die dierum principe
  Lux e tenebris eruta:
  Christus sepulcri carcere,
  Lux vera mundi, prodiit.

  Et mors et horrendum chaos
  Vocem jubentis audiunt:
  Nos surdiores, o pudor!
  Deo pigebit obsequi?

  Umbris sepulta dum stupet
  Natura, lucis filii
  Surgamus, et noctem piis
  Exerceamus canticis.

  Legem, Prophetas, et sacro
  Psalmos calentes lumine,
  Profana dum silent loca,
  Divina templa personent.

  Coelestis haec vincat tuba
  Cordis soporem languidi,
  Novique mores exprimant
  Vitam resurgentis novam.

  Hoc consequemur, te duce,
  Fons caritatis, o Deus,
  Qui legis addis litterae
  Vitae datorem Spiritum.

  Sit laus Patri, laus Filio;
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Afflante quo mentes sacris
  Lucent et ardent ignibus.


                               AD LAUDES.

  Ad templa nos rursus vocat
  Surgentis aurorae nitor,
  Novasque pro laeto monet
  Referre grates munere.

  At victor auroram suo
  Fulgore Christus obruit:
  Huic, magna cujus pars sumus,
  Juvat triumpho plaudere.

  Quod evolutus fasciis
  Repente mundus extitit,
  Puro renidens lumine,
  Virtutis hoc quantae fuit!

  Quod traditum neci Pater,
  Ut sontibus vitam daret,
  Vitae redonat Filium,
  Amoris hoc quanti fuit!

  Aeternus ut rerum Sator
  Aspexit orbem, protinus,
  Colore depictum suo,
  Probavit excellens opus.

  At laetius quanto obtulit
  Sese Patri spectaculum
  Coelestis Agni candido
  Ablutus orbis sanguine!

  Cum luce nobis redditur
  Mundi renascentis decor,
  Occulta per quem Numinis
  Mens surgit ad magnalia.

  At splendor aeterni Patris,
  Lumenque Christus cordium,
  Deum dat in se, quantus est,
  Sub nube carnis cernere.

  Praesta, beata Trinitas,
  Ut legis ad facem tuÊ
  Vitemus omne quod vetas,
  Sectemur omne quod jubes.



                            _Per Hebdomadam._


                               AD PRIMAM.

  Jam lucis orto sidere
  Deum precemur supplices,
  Nostras ut ipse dirigat:
  Lux increata, semitas.

  Nil lingua, nil peccet manus,
  Nil mens inane cogitet:
  In ore simplex veritas,
  In corde regnet caritas.

  Incoepta dum fluet dies,
  O Christe, custos pervigil,
  Quas saevus hostis obsidet,
  Portas tuere sensuum.

  Praesta diurnus ut tuae
  Subserviat laudi labor?
  Auctore quae te coepimus,
  Da te favente prosequi.

  Superba ne nimis caro
  Menti licenter imperet,
  Carnis domet superbiam
  Potus cibique parcitas.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.



                            _Per Hebdomadam._


                               AD TERTIAM.

  O fons amoris, Spiritus,
  O sancte donorum parens,
  Tuas refusus intimis
  Accende flammas cordibus.

  Qui caritatis vinculo
  Cum Patre nectis Filium,
  Et nos amoris mutui
  Arctis coapta nexibus.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.



                            _Per Hebdomadam._


                               AD SEXTAM.

  Jam solis excelsum jubar
  Toto coruscat lumine;
  Sinusque pandens aureos,
  Ignita vibrat spicula.

  Tu, Christe, qui mundum nova,
  Sol verus, accendis face,
  Fac nostra plenam caritas
  Crescendo surgat ad diem.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.



                            _Per Hebdomadam._


                                AD NONAM.

  Labente jam solis rota,
  Inclinat in noctem dies;
  Sic vita supremam cito
  Festinat ad metam gradu.

  O Christe, dum fixus cruci
  Expandis orbi brachia,
  Amare da crucem; tuo
  Da nos in amplexu mori.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.


                              AD VESPERAS.

  O Luce qui mortalibus
  Lates inaccessa, Deus!
  Praesente quo sancti tremunt
  Nubuntque vultus Angeli:

  Hic, ceu profunda conditi
  Demergimur caligine:
  Aeternus at noctem suo
  Fulgore depellet dies.

  Hunc nempe nobis praeparas
  Nobis reservas hunc diem,
  Quem vix adumbrat splendida
  Flammantis astri claritas.

  Moraris heu! nimis diu
  Moraris, optatus dies:
  Ut te fruamur, noxii
  Linquenda moles corporis.

  His cum soluta vinculis
  Mens evolarit, o Deus;
  Videre te, laudare te,
  Amare te non desinet.

  Ad omne nos apta bonum,
  Foecunda donis Trinitas;
  Fac lucis usurae brevi
  Aeterna succedat dies.



                            _Per Hebdomadam._


                            AD COMPLETORIUM.

  Grates, peracto jam die,
  Deus, tibi persolvimus,
  Pronoque, dum nox incipit,
  Prosternimus vultu preces.

  Quod longa peccavit dies,
  Amarus expiet dolor;
  Somno gravatis ne nova
  Infligat hostis vulnera.

  Infestus usque circuit
  Quaerens leo quem devoret:
  Umbra sub alarum tuos
  Defende filios, Pater.

  O quando lucescet tuus
  Qui nescit occasum, dies!
  O quando sancta se dabit,
  Quae nescit hostem, patria.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.



                                FERIA II.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Dei canamus gloriam,
  Coelum secundo qui die
  Expandit, admirabile
  Mortalibus spectaculum.

  Poli stupemus alveo
  Stagnare pensiles lacus:
  Hinc imbre terras fertili
  Coelestis irrorat Pater.

  Quam praeparas nobis, Deus,
  Est haec imago gratiae:
  Haec rore stillans uberi
  Cordis penetrat intima.

  Hanc qui fideli combibunt
  Aquam salubrem pectore,
  In his ad aeternas domos
  Miro resultat impetu.

  Beata gens, quam prodiga
  Ditare non cessas manu!
  Amoris haec memor tui,
  Amoris et reddat vices.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Nil laudibus nostris eges,
  Sed filios amas, Pater;
  Multaque coelestem prece
  Vis provocari gratiam.

  Tui profunda consili
  Noctis canat silentium:
  Tuae jubar clementiae
  Splendor diei praedicat.

  Tantis minor miraculis
  Mens obstupet, vox deficit:
  Tacere sed totis nequit
  Amor medullis aestuans.

  Erumpat ergo: te memor
  Clamet parentem, qui mala
  Praesentis aevi mitigas,
  Spondes futuri praemia.

  Huc vota tendunt cordium;
  Infirma sed tardat caro:
  Quae ducit ad te, da sequi,
  Dux ipse Jesu, semitam.


                              AD VESPERAS.

  Jactamur heu quot fluctibus!
  Spes una de coelis nitet:
  Illuc et ora tollimus,
  Et mittimus suspiria.

  Tu vota praecurris, Pater,
  Magnamque protendis manum:
  Jam fulta tanto robore
  Surgit potens infirmitas.

  Quae saeva nos premunt mala
  Vinces, malis potentior:
  Te nostra durae sentiet
  Mens servitutis vindicem.

  Quin vile corpus, Filii
  Fulgore donabis tui:
  At illa venalis patet
  Multo labore gloria.

  Felix labor quem recreas
  Tam splendida rerum vice!
  Fletu quis aeternum brevi
  Neget pacisci gaudium?

  Sit laus Patri, laus Filio:
  Utrumque qui nectis, Deus
  Utrique compar, sit tibi
  Laus sempiterna, Spiritus.



                               FERIA III.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Jubes: et, in praeceps aquis
  Repente confluentibus,
  Prodit sub auras humidis
  Exuta velis Arida.

  Hanc tu colendam qui tuis,
  Pater, dedisti filiis,
  Quos orbis unus continet,
  Fac una jungat caritas.

  Nunc exulamus: sed tuam
  Mox congregabis in domum
  Te Patre dignos, qui pio
  Amore fratres vixerint.

  At, qui malignis artibus
  Linguisque laedunt proximum,
  A te repelles: hoc genus
  Coelestis aula non capit.

  En ipsa tellus improbos
  Dudum laborans sustinet,
  Ardetque non suae jugo
  Corruptionis eximi.

  Adoptionem nos quoque
  Efflagitamus integram,
  Cui nos sacrato Spiritus
  Praedestinavit pignore.

  Aeterna laus et gloria
  Uni sit et trino Deo,
  Diffusa per quem cordibus
  Fraterna regnat caritas.


                               AD LAUDES.

  Te principem summo, Deus,
  Jubes amore diligi:
  Tibi secundum protinus
  Jubes amari proximum.

  Amore fundatam tuo
  Communionem respice,
  Qua corpus unum plurimi,
  Unum cor, una mens sumus.

  Illam fides et veritas
  Amabili stipant choro:
  Obliquus hinc livor procul
  Et litis ardor exulant.

  Tu, pacis auctor, mutuos
  Astringe nexus: da, Pater,
  Gaudere fratrum gaudiis,
  Da condolere fletibus.

  Aeterna laus et gloria
  Uni sit et trino Deo,
  Qui moris unius sacra
  Nos pacis in domo locat.


                              AD VESPERAS.

  O quam juvat fratres, Deus,
  Unum quibus Christus caput
  Vitale robur sufficit,
  Uno moveri spiritu!

  Quam dulce laudes dicere
  Una tibi cunctos domo,
  Precumque ceu facta manu,
  Inferre vim gratam tibi!

  Hanc quisque diligat domum;
  Hanc pace concors recreet:
  Vae dira qui spargit malus
  Dissensionum semina.

  Sed damna cedunt in lucrum
  Te, Christe, diligentibus;
  Augent coronas praelia;
  Prosuntque, dum nocent, mali.

  Vox blanda saevit tristius,
  Dum pectus incautum subit,
  Lapsuque caeco dulcibus
  Laudum venenis inficit.

  Praesta, beata Trinitas,
  Ut caritate mutua
  Prosimus alter alteri,
  Regnemus et polo simul.



                                FERIA IV.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Miramur, o Deus, tuae
  Recens opus potentiae,
  Quae scripta scintillantibus
  Refulget astrorum globis.

  Ut sol diei, candida
  Sic luna nocti praesidet;
  Exercitu totum novo
  Discriminant stellae polum.

  At ipse, coelorum decus,
  Sol novit occasus suos:
  Sunt certa lunae tempora,
  Statique lapsus siderum.

  Jugi rotata turbine
  Furantur et reddunt diem:
  Tu semper idem, nescius
  Mortalium spem fallere.

  Turbata quid mens fluctuet?
  Cura paterna nos regis:
  Aeterna si cordi salus,
  Aeterna nos salus manet.

  Suprema laus et gloria
  Uni sit et trino Deo,
  Suo reponi qui jubet
  Curas et angores sinu.


                               AD LAUDES.

  Promittis, et servas datam
  Immobilis fidem, Deus;
  Hanc mane primo sedula
  Reposcimus fidem prece.

  Promittit atque decipit
  Incertus et fallax homo;
  Sic quassa, si incumbas super,
  Arundo transfiget manum.

  Beatus ergo, qui tuo
  Se totus abdit in sinu:
  Hac arce tutum turbinis
  Vis nulla de statu quatit.

  Ne cor vacillet, obligas
  Temet sacramento, Deus:
  Spes nixa tanto pignore,
  Aeterna jam prensat bona.

  Jam mente praesumens polum,
  Secura sublimi throno
  Assistit, et coelestium
  Praelibat undas fluminum.

  Fons o perennis gratiae,
  Colenda semper Trinitas,
  Te spem salutis unicam
  Da mente tota quaerere.


                              AD VESPERAS.

  Horres superbos, nec tuam
  Das alteri laudem, Deus:
  Humana nil isthinc sibi
  Decerpat arrogantia.

  Ingrata quippe mens tuae
  Fluenta sistit gratiae;
  Tristique marcescit statim,
  Ceu gramen exustum siti.

  Ut servus in manus heri
  Intenta figit lumina;
  Sic ora sacris montibus
  Non dimovemus anxii.

  Desideratam si dare
  Opem moraris; spes tamen,
  Tenacis instar ancorae,
  Immota fundat pectora.

  Sit summa Patri gloria:
  Sit summa Nato, qui dedit
  Nobis futurae Spiritum
  Hereditatis obsidem.



                                FERIA V.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Iisdem creati fluctibus
  Pisces natant, volant aves:
  Utrumque mortali genus
  Paratur esca corpori.

  Menti sed aeternae cibus
  Debetur alter: haec Dei
  Sermone vivit; hanc fovet
  Coelestis et nutrit fides.

  Quaesita Christi sanguine
  Manavit in terras fides,
  Et impiarum pectora
  Victrix subegit gentium.

  Fax illa puris cordibus
  Monstrare coelos efficax,
  Aeterna dignis incitat
  Factis mereri praemia.

  Sancti leonum, per fidem,
  Mulsere rugitus: truces
  Fregere regnantum minas;
  Risere stridentes rogos.

  Hac luce signatum, Deus,
  Calcare dona tramitem,
  Et caritatis uberes
  Fructus eundo carpere.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.


                               AD LAUDES.

  Dignas quis, O Deus, tibi
  Laudes rependat, qui tuo
  Pellis tenebras lumine,
  Salutis et monstras viam?

  Tu, quam jubes, donas fidem;
  Haec cultui praeest tuo;
  Haec mentis errores fugat;
  Haec corda sursum dirigit.

  Te destituta spiritu
  Nil pompa sacrorum juvat:
  Secreta puri blandius
  Tibi litabunt pectoris.

  Vox inde cordi consona
  Vectigal exsolvet suum,
  Et ad salutem libero
  Prometur ore veritas.

  O, qui superbos respuis,
  Et simplices amas, Deus,
  Ut crescat in nobis fides,
  Cordis tumorem comprime.

  Sit summa Patri gloria:
  Sit summa Nato, qui fidem
  Cruore fundavit suo:
  Par sit tibi laus, Spiritus.


                              AD VESPERAS.

  O fortis, O clemens Deus,
  Salutis auctor, tu fidem
  Nostris potenter insere,
  Germen salutis, cordibus.

  Hinc omne robur ducimus:
  Haec arma nobis; hoc manus
  Protecta scuto, flammea
  Retundet hostis spicula.

  Hinc fundimus preces tibi
  Sacri sub umbra nominis;
  Quo nititur spes omnium
  Uno salutis pignore.

  Placatus illo nomine,
  Labantibus feres opem,
  Dabisque, sanctam degener
  Ne vita deturpet fidem.

  Sit laus Patri, laus Filio:
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Infusa per quem cordibus
  Relucet imis veritas.



                                FERIA VI.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Jam sanctius moves opus,
  Tecum, Deus, deliberans:
  Mundo recenti principem,
  Tibique praeconem paras.

  Homo creatur; hunc sacro
  Coelestis oris halitu
  Succendis, et vivam tui
  Spirare das imaginem.

  Ergo per omnes aequoris,
  Telluris omnes et sinus
  Regnabit: at memor sui
  Deo minorem se gerat.

  Heu, caeca cordis pravitas!
  Jugum rebellis excutit;
  Deo superbus nec timet
  Aequare pulvis verticem.

  Hinc quanta luctuum cohors
  Incumbit orbi perdito!
  O Christe, ni feras opem,
  Spes tota sontes deseret.

  Qui nos creavit, laus Patri;
  Qui nos redemit, Filio;
  Cujus movemur halitu,
  Par sit tibi laus, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Ultricibus nos undique
  Dum saucias telis, Deus,
  Quis ferre, te praeter, queat
  Moerentibus solatium?

  Mundus facessat: nil opis
  Favore praestat futili:
  Fallacibus quin asperat
  Alitque fomentis malum.

  Flagella nos terrent tua;
  Non illa spem demunt tamen:
  Quae ferre nos jubes, Pater,
  Fiunt medela vulnerum.

  At impetus libidinum
  Ferocientes comprime:
  Haec vera nos vexant mala,
  Sanare quae solus potes.

  Quid ergo cessas? ingruunt
  Intus forisque praelia;
  Hosti-ne praeda mens erit
  Christi redempta sanguine?

  Audis precantes: anxiae
  Spes blanda jam menti redit:
  O Christe, tetros mors tua
  Mortis pavores discutit.

  Sit Trinitati gloria,
  Quae sic flagellis quos amat
  Exercet, ut clementiae
  Rursum recordetur suae.


                              AD VESPERAS.

  Lugete, pacis Angeli:
  Mortalis en ultro Deus,
  Culpae gerens imaginem,
  Poenam nocentum sustinet.

  Amoris O miraculum!
  O cordis humani stupor!
  Insons Deus neci datur;
  Pigebit et sontes pati!

  Nos sempiternis crux tua,
  O Christe, flammis eruit:
  Hie ure vindex, his seca,
  Parcas in aeternum modo.

  Caro reclamat; sed Patris
  Urget voluntas: nos tua
  Virtute da fortes sequi,
  Jesu, quod exemplo doces.

  Livore sanatos tuo,
  Tuoque lotos sanguine,
  Peccando ne novam sinas
  Parare nos tibi crucem.

  Qui Filium tradit, Patri,
  Natoque sit laus victimae:
  Par sit tibi laus, qui sacram
  Succendis aram, Spiritus.



                                SABBATO.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Tandem peractis, O Deus,
  Sexto dierum limite,
  Ponis modum laboribus,
  Orbique plaudis condito.

  At dum perenni septimam
  Lucem quieti consecras,
  En te reposcit denuo
  Alter creatorem labor.

  Te cuncta nempe praedicant;
  Te terra, pontus, sidera
  Cantu celebrant aemulo;
  Peccator unus dissonat.

  Tu pectus aufer saxeum;
  Tu carneum pectus crea:
  Et caritatis uberes
  Fructus canent hymnum tibi.

  Haec te juvant praeconia,
  Si facta voci consonent:
  Sic efficaci flectitur
  Divina majestas prece.

  Aeterna laus et gloria
  Uni sit et trino Deo,
  Qui cuncta nutu condidit,
  Nutuque servat condita.


                               AD LAUDES.

  Rerum Creator omnium,
  Nostros labores adjuva;
  Ut casta Christi nomine
  Nos vita dignos arguat.

  Tu nempe sanctus et potens,
  Placere das solus tibi:
  Tu legis auctor das sequi
  Quod lege praemonstras iter.

  Cingunt iter pericula,
  Tu lubricos firma pedes;
  Et certiore fervidi
  Pergemus ad metam gradu.

  O meta felix, pax ubi
  Et vera nos manet quies;
  Ubi voluptatis sacro
  Torrente potabis tuos!

  Te mens, O alma Trinitas,
  Anhelat ardens, te sitit:
  Tua redemptis gratia
  Aeterna redde praemia.


                              AD VESPERAS.

  Supreme motor cordium,
  Tu sanctitatis frugibus
  Justos ab orbe condito
  Tenore ditas perpeti.

  Hic spes, fides et caritas
  Dulci cohaerent vinculo:
  Praesentis aevi post diem
  Manebit una caritas.

  O caritas! O Veritas!
  O lux perennis! en erit,
  Post tot labores, ut tuo
  Tandem fruamur Sabbato.

  Hic mille per discrimina
  Semen gementes spargimus:
  Illic ovante splendidam
  Gestabimus messem manu.

  Tu trine, tu potens Deus,
  Fructus adauge quos petis:
  Mox dona, justus arbiter,
  Coelo coronabis tua.



                                  HYMNI
                               DE TEMPORE.



                               IN ADVENTU.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Instantis adventum Dei
  Poscamus ardenti prece:
  Festisque munus inclytum
  Praeoccupemus canticis.

  Aeterna Proles feminae
  Non horret includi sinu;
  Fit ipse servus, ut jugo
  Nos servitutis eximat

  Mansuetus et clemens venit;
  Occurre, festina, Sion:
  Ultro tibi quam porrigit,
  Ne dura pacem respuas.

  Mox nube clara fulgurans
  Mundi redibit arbiter,
  Suique membra corporis
  Coelo triumphator vehet.

  Foetus tenebrarum, die
  Cedant propinquo crimina:
  Adam reformetur vetus,
  Imago succedat novi.

  Qui liberator advenis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Jordanis oras praevia
  Vox ecce Baptistae quatit:
  Praeconis ad grandes sonos
  Ignavus abscedat sopor.

  Auctoris adventum sui
  Tellus, et aether, et mare
  Praegestiente sentiunt
  Et jam salutant gaudio.

  Mundemus et nos pectora:
  Deo propinquanti viam
  Sternamus; et dignam domum
  Tanto paremus hospiti.

  Tu nostra, tu, Jesu, salus;
  Tu robur et solatium:
  Arens ut herba, te sine
  Mortale tabescit genus.

  Aegris salutarem manum
  Extende: prostratos leva:
  Ostende vultum, jam suus
  Mundo reflorescet decor.

  Qui liberator advenis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre, et almo Spiritu,
  In sempiterna secula.


                              AD VESPERAS.

  Statuta decreto Dei
  Tandem propinquant tempora:
  Emptus tot annorum mora
  Affulget e coelo dies.

  Patris nefando crimine
  Proles jacebat saucia:
  In mortis umbra conditum
  Sedebat humanum genus.

  Morti secundae debitos
  Et sempiternis ignibus
  Horrenda justi Judicis
  Manebat expectatio.

  Heu! quis ruinae tam gravis
  Sarcire damna; quae manus
  Afferre tam grandi queat
  Parem medelam vulneri?

  Tu, Christe, tu solus tuo
  Delapsus e throno Deus,
  Imagini potes tuae
  Formam decusque reddere.

  Rorate, coeli desuper;
  Justumque foecundo sinu
  Complexa tellus, perdito
  Orbi salutem germinet.

  Sit sempiterna laus tibi,
  Verbum Patris factum caro,
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.


                            AD COMPLETORIUM.

  In noctis umbra desides
  Dum somnus artus occupat,
  Ad te, Deus, fidelibus
  Mens excubat suspiriis.

  Desiderate gentibus,
  Verbum Patris, mundi salus,
  Audi preces gementium,
  Tandemque lapsos excita.

  Adsis, Redemptor, et tuae
  Plebis relaxans crimina,
  Adae scelus quas clauserat
  Reclude coelestes domos.

  Qui liberator advenis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                       IN VIGILIA NATALIS DOMINI.


                            AD COMPLETORIUM.

  Mundi salus qui nasceris,
  Jesu puer; nos respice;
  Da moribus castis tuam
  Referre nos infantiam.

  Fessos diurno dum levat
  Labore nocturnus sopor,
  Defende, Pastor, bestiis
  Tuas ab infestis oves.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                          IN NATIVITATE DOMINI.


                      AD PRIMAS VESPERAS ET LAUDES.

  Missum Redemptorem polo
  Novumque totus, qua patet,
  Adoret orbis Principem
  Natum Maria virgine.

  Rerum creator omnium
  Servile corpus induit;
  Ut carne carnem liberans,
  Ne perderet quos condidit.

  Quod ante mundi tempora
  Verbum Patris prodit sinu,
  Obnoxius nunc tempori
  Mortalis infans nascitur.

  Foeno cubare sustinet,
  Praesepe non horret Deus,
  Et indiget lactis cibo
  Cibus perennis coelitum.

  Quae cardines mundi rotant
  Manus ligantur fasciis:
  Imbellis et plorans jacet,
  Ut nos jacentes erigat.

  Judex futurus seculi
  Nunc blandus ad cunas vocat:
  Amore tanto, mutui
  Amoris exposcit vices.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu
  In sempiterna secula.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Jam desinant suspiria;
  Audivit ex alto Deus:
  Coeli patescunt; en adest
  Promissa pax mortalibus.

  Profunda noctis otia
  Coelestis abrumpit chorus;
  Natumque festo carmine,
  Annuntiat terris Deum.

  Specum sacratam pervigil
  Dum turba pastorum subit,
  Eamus, et castis pia
  Cunis feramus oscula.

  At quale nobis panditur
  Intrantibus spectaculum!
  Praesepe, foenum, fasciae,
  Parens inops, infans puer.

  Tu-ne ille, Christe, Filius
  Et splendor aeterni Patris?
  Illum-ne cerno qui levi
  Orbem pugillo sustinet?

  Sic est: verenda queis lates,
  Fides penetrat nubila:
  Agnosco quem proni vident,
  Tremunt, adorant Angeli.

  Agis magistrum vel tacens:
  Ex hac cathedra nos doces
  Vitare quod carni placet,
  Caro quod horret perpeti.

  Castos amores nutriens,
  Sanans tumentes spiritus,
  Divine, nostris, o Puer,
  Praecordiis innascere.


                              AD VESPERAS.

  Jesu, Redemptor omnium,
  Summi Parentis unice,
  Qui solus ante secula
  Patri Deo par nasceris.

  Tu nostra pax et gloria,
  Spes una tu mortalium,
  Intende quas tibi preces
  De cordis ara fundimus.

  Qui corporis nostri volens
  Nascendo formam suscipis,
  Divinitatis nos simul
  Das esse consortes tuae.

  Ad illud evectos decus
  Tuere fratres; degener
  Ne vita sontes pristinam
  In vilitatem deprimat.

  Hoc sancta te poscit dies,
  Ortus dies tui memor,
  Qua lucido surgens thoro
  Sol verus orbem visitas.

  Nunc ergo terra, nunc polus,
  Vastique tractus aequoris,
  Qui te dedit, festis Patrem
  Laudare certent canticis.

  Et nos, perennis o quibus
  Salutis auctor nasceris,
  Faustum triumphali juvat
  Ornare concentu diem.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                  IN FESTO S. STEPHANI PROTO-MARTYRIS.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  O qui tuo, dux Martyrum,
  Praefers coronam nomine,
  Non de caducis floribus
  Tibi coronam nectimus.

  Tuo cruenta sanguine,
  Quam saxa fulgent pulchrius?
  Aptata sacro vertici
  Non sic micarent sidera.

  Quot facta fronti vulnera,
  Tot tela lucis emicant;
  Et Angelo monstrat parem,
  Quod prodit e vultu, jubar.

  Tu prima Christo victimae
  Vitam rependis victima,
  Primusque testis aemulo
  Deum fateris funere.

  Tu primus ostensam tibi
  Maris rubri sulcas viam:
  Quot te sequentur Martyrum
  Quibus praeis, exercitus!

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Quid, obstinata pectora,
  Verbo Dei resistitis?
  Qui vos Deo plenus docet,
  Hunc destinatis funeri.

  Omnes in unum saeviunt,
  Saxis gravant truces manus:
  Hunc particeps Saulus necis
  Per omnium dextras petit.

  Quid hoc? repente panditur
  Stellata coeli regia:
  Ad dexteram Patris videt
  Sublime stantem Filium.

  Non deseris, dux, militem
  Quem, Christe, spectans roboras;
  Stas arbiter certaminis,
  Futurus ipse praemium.

  Deo mori sub judice
  Pugnantis est victoria:
  Dum grando saxorum pluit,
  Nil sentit affixus polo.

  Mens nempe largo vividae
  Torrente lucis ebria,
  Nil corporis memor sui,
  Jam se beatis inserit.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                              AD VESPERAS.

  Miris probat sese modis
  Suos in hostes caritas;
  Et blandiens et increpans
  Amica semper caritas.

  Qui stans perorabat sibi,
  Cadens et expirans humi,
  Lingua diserti sanguinis,
  Suis perorat hostibus.

  Audivit e coelo Deus
  Suprema verba Martyris;
  Dux Saulus, et testis necis
  Necis fit ipse praemium.

  Fractis jacens cervicibus,
  Et sic perire laetior,
  O Christe, dixit, suscipe
  Quem pono pro te spiritum.

  Tum blanda mors amabili
  Sopore clausit lumina;
  Ad lucis aeternae jubar,
  Exutus artus, evolat.

  Servire mensis pauperum
  Id muneris quondam tui;
  Conviva nunc dignus Deo,
  Mensis supernis assides.

  Tu nuptiali splendidus
  Tui cruoris purpura,
  Ad immolati transvolas
  Admissus Agni nuptias.

  Quid non, Deus, si respicis,
  Humana possunt pectora?
  Cujus triumphum pangimus,
  Fac nos et exemplum sequi.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                      IN FESTO S. JOANNIS APOSTOLI.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Tu, quem prae reliquis Christus amaverat,
  O dulces hominis deliciae Dei,
  Curarum socius, funeris et comes,
      Et testis quoque gloriae.

  Fortunate nimis, cui licitum fuit
  Attrectare manu Verbum hominem Deum,
  Hunc audire, oculis cernere, mutuo
      Quin et colloquio frui!

  Haec dos quanta fuit, cum tibi credidit
  Sensus Christus amans pectoris intimos,
  Quando monte super totus homo Deus
      Sese numine vestiit?

  Jesu tu placido dum recubas sinu,
  Potas plena Deo vivida flumina;
  Illapsu tacito se propius tuis
      Numen sensibus inserit.

  Ex hoc fonte Deum plenius hauseras;
  Corpus destituit mens velut ebria;
  Dic, cum blanda quies lumina clauserit,
      Quae coelestia videris.

  O sacros aditus! O bene mutui
  Hac ignota tenus gaudia pectoris!
  Quae non tela jacit divus amor sacris
      His fornacibus incubans!

  Hinc tu semper amans, semper amabilis:
  Hinc et frontis honos, virgineus pudor;
  Hinc coeleste jubar, quod superos decet,
      Toto vertice funditur.

  Hinc creber repetis, creber idem sonas:
  Quidquid faris, amor, sic amor imperat:
  Vix sese capiens aestuat, et suis
      Pectus rumpitur ignibus.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio;
  Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus:
  Haec est certa fides, fontibus e tuis
      Quam divinitus hausimus.


                               AD LAUDES.

  Quem nox, quem tenebrae, densaque nubila,
  Circumfusa tegunt lumine splendidum,
  Imbelles oculos terrificis Deus
      Ne fulgoribus obruat.

  O dilecte Deo, quam tibi clarius,
  Dum tu vivis adhuc, se dedit aspici!
  Tu secreta Dei, mentis et intimae
      Rimaris penetralia.

  Ceu pennis aquilae, raptus in aethera
  Coelum mente petis, sidera transvolas;
  Nil obstant rutili fulgura luminis,
      Nudo Numine pasceris.

  Aeterno genitum de Patre Filium,
  Dempta nube, vides, eque Deo Deum
  Descendisse sacros de patrio sinu
      Castae Virginis in sinus.

  In nos hoc potuit tantus amor Dei!
  Terris ipse sui numinis immemor,
  Nobis factus homo, se facit exulem,
      Ut coelo trahat exules.

  Per te sacra patent abdita vatibus:
  Quae lux in tenebris fulgeat, indicas:
  A quo vita fluit, principium petis,
      Et primordia luminis.

  Patri maxima laus, maxima Filio,
  Amborumque sacro maxima Flamini:
  Haec est certa fides, fontibus e tuis
      Quam divinitus hausimus.


                              AD VESPERAS.

  Sit qui rite canat te modo virginem,
  Te scriptis celebrem dicat Apostolum,
  Jungat veridicis te quoque Vatibus,
      Christi te cano Martyrem.

  Diri testis eras funeris, et comes,
  Votis cum Domino fixus eras cruci;
  Hoc tantum licuit tunc tibi mutuis
      Respondere doloribus.

  Pendens funerea Christus ab arbore,
  Te matri miserae jam sine filio,
  Natum substituit. Credere Virginem
      Quam par est tibi virgini!

  Tali deposito quid pretiosius?
  Mater vera Dei jam tua dicitur,
  Natus jure pari dicere; mortui
      Jacturam reparas Dei.

  Christus vocis egens, te morientibus,
  Qua fas est, oculis discipulum docet,
  Ex illa cathedra quam cruor imbuit,
      Terris praedicat omnibus.

  Christi fide comes, passibus aemulis,
  Quo te duxit amor, te liceat sequi:
  Ingens ille mihi sit favor, et pati
      Cum Christo, simul et mori.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio;
  Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus:
  Haec est certa fides, fontibus e tuis
      Quam divinitus hausimus.



                        IN FESTO SS. INNOCENTIUM.


                 AD OFFICIUM NOCT. ET SECUNDAS VESPERAS.

  Salvete, flores Martyrum,
  In lucis ipso limine
  Quos saevus ensis messuit,
  Ceu turbo nascentes rosas.

  Vos prima Christi victima,
  Grex immolatorum tener,
  Aram sub ipsam simplices
  Palma et coronis luditis.

  Quid proficit tantum nefas?
  Quid crimen Herodem juvat?
  Unus tot inter funera
  Impune Christus tollitur.

  Inter coaevi sanguinis
  Fluenta solus integer,
  Ferrum quod orbabat nurus
  Partus fefellit Virginis.

  Sic dira regis impii
  Edicta quondam fugerat,
  Christi figuram praeferens,
  Moses receptor civium.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Molles in agnos ceu lupus,
  Amens tyrannus irruit,
  Et destinat promiscua
  In strage Christum perdere.

  Cunae redundant sanguine;
  Sed in Deum frustra furit:
  Unum petit tot mortibus,
  Mortes tot unus effugit.

  Matres, querelis parcite;
  Quid rapta fletis pignora?
  Agnum salutis obsidem
  Denso sequuntur agmine.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                     IN FESTO CIRCUMCISIONIS DOMINI.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Debilis cessent elementa legis:
  Sat diu mentes timor occupavit:
  Foedus aeterni stabilire Jesus
      Coepit amoris.

  Sole de vero radius, paterni
  Luminis purus sine nube splendor,
  Probra peccati puer ecce tinctus
      Sanguine praefert.

  Stillat excisos pueri per artus
  Efficax noxas abolere sanguis:
  Obligat morti pretiosa totum
      Stilla cruorem.

  Haec dies nomen tibi comparavit,
  O Puer, pronus quod adoret orbis;
  Et simul dici, simul ipse Jesus
      Incipis esse.

  Summa laus Patri; simul aequa Nato,
  Qui suo mundum redimit cruore:
  Par sit amborum tibi laus per omne,
      Spiritus, aevum.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Felix dies, quam proprio
  Jesus cruore consecrat!
  Felix dies, qua gestiit
  Opus salutis aggredi!

  Vix natus, ecce lacteum
  Profundit Infans sanguinem:
  Libamen est hoc funeris,
  Amoris hoc praeludium.

  Intrans in orbem, jam Patris
  Mandata promptus exsequi,
  Statum praeoccupat diem,
  Et qua potest fit victima.

  Amore se facit reum,
  Poenasque solvit innocens;
  Sub lege factus legifer,
  A lege nos ut eximat.

  Quo Christus ictu laeditur,
  Lex abrogata concidit;
  Et incipit lex sanctior,
  Mansura semper caritas.

  Tu, Christe, quod non est tuum,
  Nostro recide pectore:
  Inscribe nomen, intimis
  Inscribe legem cordibus.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Noxium Christus simul introivit
  Innocens orbem; Pater, inquit, adsum:
  Vindices poscat (venio paratus)
      Ultio poenas.

  Non placet fusus cruor hostiarum:
  Quod mihi aptasti, Pater, ecce corpus;
  Agnus implebo moriens figuras
      Verus inanes.

  Dixit; et Patris veneratus iram,
  Sustinet vulnus silicis cruentae;
  Et jugum legis subit ipse, servis
      Ut juga demat.

  Jam nihil carnem spoliare prodest;
  Sed malas cordis resecare fibras;
  Hoc opus; tali nova sanciuntur
      Foedera lege.

  Summa laus Patri; simul aequa Nato,
  Qui suo mundum redimit cruore:
  Par sit amborum tibi laus per omne,
      Spiritus, aevum.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Victis sibi cognomina
  Sumant tyranni gentibus:
  Tu, Christe, quanto dignius
  Ab his capis quos liberas!

  Non alterum mortalibus
  Aegris quod invocent datum,
  Resurgerent quo mortui,
  Perenne per quod viverent.

  Tanti quod illi constitit,
  Toto quod emptum sanguine,
  Nostro-ne rursum crimine
  Insana gens delebimus?

  Sacro pati pro nomine,
  Summi sit instar muneris:
  Amara non mors amplius,
  Fit mors per hoc amabilis.

  Tu qui vocari sustines,
  Jesu, salus mortalium,
  Audi vocantes nos, tuo
  Qui gloriamur nomine.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                          IN EPIPHANIA DOMINI.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Quae stella sole pulchrior
  Coruscat? haec Regis novi
  Revelat ortus: haec Dei
  Praesignat ad cunas iter.

  Stat vatibus priscis fides;
  En stella surgit ex Jacob;
  Arrectus ad spectaculum
  Eous orbis emicat.

  Dum sidus admonet foris,
  Lux fulget intus clarior;
  Suadetque vi blanda magos
  Signi datorem quaerere.

  Segnes amor nescit moras:
  Labor, pericla, nil movent:
  Domum, propinquos, patriam,
  Deo vocante, deserunt.

  Micante dum nos allicis,
  O Christe, stella gratiae;
  Ne tarda coelesti sinas
  Obstare corda lumini.

  Qui lumen est, sit laus Patri;
  Qui se revelat gentibus,
  Sit laus perennis Filio:
  Par sit tibi laus, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Linquunt tecta Magi principis urbis,
  Et parvae cupidis moenia Bethleem
  Votis praecipiunt; jamque sub imo
  Spe subnixa fides corde triumphat.

  O qui laetitiae sensus, ut illis
  Signans rursus iter stella refulsit:
  Incumbensque domo lampade prona,
  Infantem exhibuit matris in ulnis!

  Non hic splendet ebur, non micat aurum;
  Non velat rutilans purpura corpus:
  Horrens his stabulum, regia; nudum
  Hic praesepe, thronus, purpura, panni.

  Reges pompa alios dives adornet:
  Regnantem melius se probat ipse
  In vili palea, paupere cultu,
  Flectens imperio corda potenti.

  Ad cunas humiles poplite curvo,
  Praesens in Puero Numen adorant:
  Et nos ad Puerum, digna propago
  Patrum, plena fide corda feramus.

  Regi castus amor porrigat aurum;
  Castigata homini corpora myrrham;
  Instar thuris erunt vota precesque:
  Illo thure Deum rite fatemur.

  Qui fons luminis est, gloria Patri:
  Qui miro recreas lumine gentes,
  Aequalis tibi sit gloria, Nate:
  Amborum similis laus sit Amori.


                              AD VESPERAS.

  Huc vos, o miseri: surda relinquite
  Quae caeci colitis, mutaque numina:
  Se vobis aperit splendida civitas,
      Veri Numinis hospita.

  En vestrae praeeunt primitiae Magi:
  Vatum dicta patent: exitialibus
  Errorum tenebris obsita gens diu,
      Miro lumine spargitur.

  Ambo sic populi, dissociabilis
  Quos dudum paries separat, unicum
  In corpus coeunt. Hoc proprium modo
      Ambobus maneat decus!

  O arcana Dei consilia! o tuo
  Deturbata gradu, primus amor Dei,
  Plebs Judaea! tuis gloria gentium
      Damnis, vitaque nascitur.

  Jam nativa oleae brachia decidunt,
  Rami degeneres, germen adulterum,
  Miraturque novos semine non suo
      Arbor crescere surculos.

  Nos radix oleae sustinet. Ah! cave,
  Qui stas, ne sterili deficias fide.
  Tu ramos veteres insere denuo:
      Tu serva, Deus, insitos.

  Qui nos membra sacri corporis efficit,
  Sit laus summa Patri: laus quoque Filio,
  Cujus membra sumus: quo vigor influit
      Membris, laus tibi, Spiritus.



                        INTRA OCTAVAM EPIPHANIAE.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Qua lapsu tacito stella loquacibus
  Scintillat radiis, huc oculis Magi,
  Huc desideriis, huc rapidis simul
      Certant tendere passibus.

  Ut ventum Solymam, non sine numine
  Laetam stella facem, proh dolor! occulit;
  Incertosque viae, ceu medio vagam
      Cursu, destituit, ratem.

  Illi, nil rabiem principis, invidas
  Nil artes veriti, (tanta animis fides!)
  Urbis per trepidae compita praedicant
      Regem quaerere se novum.

  Nec vos irrita spes decipiet, Magi;
  Quo divina vocat pagina, tendite:
  Illic quem sua plebs respuit, exteris
      Regem nosse Deum datur.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio;
  Amborum sit idem Spiritui decus,
  Qui, dum stella pedes praevia dirigit,
      Dux mentem melior monet.



                          IN OCTAVA EPIPHANIAE.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Clamantis ecce vox sonans
  Deserta Judaeae quatit:
  Mox ad Joannem confluunt,
  Quos criminum moles gravat.

  En ipse permistus reis
  Accedit Agnus innocens;
  Agnus suo qui sanguine
  Piabit orbis crimina.

  Sub nube carnis at suum
  Lucerna Solem detegit;
  Lymphis nec audet tingere,
  A quo lavari debuit.

  Parere sed fas est Deo,
  Vel quando sese deprimit:
  Hunc omne virtutum genus
  Implere nempe sic decet.

  Agnosce, Praecursor, tibi
  Intus revelat quem Deus:
  Tu mergis undis corpora,
  Hic corda mundat Spiritu.

  Mundi scelus qui diluis,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Non abluunt lymphae Deum,
  Sed abluit lymphas Deus;
  Carnisque contactu sacrae
  Vim dat lavandi criminis.

  Promissus ecce jam patet
  Fons abluendis cordibus.
  Res mira! tingitur caro,
  Mentisque labes tollitur.

  His tincta nam canalibus
  Regis supremi purpura
  Tinctos cruentat, et nivis
  Instar dat esse candidos.

  Foecunda sancto Spiritu
  Virgo Deum nobis parit:
  Foecunda sancto Spiritu,
  Nunc unda nos parit Deo.

  Mundi scelus qui diluis,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                         AD LAUDES ET VESPERAS.

  Emergit undis, et Deo
  Fundit preces homo Deus:
  Patet polorum regia,
  Adest repente Spiritus.

  Instar columbae, vertici
  Illapsus insidet sacro;
  Summi Patris vox personat:
  Dilectus hic est Filius.

  Christi dicata corpore
  Sic quem lavacra consecrant,
  Hic nascitur proles Dei;
  Coelum precanti panditur.

  Castis fit, expers sordium,
  Columba simplex moribus:
  Divinus hunc intus regit,
  Agit, fovetque Spiritus.

  O Christe, sacri gurgitis
  Quos abluisti fontibus,
  Tuo cruore candidos
  Fac nulla labes inquinet.

  Mundi scelus qui diluis,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                   IN DOMINICIS AB OCTAVA EPIPHANIAE,
     _Ad Praesentationem Domini, nisi prius occurrat Septuagesima_.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Verbum quod ante secula
  Sinu paterno nasceris,
  Recens homo sub tempore
  E Virginis prodis sinu.

  Fatale rumpis vinculum,
  Quo nos Adamus nexuit:
  Reddis quod ille perdidit:
  Spes illa tecum nascitur.

  Jam dura discis perpeti
  Quae ferre par sontes fuit:
  Orbis saluti, fletibus
  Praeludis in cunis puer.

  Fis pauper, indigentia
  Et nos tua ditescimus:
  Luges; tuis et lacrymis
  Totum lavas mundi scelus.

  Pannis opertus vilibus
  Lates, recumbens in specu:
  Homo, superbis! et Deum
  Panni, specus non dedecent.

  A Patre missus, perditi
  Qui factus es mundi salus,
  Jesu, perire ne sinas
  Tot quos emis laboribus.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Fac, Christe, nostri gratia,
  Defuncte tot laboribus,
  Ut mente grata, sic piis
  Hos praedicari cantibus.

  Castae parentis in sinu
  Inclusus ardebas pati:
  Aeternus ut discas mori,
  Mortale corpus induis.

  Vix natus, imbellis puer,
  Acuta sentis frigora;
  En vile pro molli thoro
  Foenum tibi supponitur.

  Amore te facis reum:
  Fers sponte poenas innocens;
  Nec eximis te legibus,
  Supremus ipse legifer.

  Qui primus excisa cruor
  E parte stillat corporis,
  Membris micans ex omnibus,
  Torrentis instar proruit.

  Qui mucro lactentes necat,
  Idem tuum pectus fodit,
  Et quo cadebant parvuli,
  Hoc tu cadebas vulnere.

  Exul Deus prompta fuga
  Tuae saluti consulis;
  Intras Pharon verax Deus,
  Mistus Diis mendacibus.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Divine, crescebas, Puer,
  Crescendo discebas mori:
  Haec destinata tunc erant
  Mortis tuae praeludia.

  Satus Deo, volens tegi,
  Elegit obscurum Patrem:
  Qui fecit aeternas domos,
  Domo latet sub paupere.

  Coelum manus quae sustinent,
  Fabrile contrectant opus;
  Supremus astrorum Parens
  Fit ipse vilis artifex.

  Tremenda cujus praepetes
  Mandata portant Spiritus,
  Cui pronus orbis subditur,
  Se sponte fabro subjicit.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                              AD VESPERAS.

  Christus tenebris obsitam
  Lustrando Judaeam docet:
  Gens obstinato pectore
  Christum docentem respuit.

  Sese Deum signis probat;
  Surgunt sepulcris corpora;
  Erepta muto vox redit,
  Claudo gradus, caeco dies.

  Gens dura, flecti nescia,
  Aures sacris sermonibus
  Obturat; et solem fugit,
  Amore noctis perdita.

  Nos lumen ambimus, Patris
  In quo refulget claritas:
  Ne mentibus subrepere
  Tetram sinas caliginem.

  Nunquam recedas a piis,
  Lux sempiterna, cordibus;
  Te veritate fulgeant,
  Te caritate ferveant.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                     IN SABBATO ANTE SEPTUAGESIMAM.


                              AD VESPERAS.

  Te laeta, mundi Conditor,
  Unum manet semper quies:
  Festiva coelestes choros
  Semper decent praeconia.

  Nos, sanctitate perdita,
  Poenalis expectat labor:
  Hymnos ne dulces patriae
  Moesti canamus exules?

  Qui te piis placabilem
  Spondes futurum fletibus,
  Lugere da longi, Pater,
  Delicta, causas exili

  Verum salubrem temperet
  Spe nixa moerorem fides;
  Tu mox quieti nos tuae,
  Laetisque reddes canticis.

  Sit summa Patri gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.



                                   IN
                        DOMINICIS A SEPTUAGESIMA
                            AD QUADRAGESIMAM.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Rebus creatis nil egens,
  Temet beatus, nunc tuo
  Prodis ab arcano, Deus,
  Mundoque das primordia.

  Tu cuncta quae non sunt vocas,
  Et illa se sistunt tibi;
  Miroque concentu, suo
  Dant conditori gloriam.

  At mundus e sinu tuo
  Dum prodit aspectabilis,
  Augustiorem cogitas
  Mundum, Creator, alterum.

  Illum Redemptor artifex
  Virtutibus condet suis,
  Sparsoque terris omnibus
  Verbi potentis semine.

  Illum, peractis seculis,
  Coelo locabit; et throni
  Mensaeque consortem suae
  Deo redonabit Patri.

  Utrique mundo qui praees,
  Utrumque conserva, Pater:
  Utrumque, Fili, dirige:
  Utrumque, Flamen, consecra.


                               AD LAUDES.

  Qui nos creas solus, Pater,
  De pristino lapsos statu
  Non solus instauras: simul
  Nostros labores exigis.

  Delicta poenitentibus
  Clemens relaxas; improbos
  Vocas morantes, et viam
  Erroris urges linquere.

  Scelus remordet; intimo
  Pectus dolore scinditur:
  Ultoris et partes Dei
  Exercet in semet nocens.

  Vitare plagas admonet
  Aegre recepta sanitas;
  Et arctiorem sensuum
  Hortatur ad custodiam.

  Divina non scrutabilis
  O altitudo consili!
  Sic vel malorum providus
  Educis e sinu bona.

  At obstinatis vindicem
  Iram reservas: mergitur
  Scelestus orbis; unicus
  Noe superstes effugit.

  Hic, praeco poenitentiae,
  Novi sequester foederis,
  Servator orbis et parens,
  Christi figuram praetulit.

  Sit laus Patri, laus Filio;
  Utrumque qui nectis Deus,
  Utrique compar, sit tibi
  Laus sempiterna, Spiritus.


                              AD VESPERAS.

  Vos ante Christi tempora,
  Christi fideles asseclae,
  Verenda justorum cohors,
  Primique credentum patres:

  Vestram quis o dignis queat
  Efferre laudibus fidem?
  Crebros anhelantis spei
  Quis explicet suspiritus?

  Hic exules, hic advenae,
  Mundi figuram spernitis:
  Non littera, sed spiritu,
  Promissa pensatis bona.

  Intenta mens uni Deo
  Respectat aeternas domos:
  Fac, Christe, nos veram quoque
  Desiderare patriam.

  Sit laus Patri; laus Filio:
  Utrumque qui nectis Deus,
  Utrique compar, sit tibi
  Laus sempiterna, Spiritus.



                            IN QUADRAGESIMA.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Quod lex adumbravit vetus,
  Quod ipse sacravit novi
  Christus minister foederis,
  Decurrimus jejunium.

  Utamur ergo parcius
  Verbis, cibis et potibus,
  Somno, jocis; et arctius
  Perstemus in custodia.

  Intenta mens cupidinis
  Fraenet rebelles impetus;
  Ne cordis arcem, janua
  Qua se dat, hostis occupet.

  Omnes ad aram cernuo
  Vultu precemur supplices:
  Ploremus, atque vindicem
  Flectamus iram Judicis.

  Judex tremende, nos premit
  Immensa moles criminum:
  Immensa sed, clemens Pater,
  Parcendo vinces crimina.

  Nos, testa quamquam fictilis,
  Opus tuum sumus tamen:
  Perire ne plebem sinas
  Christi redemptam sanguine.

  Quod fecimus sana malum;
  Auge bonum quod poscimus:
  Da corde contrito, Deus,
  Tuam mereri gratiam.

  Praesta, beata Trinitas;
  Concede, simplex Unitas,
  Ut fructuosa sint tuis
  Jejuniorum munera.


                               AD LAUDES.

  Solemne nos jejunii
  Nunc tempus ad planctum vocat;
  Plorat sacerdos; flebili
  Clamore templa personant.

  Lugubris at frustra sonus
  Ad Numen iratum venit,
  Ni corde pulsus intimo
  Sensum doloris indicet.

  Nil frontibus sparsus cinis,
  Nil scissa vestis proderit,
  Ni fracta scindantur simul
  Vivo dolore pectora.

  Vultum rigantes fletibus
  Flectamus iram Numinis,
  Quae criminis nostri memor,
  Intentat ultrices minas.

  O juste Judex! o Deus!
  Sis lentus ad poenam, Pater:
  Das poenitendi tempora,
  Et cor simul da poenitens.

  Praesta, beata Trinitas;
  Concede, simplex Unitas;
  Ut fructuosa sint tuis
  Jejuniorum munera.


                              AD VESPERAS.

  Audi, benigne Conditor,
  Nostras preces cum fletibus,
  In hoc sacro jejunio
  Fusas quadragenario.

  Scrutator alme cordium,
  Infirma tu scis virium;
  Ad te reversis exhibe
  Remissionis gratiam.

  Multum quidem peccavimus;
  Sed parce confitentibus:
  Ad nominis laudem tui
  Confer medelam languidis.

  Sic corpus extra conteri
  Dona per abstinentiam,
  Jejunet ut mens sobria
  A labe prorsus criminum.

  Praesta, beata Trinitas;
  Concede, simplex Unitas,
  Ut fructuosa sint tuis
  Jejuniorum munera.


                            AD COMPLETORIUM.

  O splendor aeterni Patris,
  Tu, Christe, qui verus dies,
  Et vera lux de lumine,
  Mentis fugas caliginem:

  En solis abcessit jubar,
  Noctisque succedunt vices:
  Qui prosperum donas diem,
  Da tuta noctis otia.

  Si clausa torpent lumina,
  Suspiret ad te mens vigil;
  Potente, qui te diligunt,
  Servos tuere dextera.

  Tu, quos molesti corporis
  Gravis retardat sarcina,
  Fac mentis alis libero
  Sursum volatu tendere.

  O spes salutis unica,
  Votis adesto supplicum:
  Defende quos mercatus es,
  Mercede fusi sanguinis.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.



                                   IN
                         FESTO QUINQUE PLAGARUM
                                CHRISTI.



                       _Feria Sexta post Cineres._


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Prome vocem, mens, canoram,
  Plange tristi carmine;
  Dic Crucifixi dolores,
  Mortui dic vulnera,
  Innocens quae sponte Christus
  Pro reis fert victima.

  Caesus immiti furore
  Nostra propter crimina,
  Nos suo livore sanat,
  Nos jacentes erigit;
  Et fovet plagas tumentes,
  Et cruentas alligat.

  Trans manus pedesque fixus,
  Nostra rumpit vincula:
  Totque fontes sunt salutis,
  Quot fluit plagis cruor;
  Et quibus clavis tenetur,
  Nos tenet fixos cruci.

  Mortui pectus sacratum
  Vulneratur lancea;
  Inde sanguis mistus unda
  Fervidus prolabitur:
  Ad lavacrum praebet undam,
  Ad coronas sanguinem.

  Fac, Redemptor, hauriamus
  His aquas de fontibus;
  Poculum sint ac medela,
  Sint et olim praemium;
  Ut redemptus te per omne
  Laudet orbis seculum.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Lugete, pacis Angeli:
  Mortalis en ultro Deus,
  Culpae gerens imaginem,
  Poenam nocentum sustinet.

  Amoris O miraculum!
  O cordis humani stupor!
  Insons Deus neci datur;
  Pigebit et sontes pati?

  Nos sempiternis crux tua
  O Christe, flammis eruit:
  Hic ure vindex, hic seca,
  Parcas in aeternum modo.

  Caro reclamat; sed Patris
  Urget voluntas: nos tua
  Virtute da fortes sequi,
  Jesu, quod exemplo doces.

  Livore sanatos tuo,
  Tuoque lotos sanguine,
  Peccando ne novam sinas
  Parare nos tibi crucem.

  Qui Filium tradit, Patri,
  Natoque sit laus victimae:
  Par sit tibi laus, qui sacram
  Succendis aram, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Quae te pro populi criminibus nova
  Insontem properat perdere caritas?
  Quid non pro misera gente luis volens
      Factus victima Pontifex?

  Clavi qui geminum transadigunt pedem,
  Captivos laqueo daemonis eruunt;
  Transfixaeque manus excutiunt vetus,
      Quo mundus premitur, jugum.

  Obstetrix penitus lancea perforat,
  Quo nos parturiat, pectus amabile:
  Hoc quae fonte fruit, nos aqua, nos cruor,
      Sanat, liberat, abluit.

  O vitae latices, vivida frumina!
  O sacros aditus pectoris intimi!
  O petrae solidae tuta foramina!
      O cordis penetralia!

  Te si nostra, Pater, crimina provocant,
  Nati sacra lubens vulnera respice,
  Cum noster laceras objiciet tuis
      Judex fulminibus manus.

  Fac per saeva, Pater, vulnera, per cruces,
  Sic aeterna tuos quaerere gaudia,
  Ut cum Prole tibi jugiter, ac tuo
      Reddant Spiritui decus.



                         IN DOMINICA PASSIONIS.



                         _Quinta Quadragesimae._


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Fando quis audivit, Dei
  Quis grande dicat brachium?
  Perculsa mens confunditur;
  Stupet fides, vox deficit.

  Ab orbe, Jesu, condito
  Occisus Agnus, nunc Patri
  Priscis adumbratam sacris
  Ardes litare victimam.

  At cur humi stratus jaces?
  Quis iste moerentis pavor?
  Quis iste qui toto fmit
  Sudor cruentus corpore?

  Hunc vis doloris exprimit,
  Horrorque teter criminum:
  Vices nocentum sustinens,
  Iram reformidas Patris.

  Te terret objectus calix:
  At ille, ni totum bibas,
  Per sempiterna nos manet
  Exhauriendus secula.

  Vincet pavorem caritas;
  Vincet voluntas patria:
  Temet potestati, Deus,
  Tradis tenebrarum volens.

  Et jam flagellis, ictibus,
  Ludibriis, spinis, cruci,
  Piacularis hostia,
  Voves adorandum caput.

  Qui Filium tradit, Patri,
  Natoque sit laus victimae;
  Par sit tibi laus, qui sacram
  Succendis aram, Spiritus.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Opprobriis, Jesu, satur,
  Ligni fatiscens pondere,
  Ferale, verus Isaac,
  Mactandus ascendis jugum.

  Clavis statim trabalibus
  Fixus manus, fixus pedes,
  Sublime terris omnibus
  Attolleris spectaculum.

  In nos o aeterni Patris
  Incomprehensa caritas!
  Insons cruentae Filius
  Pro sontibus morti datur.

  Illo lavari sanguine
  Opportuit mundi scelus;
  Talem severa Numinis
  Poscebat ira victimam.

  Crux debitae nos vinculo
  Damnationis eximit;
  Et pacis aeterno ligat
  Terras polumque foedere.

  Qui Filium tradit, Patri,
  Natoque sit laus victimae;
  Par sit tibi laus, qui sacram
  Succendis aram, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Dum, Christe, confixus cruci
  Agis supremos spiritus,
  Fas nos salubri figere
  Intenta ligno lumina.

  Anguis veneno perfidi
  Inflicta nobis vulnera,
  Pendentis e celsa trabe
  Sanabit aspectus Dei.

  Hic nos olympo parturis;
  Hic Martyres formas tuos;
  Hic ultimo sanctam fidem
  Fundas amoris pignore.

  Hinc cuncta terrarum, suo,
  Regnator ut sedens throno,
  Utrinque protensae manus
  Virtute divina trahis.

  Nos ergo coelestis thronum
  Sinas adire gratiae,
  Pedemque complexos crucis
  Tuo rigari sanguine.

  O spes salutis omnium,
  Crux vera mundi gloria,
  Infixa semper haereas
  Imisque regnes cordibus.

  Qui Filium tradit, Patri,
  Natoque sit laus victimae.
  Par sit tibi laus, qui sacram
  Succendis aram, Spiritus.


                              AD VESPERAS.

  Vexilla Regis prodeunt:
  Fulget crucis mysterium,
  Quo carne carnis Conditor
  Suspensus est patibulo.

  Quo vulneratus insuper
  Mucrone diro lanceae,
  Ut nos lavaret crimine,
  Manavit unda et sanguine.

  Impleta sunt quae concinit
  David fideli carmine,
  Dicens: In nationibus
  Regnavit a ligno Deus.

  Arbor decora et fulgida,
  Ornata Regis purpura,
  Electa digno stipite
  Tam sancta membra tangere.

  Beata cujus brachiis
  Secli pependit pretium,
  Statera facta corporis,
  Praedamque tulit tartari.

  O Crux, ave, spes unica;
  Hoc Passionis tempore,
  Auge piis justitiam,
  Reisque dona veniam.

  Te, summa Deus Trinitas,
  Collaudet omnis spiritus:
  Quos per Crucis mysterium
  Salvas, rege per secula.



                      IN COMPASSIONE BEATAE MARIAE.



                 _Feria Sexta post Dominicam Passionis._


                  AD PRIMAS VESPERAS ET OFFICIUM NOCT.

  Dum spargit aram sanguine
  Jesus salutis hostia,
  Praesens doloris aemulum
  Maria pectus immolat.

  Caput cruentum Filii
  Matris coronat verticem:
  Clavis iisdem figitur
  Christus cruci, Christo parens.

  O passionis mutuae,
  Jesu, Maria, conscii!
  Alterna vobis vulnera
  Inferre tandem parcite.

  Quem vos doletis, noster est
  Error, furorque criminum:
  Totum scelus fatentibus
  Partem doloris reddite.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Illaesa, te, puerpera,
  Non fecerat matrem dolor;
  Nascente quem nesciveras,
  Orbata sentis Filio.

  Dum te salutat ultimum,
  Natoque tradit alteri,
  Natumque tradit alterum,
  In morte Christum parturis,

  Non ejulantem cernimus,
  Non ungue vellentem comas:
  Silensque plus novit pati
  Virtus dolore fortior.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                          IN TEMPORE PASCHALI,
                     _Usque ad Ascensionem Domini._


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Adeste, Coelitum chori,
  Laetum sonantes canticum,
  Dum liber inter mortuos,
  Christus sepulchrum deserit.

  Frustra sepulcro milites
  Apponit insanus furor:
  Frustra specus gens perfida
  Firmat sigillis ostium.

  Inanis absistat metus:
  Hinc nemo corpus auferet,
  Sed vi reviviscet sua
  Qui sponte mortem pertulit.

  Clausa, sigillis integris,
  Exire spelunca potest,
  Quem matris alvo Virginis
  Effudit illaesus pudor.

  Ridebat hunc turpi trabe
  Vesana pendentem cohors:
  Descendat, inquit, et Deum
  Illi Patrem fatebimur.

  At tu, paternis obsequens
  Ad usque mortem legibus,
  Orbem sacerdos victima
  Toto piabas sanguine.

  Non ille descendit cruce;
  Plus fecit; ecce mortuus
  Se reddit ipse lumini,
  Deo natum jam credite.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Aurora lucis dum novae
  Spargit polum fulgoribus,
  Victoris Agni jubilans
  Orbis triumphos personet.

  Fuso Redemptor sanguine
  Piavit orbis crimina:
  Scissoque sanctuarium
  Patere dat velamine.

  Granum solo reconditum
  Iners manere non potest;
  Vix mortuum jam germinat:
  Hinc quanta pullulat seges!

  Non destruuntur funere,
  Sed seminantur corpora;
  Fecit resurgendi viam
  Surgens ab inferis Deus.

  Affixa cum Christo cruci,
  Christo caro commortua,
  Et ipsa surget splendidis
  Christi decora dotibus.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                  AD PRIMAM, TERTIAM, SEXTAM, ET NONAM.

                         (_In finem Hymnorum._)

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                              AD VESPERAS.

  Forti tegente brachio,
  Evasimus rubrum mare,
  Tandemque durum perfidi
  Jugum tyranni fregimus,

  Nunc ergo laetas vindici
  Grates rependamus Deo;
  Agnique mensam candidis
  Cingamus ornati stolis.

  Hujus sacrato corpore,
  Amoris igne fervidi,
  Vescamur atque sanguine:
  Vescendo, vivimus Deo.

  Jam Pascha nostrum Christus est,
  Hic agnus, haec est victima,
  Cruore cujus illitos
  Transmittit ultor Angelus.

  O digna coelo victima,
  Mors ipsa per quam vincitur,
  Per quam refractis inferi
  Praedam relaxant postibus.

  Christus sepulcri faucibus
  Emersus ad lucem redit;
  Hostem retrudit tartaro,
  Coelique pandit intima.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                            AD COMPLETORIUM.

  Jesu, redemptor seculi,
  Qui tertio post funera
  Redux ab inferis die,
  Mortem resurgendo necas.

  Nox atra jam terras premet,
  Mergetque somno lumina:
  Hostis furorem perfidi,
  Artesque coecas disjice.

  Ut justa dum curas Ievat,
  Et corpus instaurat quies:
  Sic membra somnus occupet,
  Ne corda torpor opprimat.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.



                          IN ASCENSIONE DOMINI.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Opus peregisti tuum:
  Te, Christe, victorem necis
  Aeterna, quam reliqueras,
  Coelo reposcit gloria.

  Jam nube vectus fulgida,
  Terras jacentes despicis:
  Educta longo carcere
  Regem sequuntur agmina.

  Mirante turma coelitum,
  Panduntur aeternae fores;
  Ovansque sublimem Patris
  Homo Deus scandis thronum.

  Illic patronus, pontifex,
  Pacis sequester, quem tua
  Semel profudit caritas,
  Offerre pergis sanguinem.

  Illinc adornas et foves
  Ecclesiam sponsus tuam;
  Cunctisque vitam dividis,
  Infusa ceu mens, artubus.

  Illinc tot inter praelia
  Periclitantem sustines;
  Das militanti vincere,
  Palmam triumphanti paras.

  Quo, Christe, praecedis caput,
  Huc integrum corpus vocas:
  Vestigiis tritam tuis
  Fac membra sectentur viam.

  Qui victor ad coelum redis,
  Jesu, tibi sit gloria,
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Promissa, tellus, concipe gaudia;
  Te fausta coelo conciliat dies:
  Deus tumentes ponet iras:
  Sancta tuus Mediator intrat.

  Tu, Christe, victor mortis et inferi,
  Cruore partam suscipe gloriam:
  Procede, regna, sume sceptrum:
  Subjicitur tibi totus orbis.

  Quid obstupentes suspicitis polo,
  O vos, euntem, discipuli, Deum?
  Ut nunc Redemptor, scandit astra,
  Sic veniet metuendus ultor.

  O Christe, dextrae qui Patris assides,
  Fac nos triumphi participes tui:
  Certamen urget: militemus,
  Et duce te, superemus hostem.

  Laus summa Patri, qui Genitum polo
  Pads perennis suscipit obsidem:
  Laus, qui triumphat, summa Nato:
  Par tibi laus, utriusque Nexus.


                               AD LAUDES.

  Jesu, nostra redemptio,
  Amor et desiderium,
  Deus creator omnium,
  Homo in fine temporum.

  Quae te vicit clementia,
  Ut nostra ferres crimina,
  Crudelem mortem patiens,
  Ut nos a morte tolleres?

  Inferni claustra penetrans,
  Tuos captivos redimens,
  Victor triumpho nobili,
  Ad dextram Patris residens.

  Ipsa te cogat pietas
  Ut mala nostra superes
  Parcendo, et voti compotes
  Nos tuo vultu saties.

  Tu esto nostrum gaudium,
  Qui es futurus praemium:
  In te sit nostra gloria
  Per cuncta semper secula.



                         IN OCTAVA ASCENSIONIS.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Felix dies mortalibus,
  Qua per profusum sanguinem
  Homo Deus clausas diu
  Intravit aeternas domos!

  Nos membra, quo nostrum caput,
  Quo dux praeivit, ibimus:
  Si jungat una mens simul,
  Nos una junget gloria.

  Discessit et suis adest,
  Praesente semper Spiritu,
  Miscens suo se corpori
  Omnes in artus influit.

  At illa quae! qualis dies!
  Dies tremenda sontibus,
  Dum sede descendens sua
  Redibit ultor criminum.

  Damnatus insons a reis
  Partes resumet judicis,
  Ad cujus ora contrement
  Dijudicandi judices.

  Ut morte dignos solveret,
  Morti volens se subdidit:
  Cui mors Dei non proderit,
  Vindicta qualis imminet!

  Quem noxa lethalis premit,
  Praevertat iram Numinis;
  Largisque prudens debitos
  Extinguat ignes fletibus.

  Venture Judex seculi,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Sensus quis horror percutit?
  Coelum profundum scinditur:
  Christum sedentem nubibus
  Hinc inde stipant agmina.

  Feralis ad sonum tubae
  Mors jussa reddit mortuos,
  Quos ad tribunal Judicis
  Urgent coactos Angeli.

  Pios locans ad dexteram,
  Repellit ad laevam reos:
  Novit gregem Pastor suum,
  Oves ab haedis segregat.

  Ad Judicis sedent latus,
  Quicumque, spretis omnibus,
  Fugere mundum pauperes,
  Deum secuti pauperem.

  Crux ante Judaeis probrum,
  Ludibrium crux gentibus,
  Terror reis, probis amor,
  Summo micabit aethere.

  Fixere quem dirae trabi,
  Cernrent, pavebunt, ingement:
  Vultu beabit quo suos,
  Hoc territabit impios.

  Fac, Christe, ne mores bonos
  Contage mundus inquinet:
  Secerne nos ab improbis
  Ne misceamur sontibus.

  Venture Judex seculi,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                         AD LAUDES ET VESPERAS.

  Nobis, olympo redditus
  Qui, Christe, sedes praeparas,
  Nos exules in patriam
  Trahas amoris nexibus.

  Bonis abundans omnibus,
  Ingens eris merces, Deus.
  Quam longa pro poena brevi
  Tuos manebunt gaudia!

  Tunc ore nudo, qualis es,
  Quantusque, te videbimus,
  Amabimus te jugiter,
  Te jugiter laudabimus.

  Si quos amas, non deseris,
  Nostrae salutis obsidem
  Mittas ab altis sedibus,
  Qui nos adoptet, Spiritum.

  Venture Judex seculi,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                         IN VIGILIA PENTECOSTES.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  O Christe, qui noster poli
  Praecursor intras regiam,
  Quos hic jacentes respicis,
  Sursum voca, sursum rape.

  Ad illa fac nos currere,
  Amore casto gaudia,
  Terrena quae mens non capit,
  Quae sola perspicit fides:

  Ubi laborum praemium
  Dat ipse se suis Deus;
  Et ut beatos expleat,
  In omnibus fit omnia.

  Qui nos ad istam gratia
  Ducat potenti gloriam,
  Nunc e supernis sedibus
  Emitte nobis Spiritum.

  Qui patris ad dextram sedes,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                               AD LAUDES.

  Supreme Rector coelitum,
  Qui morte devicta potens,
  Cruore signatam tuo
  Ad astra pandis semitam:

  Alto benignus e throno,
  E Patris almi dextera,
  Quos hic relinquis orphanos,
  Non intueri desinas.

  Nos, Christe, tot doloribus
  Quos parturisti, respice;
  Quos obstetrice lancea
  Apertus effudit sinus.

  Parta tuis laboribus
  Jam tu potiris gloria:
  Nunc hora; promissum Patris
  Nunc mitte nobis Spiritum.

  Qui Patris ad dextram sedes,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                           IN DIE PENTECOSTES.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Veni, superne Spiritus:
  Purgata Christi sanguine,
  Tuique terra jam capax,
  Expandit arentes sinus.

  Christi petentis aethera
  Exsolve promissam fidem,
  Et nostra praesens igneo
  Munda lavacro pectora.

  Lugemus amissum Patrem;
  Te nostra tangat orbitas:
  Solare moestos; anxiis
  Spem redde, qui solus potes.

  Docere quae Christus rudes
  Prudens alumnos distulit,
  Haec praeparatis insere
  Novus magister mentibus.

  Olim per umbras vatibus
  Retecta paucis veritas,
  Nunc orbe toto dissitis
  Per te patescat gentibus.

  Divina jam nos unctio
  Informet omnes: hactenus
  Mutis aratam litteris
  Inscribe legem cordibus.

  Sit laus Patri; laus Filio:
  Utrumque qui nectis, Deus,
  Utrique compar, sit tibi
  Decus perenne, Spiritus.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Inter sulphurei fulgura turbinis,
  Flammarumque globos et sonitum tubae,
  Antiquam veteri, monte Sina super,
      Legem das populo, Deus.

  His infida probas corda pavoribus;
  Et peccare vetas, aut pretium mori:
  Verum terribiles quid parient minae?
      Quo tantus recidet tremor?

  En fumantis adhuc montis ad infima
  Plebs oblita datam continuo fidem,
  Brutam perfida plebs effigiem colit,
      Veri Numinis in locum.

  Heu mens nostra, Deus, te sine quid potest?
  Lucem prome animis; cordis aheneam
  Molli duritiem; redde, potes, Deus,
      Voci nos dociles tuae.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio;
  Sit par, alme, tibi laus quoque, Spiritus,
  Per quem legis amor cordibus insitus
      Dat quod lex jubet, exequi.


                               AD LAUDES.

  Audimur: almo Spiritus
  Descendit e sinu Patris,
  Aegrisque fert mortalibus
  Promissa coeli munera.

  Quot proditur miraculis
  Praesentis adventus Dei!
  Jam tota sublimi domus
  Repente flatu personat.

  Puro caducus aethere,
  Candentis ad linguae modum,
  In considentum verticem
  Ignitus imber depluit.

  Quae flamma summas alluit
  Innoxio tactu comas,
  Haec gliscit arcanis simul
  In pectus et mentem viis.

  Stupente turba gentium,
  Linguis loquuntur omnibus,
  Vatum crepant oracula;
  Quidquid profantur, ignis est.

  Inter profandum, Spiritus
  In audientes irruit,
  Instincta quo passim nova
  Surgit Prophetarum seges.

  Sit laus Patri; laus Filio:
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Afflante quo mentes sacris
  Lucent et ardent ignibus.


                               AD TERTIAM.

  Veni, Creator Spiritus,
  Mentes tuorum visita,
  Imple superna gratia
  Quae tu creasti pectora.

  Qui Paracletus diceris,
  Donum Dei altissimi,
  Fons vivus, ignis, caritas,
  Et spiritalis unctio;

  Tu septiformis munere,
  Dextrae Dei tu digitus,
  Tu rite promissum Patris,
  Sermone ditans guttura:

  Accende lumen sensibus,
  Infunde amorem cordibus,
  Infirma nostri corporis
  Virtute firmans perpeti.

  Hostem repellas longius,
  Pacemque dones protinus;
  Ductore sic te praevio,
  Vitemus omne noxium.

  Per te sciamus da Patrem,
  Noscamus atque Filium,
  Te utriusque Spiritum
  Credamus omni tempore.

  Sit laus Patri; laus Filio;
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Afflante quo mentes sacris
  Lucent et ardent ignibus.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Quo vos Magistri gloria, quo salus
  Invitat orbis, sancta cohors, Dei
  Portate verbum: vos reposcit
  Prima seges, pia cura fratrum.

  Proh! quanta messis protinus extitit!
  Ter mille verbum concipiunt viri:
  Deoque maturante, reddunt
  Multiplicem, bona terra, fructum.

  Compuncta passim pectora fletibus
  Moerent amaris, atque piaculo
  Ardent salutaris lavacri
  Praeteritas abolere labes.

  At non Hebraeis limitibus sacer
  Haerebit ardor. Sol habitabiles
  Qua lustrat oras, hac triumphis
  Materies patet ampla vestris.

  Jam mille divum templa solo ruunt:
  Cedit superbae vis sapientiae,
  Cedunt tyranni, victa cedit
  Carnificum rabies furentum.

  Novum potentis gratia Spiritus
  Creavit orbem: nos quoque, nos tuae
  Succendat ardor caritatis,
  Alme Deus, renovetque totos.

  Laus summa Patri, summaque Filio;
  Sit, sancte, compar laus tibi, Spiritus,
  Quo dua mitescunt, novasque
  Concipiunt pin corda flammas.


                            AD COMPLETORIUM.

  Adsis superne Spiritus,
  Pater benigne pauperum:
  Sinuque fundas uberi
  Promissa terris munera.

  Dum nox creati luminis
  Jubar tenebris obruit,
  Splendere tu non desinas,
  Lux increata mentium.

  Tu cordis hospes intimus.
  Dulcis laborum tu quies;
  Tu fletibus quos elicis
  Divina misces gaudia.

  Totius o fons gratiae,
  Certare da nos fortiter:
  Certantibus da vincere,
  Vincentibus da praemium.

  Sit laus Patri, laus Filio:
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Afflante quo mentes sacris
  Lucent et ardent ignibus.



                          IN FESTO TRINITATIS.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Ter sancte, ter potens Deus,
  Incomprehensa Trinitas:
  O lux perennis! propriis
  O ter beata gaudiis!

  O vera semper Unitas!
  O una semper Veritas!
  O sancta semper, quae bonum
  Diffundis omne, Caritas!

  Te densa circum nubila,
  Te circum inaccessum jubar,
  Quod intus ardent Angeli
  Circum trementes cernere.

  Te confitetur in tuo
  Et plebs renata nomine;
  Firmaque praelibat fide
  Amor quod ambit praemium.

  Da posse quod jubes, Pater:
  Da scire, Fili, quod doces:
  Fac corde toto, Spiritus,
  Nos velle quod probas bonum.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Regnans per omne seculum.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Sublime Numen, ter potens, ter maximum,
  Incomprehensum lucis immensae jubar,
  Simplex et unus, et tribus constans Deus,
  Te res creatae laude jugi concinant.

  Tu Trinitatis fons inexhaustus, Pater,
  Filique nascens Patris aeterno sinu,
  Ac sancte manans e duobus Spiritus,
  Nil vos in una dividit substantia.

  Persona triplex: una jungit Unitas,
  In Patre semper Natus; in Nato Pater;
  Uterque sacro semper est in Spiritu;
  In Patre semper, inque Nato Spiritus.

  Sed nullus horum quemlibet vincit, gradu
  Vel major extat, vel prior potentia:
  Aequale regnum, parque majestas trium,
  Origo nulli dignius confert bonum.

  Rerum creator, laus tibi, vivens Pater:
  Laus aequa, mundum qui redemit, Filio:
  Quo nos supernis ignibus succendimur,
  Compar in aevum Flamini sit gloria.


                               AD LAUDES.

  O luce quae tua lates,
  Beata semper Trinitas,
  Te confitemur, credimus,
  Pioque corde quaerimus.

  O sancte sanctorum Pater!
  O Nate de Deo Deus!
  O caritatis vinculum,
  Jungens utrumque, Spiritus!

  Ut se videt totum Pater,
  Coaeva Proles nascitur;
  Amorque quo se diligunt,
  Et ipse procedit Deus.

  Est totus in Nato Pater,
  In Patre totus Filius;
  Natoque plenus ac Patre
  Inest utrique Spiritus.

  Quod Natus est, hoc Spiritus;
  Hoc est uterque quod Pater:
  Tres una summa Veritas:
  Tres una summa Caritas.

  Aeterna Patri gloria,
  Natoque sit cum Spiritu,
  Qui vivit et regnat Deus
  In seculorum secula.



                       IN FESTO CORPORIS CHRISTI.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Sacris solemniis juncta sint gaudia,
  Et ex praecordiis sonent praeconia:
  Recedant vetera, nova sint omnia,
      Corda, voces, et opera.

  Noctis recolitur coena novissima,
  Qua Christus creditur agnum et azyma
  Dedisse fratribus, juxta legitima
      Priscis indulta patribus.

  Post agnum typicum, expletis epulis,
  Corpus Dominicum datum discipulis,
  Sic totum omnibus, quod totum singulis,
      Ejus fatemur manibus.

  Dedit fragilibus corporis ferculum;
  Dedit et tristibus sanguinis poculum,
  Dicens: Accipite quod trado vasculum;
      Omnes ex eo bibite.

  Sic sacrificium istud instituit,
  Cujus officium committi voluit
  Solis Presbyteris, quibus sic congruit
      Ut sumant, et dent ceteris.

  Panis angelicus fit panis hominum:
  Dat panis coelicus figuris terminum:
  O res mirabilis! manducat Dominum,
      Pauper, servus, et humilis.

  Te, trina Deitas, unaque, poscimus;
  Sic nos tu visita sicut te colimus:
  Per tuas semitas duc nos quo tendimus,
      Ad lucem quam inhabitas.


                               AD LAUDES.

  Verbum supernum prodiens,
  Nec Patris linquens dexteram,
  Ad opus suum exiens,
  Venit ad vitae vesperam.

  In mortem a discipulo
  Suis tradendus aemulis,
  Prius in vitae ferculo
  Se tradidit discipulis.

  Quibus sub bina specie
  Carnem dedit et sanguinem;
  Ut duplicis substantiae
  Totum cibaret hominem.

  Se nascens dedit socium,
  Convescens in edulium:
  Se moriens in pretium,
  Se regnans dat in praemium.

  O salutaris Hostia,
  Quae coeli pandis ostium:
  Bella premunt hostilia;
  Da robur, fer auxilium.

  Qui carne nos pascis tua,
  Sit laus tibi, Pastor bone,
  Cum Patre cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Pange, lingua, gloriosi
  Corporis mysterium,
  Sanguinisque pretiosi
  Quem in mundi pretium,
  Fructus ventris generosi,
  Rex effudit gentium.

  Nobis datus, nobis natus
  Ex intacta Virgine,
  Et in mundo conversatus,
  Sparso verbi semine,
  Sui moras incolatus
  Miro clausit ordine.

  In supremae nocte coenae
  Recumbens cum fratribus.
  Observata lege plene,
  Cibis in legalibus,
  Cibum turbae duodenae
  Se dat suis manibus.

  Verbum caro panem verum
  Verbo carnem efficit:
  Fitque sanguis Christi merum;
  Et si sensus deficit,
  Ad firmandum cor sincerum
  Sola fides sufficit.

  Tantum ergo Sacramentum
  Veneremur cernui;
  Et antiquum documentum
  Novo cedat ritui:
  Praestet fides supplementum
  Sensuum defectui.

  Genitori, genitoque
  Laus et jubilatio,
  Salus, honor, virtus quoque
  Sit et benedictio:
  Procedenti ab utroque
  Compar sit laudatio.


                          AD PRECES SEROTINAS.

                            (_Per Octavam._)

  Adoro te devote, latens Deitas
  Quae sub his figuris vere latitas:
  Tibi se cor meum totum subjicit,
  Quia te contemplans totum deficit.

  Visus, tactus, gustus in te fallitur,
  Sed auditu solo tuto creditur:
  Credo quidquid dixit Dei Filius;
  Nil hoc Veritatis verbo verius.

  In cruce latebat sola Deitas,
  At hic latet simul et humanitas:
  Ambo tamen credens atque confitens,
  Peto quod petivit Latro poenitens.

  Plagas, sicut Thomas, non intueor;
  Deum tamen meum te confiteor:
  Fac me tibi semper magis credere,
  In te spem habere, te diligere.

  O memoriale mortis Domini,
  Panis vivus, vitam praestans homini,
  Praesta meae menti de te vivere,
  Et te illi semper dulce sapere.

  O fons puritatis, Jesu Domine,
  Me immundum munda tuo sanguine,
  Cujus una stilla salvum facere
  Totum quit ab omni mundum scelere.

  Jesu, quem velatum nunc aspicio,
  Oro, fiat illud quod tam sitio:
  Ut, te revelata cernens facie,
  Visu sim beatus tuae gloriae.



                                 COMMUNE
                                   ET
                           PROPRIUM DE FESTIS.



                                 Dec. 8.
                          IN CONCEPTIONE BEATAE
                            MARIAE VIRGINIS.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Ut sol decoro sidere
  Splendescit, umbrae nescius;
  Sic, Virgo, nullam pectore
  Admittis umbram criminis.

  Ut luna, coelos recreans,
  Vincit tenebras lumine;
  Sic tota fulges, et tuum
  Sic nulla nox laedit decus.

  Ut floret, horti gloria,
  Candore puro, lilium;
  Color tibi, flos Virginum,
  Sic purus aeternum manet.

  Ut unda, vitro purior,
  Vultum fidelis exhibet;
  Sic mente sinceram Dei,
  Virgo, refers imaginem.

  Sit laus Patri, laus Filio,
  Sit par tibi laus, Spiritus,
  Dignam Deo qui Virginem
  Formans ab ortu praeparas.



                                Jan. 25.
                        IN CONVERSIONE S. PAULI.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Pastore percusso, minas
  Spirabat et caedes lupus;
  Sparsumque vastabat gregem,
  Te, Christe, Saulus nesciens.

  Et jam catenas stringere,
  Ferox parabat, jam cruces;
  Sed o! repente sternitur,
  Verboque perculsus ruit.

  Quid, Saule, Saule, quid struis?
  Agnosce victricem manum:
  Coelo reluctari nefas;
  Absiste Jesum persequi.

  Jam tendit imbelles manus;
  Jam colla submittit jugo:
  Stupens jacet, clamat tremens:
  Quid, Christe, quid victor jubes?

  Ex hoste miles, ex lupo
  Agnus, gregi se devovet;
  Et raptor ipse nobili
  Raptus triumpho ducitur.

  O celsa cedrorum, Deus,
  Qui voce vertis culmina!
  O qui potenti subjicis
  Mentes superbas gratiae!

  Tu, Pastor, infensas tuo
  Vires ovili contere;
  Et nostra, si quid devium,
  Ad te reflecte pectora.

  Uni sit et trino Deo
  Suprema laus, summum decus,
  De nocte qui nos ad suae
  Lumen vocavit gloriae.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Quos in hostes, Saule, tendis?
  Quo furore percitus?
  Immolare quid tot ardes
  Innocentes victimas?
  Insequendo quem lacessis,
  Senties mox vindicem.

  Christus instat; impotentem
  Caecat, urget, dejicit:
  Ille cedit imperanti,
  Seque totum subjicit:
  Insecutor ante Christi,
  Praeco Christum personat.

  Ante plenus qui minarum
  Praeparabat vincula,
  Nunc tremens, nec jam rebellis,
  Per manus deducitur:
  Qui lupus rapax furebat,
  Nunc in agnum vertitur.

  Dura, Christe, quam potenti
  Corda versas dextera!
  Qui tuum delere nomen
  Vult tuorum sanguine,
  Universum mox per orbem
  Ipse clarabit suo.

  Sit suprema laus Parenti,
  Qui creavit omnia:
  Filioque qui redemit
  Morte nos volens sua:
  Par et illi, cujus almo
  Confovemur halitu.


                               AD LAUDES.

  Quae gloriosum tanta coelis evocat
  Te, Christe, causa? tune rursum visere
  Mundum redemptor? tune Judex seculi?
  Novumne prodis ultor hostem perdere?

  Heu quam cruentus persecutor! quam ferox
  Insurgit! horret, ac fugit grex qua premit;
  Humana tanto nulla par hosti manus:
  Te, Christe, sparsae vindicem poscunt oves.

  Hunc ergo voce victor una subjicis;
  Totum sed uno subdis in Saulo tibi,
  Vincisque mundum; sternis ut mox erigas,
  Agnisque praedam dividat lupus tuis.

  Sit Trinitati sempiterna gloria,
  Honor, potestas, atque jubilatio,
  In unitate, quae gubernans omnia,
  Per cuncta regnat seculorum secula.



                                 Feb. 2.
                        IN PRAESENTATIONE DOMINI.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Templi sacratas pande, Sion, fores;
  Christus sacerdos intrat et hostia:
  Cedant inanes veritati,
  Quae se animis aperit, figurae.

  Non immolandi jam pecudum greges,
  Fumabit ater non cruor amplius;
  En ipse placando Parenti
  Ipse suis Deus adstat aris.

  Virgo latentis conscia Numinis,
  Demissa vultus, quem peperit Deum,
  Hunc gestat ulnis; pauperumque
  Munera fert teneras volucres.

  Hic omnis aetas, omnis et adstitit
  Sexus, propinquo Numine plenior;
  Omnes anhelantis tot annos
  Nunc fidei pretium reportant.

  Testes tot inter, magnanimo, Deus,
  Tibi litabat firma silentio
  Verbi silentis muta mater:
  Cuncta animo penitus premebat.

  Sit summa Patri, summaque Filio,
  Sanctoque compar gloria Flamini.
  Sanctae litemus Trinitati
  Perpetuo pia corda cultu.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Fumant Sabaeis templa vaporibus;
  Nos sacra poscunt: jam praeit hostia;
  Sequamur omnes, et vicissim
  Puro animo memores litemus.

  Lumen ministret splendidior fides:
  Ministret ignes flammea caritas;
  Fundatque divinos honores
  Innocuae bona fama vitae.

  Vitae nocentis quid trahimus moras?
  Sit fas beato cum sene commori;
  Ut quem sub aris immolatum
  Vidimus, hoc etiam fruamur.

  Sit summa Patri, summaque Filio,
  Sanctoque compar gloria Flamini;
  Sanctae litemus Trinitati
  Perpetuo pia corda cultu.


                               AD LAUDES.

  Qui sacris hodie sistitur aris,
  Stat signum populis omnibus infans:
  Idem Judaicae gloria gentis,
  Et toti nova lux addita mundo.

  Plausus insolitos audit uterque
  Miraturque parens: vota faventum
  Votis excipiunt, et sua laetis
  Gratantum ominibus gaudia miscent.

  Afflatae subito Numine mentes
  Vix sese capiunt: spesque salutis
  Hac inclusa tenus corde sub imo,
  Ipsis jam manibus prensa tenetur.

  Quem videre procul mente Prophetae,
  Nunc te das oculis, Christe, fruendum;
  Mox idem feries, ora resolvens,
  Dictis attonitas grandibus aures.

  Si nostris modo te sensibus aufers,
  Horum firma fides suppleat usum;
  Hac te, Christe, manu tangere fas est:
  In templis resides nunc quoque nostris.

  Aeterno sit honor lausque Parenti:
  Qui placare paras victima Patrem,
  Aequalis tibi sit gloria, Nate:
  Amborum similis laus sit amori.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Stupete, gentes; fit Deus hostia:
  Se sponte legi Legifer obligat:
  Orbis Redemptor nunc redemptus:
  Seque piat sine labe mater.

  De more matrum, Virgo puerpera
  Templo statutos abstinuit dies.
  Intrare sanctum quid pavebas,
  Facta Dei prius ipsa templum?

  Ara sub una se vovet hostia
  Triplex: honorem virgineum immolat
  Virgo sacerdos, parva mollis
  Membra puer, seniorque vitam.

  Eheu! quot enses transadigent tuum
  Pectus! quot altis nata doloribus,
  O Virgo! Quem gestas, cruentam
  Imbuet his sacer Agnus aram.

  Christus futuro, corpus adhuc tener,
  Praeludit insons victima funeri:
  Crescet; profuso vir cruore,
  Omne scelus moriens piabit.

  Sit summa Patri, summaque Filio,
  Sanctoque compar gloria Flamini;
  Sanctae litemus Trinitati
  Perpetuo pia corda cultu.



                                Mar. 25.
                IN ANNUNCIATIONE ET INCARNATIONE DOMINI.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Haec illa solemnis dies,
  Dies salutis nuntia,
  Qua missa coelo tristibus
  Venere terris gaudia.

  Unius omnes crimine
  Casu gravi lapsi sumus:
  Ut ipse lapsos erigat,
  Descendit in terras Deus.

  Qui Patris aeterno sinu
  Aeterna Proles nascitur,
  Obnoxius fit tempori,
  Sinum nec horret Virginis.

  Mortale corpus induit,
  Orbi piando victimam;
  Ut innocenti sanguine
  Scelus nocentum diluat.

  Qui cuncta complet numine,
  Nostros se in artus colligit:
  Ut nos reducat ad Deum,
  Et ipse nobiscum Deus.

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Coelestis Ales nuntiat
  Implenda mox mysteria:
  Virtute foecunda Deus
  Illapsus implet Virginem.

  Qualis stupendo gloria
  Te, Virgo, de partu manet!
  Conceptus in tuo sinu,
  Natus Deo, nunc est tuus.

  De virginali sanguine,
  Quem nulla labes inficit,
  Fingente sancto Spiritu,
  Christi caro compingitur.

  Nobis per hanc mortalibus
  Lactescit esca Coelitum:
  Nos pascit infantes homo,
  Qui pascit angelos Deus,

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Pulsum supernis sedibus,
  Umbris tot annos obsitum,
  Coelestis ignarum viae,
  Errabat humanum genus.

  Coelestis en Rex curiae,
  Ut monstret ad coelum viam
  Secumque ducat exules,
  Se sponte fecit exulem.

  Se deviis praebet ducem,
  Vires dat ambulantibus;
  Est ipse qua ducit via;
  Quo ducit, ipse terminus.

  Deus, suprema Veritas,
  Umbrata velo corporis,
  Puris videnda mentibus,
  Lustra tuo nos lumine.

  Et tu, tuorum sis memor,
  Quae, dum modesto pectore
  Te dicis ancillam Dei,
  Regina mundi diceris.

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.



                                 Maii 1.
                   SS. PHILIPPI ET JACOBI APOSTOLORUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Dum morte victor obruta
  Ab inferis Christus redit,
  Vos pangimus, dirae necis
  Vitaeque testes redditae.

  Vobis datum prae ceteris
  Latus Magistri cingere:
  Vobis futurae sedulus
  Arcana credit gloriae.

  At, ille privatim suae
  Dum nuntiat crucis probrum,
  Cur horret humanus nimis,
  Qui decipit sensus, amor?

  Opportuit Christum pati,
  Qui postea resurgeret:
  Illinc homo verus patet;
  Hinc se probat vere Deum.

  Illos magister qui doces,
  Tu Christe, tu nos erudi:
  Si quid latet, tu detege;
  Amare da quod jam patet.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio;
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Praedicta Christi mors adest;
  At vos timori parcite:
  Nil inde, nil caros pius
  Remittet in fratres amor,

  Durate fortes; irritos
  Mundi tumultus spernite:
  Deo volente, turbini
  Serena succedet dies.

  Coeli perenne gaudium
  Solabitur luctus breves;
  Brevem triumphum seculi
  Aeternus obruet dolor.

  Qui carne frater in suo
  Mortem peremit corpore,
  Divinitatis vos suae
  Dignabitur consortio.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere,
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Regnis paternis debitus
  Cruore quae pandit suo,
  Vos propter hospes exteras
  Adhuc colit terras Deus.

  Ignota tardis mentibus
  Patere dat mysteria,
  Per mille praesagas sui
  Se detegens imagines.

  En immolandus a Patre,
  Suum ferens lignum Puer:
  En Agnus ille, sanguine
  Qui tincta servat limina.

  Amoris o quae pignora!
  Vobis oves credit suas:
  Ligare dat, dat solvere
  Quae solvit et ligat Deus.

  Da, Christe, da tecum mori:
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.



                                 Maii 6.
                           S. JOANNIS APOSTOLI
                          ANTE PORTAM LATINAM.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Urbem Romuleam quis furor incitat?
  Christi discipulus Caesare judice
  Damnatus rapitur: nil venerabilis
      Frontis canities movet.

  In fervens olei conjicitur mare:
  Nil aestus nocuit, flamma sed hospiti
  Parcit blanda suo; ceu pugil ungitur,
      Hinc et fortior exilit.

  Edicto steriles pulsus in insulas
  Exul tunc socio perfruitur Deo:
  Hic ventura videt, quae calamo notans
      Sublustri nebula tegit.

  Sic nos Christus amet, sic doceat pati;
  Discamusque mori, simus ut et necis
  Sacrae participes: non aliis patet
      Coelum conditionibus.

  Patri maxima laus, maxima Filio,
  Amborumque sacro maxima Flamini:
  Haec est certa fides, fontibus e tuis
      Quam divinitus hausimus.


                               AD LAUDES.

  Jussu tyranni pro fide
  Pulsus, Joannes, exulas:
  Fertur volatu libero
  Mens celsa supra sidera.

  Illic revelat se tibi
  Qui mortuus vivit Deus,
  Agnus salutis hostia,
  Et morte devicta leo.

  Arcana te vatem docet
  Regni sui mysteria:
  Pandit cruore Martyrum
  Ubique spargendam fidem.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere;
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.



                                Junii 11.
                          S. BARNABAE APOSTOLI.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Coelo datur quiescere,
  Terris relictis, Barnaba:
  Solemnis haec affert tuis
  Finem dies laboribus.

  Quem propter, agro vendito,
  Opes caducas deseris,
  Magno rependens foenore
  En fundus ipse fit tuus.

  Tu sacra per jejunia,
  Tu publicas inter preces,
  Jubente sancto Spiritu,
  Christi crearis nuntius.

  Quas non adis mundi plagas,
  Pauli laborum particeps?
  Vos unus ambo spiritus,
  Vos una junxit caritas.

  Quam vestra gens Christi fidem
  Luci rebellis reppulit,
  Nil haesitantes barbaris
  Portastis illam gentibus.

  Fac, Christe, nostris se tuum
  Cum lumen offert mentibus,
  Amore ne noctis suae
  Coeleste donum respuant.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Qui Patris ad dextram sedes,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                                Junii 24.
                    NATIVITATIS S. JOANNIS BAPTISTAE.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Christe, prolapsi reparator orbis,
  Ut tuum casto celebremus omnes
  Ore Baptistam, maculas profani
      Elue cordis.

  Hunc paraturum Domino sequenti
  Semitam prisci cecinere vates:
  Vatibus cunctis fuit ipse major,
      Judice Christo.

  Hic et inclusus genitricis alvo,
  Sentit exultans Dominum latentem;
  Jamque coelesti trepidat venire
      Obvius Agno.

  Quid fide pendes dubia Sacerdos?
  Muta torpebit tibi vox: at infans
  Protinus nascens patriae resolvet
      Vincula linguae.

  Quin repromissam, subitus Propheta,
  Cernis humano generi salutem;
  Nuntias pacem, reserasque fatis
      Grandibus ora.

  Gaudet admirans populus stupetque:
  Quis puer, clamant, erit iste, cujus
  Se statim prodit manifesta tantis
      Gloria signis?

  Laus sit aeternae sua Trinitati,
  Quae novam mundo paritura lucem,
  Praevium Soli voluit Joannem
      Surgere sidus.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Exiit cunis pretiosus infans,
  Munus Excelsi: venit ut tenello
  Corpori robur, nova ditat intus
      Gratia mentem.

  Jamque conventus fugiens profanos,
  Horridis blanda procul urbe lustris,
  Militem Christo parat, innocentes
      Saevus in artus.

  Cinctus hirsuti spoliis cameli,
  Arido vitam tolerare victu
  Gaudet, insulsas medicans agresti
      Melle locustas.

  Scilicet, sacra stimulante flamma,
  Perfidam natus renovare gentem,
  Ad patrum mentes revocabit olim
      Corda nepotum.

  Qui creat mundum, sit honos Parenti:
  Laus tibi compar, Reparator orbis:
  Aequus amborum sit honos per omne
      Tempus Amori.


                               AD LAUDES.

  Nunc suis tandem novus e latebris
  Prodit Elias, populisque Christum
  Clamat, exprobrans sua viperinae
      Crimina proli.

  En Deus judex, Deus en propinquat
  Ventilans fruges: superis recondet
  Triticum cellis, paleasque diros
      Tradet in ignes.

  Hujus adventu, rigidum superbi
  Deprimant montes caput; erigantur
  Vallium passim cava: corrigantur
      Prava viarum.

  Sancte praecursor, date praeco lucis,
  Excitet somno tua vox inertes;
  Ut graves olim fugiamus Agni
      Vindicis iras.

  Summa laus Patri, genitoque Verbo:
  Aequus amborum sit honos Amori,
  Qui sacrum Christi pugilem potenter
      Ungit et armat.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Quid moras nectis? Domino jubenti
  Cede: qui sacro lavat igne corda,
  Hic tuis ardet manibus, Joannes,
      Amne lavari.

  Quis fuit sensus tibi, cum videres
  Supplicis ritu dare colla pronum,
  Cui pedum summo reputes honori
      Solvere lora?

  Cernis ut, nimbo rutilante, Christo
  Spiritus, Patris comitante voce,
  Incubat; sese Triadisque tota
      Pandit imago?

  Diligens instas operi minister;
  Victimam mundi scelus auferentem
  Praedicas agnum, digitoque fidus
      Indice monstras.

  Immemor laudis propriae, magistro
  Debitos Christo properas alumnos
  Reddere: ardebas minui, decebat
      Crescere Christum.

  Nec fidem vita sat erit probasse;
  Vindicem laesi rigidum pudoris
  Te manet carcer: Domino cruenta
      Morte praeibis.

  Laetus aeternum celebret Parentem
  Orbis: aeternum celebret Parentis
  Filium: par sit tibi laus per omne,
      Spiritus, aevum.



                                Junii 29.
                     SS. PETRI ET PAULI APOSTOLORUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Quos junxit unus, vita dum mansit, labor,
  Quos una clarat morte palma Martyres,
  Ambo sacrati principes exercitus,
  Coelo receptos una vos colit dies.

  Vos, angularis cui subest Christus lapis;
  Fundatis Aedem: mystico vos Corpori,
  Cui praesidere gaudet augustum Caput,
  Fulgere clara jussit ambo lumina.

  In te potestas clavium, Petre, eminet;
  Te, Paule, flumen irrigat scientiae:
  Uterque Pastor, et magister, et parens,
  Olimque mundo destinati judices.

  Infirmitatem carnis experti tamen,
  Nostis caducam fictilis testam luti;
  Et consecuti gratiam, clientibus
  Praestatis ultro quam pie poscunt opem.

  Vos ergo votis supplicum solemnibus
  Adeste: lapsis impetrate gratiam;
  Ut Christianis assequamur moribus,
  Quae sancta mundo tradidistis dogmata.

  Sit sempiterno sempiterna laus Patri:
  Petro supernus quem revelavit Pater,
  Aeterne Fili, laus tibi sit maxima:
  Sit par supremo laus decusque Flamini.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Orbe nunc toto celebrentur ambo
  Principes, orbis decus atque lumen,
  Mille qui Christo peperere verbi
      Semine gentes.

  Auctor incoepti Deus: ille terras
  Incolens, primas tibi, Petre, defert;
  Mox vocat Paulum, seperas regressus
      Victor ad arces.

  Alter aeterni Patris eruditur
  Voce delapsa: super astra raptus
  Alter arcanae sacra veritatis
      Flumina potat.

  Quanta sub vili latitat potestas
  Corpore! infirmos tua sanat umbra,
  Petre: lethales tua, Paule, pellunt
      Lintea morbos.

  Mergitur ponto superante Petrus;
  Naufragum Paulus fluitat per aequor:
  Christe, ades, saevosque jubes utrique
      Parcere fluctus.

  Heu! fidem cernis titubare nostram:
  Tu vacillantes rege, Christe, gressus.
  Fac, Deus, tantos docili sequamur
      Corde magistros.


                               AD LAUDES.

  Jam nil Hebraeis, Gentium plebs, invide,
  Dignata eisdem, fausta plebs, honoribus:
  Ovile summus Pastor expandit suum,
  Novusque primo grex adunaris gregi.

  Promissa Patrum, Christe, natus exequi,
  De stirpe Jacob quaeris amissas oves;
  Petrumque, primo quem locavisti gradu,
  Tanto labori sufficis vicarium.

  Divina Gentes at simul clementia
  Respectat; illis, Paule, Doctor mitteris:
  Arcana profers tu Dei mysteria;
  Tu christianae praeco fulges gratiae.

  Utrimque fervet uberi fructu labor:
  Judaeus, an sis barbarus, nil interest:
  Diversa quamquam sors duobus obtigit,
  Par universi cura succendit gregis.

  Sit sempiterno sempiterna laus Patri:
  Petro supernus quem revelavit Pater,
  Aeterne Fili, laus tibi sit maxima:
  Sit par supremo laus decusque Flamini.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Tandem laborum, gloriosi principes
  Fructum tenetis: fana passim corruunt:
  Quin ipsa late Roma victrix gentium,
  Se Christiano jam stupet subdi jugo.

  Saevit Tyrannus; at triumphant victimae:
  Alter per ensem victor, alter per crucem,
  Coelo coronam laureati possident;
  Fususque sanguis Christianos seminat.

  Superba sordent Caesares cadavera,
  Queis urbs litabat impii cultus ferax:
  Apostolorum gloriatur ossibus,
  Fixamque adorat collibus suis crucem.

  Nunc o cruore purpurata nobili,
  Novisque felix Roma conditoribus,
  Horum trophaeis aucta, quanto verius
  Regina fulges orbe toto civitas;

  Sit semipterno sempiterna laus Patri:
  Sit sempiternum Filio Patris decus:
  Qui nectis ambos, aequus ambobus, tibi
  Divine, sit laus sempiterna, Spiritus.



                                Junii 30.
                  IN COMMEMORATIONE S. PAULI APOSTOLI.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Sat, Paule, sat terris datum
  Post multa te certamina,
  Cursu peracto, debita
  Corona jam coelo manet.

  Quot tu mari periculis,
  Terraque jactatus malis!
  Quot saxa, virgae, compedes!
  Quot damna, curae, funera!

  Nunc ille confixum suae
  Qui te cruci dudum tenet,
  Te Christus ad vitam vocat;
  Tibique lucrum jam mori.

  Sed caritatis viscera
  Strictis coaretant nexibus;
  Christoque quos tu parturis
  Patrem reposcunt filii.

  Verum paratur jam tibi
  Finis laboris ardui,
  Mercesque: bissenos thronus
  Te poscit inter judices.

  Uni sit et trino Deo
  Suprema laus, summum decus,
  De nocte qui nos ad suae
  Lumen vocavit gloriae.



                                Julii 2.
                 IN VISITATIONE BEATAE MARIAE VIRGINIS.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Quo sanctus ardor te rapit,
  O Virgo, flos o Virginum?
  Quo tendis, et cito gradu
  Conscendis alta montium?

  Urget sacer te Spiritus
  Toto repletam Numine:
  Matris Dei jam dignitas
  Nil caritati detrahit.

  Tibi propinquam sanguine
  Matrem puella visitas,
  Concessa cui divinitus
  Grataris alvi munera.

  O quanta matrum gaudia!
  Stupente natura, gravem
  Anum stupes, quae Virginem
  Foetam Deo te praedicat.

  Absconditum sub intimo
  Ceu nube, portabas sinu
  Solem, suo qui protinus
  Lustrabit orbem lumine.

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Montes, superbum verticem,
  Qua Virgo transit, subdite,
  Cui se libenter sternerent
  Vel ipsa coeli sidera.

  Occulta quae latet domi,
  Audet foras se prodere:
  Semper sibi timens pudor
  Se caritate protegit.

  It illa, non nectit moras:
  Fugit videri, nec minus
  Fugit videri, ne suo
  Quidquam pudori detrahat.

  Beata quam pressit pede,
  Tellus! beata semita!
  Colles beati, qui simul
  Cum matre sensistis Deum!

  Beatiores hospites,
  Vos o quibus coelestia,
  Loquente matre Virgine,
  Audire verba contigit!

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Ad prima verba Virginis,
  Intus movente Spiritu,
  In matris alvo conditus,
  Infans Joannes gestiit.

  Agnovit infantem Deum:
  Quem sensit, ardet prodere;
  Vates et infans, qua potest,
  Adesse Christum nuntiat.

  Hic jam Redemptoris vices,
  Praeconis ille sustinet:
  Materna claustra non vetant
  Quin ambo munus impleant.

  Felix puer, felix parens,
  Felix sacerdos, et domus,
  Qui per parentem Virginem
  Deo fruuntur hospite!

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.



                                Julii 22.
                          S. MARIAE MAGDALENES.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Procul maligni cedite spiritus;
  Nunc imperanti cedite Numini,
  Fessamque duris Magdalenam
  Parcite nunc agitare poenis.

  Christi jubentis numine territi
  Fugere septem: mox sibi reddita,
  Te, Christe, consectatur unum,
  Et memori tibi mente servit.

  Quin et cruenta de trabe pendulo
  Christo litabat mille doloribus:
  Quam vellet insontis Magistri
  Sola graves tolerare poenas.

  Miscere fletus sanguinis aemulos
  Non cessat, adstans victima victimae,
  Christus, silendo, nil rependit:
  Quam melius probat hinc amantem!

  Laus, summa Patri, summaque Filio:
  Sit summa puro laus quoque Flamini,
  Afflante quo semper calescunt
  Aethereis pia corda flammis.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Plagis Magistri saucia,
  Dum moesta largos funderet
  Maria fletus, acrior
  Revixit in poenis amor.

  Non turba, non vetat crucis
  Mortisque dirae scandalum,
  Inter furentes quaerere
  Ligno peremptum milites.

  Quis tantus ignaram labor
  Exercet? Extinctam doles
  In morte vitam: quid gemis,
  Mors ipsa cum victrix cadit?

  En ille quem luges amans,
  Praesens resumpto corpore,
  Notis amantem te redux
  Primam salutat vocibus.

  O si beatos tangere,
  O si tenere fas pedes!
  Sed hic perennis non datur
  Gustare vitae gaudia.

  Impleta nunc Apostolam
  Promissa te primam choro
  Apostolorum grandia
  Jubent referre nuntia.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc, et per omne seculum.


                               AD LAUDES.

  Maria sacro saucia vulnere,
  Non jam dolendum quid Dominum doles?
  Semper renascens hic amoris
  Unde tibi violentus ardor?

  Quem quaeris ipso funeris in sinu,
  Victo triumphat funere clarior,
  Vivit: retecto jam sepulcro,
  Ecce jacent revoluta saxa.

  Myrrham quid affers, vanaque balsama?
  Haec luce functis debita munera:
  Mox ille donandos Olympo
  Non eget his redivivus artus.

  Ingens amantem te dolor indicat;
  Amans vicissim se Deus obtulit:
  Agnosce vocem tu Magistri
  Nomine te proprio vocantis.

  Tu prima testis, primaque nuntia,
  Velox in urbem protinus advola;
  Christique nutantes Ministros
  Plena Deo propiore firma.

  Laus summa Patri, summaque Filio:
  Sit summa puro laus quoque Flamini,
  Afflante quo semper calescunt
  Aethereis pia corda flammis.



                                 Aug. 1.
                         IN LIBERATIONE S. PETRI
                               A VINCULIS.


                  AD PRIMAS VESPERAS ET OFFICIUM NOCT.

  Qui Christiano gloriantur nomine,
  Ahena frustra vincla captivos tenent;
  Frustra satelles servat insomnis fores:
  Inter catenas mente stant liberrima.

  Ornant revinctos invidendae compedes;
  Nec ponderosae, quas amor leves facit:
  Non densa tetri carceris nox obsidet,
  Aeterna summo quos manet coelo dies.

  Dulces catenae, quae reum non arguunt,
  Sed Christi amantem quae probant Apostolum!
  Regum coronis, aureis monilibus,
  Vos sacra pluris aestimamus vincula.

  Patri supremo sit suprema gloria;
  Tibique laudes totus orbis concinat,
  Aeterne Fili, splendor aeterni Patris:
  Compar sit almo laus decusque Flamini.


                     AD LAUDES ET SECUNDAS VESPERAS.

  Petrum, tyranne, quid catenis obruis,
  Jubesque condi carceris nigro specu?
  Quid trux satelles ante limen excubat?
  Carcer, satelles, vincla non Petrum tenent.

  Fulgens ab alto venit Ales aethere;
  Recedit horror, et fugat noctem dies:
  Jubente Christo, rupta vincla concidunt;
  Panduntur ultro clausa ferro limina.

  Coelestis ille ductor ostendit viam:
  It Petrus; atque somnium quod fit, putat.
  Verum, recepta mente, victricem Dei
  Suae salutis certus agnoscit manum.

  Lux nostra, Christe, nostra libertas, vides
  Quibus catenis vinciant nos crimina,
  Et quanta nostris incubet nox mentibus:
  Caecis diem fer, rumpe vinctis vincula.

  Patri supremo sit suprema gloria;
  Tibique laudes totus orbis concinat,
  Aeterne Fili, splendor aeterni Patris;
  Compar sit almo laus decusque Flamini.



                                 Aug. 6.
                       IN TRANSFIGURATIONE DOMINI.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Hoc, jussa quondam rumpimus
  Festo die silentia:
  Celata dudum jam decet
  Vulgare nos mysteria.

  Montis sub alto vertice,
  Tribus vocatis testibus,
  O Christe, visus hactenus
  Terris homo, pates Deus.

  Tuae latens lucis jubar
  Sacros in artus effluit;
  Vestis tuo te numine,
  Tibique totus redderis.

  Coelo tonante, protinus
  Audita summi vox Patris:
  Te, nube rupta, Filium,
  Quo gloriatur, asserit.

  Hic est Magister omnium,
  Quem pronus orbis audiat.
  Silete, mortales: Deus
  Qui nos docet, fatur Deus.

  Qui, nube rupta, te palam
  Natum vocavit, laus Patri;
  Tibique Nato; nec minor
  Laus utriusque Flamini.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Quam nos potenter allicis!
  Te, Christe, quando detegis,
  Te, quando celas, providus
  Nobis peraeque consulis.

  Hic nos adoptat filios,
  Qui te vocavit Filium;
  Sponsor futurae gloriae
  Dat certa nobis pignora.

  E nube quid, Pater, probas?
  De monte, Fili, quid doces?
  Umbris procul cedentibus,
  Restabat una veritas.

  Ut jussa Patris impleas
  Mactanda mundo victima,
  Formam resumens pristinam,
  Mortalitati redderis.

  Fac, Christe, qui nobis lates,
  Obscura dum regit fides,
  Fracto solutos corpore
  Nos te videre, te frui.

  Qui, nube rupta, te palam
  Natum vocavit, laus Patri;
  Tibique Nato; nec minor
  Laus utriusque Flamini.


                               AD LAUDES.

  Jesu, dulcedo cordium,
  Fons vivus, lumen mentium,
  Excedens omne gaudium
  Et omne desiderium:

  Mane nobiscum Domine:
  Et nos illustra lumine,
  Pulsa mentis caligine,
  Mundum replens dulcedine.

  Quando cor nostrum visitas,
  Tunc lucet ei veritas:
  Mundi vilescit vanitas,
  Et intus fervet caritas.

  Jesu mi bone, sentiam
  Amoris tui copiam:
  Da mihi per praesentiam
  Tuam videre gloriam.

  Quem tuus amor ebriat,
  Novit quid Jesus sapiat:
  Quam felix est quem satiat!
  Non est ultra quod cupiat.

  Tu fons misericordiae,
  Tu vere lumen patriae,
  Pelle nubem tristitiae,
  Dans nobis lucem gloriae.



                                Aug. 14.
             IN VIGILIA ASSUMPTIONIS BEATAE MARIAE VIRGINIS.


                               AD LAUDES.

  Quod carne Christum, Virgo, paris, vocant
  Hinc te beatam: rectius occupas
  Nomen beatae, quae fideli
  Credideris, pia Virgo, corde.

  Orbata Nato, non muliebriter
  Ploras ademptum. Scilicet altior
  Tellure coelestes, triumphans
  Quo rediit, meditaris arces.

  Amoris illuc te rapit impetus:
  Tardi sed obstant vincula corporis,
  Dolesque durum longioris
  Exilii tolerare pondus.

  Haec vota tandem qui cumulas, Pater,
  Succurre nostris, auspice Filio;
  Infunde sacrum, quo vigemus,
  Pectoribus, Deus alme, Flamen,



                                Aug. 29.
                  IN DECOLLATIONE S. JOANNIS BAPTISTAE.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Quis ille, sylvis e penetralibus
  Egressus, ad se tot populos trahit?
  Ab ore pendentes loquentis
  Qua subito tenet arte turbas?

  An ille fastu regifico tumens,
  Molli solutus diffluit otio?
  Levisne arundo ventilatur
  Arbitrio popularis aurae?

  Atqui ter annos jam decies trahit
  Vitam in profundis saltibus asperam,
  Virtutis Eliae futurus
  Atque animi generosus haeres.

  Ergo severam Numinis omnibus
  Ostentat iram, non timidus mori:
  Assertor acer veritatis,
  In proceres tonat inque plebem.

  Aula receptum non retinet timor,
  Non blanda flectit gratia Principis,
  Contaminati quin reprendat
  Flagitium opprobriumque lecti.

  Sit summa Patri, summaque Filio,
  Sanctoque compar gloria Flamini:
  Sanctae litemus Trinitati
  Perpetuo pia corda cultu.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Impune Vati non erit: impotens
  Totum furorem femina colligit;
  Iraeque causas aggerando
  Exstimulat fera corda regis.

  Quid non libido cogis adultera?
  Dantur catenis innocuae manus:
  At alligari veritatis
  Nescia vox, sua jura servat.

  Christum vel atro carceris in specu
  Praeco fidelis nuntiat: et suos
  Divina patranti Magistro
  Discipulos jubet ire testes.

  Vinctus triumphat, tu pavitans fremis,
  Tyranne. Caecum mens male conscia
  Quatit flagellum: stricta Vatem
  Impavidum feriet securis.

  Sit summa Patri, summaque Filio,
  Sanctoque compar gloria Flamini:
  Sanctae litemus Trinitati
  Perpetuo pia corda cultu.


                               AD LAUDES.

  Ecce, saltantis pretium puellae,
  Fertur in disco caput amputatum:
  Haec cruentatis nova proferuntur
      Fercula mensis.

  Quae rudes sylvis populos docebat,
  Quae Deum tota resonabat aula,
  Illa vox, eheu! gladio resecta,
      Muta silebit.

  Occidit Vates, et adhuc timetur,
  Vox silet verbi, cruor ille clamat:
  Sancta fraterni temerata carpit
      Foedera lecti.

  Nube sub densa jubar involutum
  Venerat caecis aperire seclis:
  Sole maturo, velut umbra, cessit
      Lucifer Orbi.

  Summa laus Patri, genitoque Verbo:
  Et tibi compar, utriusque nexus
  Spiritus semper, Deus unus omni
      Temporis aevo.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Omnibus manat cruor ecce venis:
  Hinc sitim longam satia, tyranne;
  Et cibos inter paterasque puro
        Sanguine liba.

  Ut caput vidit, dapibus paratis,
  Triste fumanti natitare tabo,
  Haesit, impastis fremuitque mensis
        Funeris auctor.

  Non tamen frontis gravitas serenae
  Cessit immiti violata ferro:
  Dura mitescit placido sub ore
        Mortis imago.

  Sic suo rursum Deus hunc praeire
  Nuntium Christo jubet, inferisque
  Ferre praeconem nova liberandi
        Gaudia mundi.

  Qui Deo plenus rigidis futurum
  Moribus Christum rudis exprimebat;
  Debuit dura quoque morte totum
        Reddere Christum.

  Summa laus Patri, genitoque Verbo;
  Et tibi compar, utriusque nexus
  Spiritus semper, Deus unus omni
        Temporis aevo.



                                Sept. 2.
                     SS. LAZARI, MARIAE, ET MARTHAE.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Flagrans amore, perditos
  Dum nos Redemptor quaereret,
  Defessus ad Martham Deus
  Sese recepit hospitam.

  Beata, quae tantum suis
  Amica tectis hospitem
  Fovere gaudet, et Deo
  Inferre convivae dapes!

  Dum Martha pascit, pascitur
  Maria felix; ac sedens,
  Magnoque tuta Judice,
  Partem potitur optimam.

  Nunc, Martha, nunc sedens Deo,
  Et ipsa Verbo pasceris;
  Et juge se tuus tibi
  Conviva dat convivium.

  Da, Christe, Sanctorum quies,
  Sic nos ad unum tendere
  Per multa, posthac optima
  Ut parte possimus frui.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Redditum luci, Domino vocante,
  Lazarum, turbae, domitamque mortem
  Laudibus festis, modulisque sacri
      Dicite cantus.

  Ille qui Christum meruit frequenti
  Hospitem gaudens recreare mensa,
  Foetidus clauso, data praeda morti,
      Conditur antro.

  Heu! tua praesens ope si jacenti,
  Fata qui praescis, Deus, astitisses;
  Viveret, necdum premerentur atra
      Lumina nocte.

  Jamque mors vitae Domino solutam,
  Si jubes, reddet spoliata praedam;
  Nunc et extinctus superas amicus
      Surget ad auras.

  Ecce dilecti lacrymis honoras
  Hospitis funus, fremituque prodis
  Quam pio plangas, Pater, impiorum
      Corde ruinam.

  Ut Patrem semper pia Spiritumque
  Omne plebs tecum celebret per aevum
  Christe, credentes animas secundae
      Eripe morti.


                               AD LAUDES.

  Panditur saxo tumulus remoto:
  Intimos clamor penetrat recessus;
  Et Deum sentit docili jubentem
      Aure cadaver.

  Proh stupor! notas repetit medullas
  Spiritus; caecam pedibus revinctus
  Dum viam carpit, sibimet superstes
      Prodit et haeres.

  Ipsa sic ruptis inimica vinclis
  Mors fugit, vinci patiens; futuris
  Summa praeludit tua sic triumphis,
      Christe, potestas.

  Ut Patrem semper pia Spiritumque
  Omne plebs tecum celebret per aevum,
  Christe, credentes animas secundae
      Eripe morti.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Intrante Christo Bethanicam domum,
  Curramus omnes: hospite splendidam
  Simone coenam praeparante,
  Tam celebrem penetremus aulam.

  Hic dum ministrat Martha celer gradu,
  Fraterque laetas assidet ad dapes;
  Maria, Christo tu fragranti
  Vasa reples pretiosa nardo.

  Pedes inungens, tergere crinibus
  Gaudes; liquorem fundis et in caput;
  Et, vase fracto mox inundans,
  Tecta novo recreas odore.

  Sed cur iniquo dente lacesseris,
  Dum gloriosis obsequiis vacas?
  Unguenta fundens, antevertis
  Exequias morientis Agni.

  Quantum per orbem Christiadum fides
  Diffusa vastas subjiciet plagas,
  Tantum Mariae grande factum
  Per populos resonabit omnes.

  Laus summa Patri, summaque Filio,
  Sanctoque compar gloria Flamini;
  Quo dante, jam nunc sponsa Christi
  Perpetua fruitur quiete.



                                Sept. 8.
                  IN NATIVITATE BEATAE MARIAE VIRGINIS.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Laetis terra sonet plausibus: huic Dei
  Mater Virgo datur; munere quo nova
  Se rerum facies protinus exerit,
      Mundo pax redit aurea.

  Haec est illa domus, qua Deus advena
  In terris habitat, digna Deo domus;
  Templum grande, sibi quod propria manu
      Summus condidit Artifex.

  Aureis arca vetus fulserit undique
  Scintillans radiis. Haec vacuas decent
  Umbras: interior Numinis ipsius
      Arcam nobilitas decet.

  Non hic manna latet, legifer aut lapis,
  Non ramus sterilis: flos viget hic ferax
  Virtutum; sacer hic panis homo Deus;
      Hic legis residet dator.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio:
  Amborum sit idem Spiritui decus,
  Arcanis habilem qui thalamum modis
      Christo praeparat hospiti.


                               AD LAUDES.

  Mortale, coelo tolle, genus, caput;
  En noctis horror desiit; en jubar
  Nascentis Aurorae propinquum
  Admonuit properare Solem.

  Sacro tumentes germine jam polus
  Terras amicis imbribus irrigat;
  De stirpe Jesse virga surgit
  Conspicuum paritura florem.

  Coelestis illum gratia Spiritus
  Inunget; illi Justitia, et Fides,
  Timorque castus, Veritasque,
  Et Pietas, comites praeibunt.

  Hunc ergo, quem tot secla fidelibus
  Votis anhelant, quem misero Deus
  Promisit orbi, spem salutis,
  Accelera, pia Virgo, fructum.

  Sit Trinitati perpetuum decus,
  Inflicta mundo quae miserans mala
  In matre pignus nascituri
  Non dubium dat habere Christi.



                                Sept. 14.
                     IN EXALTATIONE SANCTAE CRUCIS.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Lignum Crucis mirabile
  Totum per orbem prominet,
  In qua pependit innocens
  Christus, Redemptor omnium.

  Hanc nulla cedrus arborem
  Adaequat alto vertice,
  Quae poma nescit noxia,
  Sed ferre vitae praemia.

  Tu, Christe, Rex piissime,
  Hujus Crucis signaculo,
  Diebus, horis omnibus,
  Munire nos non abnuas:

  Ut lingua cordi consona,
  Comesque cordis puritas,
  Laudis tibi perenniter
  Munus rependat debitum.

  Qui per crucem nos liberas,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre; nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.



                                Sept. 29.
                    S. MICHAELIS ET OMNIUM ANGELORUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Christe, qui sedes Olympo,
  Par Deo Patri Deus,
  Quem tremiscunt intuendo
  Puriores Spiritus:
  Da choris junctos supernis
  Ore puro psallere.

  Inter omnes fulguranti
  Ense victor emicat,
  Qui draconis insolentem
  Contudit ferociam,
  De polo trusit rebellem
  In profunda tartara.

  Dum superbum sternis hostem,
  Intonas; Quis ut Deus?
  Obstinata turba praeceps
  Clade communi ruit:
  Te triumphantem coronat
  Qui tibi dat vincere.

  Tu decore vincis omnes,
  Alitum pulcherrime:
  Assides Deo propinquus,
  Consili tu particeps;
  Astra claudis et recludis,
  Nosque sistis Judici.

  Te tremendo poscat aeger
  Mortis in luctamine;
  Advolantis efficacem
  Sentiet praesentiam;
  Corporis vinclis solutum
  Mox ad astra transferes.

  Sit suprema laus Parenti,
  Qui creavit omnia:
  Filioque qui redemit
  Morte nos volens sua:
  Par et illi, cujus almo
  Confovemur halitu.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Descende coelo: te Michael vocat
  Quae festa terris te celebrat dies:
  Ne vota spernas, Christianae
  Grande decus columenque gentis.

  Adstas minister tu propior throno,
  Mandata promptus Numinis exsequi,
  Te qui fideles perstitere
  Aligeri, duce gloriantur.

  Illustre sit fas dicere proelium;
  Sit fas triumpho plaudere nobili,
  Quo dissipati perduelles
  Aethereis cecidere regnis.

  Movere bellum pacis in atriis
  Insanus ardet Lucifer, et polo
  Parare dementes ruinas
  Atque Dei solio minari.

  Invadit idem mille acies furor;
  Fervent tumultu sidera: grandium
  Dux magne bellorum, Tonantis
  Jura datur tibi vindicare.

  Hac fulguranti voce, Quis ut Deus?
  Pellis superbos: strenuus impias
  Vexare turmas, et rebelles
  Perpetuis religare flammis.

  Sit laus Parenti, qui creat Angelos;
  Per quem triumphant gloria Filio:
  Quo roborantur laus sit almo
  Spiritui: tribus una semper.



                                 Oct. 2.
                         SS. ANGELORUM CUSTODUM.


                  AD PRIMAS VESPERAS ET OFFICIUM NOCT.

  Custodes hominum psallimus Angelos,
  Naturae fragili quos Pater addidit
  Coelestis comites, insidiantibus
      Ne succumberet hostibus.

  Nam quod corruerit proditor Angelus,
  Concessis merito pulsus honoribus,
  Ardens invidia, pellere nititur
      Quos coelo Deus advocat.

  Huc custos igitur pervigil advola,
  Avertens patria de tibi credita
  Tam morbos animi, quam requiescere
      Quidquid non sinit incolas.

  Qui lucis Pater est, gloria sit Patri:
  Qui lux ipsa Patris, gloria Filio:
  Amborumque tibi, nexus amabilis,
      Compar gloria, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Regnator orbis summus et arbiter,
  Cui prona servit curia Coelitum,
  Quae voce sola tu creasti,
  Perpetua regis ipse cura.

  Nobis fideles providus Angelos
  Missos Olympo suppeditas duces,
  Qui nos tot obsessos periclis
  Incolumes sine labe servent:

  Ne nos malignis fraudibus occupans,
  Incauta fallat pectora subdolus
  Suasor malorum; ne redemptam
  Abripiat lanietque praedam.

  Laus summa Patri, summaque Filio;
  Tibique compar gloria, Spiritus,
  Qui per salutis tot ministros
  Das patrias remeare sedes.



                                Oct. 31.
                      IN VIGILIA OMNIUM SANCTORUM.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Pugnate, Christi milites,
  Fortes fide resistite:
  Immensa promisit Deus
  Pio labori praemia.

  Non ille fluxas ac leves
  Palmas dabit vincentibus;
  Sed lucis aeternae decus,
  Et pura semper gaudia.

  Mentes beatas excipit
  Formosa Coelitum domus:
  Hic turba, coelis altior,
  Subjecta calcat sidera.

  Caduca vobis praemia
  Offert levis mundi favor:
  Vultus ad astra tollite;
  Hic ipse fit merces Deus.

  Qui nos coronat, laus Patri,
  Laus, qui redemit, Filio;
  Alma juvans nos gratia,
  Sit par tibi laus, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Coelestis, O Jerusalem,
  Mansura semper civitas,
  O ter beati, quos tuis
  Cives recondis moenibus!

  Tu pacis aeternae domus,
  Dilecta Sanctorum quies,
  Sedes Deo fruentium,
  Regis superni curia.

  Hic in throno sedens Deus
  Cunctos beat praesentia:
  Hic sol perennis, splendido
  Affulget Agnus lumine.

  Hac sede, quo datur frui
  Nil dulce turbat otium:
  Hic unus est Sanctis labor
  Dei vacare laudibus.

  Huc certa nos spes evocat,
  Huc vota tendant omnia:
  Nec terreat brevis labor:
  Aeterna quos merces manet.

  Perennis o Sol patriae,
  Jesu, tibi sit gloria,
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                                 Nov. 1.
                       IN FESTO OMNIUM SANCTORUM.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Coelo quos eadem gloria consecrat,
  Terris vos eadem concelebrat dies:
  Laeti vestra simul praemia pangimus,
      Duris parta laboribus.

  Jam vos pascit Amor, nudaque Veritas;
  De pleno bibitis gaudia flumine;
  Illic perpetuam mens satiat sitim,
      Sacris ebria fontibus.

  Altis secum habitans in penetralibus,
  Se Rex ipse suo contuitu beat;
  Illabensque, sui prodigus, intimis
      Sese mentibus inserit.

  Altari medio, cui Deus insidet,
  Agni fumat adhuc innocuus cruor:
  Quae mactata Patri se semel obtulit,
      Se jugis litat hostia.

  Pronis turba senum cernua frontibus,
  Inter tot rutili fulgura luminis,
  Regnanti Domino devovet aurea,
      Quae ponit, diademata.

  Gentes innumerae, conspicuae stolas
  Agni purpureo sanguine candidas,
  Palmis laeta cohors, cantibus aemulis
      Ter sanctum celebrant Deum.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio:
  Sit par, sancte, tibi laus quoque, Spiritus,
  Qui das pro meritis, optimus arbiter,
      Te totum simul omnibus.


                               AD LAUDES.

  Hymnis dum resonat curia Coelitum,
  Hic flemus patriis finibus exules:
      Hic suspensa tenemus
      Mutis cantibus organa:

  Quando mens misero libera carcere
  Se vestris sociam coetibus inseret;
      Et, caligine pulsa,
      Coeli lucem habitabimus?

  Obscurae fugient mentis imagines,
  Cum stantes propius luminis ad jubar,
      Nos verum sine nube
      Ipso in fonte videbimus.

  Nobis, sancta cohors, sis bona: fluctibus
  Luctantes mediis quos modo respicis,
      Da portus, duce Christo,
      Da contingere prosperos.

  A quo cuncta fluunt, maxima laus Patri;
  Qui mundum reparat, maxima Filio:
      Et quo pectora flagrant,
      Sit laus maxima Flamini.



                                Nov. 21.
                IN PRAESENTATIONE BEATAE MARIAE VIRGINIS.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Quam pulchre graditur filia Principis,
  Templi cum properat limina tangere!
      Praeludit meliori,
      Quam mox offeret hostiam.

  E matris gremio, Numinis in sinum
  Infans non dubiis passibus advolat;
      Virgo Numinis ara,
      Aris victima sistitur.

  Sponso membra Deo mollia devovet;
  Cordis virginei dedicat intima:
      Verbo debita mater,
      Verbo viscera consecrat.

  Tecum cuncta Deo prodiga dum voves,
  Numen, Virgo, tui pectoris incola,
      Quanto foenore pensat
      Terrae quae bona despicis?

  Quid nos illaqueant improba gaudia?
  Cur nos jam pigeat vincula rumpere?
      Dux est Virgo sacerdos,
      Fas sit quo properat sequi.

  Ergo nunc tua gens se tibi consecrat;
  Ergo nostra manes portio, tu, Deus,
      Qui de Virgine natus,
      Per nos saepe renasceris.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio,
  Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus,
      Si nos intus aduris,
      Puro corde litabimur.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Infans pulsa recens matris ab ubere,
  Abscondi tacitis quaerit in atriis;
      Templum Virgo futura,
      Templi crescit in aedibus.

  In blanda requie, plena negotio,
  Uni nota Deo vivere cogitat;
      Hic pro lacte parentis
      Sugit Numinis ubera.

  Sic aurora novi nuntia luminis,
  Primo mane latet nubibus obsita;
      Mox solem paritura,
      Plenum qui referat diem.

  Sol in virgineo pectore praeviis
  Ardorem radiis suscitat intimum:
      Hoc foecunda calore
      Virtus insita germinat.

  Ut fert prima novis munera frondibus
  Arbos irrigui fontis in alveo;
      Fructum Virgo datura,
      Sese floribus induit.

  Sit suprema tibi gloria, Trinitas;
  Quo Virgo teneram se vovet hostiam,
      Puri Flamen amoris,
      Fac nos jam tibi vivere.


                               AD LAUDES.

  O sancte Sanctorum Deus,
  Quam pura sese devovet
  Ignota prisco foederi,
  Tuas ad aras hostia!

  Afflata puro Numine,
  Taedas jugales respuens
  Maria, vinclo perpetis
  Se castitatis obligat.

  Prolis coaeternae Patri
  Futura mater, sic sui
  Parare Sponso Virginum
  Festinat aulam pectoris.

  Fallacis aevi ludicra
  Perosa, nesciri studet;
  Solo, placere cui cupit,
  Deo frui beatior.

  Hinc quanta posthac Virginum
  Surrexit in terris seges!
  Laus quanta, despectae prius
  Adjecta continentiae!

  Quotquot pudoris aemulae
  Matris prement vestigia,
  Tot illa post se Filii
  Dux sistet ad Regis thronum.

  Sit laus Patri, laus Filio
  Qui Virgines sponsat sibi;
  In quo litantur hostiae
  Par sit tibi laus, Spiritus.



                           COMMUNE SANCTORUM.



                              APOSTOLORUM.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Supreme, quales, Arbiter,
  Tibi ministros eligis,
  Tuas opes qui vilibus
  Vasis amas committere!

  Haec nempe plena lumine
  Tu vasa frangi praecipis;
  Lux inde magna rumpitur,
  Ceu, nube scissa, fulgura.

  Totum per orbem nuntii,
  Nubes velut, citi volant:
  Verbo graves, Verbo Deo,
  Tonant, coruscant, perpluunt.

  Christum sonant: versae ruunt
  Arces superbae daemonum:
  Circum tubis clangentibus,
  Sic versa quondam moenia.

  Fac, Christe, coelestes tubae
  Somno graves nos excitent:
  Accensa de te lumina
  Pellant tenebras mentium.

  Uni sit et trino Deo
  Suprema laus, summum decus,
  De nocte qui nos ad suae
  Lumen vocavit gloriae.


                               AD LAUDES.

  Coelestis aulae Principes,
  Sacri duces exercitus,
  Bissena mundi lumina,
  Olim futuri judices;

  Mersis gravi caligine,
  Per vos dies renascitur:
  Quos vanus error luserat,
  Illustrat alma Veritas.

  Non vi, nec armis militum,
  Fandi nee ullis artibus;
  Verbo sed irrisae Crucis,
  Christo rebelles subditis.

  Quibus gemebat subditus,
  Rumpuntur orbis vincula:
  Jam gaudet, excusso jugo,
  Liber Dei sub legibus.

  Vulgata terris omnibus
  Per vos Dei mysteria:
  Sic vestra terris omnibus
  Praeclara facta personant.

  Uni sit et trino Deo
  Suprema laus, summum decus,
  De nocte qui nos ad suae
  Lumen vocavit gloriae.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  Quem misit in terras Deus,
  Ut morte nos servet sua,
  Amoris his fidos sui
  Vos eligit vicarios.

  Occisus Agnus a lupis,
  Vos misit agnos ad lupos:
  Mores ferinos exuunt,
  Agni repente de lupis.

  Quae victimarum caedibus
  Tellus madebat impiis,
  Vestris eam sudoribus,
  Vestro piastis sanguine.

  Hoc rore facta pinguior,
  Quot illa fructus protulit!
  Quae, quanta surrexit seges!
  Et ista nos seges sumus.

  Quam si bonus respexeris,
  Qui das rigatis crescere,
  Frumenta nos coelestibus
  Matura condes horreis.

  Uni sit et trino Deo
  Suprema laus, summum decus,
  De nocte qui nos ad suae
  Lumen vocavit gloriae.



                             EVANGELISTARUM.


           AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS ET AD OFFICIUM NOCT.

  Christi perennes nuntii,
  Retecta qui coelestibus
  Scriptis Dei mysteria
  Totum per orbem spargitis:

  Olim sub umbris condita
  Vates sacri quae viderant,
  Umbris procul cedentibus,
  Vidistis haec pleno die.

  Humana quae tulit Deus,
  Divina quae gessit homo,
  Seris legenda posteris,
  Dictante scripsistis Deo.

  Loco remotos, tempore,
  Vos rexit idem Spiritus;
  Vestris adhuc in paginis
  Nobis loqui non desinit.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Sinae sub alto vertice,
  Coelo tonante, lex data:
  Inter tubas et fulgura
  Praesens minabatur Deus.

  Nunc, temperato Numine,
  Per vela carnis blandius
  Amat videri, languidis
  Se lumen aptans sensibus.

  Insculpta saxo lex vetus
  Praecepta, non vires dabat:
  Inscripta cordi lex nova
  Quidquid jubet, dat exequi.

  Scripsistis hanc fida manu;
  Hanc voce, voci consonis
  Hanc praedicastis moribus;
  Signastis hanc et sanguine.

  Afflante divo Spiritu,
  Quae verba vitae traditis,
  Haec ille nostris imprimat
  Delenda nunquam cordibus.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri, laus Filio
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.



                             UNIUS MARTYRIS.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Ex quo, salus mortalium,
  Fluxit sacer Dei cruor;
  Homo redemptus aemulum
  Deo litavit sanguinem.

  Non jam crucis Christi pudet:
  Quin surgit ingens gloria
  Deum fateri mortuum,
  Pro mortuo mori Deo.

  Hoc iste plenus spiritu
  Ridet minas, ridet neces;
  Tuaque fretus dextera,
  Tibi, Redemptor, militat.

  Parata spectans praemia,
  Securus ad poenas volat:
  Sic pugnat, ut speret mori,
  Et morte mortem vincere.

  Unus tot armatas manus
  Stupente lassat judice;
  Et tortus ipsis qui cadit
  Torquentibus fit fortior.

  Da, Christe, tanti militis
  Aequare facta fortia;
  Da sustinere pro tuo,
  Quodcumque durum, nomine.

  Aeterne tu Verbi Pater,
  Aeterne Fili par Patri,
  Et par utrique Spiritus,
  Tibi, Deus, sit gloria.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Felix morte tua, qui cruciatibus
  Coelo difficilem rumpere amas viam,
      Et signare cruore
      Quam Christo dederas fidem!

  Poenis victa quibus deficeret fides,
  Tu poenas avida mente praeoccupas:
      Cui non sufficit una,
      Ambis innumeras neces.

  Te pro lege sua magnanimum mori,
  Te Christus pugilem spectat ab aethere:
      Ne succumbere possis,
      Tecum praelia sustinet.

  Et nos delicias, vana per otia,
  Gens infida Deo, quaerimus anxii:
      Quid torpemus? inertes
      Sanguis Martyris excitat.

  Semper maxima laus ingenito Patri:
  Semper laus genito maxima Filio:
      Sacri nexus amoris,
      Sit laus par tibi, Spiritus.


                               AD LAUDES.

  Jam non te lacerant carnificum manus,
  Inter qui recubas Coelituum choros:
      Nunc pro carcere caeco
      Fulgentes habitas domos.

  Non jam vincla manus, non cohibent pedes;
  Tu liber superum regna perambulas:
      Quot plagis laniatus,
      Coelo tot radiis nites.

  Nec te dira fames, nec sitis amplius,
  Nec probrosa premit te modo nuditas,
      Nunc te lumine puro
      Pascit Christus et induit.

  Sic tu Martyribus dexter ades, Deus,
  Ut quos mors perimit, gloria vindicet;
      Confundisque tyrannum
      Dum quos deprimit, elevas.

  Semper maxima laus ingenito Patri:
  Semper laus genito maxima Filio:
      Sacri nexus amoris,
      Sit laus par tibi, Spiritus.



                            PLURIUM MARTYRUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Christi Martyribus debita nos decet,
  Virtutis memores, promere cantica;
  Quos nec blanditiis, nec potuit minis
      Fallax vincere seculum.

  Coelestis Patriae mens inhians bonis,
  Mundi spernit opes fluxaque gaudia:
  Vitae quin etiam, prae Domini lucro,
      Jacturam facilem putant.

  Non vultus metuunt carnificum truces:
  Foetas suppliciis despiciunt manus:
  Enses, flagra, rotas, omnia perpeti
      Victrix edocuit fides.

  O incredibilem vim patientiae!
  Non, artus laceros qui cruciat dolor,
  Extorquet gemitum, non querimoniam
      Agnis mitibus elicit.

  Ergo nunc propior, Christe, tibi sedet
  Palmis turba nitens usque virentibus,
  Victorumque gerens praemia, nobiles
      Multo sanguine laureas.

  Sit laus summa Patri, summaque Filio;
  Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus,
  Cujus praesidio praelia sustinent,
      Contempta nece, Martyres.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Fortes cadendo Martyres,
  Quos empta fuso sanguine
  Coelestis ornat purpura,
  Junctis canamus vocibus.

  Acti procellis omnibus,
  Sui cruoris flumine
  Vehuntur, et Christo duce,
  Portus beatos occupant.

  Saevit tyrannus, allicit;
  Temnunt minas, temnunt preces,
  Deum minantem dum timent,
  Dum munerantem diligunt.

  Quem lictor insanus sitit,
  Quem caecus effundit furor,
  Amor sacerdos prodigum
  Christo cruorem consecrat.

  Et ille mixtus sanguini
  Quem fudit in ligno Deus.
  Fundentibus placabilem
  Orare non cessat Deum.

  Implere vos omnes decet
  Passo Deo quod defuit:
  Per tot neces laeso Patri,
  Fit plena Christus hostia.

  Sit laus Patri, laus Filio;
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Qui praeliantes roboras
  Palmisque donas Martyres.


                               AD LAUDES.

  Quam, Christe, signasti viam
  Primus profuso sanguine,
  Per hanc tui te fortiter
  Ducem sequuntur milites.

  Fossus manus, fossus pedes,
  Ovans ad astra transvolas;
  Et membra trunci Martyres
  Addunt triumpho se tuo.

  Omnes in ostro splendidi
  Tuum tribunal ambiunt:
  Accepta monstrant vulnera,
  Et per tot ora supplicant.

  Audire si nos respuis,
  Quos criminum moles gravat;
  Audi tuos, qui sanguinem
  Fudere pro te, Martyres.

  Fac, si tyrannus deficit,
  Ne blandiendo mollius
  Frangat voluptas pectora,
  Ipsis tyrannis saevior.

  Aeterne tu Verbi Pater,
  Aeterne Fili par Patri,
  Et par utrique Spiritus,
  Tibi, Deus, sit gloria.



                               PONTIFICUM.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Christe, Pastorum caput atque princeps,
  Praesulis festam venerata lucem,
  Debitis supplex tua templa votis
      Turba frequentat.

  Ille non vano tenuit tremendam
  Spiritu sedem, proprio nec ausu:
  Sed sacrum jussus, Domino vocante,
      Sumpsit honorem.

  Strenuum bello pugilem superni
  Chrismatis pleno tuus unxit intus
  Spiritus cornu, posuitque sanctam
      Pascere gentem.

  Fit gregis pastor, pater atque forma:
  Laetus impendit sua, seque; servus
  Omnium, curis gravis, omnibusque
      Omnia factus.

  Pro reis orat, reficit gementes,
  Erigit lapsos, tenebrasque pellit;
  Fit potens verbo, docet alta, pravum
      Conterit hostem.

  Fac ut illius precibus juvemur,
  Christe, fac Patrem, pariterque tecum
  Spiritum jugi celebremus hymno
      Omne per aevum.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Christe, decreto Patris institutus
  Pontifex summo, tibi, qui fideles
  Quos legis, formas populis regendis
      Ipse ministros:

  Hunc juvat festo celebrare cantu,
  Qui licet magnis meritis abundans,
  Flens et invitus, duce te, tremendum
      Sumpsit honorem.

  Noverat quantis pateat periclis
  Ille, qui summos apices adeptus,
  Omnium curas, sibi raptus uni,
      Sustinet omnes.

  Fecerat fervens amor inquietum:
  Quo gregis cari pia cura poscit,
  Advolat promptus: mora non euntem
      Ulla retardat.

  Dux iter, vita praeeunte, monstrat;
  Comprobat factis sua dicta magnis;
  Et domum sanctam bene olente Christi
      Implet odore.

  Lux erat caeco, columen labanti,
  Una spes lapso, misero levamen,
  Providus cunctis pater, omnibusque
      Omnia factus.

  Christe, Pastorum bonus ipse Pastor,
  Qui greges pascis proprio cruore,
  Fac ut aeterne subeant opima
      Pascua vitae.


                               AD LAUDES.

  Jesu, Sacerdotum decus,
  In hac die, qua gloria
  Sanctum coronas Praesulem,
  Votis adesto supplicum.

  Sui probatus praemium
  Amoris, et pignus tui,
  A Patre traditos tibi
  Accepit agnos pascere.

  Hos novit, et praeit vocans
  In tuta quemque pascua,
  Victumque praebet: audiunt
  Sequuntur, et vivunt oves.

  Quam sentit errantem jugis,
  Hanc nocte quaerit ac die;
  Et gaudet inventam suo
  Portans ovili reddere.

  Arcet frementes bestias,
  Lupi retundit impetus,
  Dolosque fallit, vel mori
  Caro paratus pro grege.

  Offert frequentem victimam
  Cum plebe Pastor innocens,
  Secumque devotum gregem
  Pius Sacerdos immolat.

  Supreme Christe Pontifex,
  Jugis tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                                DOCTORUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  O qui perpetuus nos monitor doces,
  Vox aeterna Patris, Christe, vicarios
  Doctores, patrias cum remeas domos,
      Nobis quam bene suppetis!

  Hi semper vigilant, ne quid adulterum
  Corrumpat fidei virgineum decus:
  Laedi vel leviter non patitur fides,
      His custodibus integra.

  Infames abolent relliquias Deum:
  Errores abigunt, crimina dedocent;
  Christo restituunt, quos male credulos
      Mendax hiserat haeresis.

  Patrum canitiem, tot venerabiles
  Rugas objiciunt, unde nitet fides:
  Quae sunt prisca, docent; quae nova, subruunt.
      Servant depositum Dei.

  Sit suprema tibi gloria, Veritas,
  Quae per scripta Patrum, quando foris sonas,
  Mentes interius muta doces, simul
      Et te cordibus inseris.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Jam nunc, quae numeras tot tibi vindices.
  Effer sidereum, Relligio, caput;
  Quot sunt mota tibi praelia, nobiles
      Tot nectis tibi laureas.

  Cum per mille neces impietas furit,
  Opponis valido pectore Martyres;
  Cum per mille dolos decipit haeresis,
      Doctores tibi suscitas.

  Quando sparsa lues undique criminum,
  Hi gliscens vitium protinus amputant:
  Quando plurima nox mentibus incubat,
      Hi plenum revehunt diem.

  Firmant instabiles, et dubios regunt:
  Monstrant tuta procul littora naufragis:
  Nobis, qui vehimur caeca per aequora,
      Lucent perpetuae faces.

  Quae dixere tuis consona sensibus,
  Nostris illa, Deus, cordibus imprimas:
  Quos terris colimus, quos sequimur duces,
      Fac nos moribus assequi.

  Sit suprema tibi gloria, Veritas,
  Quae per scripta Patrum, quando foris sonas,
  Nullo vocis egens corda doces sono,
      Et te mentibus inseris.


                               AD LAUDES.

  Vos succensa Deo splendida lumina,
  Vos sal, nos homines quo sapimus Deum;
  Aevum, puri animo, moribus integri,
      Quo condimur in alterum.

  Per vos Relligio, tutaque Veritas
  Per vos virgineis fulget honoribus:
  Per vos Christus amat pandere divites
      Thesauros sapientiae.

  Vestris unda fluit pura canalibus;
  Christi floret ager; munda nitet seges:
  Lac aptum pueris, et solidum viris
      Cauti sufficitis cibum.

  Hi sunt, summe Deus, qui tibi militant;
  Hi sunt, qui stabiles aedificant domos:
  Una docta cohors arma tenet manu,
      Muros construit altera.

  Vicistis stygias vos quibus haereses,
  Haec nos accipimus tela superstites:
  His pugnamus adhuc, nec dubio exitu;
      His armis quoque vincimus.

  Sit suprema tibi gloria, Veritas,
  Quae per scripta Patrum, quando foris sonas,
  Nullo vocis egens corda doces sono,
      Et te mentibus inseris.



                             PRESBYTERORUM.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Quantis micas honoribus,
  Coelo Sacerdos addite,
  Cum, praemiorum prodigus,
  Totum tibi dat se Deus!

  Partis labore plurimo
  Quot clarus es virtutibus,
  Tot fulgurantem gloria
  Ornant coronae verticem.

  Quos parturisti Numini,
  Te filii nunc ambiunt;
  Tuoque laetis cantibus
  Certant triumpho plaudere.

  Christus tuum fit praemium,
  Quem consecrasti victimam:
  Dehinc aperto Numine
  Te pascet esca Coelitum.

  Adhuc sacerdos, hostiam
  Gratam Deo, nos devove;
  Undisque mersos naufragis,
  Duc ad salutis littora.

  Jesu, Sacerdotum decus,
  Jugis tibi sit gloria,
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Jam satis fluxit cruor hostiarum,
  Pristinae cessent holocausta legis:
  Christe, quos formas, meliora libant
      Sacra ministri.

  Elicit flammas Elias ab alto,
  Mysta nunc major jubet, et potenti
  Obsequens verbo Deus adstat aris,
      Hostia factus,

  Pingue libamen, novus et Sacerdos,
  Orbe jam toto Deus immolatur:
  Se manu nostra litat incruento
      Funere Christus.

  Tale nil priscis Patribus tributum,
  Angelis nusquam data par potestas:
  Se manu nostra Deus ipse cunctis
      Praebet in escam.

  Christe, fac semper tua sacra puro
  Corde tractemus, manibusque puris;
  Caritas aptos tua nos tremendis
      Applicet aris.

  Luminis splendor, Patris una proles,
  Christe, te pronus veneretur orbis,
  Qui sacerdotes per Amoris almi
      Flamen inungis.


                               AD LAUDES.

  O Sacerdotum veneranda jura!
  Ceu vices Christi teneant, salutis
  Arbitri, claudunt, reserantque nobis
      Atria coeli.

  Omne pendentes scelus in statera
  Cum reum solvunt, Deus ipse solvit;
  Cum ligant sontem, Deus ipse sontis
      Vincula nectit.

  Quam manus morbis adhibent peritas!
  Cum secant, semper pia dextra caedit;
  Cum fovent, semper pia lenit ungens
      Vulnera dextra.

  Verba dum promunt, populos fidelis
  Excipit vocem, cupidus doceri;
  Nempe divinae sacra verba legis
      Mente recondunt.

  Irruens prompti cohibere fulmen,
  Stant ab adverso, Dominumque placant,
  Vindices in nos quoties ab alto
      Depluit iras.

  Dum Sacerdotes tua sacra tractant,
  Christe, fac sacris quibus applicasti,
  Consonent mores, populique fiat
      Forma Sacerdos.

  Luminis splendor, Patris una proles,
  Christe, te pronus veneretur orbis,
  Qui Sacerdotes per Amoris almi
      Flamen inungis.



                 ABBATUM, MONACHORUM, ET ANACHORETARUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Felices nemorum pangimus incolas,
  Certo consilio quos Deus abdidit,
      Ne contagio secli
      Mores laederet integros.

  Ut te possideant, quem sitiunt Deum,
  Urbes, regna, suos, se quoque deserunt:
      Totus viluit orbis,
      Dum coelestia cogitant.

  Nudi, prompti, alacres, liberi ab omnibus,
  Ad luctam pugiles ocius advolant;
      Ut vastum mare tranent,
      Prudentes onus exuunt.

  Aeternas ut opes, certaque gaudia
  Securi rapiant, omnia ludicra
      Sano pectore temnunt,
      Confisi melioribus.

  Illis summa fuit gloria, despici;
  Illis divitiae, pauperiem pati;
      Illis summa voluptas,
      Longo supplicio mori.

  Fac nos, summe Deus, quae patimur mala
  In poenam scelerum ferre libentius;
      Et tellure relicta,
      Immortalia quaerere.

  Aeternus sit honos ingenito Patri;
  Sit par unigenae gloria Filio:
      Sacri nexus amoris,
      Laus compar tibi, Spiritus.


                               AD LAUDES.


                             Pro Coenobita.

  O pulchras acies, castraque fortia,
  Quae spes, una fides, unus amor regit!
      Omnes lege sub una,
      Uno sub duce militant.

  Heu! quantis rapiunt astra laboribus!
  Pusant perpetuis questibus aethera,
      Per jejunia longa
      Vires corporis atterunt.


                              Abbatum, etc.

  Votis unanimes, vi quoque fletuum
  Instant, et socias ingeminant preces
      Et concordibus armis
      Vim coelo simul inferunt.

  Haec vis grata Deo: sic amat optimus
  Vinci per lacrymas, per gemitus, Pater:
      Sic duris reseratur
      Coelum conditionibus.

  Fervent quando die cuncta tumultibus,
  Altum turba silet: cetera dum tacent,
      Hi per cantica rumpunt
      Noctis longa silentia.

  Exercet vigiles continuus labor;
  Incumbunt operi non resides manus;
      Tellus culta colonis
      Victum suppeditat suis.

  Quin regina sui mens quoque subditur,
  Rectorisque studet nutibus obsequi:
      Nil servat sibi juris,
      Capto liberior jugo.

  Aeternus sit honos ingenito Patri:
  Sit par unigenae gloria Filio:
      Sacri nexus amoris,
      Laus compar tibi, Spiritus.


                             Pro Anachoreta.

  Quid tu, relictis urbibus,
  Mortalium consortia
  Timens fugis? quid tu vides,
  Solusque tecum cogitas?

  Mentis volatu libero,
  Percurris aeternas domos;
  Et quae negas mortalibus,
  Transfers Deo commercia.

  Praesens choris coelestibus,
  Sacro quietus otio,
  Totus tuendo Numini,
  Totus colendo tu vacas.

  Quam pura, qui te diligunt,
  O Christe, libant gaudia!
  Te propter antris abditos
  Sinu recondis in tuo.

  Aeterna laus et gloria
  Uni sit et trino Deo,
  Terrena qui calcantibus
  Se prodigus dat praemium.



                                JUSTORUM.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Summi pusillus grex Patris,
  Timore mentem solvite:
  Sui paternus vos amor
  Vult esse regni compotes.

  En regnat inter Coelites,
  Qui vixit olim seculo
  Ignotus, exosus sibi,
  Qui pauper, et sciens pati.

  Angusta poenitentiae
  Ingressus, et viam crucis,
  Per dura Christum praelia,
  Per damna non timet sequi.

  Carnem terit jejuniis;
  Linguam domat silentio:
  In pauperum, parcus sibi,
  Abscondit et spargit sinu.

  Sapore verbi pascitur;
  Totoque legem pectore
  Scrutatus, orat pervigil:
  Mens celsa versatur polo.

  Hac surgit ad coelum via:
  Et nos eadem da, Pater,
  Da, Nate, da cum Spiritu,
  Ad te venire semita.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Non parta solo sanguine
  Ornat beatos purpura:
  Sunt incruenta, quae suos
  Habent triumphos, praelia.

  Non iste flammas, non cruces;
  Non sensit uncos pectines:
  Crudelis et durus sibi
  Se morte lenta conficit.

  Si lictor illi defuit,
  Si vincla, fustes, ungulae;
  Parata pro Christo mori
  Hoc supplet omne caritas.

  Corpus subegit castitas,
  Et liberam mentem fides:
  Amor supernis ignibus
  Totam litavit hostiam.

  Venis apertis omnibus
  Qui vellet ultro erumpere,
  Fraudatus optata via,
  It fusus in fletum cruor.

  Da, Christe, sic nos vivere,
  Discamus ut semper mori:
  Da, post brevis vitae dies,
  Vitae perennis gaudia.

  Fons sanctitatis, O Deus
  Aeterna Justorum quies,
  Honor tibi, laus, gloria,
  Nunc et per omne seculum.


                               AD LAUDES.

  Qui te, Deus, sub intimo
  Amans recepit pectore,
  Non ille terras amplius
  Suspirat, oblitus sui.

  Quid ergo gaudes nectere
  Tristes moras amantibus?
  Terris retardas exules
  Cives polo quos destinas.

  Hinc fervet in dies amor;
  In vota toti diffluunt;
  Ad astra festinantibus
  Fit poena vita longior.

  Vix iste tardi corporis
  Pondus molestum sustinet;
  Prae mortis occupat diem,
  Ardens Deo se jungere.

  Fons sanctitatis, O Deus
  Aeterna Justorum quies,
  Honor tibi, laus, gloria,
  Nunc et per omne seculum.



                                VIRGINUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.


                              Pro Martyre.

  O vos cum citharis dulce sonantibus,
  Coetus Angelici, dicite Virginem;
  Nunc aptate tubas, sumite tympana,
      Christi dicite Martyrem.

  Vestris illa fuit debita coetibus,
  Quae mortalis adhuc, nobilis aemula,
  Ut vos exprimeret, dedidicit genus,
      Virgo corporis immemor.

  Quid non cogis amor? Fortiter ambiit
  Sponso virgineum fundere sanguinem:
  Obliti meminit tunc bene corporis,
      Praeclarae sitiens necis.

  Sic qua parte minor, vos supereminet,
  Immortale genus, quae potuit mori,
  Et per damna sui corporis, integram
      Testari Domino fidem.

  Patri maxima laus, maxima Filio,
  Amborumque sacro gloria Flamini,
  Cujus praesidio praelia sustinent,
      Spreto funere, Virgines.


                            Pro non Martyre.

  Vos O virginei cum citharis chori,
  Agni deliciae, pars gregis optima,
  Sponsum virgineo progenitum sinu
      Puris tollite laudibus.

  Haec est sacra dies, obvia qua suo
  Cum plena rutilans lampade jungitur
  Sponso, stansque throno proxima concinit
      Virgo cantica Virgini.

  Solo digna Deo conjuge, respuit
  Mortales thalamos: ut semel obligat
  Sese fida suo, quem bene deperit,
      Ultro se Deus obligat.

  Purum ne maculent pectus imagines,
  In se tota sui corporis immemor
  Mens sese recipit; nil oculi vident,
      Surdis nil sonat auribus.

  Aegro vix sua sunt pabula corpori,
  Ardet mille modis ante diem mori:
  Quidquid mors rapiet, jam sibi praeripit;
      Unus fit Deus omnia.

  Fac, o Christe, tuae Virginis aemulos,
  Hac nos ire tibi qua graditur via:
  Qui gens sancta sumus, moribus integris
      Fac soli tibi vivere.

  Da te, summe Pater, tollere laudibus
  Da te, Christe, sequi, laurea Virginum:
  Fac incensa tuis, Spiritus, ardeant
      Flammis frigida pectora.


                            AD OFFICIUM NOCT.


                              Pro Martyre.

  Virginum robur, Deus, atque custos:
  Sexus imbellis, medios per enses,
  Dum faves, quas non superat virili
      Pectore mortes!

  Pro tuis aris animosa Virgo
  Molle dat poenis lacerare corpus:
  Non suos sentit, memor o! tuorum,
      Christe, dolorum.

  Non graves plagae, validi nec ictus
  Integram possunt violare mentem:
  Quin sacri crescit magis obstinatus
      Ardor amoris.

  Sponsa dilecto placitura Sponso,
  Despicit ruptum laniata corpus:
  Est suus truncis honor et venustas
      Est sua membris.

  Omnis a recto fluit ille splendor:
  Christe, sic olim cruce tensus alta,
  Obsequens Patri, laceros placebas
      Horridus artus.

  Summa laus Patri, genitoque Verbo;
  Et tibi compar, utriusque Nexus:
  Fac tibi semper placeamus uni
      Moribus aequis.


                            Pro non Martyre.

  Coelestis aula panditur:
  En sponsus; omnes obviae
  Exite Sponso Virgini,
  Exite, sponsae Virgines.

  Haec nuptialis est dies,
  Quae, longa post suspiria,
  Dat omnibus, dat singulis
  Jam plenius frui Deo.

  Quae casta vobis gaudia,
  Quos afflet ignes, dicite:
  Ab ore cujus purior
  Torrens voluptas effluit?

  Hunc propter unum viluit
  Superba regum purpura:
  Dotata quae sponso Deo,
  Quid Virgo terris ambiat?

  O virginales nuptiae,
  Per quas caro fit spiritus!
  O dulce vinclum, jungitur
  Quo mens Deo, menti Deus!

  Sit laus Patri, laus Filio
  Sit par tibi laus, Spiritus,
  Divina qui perennibus
  Firmas sigillis foedera.


                               AD LAUDES.


                              Pro Martyre.

  Quid sacram, Virgo, generosa Martyr,
  Ambiunt frontem duplices coronae?
  Nempe non unum gemino reportas
      Hoste triumphum.

  Mollior fregit neque te voluptas;
  Impotens flexit neque te tyrannus:
  Tu graves poenas, pariterque blandos
      Vincis amores.

  Liliis Sponsus recubat, rosisque:
  Tu, tuo semper bene fida Sponso,
  Et rosas martyr, simul et dedisti
      Lilia virgo.

  Summa laus Patri, genitoque Verbo;
  Et tibi compar, utriusque Nexus:
  Fac tibi semper placeamus uni
      Moribus aequis.


                            Pro non Martyre.

  Non vana dilectum gregem
  Pavere mundi gaudia,
  Nec pura fallax pectora
  Imago lusit seculi.

  Sed haec tuarum propria
  Sunt, Christe, sponsarum bona,
  Te semper, et tecum tuis
  In te potiri gaudiis.

  Castis vicissim tu tibi
  In cordibus thorum struis:
  Interque flammas intimo
  Amans quiescis in sinu.

  Hic unus est sponsis amor,
  Unusque tecum spiritus;
  Beasque sponsus singulas,
  In teque transformas, Deus.

  Te deprecamur supplices,
  Nostris ut addas sensibus,
  Nescire prorsus omnia
  Corruptionis vulnera.

  Sit laus Patri, laus Filio:
  Sit par tibi laus, Spiritus,
  Divina qui perennibus
  Firmas sigillis foedera.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.


                            Pro non Martyre.

  O virgo, pectus cui sacrum,
  Amoris expers improbi,
  Intus suis ardoribus
  Sanctus perussit Spiritus!

  Non te voluptas dulcibus
  Fallax venenis molliit,
  Solas amantem persequi
  Coelestis Agni nuptias.

  Sic ille natus Virgine
  Suo decore ceperat,
  Ut ejus ardens ignibus
  Mundana cuncta temneres.

  Beata cui nunc, Coelitum
  Inter canentium choros,
  Coelo licet perennibus
  Sponsi potiri gaudiis.

  Aeterne sponse Virginum,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.



                           SANCTARUM MULIERUM.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Ad nuptias Agni Pater
  Matres et innuptas vocat:
  O te beatam, cui thorus
  Interque sponsas sors datur!

  Lex nuptiarum caritas;
  Dos magna, paupertas, tibi,
  Calcare fallaces opes,
  Caduca corde spernere.

  Te multus oblectat labor,
  Fusaeque jejunam preces:
  Te poenitentem lacrymae,
  Te cura pauperum juvat.

  Quacumque confixam sibi,
  Per probra sponsam, per cruces
  Trahit Magister; et sequi
  Despecta gaudes, et pati.

  Beata quae sponso Deo
  Castis adhaeret vinculis:
  Sic corpus unum possumus,
  Sic unus esse spiritus.

  Hoc praestet almo cum Patre,
  Natoque nobis Spiritus,
  Qui trinus ac unus Deus
  Regnat per omne seculum.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Adeste, sanctae Conjuges;
  En illa fortis Femina,
  Ornata quae virtutibus
  Inter triumphat Coelites.

  Blandos ut hostes vinceret,
  Hanc fortitudo vestiit:
  Ut prosit intuentibus,
  Coelestis ornavit decor.

  Non vana pompa seculi
  Sensus fefellit, nec malis
  Gliscens voluptas artibus
  Virile pectus molliit.

  Non illa luxu vestium,
  Non crine torto splenduit:
  Cultu nitens sed simplice,
  Puris placebat moribus.

  Se sub serenis vultibus
  Austera virtus occulit:
  Timet videri, ne suum,
  Dum prodit, amittat decus.

  Pascenda coelesti cibo,
  Sacris studebat litteris;
  Templo frequens, sed sedula
  Redibat ad curam domus.

  Agni vocans ad nuptias,
  Tibi, Pater, sit gloria:
  Sit aequa Nato, nec minor
  Laus utriusque Flamini.


                               AD LAUDES.

  Ardet Deo quae Femina,
  Latere frustra cogitat:
  Quot indigos haec sublevat,
  Tot proditur praeconibus.

  Prodesse quaerit omnibus,
  Curis honestis anxia;
  Patrona custos virginum,
  Secunda mater orphanis.

  Pannis latentem vilibus
  Christum fovebat hospitem:
  Quas dura subtraxit sibi,
  Opes refundit prodiga.

  Pacem domi, pacem foris
  Alto colit silentio;
  Lites amat componere,
  Ut una mens sit omnibus.

  Aeterne tu Verbi Pater,
  Aeterne Fili par Patri,
  Et par utrique Spiritus,
  Tibi, Deus, sit gloria.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

  O jam beata, quae suo
  Tandem soluta corpore,
  Vinclis perennioribus
  Uni Deo conjungitur!

  Per quos gradus coelum petit,
  Hac ire vos omnes docet,
  Junctae jugali vinculo,
  Et vos solutae Conjuges.

  Insignis et nos Feminae
  Sequi decet vestigia,
  Magnum vel ipsis quae fuit
  Virtutis exemplum viris.

  Queis arsit illa, fac, Deus,
  Flagremus et nos ignibus;
  Eoque, quo te vis coli,
  Amore fac mens te colat.

  Aeterne tu Verbi Pater,
  Aeterne Fili par Patri,
  Et par utrique Spiritus,
  Tibi, Deus, sit gloria.



                   IN OFFICIO DEDICATIONIS ECCLESIAE.


                            AD OFFICIUM NOCT.

  Patris aeterni Soboles coaeva,
  Dum tuae sacros pia plebs honores
  Aedis instaurat, Deus alme, nostris
      Annue votis.

  Hic sacri fontis latices ab ortu
  Inditi purgant maculam reatus:
  Hic et infusum nova membra Christo
      Chrisma coaptat.

  Hic sua pascit populos fideles
  Carne, qui mundi scelus omne tollit
  Agnus, et fusi pretium cruoris
      Ipse propinat.

  Hic salus aegris animis paratur:
  Hic reos judex facilis relaxat,
  Atque lethalem rediviva pellit
      Gratia culpam.

  Cujus in coelo thronus est perennis,
  Incolit parvam Deus altus aedem:
  Hic adorator sibi quisque sedem
      Praeparat astris.

  Nullus hanc turbo quatit, irruentis
  Nulla vis nimbi, rapidive fluctus:
  Cedit hanc contra furor inferorum
      Irritus omnis.

  Laus Deo, virtus, honor, et potestas
  Una sit Patri, parilique Proli:
  Par sit amborum tibi nexus omni,
      Spiritus, aevo.


                               AD LAUDES.

  Urbs beata, vera pacis
  Visio, Jerusalem,
  Quanta surgit! celsa saxis
  Conditur viventibus:
  Quae polivit, haec coaptat
  Sedibus suis Deus.

  Singulis ex margaritis
  Singulae portae nitent:
  Murus omnis fulget auro,
  Fulget unionibus:
  Angularis petra Christus
  Fundat urbis moenia.

  Ejus est sol caesus Agnus,
  Ejus est templum Deus:
  Aemulantes hic beati
  Puriores Spiritus,
  Laude jugi Numen unum
  Terque Sanctum concinunt.

  Hinc et inde sunt aperta
  Civitatis ostia:
  Quisquis ambit huc venire,
  Inserique moenibus,
  Ante duris hic probari
  Debuit laboribus.

  Sit perennis laus Parenti;
  Sit perennis Filio:
  Laus tibi, qui nectis ambos,
  Sit perennis, Spiritus,
  Chrisma cujus nos inungens
  Viva templa consecrat.


                     AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS.

  Ecce sedes hic Tonantis,
  Ecce coeli janua:
  Hic sacerdos, ara, templum,
  Hic Deus fit hostia;
  Incruenta morte jugis
  Hic amor litat Deum.

  Qualis ara, quanta sedes
  Ipsius capax Dei!
  Quem nec universa terra,
  Omne nec coelum capit,
  Orbe parvo se coarctans,
  Hic latere sustinet.

  Quam libenter hic pudicis
  Inserit se cordibus!
  Hic amantis tota Christi
  Exerit se caritas:
  Hic Pater caros sedere
  Gestit inter filios.

  Hinc facesse quem profana
  Polluit contagio,
  Neu sacrum transire limen
  Inquinatus audeas:
  Ultor adstat cum flagellis
  Puniens sontes Deus.

  Sit perennis laus Parenti;
  Sit perennis Filio:
  Laus tibi, qui nectis ambos,
  Sit perennis, Spiritus,
  Chrisma cujus nos inungens
  Viva templa consecrat.



                               DOXOLOGIAE.


  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Sancto simul cum Spiritu,
  Nunc et per omne seculum.


                          IN NATIVITATE DOMINI.

  Qui natus es de Virgine,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                          IN EPIPHANIA DOMINI.

  Qui te revelas Gentibus,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                          IN OCTAVA EPIPHANIAE.

  Mundi scelus qui diluis,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                          IN TEMPORE PASCHALI.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Sit laus Patri; laus Filio,
  Qui nos, triumphata nece,
  Ad astra secum dux vocat:
  Compar tibi laus, Spiritus.


                          IN ASCENSIONE DOMINI.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Qui victor ad coelum redis,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                         IN OCTAVA ASCENSIONIS.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Venture Judex seculi,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                        POST OCTAVAM ASCENSIONIS.

  Da, Christe, nos tecum mori;
  Tecum simul da surgere:
  Terrena da contemnere;
  Amare da coelestia.

  Qui Patris ad dextram sedes,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                           IN DIE PENTECOSTES.

  Sit laus Patri; laus Filio:
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Afflante quo mentes sacris
  Lucent et ardent ignibus.


                        IN ANNUNCIATIONE DOMINI.

  Mundo redemptor qui venis,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.


                       IN FESTO CORPORIS CHRISTI.

  Qui carne nos pascis tua,
  Sit laus tibi, Pastor bone,
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                       IN TRANSFIGURATIONE DOMINI.

  Qui, nube rupta, te palam
  Natum vocavit, laus Patri;
  Tibique Nato; nec minor
  Laus utriusque Flamini.


                     IN SUSCEPTIONE SANCTAE CRUCIS.

  Qui per crucem nos liberas,
  Fili, tibi laus maxima
  Cum Patre: nec tibi minor
  Laus, utriusque Spiritus.


                              IN APOSTOLIS.

  Uni sit et trino Deo
  Suprema laus, summum decus,
  De nocte qui nos ad suae
  Lumen vocavit gloriae.


                            IN EVANGELISTIS.

  Fons sanctitatis, o Deus,
  Aeterna Sanctorum quies,
  Te laudet omnis spiritus,
  Nunc et per omne seculum.


                             IN UNO MARTYRE.

  Fortem coronans militem,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                         IN PLURIBUS MARTYRIBUS.

  Sit laus Patri, laus Filio;
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Qui praeliantes roboras,
  Palmisque donas Martyrum.


                            IN PONTIFICIBUS.

  Supreme Christe Pontifex,
  Jugis tibi sit gloria,
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                             IN DOCTORIBUS.

  Qui vera lux es mentium,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                             IN PRESBYTERIS.

  Jesu, Sacerdotum decus,
  Jugis tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                           IN ABBATIBUS, ETC.

  Aeterna laus et gloria
  Uni sit et trino Deo,
  Terrena qui calcantibus
  Se prodigus dat praemium.


                               IN JUSTIS.

  Fons sanctitatis, o Deus,
  Aeterna Justorum quies,
  Honor tibi, laus, gloria,
  Nunc et per omne seculum.


                             IN VIRGINIBUS.

  Aeterne Sponse Virginum,
  Jesu, tibi sit gloria
  Cum Patre, cumque Spiritu,
  In sempiterna secula.


                         IN SANCTIS MULIERIBUS.

  Agni vocans ad nuptias,
  Tibi, Pater, sit gloria:
  Sit aequa Nato, nec minor
  Laus utriusque Flamini.


                      IN OFFICIO DEDIC. ECCLESIAE.

  Sit laus Patri, laus Filio;
  Par sit tibi laus, Spiritus,
  Divina cujus unctio
  Nos templa Christo consecrat.



                            HYMNI ECCLESIAE.
                                PARS II.
                              E BREVIARIIS
                         ROMANO, SARISBURIENSI,
                              EBORACENSI ET
                                ALIUNDE.



                               PRAEFATIO.


Ne mirum tibi, Lector benevole, videatur, Hymnos, quos in manibus habes,
et materie vetustos et stilo, hodiernis typis et hodiernorum favori esse
commendatos. Non enim abs te exigitur, ut quicquid hic scriptum
inveneris, id in sinum tuum recipias illico, absque animi ulla
exercitatione aut judicio tuo. Neque qui totum aliquid edit in publicum,
illum oportet universi operis in singula quaeque jurare, aut in rerum
squalore immorari quod in antiquitate versatur. Alia nimirum sunt in
monumentis veterum simplicis ac pristinae naturae elementa; prorsus aliud
concretum vitium, et sordes temporum. Cordati autem hominis est, neque
obsoleta pro priscis, nec peregrina pro falsis habere.

Quod quidem optimo consilio actum est olim a patribus nostris, qui, caeco
quodam reformationis, quam vocant, aestu in Ecclesia passim fervente, e
religionibus suis, non quae exterorum studium posceret, sed quae vis
extorqueret, missa fecerunt; a malesana philosophia ereptis caeteris, ea
concedendo, quae sanctitatem plane nullam, parem autem invidiam haberent.
Hinc illi, quibus nunc utimur, ritus et caeremoniae; hinc rerum divinarum
ordo; hinc et disciplinae nostrae forma et agendi ratio repetenda est.

Quod si fiat quaestio, cur diligentissimi viri, cum nostra omnia
retractarent, hymnodiam solum intactam, et tanquam desperatam, ne dicam
improbatam reliquerint, id vero ex ejusmodi silentio minime colligendum
erit. Nam, cum statutum esset, ut cultus divinus, eo usque in Latino
idiomate absolutus, transiret in vernaculam, quis daret, ut qui possent
aliquid in rebus reformandis, ii in poetica florerent simul, verba autem
in versum et quaestiones ad veritatis normam, pari solertia redigerent?
Unde factum est, ut in officiis divinis, dum habemus caetera, hymnos non
habeamus.

Quare in hac Ecclesiae nostrae qualicunque inopia, hoc tempore, Lector
benevole, tibi apponenda statuimus illa vel illorum similia, quae nostri
in saeculo decimo sexto, cum sua essent, de manibus prudenter amiserunt;
non illa, ex omni parte approbanda, sed aspersa maculis, ita vero ut modo
vix quicquam improbes, modo improbes, at neque ut rejicias nec tamen ut
possis mederi. Nam quae tota reprobanda erant, ista scilicet tota
omisimus; caetera subjicimus judicio tuo.

                                                            J. H. N.



  Hymni e Breviario Romano                                            217
  Hymni e Breviario Sarisburiensi                                     309
  Hymni e Breviario Eboracensi                                        347
  Prosae e Missali Parisiensi                                         361
  Prosae e Processionali Eboracensi                                   385



                                  HYMNI
                           E BREVIARIO ROMANO.



                                 HYMNI.



                                DOMINICA.


                              AD MATUTINUM.


                               Per Hyemem.

  Primo die, quo Trinitas
  Beata mundum condidit,
  Vel quo resurgens Conditor
  Nos morte victa liberat:

  Pulsis procul torporibus
  Surgamus omnes ocyus,
  Et nocte quaeramus Deum,
  Propheta sicut praecipit:

  Nostras preces ut audiat,
  Suamque dextram porrigat,
  Et expiatos sordibus
  Reddat polorum sedibus.

  Ut, quique sacratissimo
  Hujus diei tempore
  Horis quietis psallimus,
  Donis beatis muneret.

  Jam nunc paterna claritas
  Te postulamus affatim,
  Absint faces libidinis,
  Et omnis actus noxius.

  Ne foeda sit, vel lubrica
  Compago nostri corporis,
  Ob cujus ignes ignibus
  Avernus urat acrius.

  Mundi Redemptor, quaesumus,
  Tu probra nostra diluas:
  Nobisque largus commoda
  Vitae perennis conferas.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                              Per Aestatem.

  Nocte surgentes vigilemus omnes,
  Semper in psalmis meditemur, atque
  Voce concordi Domino canamus
      Dulciter hymnos.

  Ut pio Regi pariter canentes,
  Cum suis Sanctis mereamur aulam
  Ingredi coeli, simul et perennem
      Ducere vitam.

  Praestet hoc nobis Deitas beata
  Patris, ac Nati, pariterque Sancti
  Spiritus, cujus resonat per omnem
      Gloria mundum.


                               AD LAUDES.


                               Per Hyemem.

  Aeterne rerum conditor,
  Noctem diemque qui regis,
  Et temporum das tempora,
  Ut alleves fastidium.

  Nocturna lux viantibus
  A nocte noctem segregans,
  Praeco diei jam sonat,
  Jubarque solis evocat.

  Hoc excitatus Lucifer
  Solvit polum caligine,
  Hoc omnis erronum cohors
  Viam nocendi deserit.

  Hoc nauta vires colligit,
  Pontique mitescunt freta:
  Hoc, ipsa petra Ecclesiae,
  Canente, culpam diluit.

  Surgamus ergo strenue,
  Gallus jacentes excitat,
  Et somnolentos increpat,
  Gallus negantes arguit.

  Gallo canente spes redit,
  Aegris salus refunditur,
  Mucro latronis conditur,
  Lapsis fides revertitur.

  Jesu, labantes respice,
  Et nos videndo corrige:
  Si respicis, labes cadunt,
  Fletuque culpa solvitur.

  Tu lux refulge sensibus,
  Mentisque somnum discute:
  Te nostra vox primum sonet,
  Et vota solvamus tibi.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              Per Aestatem.

  Ecce jam noctis tenuatur umbra,
  Lux et aurorae rutilans coruscat,
  Supplices rerum Dominum canora
      Voce precemur.

  Ut reos culpae miseratus, omnem
  Pellat angorem, tribuat salutem,
  Donet et nobis bona sempiternae
      Munera pacis.

  Praestet hoc nobis Deitas beata
  Patris, ac Nati, pariterque sancti
  Spiritus, cujus resonat per omnem
      Gloria mundum.



                            _Per Hebdomadam._


                               AD PRIMAM.

  Jam lucis orto sidere
  Deum precemur supplices,
  Ut in diurnis actibus,
  Nos servet a nocentibus.

  Linguam refraenans temperet,
  Ne litis horror insonet:
  Visum fovendo contegat,
  Ne vanitates hauriat.

  Sint pura cordis intima;
  Absistat et vecordia:
  Carnis terat superbiam
  Potus cibique parcitas:

  Ut cum dies abscesserit,
  Noctemque sors reduxerit,
  Mundi per abstinentiam
  Ipsi canamus gloriam.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.



                            _Per Hebdomadam._


                               AD TERTIAM.

  Nunc sancte nobis Spiritus,
  Unum Patri cum Filio,
  Dignare promptus ingeri
  Nostros refusus pectori.

  Os, lingua, mens, sensus, vigor
  Confessionem personent,
  Flammescat igne charitas,
  Accendat ardor proximos.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                            _Per Hebdomadam._


                               AD SEXTAM.

  Rector potens, verax Deus,
  Qui temperas rerum vices,
  Splendore mane illuminas,
  Et ignibus meridiem:

  Extingue flammas litium,
  Aufer calorem noxium,
  Confer salutem corporum,
  Veramque pacem cordium.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                            _Per Hebdomadam._


                                AD NONAM.

  Rerum Deus tenax vigor,
  Immotus in te permanens,
  Lucis diurnae tempora
  Successibus determinans:

  Largire lumen vespere,
  Quo vita nusquam decidat,
  Sed praemium mortis sacrae
  Perennis instet gloria.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Lucis Creator optime,
  Lucem dierum proferens,
  Primordiis lucis novae
  Mundi parans originem.

  Qui mane junctum vesperi
  Diem vocari praecipis,
  Illabitur tetrum chaos,
  Audi preces cum fletibus.

  Ne mens gravata crimine,
  Vitae sit exul munere,
  Dum nil perenne cogitat,
  Seseque culpis illigat.

  Coeleste pulset ostium:
  Vitale tollat praemium:
  Vitemus omne noxium,
  Purgemus omne pessimum.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                            _Per Hebdomadam._


                            AD COMPLETORIUM.

  Te lucis ante terminum
  Rerum Creator poscimus,
  Ut pro tua clementia,
  Sis praesul et custodia.

  Procul recedant somnia,
  Et noctium phantasmata;
  Hostemque nostrum comprime,
  Ne polluantur corpora.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                                FERIA II.


                              AD MATUTINUM.

  Somno refectis artubus,
  Spreto cubili surgimus;
  Nobis, Pater, canentibus
  Adesse te deposcimus.

  Te lingua primum concinat,
  Te mentis ardor ambiat:
  Ut actuum sequentium
  Tu, sancte, sis exordium.

  Cedant tenebrae lumini:
  Et nox diurno sideri:
  Ut culpa, quam nox intulit,
  Lucis labascat munere.

  Precamur iidem supplices,
  Noxas ut omnes amputes,
  Et ore te canentium
  Lauderis omni tempore.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                               AD LAUDES.

  Splendor Paternae gloriae,
  De luce lucem proferens,
  Lux lucis, et fons luminis,
  Diem dies illuminans:

  Verusque sol illabere,
  Micans nitore perpeti;
  Jubarque sancti Spiritus
  Infunde nostris sensibus.

  Votis vocemus et Patrem,
  Patrem potentis gratiae,
  Patrem perennis gloriae,
  Culpam releget lubricam.


  Confirmet actus strenuos,
  Dentes retundat invidi:
  Casus secundet asperos:
  Agenda recte dirigat.

  Mentem gubernet, et regat;
  Sit pura nobis castitas:
  Fides calore ferveat:
  Fraudis venena nesciat.

  Christusque nobis sit cibus,
  Potusque noster sit fides,
  Laeti bibamus sobriam
  Profusionem Spiritus.

  Laetus dies hic transeat:
  Pudor sit ut diluculum:
  Fides velut meridies:
  Crepusculum mens nesciat.

  Aurora lucem provehit,
  Cum luce nobis prodeat,
  In Patre totus Filius,
  Et totus in Verbo Pater.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Immense coeli Conditor,
  Qui mixta ne confunderent,
  Aquae fluenta dividens,
  Coelum dedisti limitem.

  Firmans locum coelestibus,
  Simulque terrae rivulis,
  Ut unda flammas temperet,
  Terrae solum ne dissipent.

  Infunde nunc, piissime,
  Donum perennis gratiae:
  Fraudis novae ne casibus
  Nos error atterat vetus.

  Lucem Fides adaugeat:
  Sic luminis jubar ferat:
  Haec vana cuncta proterat,
  Hanc falsa nulla comprimant.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                               FERIA III.


                              AD MATUTINUM.

  Consors Paterni luminis,
  Lux ipse lucis, et dies,
  Noctem canendo rumpimus,
  Assiste postulantibus.

  Aufer tenebras mentium:
  Fuga catervas daemonum;
  Expelle somnolentiam,
  Ne pigritantes obruat.

  Sic Christe nobis omnibus
  Indulgeas credentibus,
  Ut prosit exorantibus,
  Quod praecinentes psallimus.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                               AD LAUDES.

  Ales diei nuntius
  Lucem propinquam praecinit,
  Nos excitator mentium
  Jam Christus ad vitam vocat.

  Auferte, clamat, lectulos,
  Aegro sopore desides:
  Castique, recti, ac sobrii
  Vigilate: jam sum proximus.

  Jesum ciamus vocibus,
  Flentes, precantes, sobrii:
  Intenta supplicatio
  Dormire cor mundum vetat.

  Tu Christe somnum discute:
  Tu rumpe noctis vincula:
  Tu solve peccatum vetus,
  Novumque lumen ingere.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Telluris alme Conditor,
  Mundi solum qui separans,
  Pulsis aquae molestiis,
  Terram dedisti immobilem:

  Ut germen aptum proferens,
  Fulvis decora floribus,
  Fecunda fructu sisteret,
  Pastumque gratum redderet.

  Mentis perustae vulnera
  Munda virore gratiae:
  Ut facta fletu diluat,
  Motusque pravos atterat.

  Jussis tuis obtemperet:
  Nullis malis approximet:
  Bonis repleri gaudeat,
  Et mortis ictum nesciat.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                                FERIA IV.


                              AD MATUTINUM.

  Rerum Creator optime,
  Rectorque noster, aspice;
  Nos a quiete noxia
  Mersos sopore libera.

  Te, sancte Christe, poscimus:
  Ignosce culpis omnibus:
  Ad confitendum surgimus,
  Morasque noctis rumpimus.

  Mentes manusque tollimus,
  Propheta sicut noctibus
  Nobis gerendum praecipit,
  Paulusque gestis censuit.

  Vides malum quod fecimus:
  Occulta nostra pandimus:
  Preces gementes fundimus,
  Dimitte quod peccavimus.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                               AD LAUDES.

  Nox, et tenebrae, et nubila,
  Confusa mundi, et turbida:
  Lux intrat: albescit polus:
  Christus venit: discedite.

  Caligo terrae scinditur
  Percussa solis spiculo,
  Rebusque jam color redit,
  Vultu nitentis sideris.

  Te, Christe, solum novimus,
  Te mente pura, et simplici,
  Flendo, et canendo, quaesumus,
  Intende nostris sensibus.

  Sunt multa fucis illita,
  Quae luce purgentur tua:
  Tu vera lux coelestium
  Vultu sereno illumina.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Coeli Deus sanctissime,
  Qui lucidas mundi plagas
  Candore pingis igneo,
  Augens decoro lumine:

  Quarto die qui flammeam
  Dum solis accendis rotam;
  Lunae ministras ordinem,
  Vagosque cursus siderum:

  Ut noctibus, vel lumini
  Diremptionis terminum,
  Primordiis et mensium
  Signum dares notissimum.

  Expelle noctem cordium:
  Absterge sordes mentium:
  Resolve culpae vinculum:
  Everte moles criminum.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                                FERIA V.


                              AD MATUTINUM.

  Nox atra rerum contegit
  Terrae colores omnium;
  Nos confitentes poscimus
  Te, juste Judex cordium,

  Ut auferas piacula,
  Sordesque mentis abluas,
  Donesque, Christe, gratiam,
  Ut arceantur crimina.

  Mens ecce torpet impia,
  Quam culpa mordet noxia:
  Obscura gestit tollere,
  Et te, Redemptor, quaerere.

  Repelle tu caliginem
  Intrinsecus quam maxime;
  Ut in beato gaudeat
  Se collocari lumine.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                               AD LAUDES.

  Lux ecce surgit aurea:
  Pallens facessat caecitas,
  Quae nosmet in praeceps diu
  Errore traxit devio.

  Haec lux serenum conferat,
  Purosque nos praestet sibi;
  Nihil loquamur subdolum:
  Volvamus obscurum nihil.

  Sic tota decurrat dies,
  Ne lingua mendax, ne manus,
  Oculive peccent lubrici,
  Ne noxa corpus inquinet.

  Speculator adstat desuper,
  Qui nos diebus omnibus,
  Actusque nostros prospicit
  A luce prima in vesperum.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Magnae Deus potentiae,
  Qui fertili natos aqua
  Partim relinquis gurgiti,
  Partim levas in aÎra.

  Demersa lymphis imprimens,
  Subvecta coelis erigens:
  Ut stirpe ab una prodita,
  Diversa repleant loca.

  Largire cunctis servulis,
  Quos mundat unda sanguinis,
  Nescire lapsus criminum,
  Nec ferre mortis taedium.

  Ut culpa nullum deprimat;
  Nullum efferat jactantia:
  Elisa mens ne concidat:
  Elata mens ne corruat.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                                FERIA VI.


                              AD MATUTINUM.

  Tu Trinitatis Unitas,
  Orbem potenter quae regis,
  Attende laudis canticum,
  Quod excubantes psallimus.

  Nam lectulo consurgimus
  Noctis quieto tempore,
  Ut flagitemus omnium
  A te medelam vulnerum.

  Quo fraude quidquid daemonum
  In noctibus deliquimus;
  Abstergat illud coelitus
  Tuae potestas gloriae.

  Ne corpus adstet sordidum,
  Nec torpor instet cordium,
  Nec criminis contagio
  Tepescat ardor spiritus.

  Ob hoc Redemptor, quaesumus,
  Reple tuo nos lumine,
  Per quod dierum circulis,
  Nullis ruamus actibus.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice;
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                               AD LAUDES.

  Aeterna coeli gloria,
  Beata spes mortalium,
  Summi Tonantis Unice,
  Castaeque proles Virginis:

  Da dexteram surgentibus,
  Exurgat ut mens sobria,
  Flagrans et in laudem Dei
  Grates rependat debitas.

  Ortus refulget lucifer,
  Praeitque solem nuntius:
  Cadunt tenebrae noctium:
  Lux sancta nos illuminet:

  Manensque nostris sensibus,
  Noctem repellat saeculi,
  Omnique fine temporis
  Purgata servet pectora.

  Quaesita jam primum Fides
  In corde radices agat,
  Secunda Spes congaudeat,
  Qua major extat Charitas.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Hominis superne Conditor,
  Qui cuncta solus ordinans,
  Humum jubes producere
  Reptantis et ferae genus:

  Et magna rerum corpora,
  Dictu jubentis vivida,
  Per temporum certas vices
  Obtemperare servulis;

  Repelle, quod cupidinis
  Ciente vi nos impetit,
  Aut moribus se suggerit,
  Aut actibus se interserit.

  Da gaudiorum praemia,
  Da gratiarum munera:
  Dissolve litis vincula,
  Adstringe pacis foedera.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.



                                SABBATO.


                              AD MATUTINUM.

  Summae Parens clementiae,
  Mundi regis qui machinam,
  Unius et substantiae,
  Trinusque personis Deus.

  Nostros pius cum canticis
  Fletus benigne suscipe;
  Ut corde puro sordium
  Te perfruamur largius.

  Lumbos, jecurque morbidum
  Flammis adure congruis;
  Accincti ut artus excubent
  Luxu remoto pessimo.

  Quicumque ut horas noctium
  Nunc concinendo rumpimus,
  Ditemur omnes affatim
  Donis beatae patriae.

  Praesta, Pater piissime,
  Patrique compar Unice,
  Cum Spiritu Paraclito
  Regnans per omne saeculum.


                               AD LAUDES.

  Aurora jam spargit polum.
  Terris dies illabitur;
  Lucis resultat spiculum:
  Discedat omne lubricum.

  Phantasma noctis exulet:
  Mentis reatus corruat:
  Quidquid tenebris horridum
  Nox attulit culpae, cadat.

  Ut mane, quod nos ultimum
  Hic deprecamur cernui;
  Cum luce nobis effluat,
  Hoc dum canore concrepat.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.


                              AD VESPERAS.

  Jam sol recedit igneus,
  Tu lux perennis Unitas,
  Nostris, beata Trinitas,
  Infunde lumen cordibus.

  Te mane laudum carmine,
  Te deprecamur vespere:
  Digneris, ut te supplices
  Laudemus inter Coelites.

  Patri, simulque Filio,
  Tibique sancte Spiritus,
  Sicut fuit, sit jugiter
  Saeclum per omne gloria.



                            HYMNI DE TEMPORE.



                SABBATO ANTE DOMINICAM I. ETC. ADVENTUS.


                              AD VESPERAS.

  Creator alme siderum,
  Aeterna lux credentium,
  Jesu Redemptor omnium,
  Intende votis supplicum.

  Qui, daemonis ne fraudibus
  Periret orbis, impetu
  Amoris actus, languidi
  Mundi medela factus es.

  Commune qui mundi nefas
  Ut expiares, ad crucem
  E Virginis Sacrario
  Intacta prodis victima.

  Cujus potestas gloriae,
  Nomenque cum primum sonat.
  Et Coelites, et inferi
  Tremente curvantur genu.

  Te deprecamur ultimae
  Magnum diei Judicem;
  Armis supernae gratiae
  Defende nos ab hostibus.

  Virtus, honor, laus, gloria,
  Deo Patri, cum Filio,
  Sancto simul Paraclito,
  In saeculorum saecula.



                              PER ADVENTUM.


                              AD MATUTINUM.

  Verbum supernum prodiens
  E Patris aeterni sinu,
  Qui natus orbi subvenis,
  Labente cursu temporis;

  Illumina nunc pectora,
  Tuoque amore concrema;
  Ut cor caduca deserens
  Coeli voluptas impleat.

  Ut cum tribunal Judicis
  Damnabit igni noxios,
  Et vox amica debitum
  Vocabit ad coelum pios;

  Non esca flammarum nigros
  Volvamur inter turbines,
  Vultu Dei sed compotes
  Coeli fruamur gaudiis.

  Patri, simulque Filio,
  Tibique, sancte Spiritus,
  Sicut fuit, sit jugiter
  Saeclum per omne gloria.


                               AD LAUDES.

  En clara vox redarguit
  Obscura quaeque personans:
  Procul fugentur somnia:
  Ab alto Jesus promicat.

  Mens jam resurgat torpida,
  Non amplius jacens humi:
  Sidus refulget jam novum,
  Ut tollat omne noxium.

  En Agnus ad nos mittitur
  Laxare gratis debitum:
  Omnes simul cum lacrymis
  Precemur indulgentiam:

  Ut cum secundo fulserit,
  Metuque mundum cinxerit,
  Non pro reatu puniat,
  Sed nos pius tunc protegat.

  Virtus, honor, laus, gloria
  Deo Patri cum Filio,
  Sancto simul Paraclito,
  In saeculorum saecula.



                          IN NATIVITATE DOMINI.


                              AD VESPERAS.

  Jesu Redemptor omnium,
  Quem lucis ante originem
  Parem Paternae gloriae
  Pater supremus edidit.

  Tu lumen, et splendor Patris,
  Tu spes perennis omnium,
  Intende quas fundunt preces
  Tui per orbem servuli.

  Memento, rerum Conditor,
  Nostri quod olim corporis,
  Sacrata ab alvo Virginis
  Nascendo, formam sumpseris.

  Testatur hoc praesens dies
  Currens per anni circulum,
  Quod solus e sinu Patris
  Mundi salus adveneris.

  Hunc astra, tellus, aequora,
  Hunc omne, quod coelo subest,
  Salutis Auctorem novae
  Novo salutat cantico.

  Et nos, beata quos sacri
  Rigavit unda sanguinis,
  Natalis ob diem tui
  Hymni tributum solvimus.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  A solis ortus cardine
  Ad usque terrae limitem,
  Christum canamus Principem,
  Natum Maria Virgine.

  Beatus auctor saeculi
  Servile corpus induit,
  Ut carne carnem liberans,
  Ne perderet quos condidit.

  Castae Parentis viscera
  Coelestis intrat gratia;
  Venter Puellae bajulat
  Secreta, quae non noverat.

  Domus pudici pectoris
  Templum repente fit Dei:
  Intacta nesciens virum,
  Concepit alvo Filium.

  Enititur puerpera,
  Quem Gabriel praedixerat,
  Quem ventre matris gestiens,
  Baptista clausum senserat.

  Foeno jacere pertulit:
  Praesepe non abhorruit:
  Et lacte modico pastus est,
  Per quem nec ales esurit.

  Gaudet chorus coelestium,
  Et angeli canunt Deo:
  Palamque fit pastoribus
  Pastor, Creator omnium.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                        IN FESTO SS. INNOCENTIUM.


                              AD MATUTINUM.

  Audit tyrannus anxius
  Adesse regum Principem,
  Qui nomen Israel regat,
  Teneatque David regiam.

  Exclamat amens nuntio:
  Successor instat, pellimur;
  Satelles i, ferrum rape;
  Perfunde cunas sanguine.

  Quid proficit tantum nefas?
  Quid crimen Herodem juvat?
  Unus tot inter funera
  Impune Christus tollitur.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  Salvete flores Martyrum,
  Quos lucis ipso in lumine
  Christi insecutor sustulit,
  Ceu turbo nascentes rosas.

  Vos prima Christi victima,
  Grex immolatorum tener,
  Aram sub ipsam simplices
  Palma et coronis luditis.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                          IN EPIPHANIA DOMINI.


                              AD VESPERAS.

  Crudelis Herodes, Deum
  Regem venire quid times?
  Non eripit mortalia,
  Qui regna dat coelestia.

  Ibant Magi, quam viderant,
  Stellam sequentes praeviam:
  Lumen requirunt lumine,
  Deum fatentur munere.

  Lavacra puri gurgitis
  Coelestis Agnus attigit,
  Peccata, quae non detulit,
  Nos abluendo sustulit.

  Novum genus potentiae:
  Aquae rubescunt hydriae,
  Vinumque jussa fundere,
  Mutavit unda originem.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui apparuisti gentibus,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  O sola magnarum urbium
  Major Bethlem, cui contigit
  Ducem salutis coelitus
  Incorporatum gignere:

  Quem stella, quae solis rotam
  Vincit decore ac lumine,
  Venisse terris nuntiat
  Cum carne terrestri Deum.

  Videre postquam illum Magi,
  Eoa promunt munera;
  Stratique votis offerunt
  Thus, myrrham, et aurum regium.

  Regem Deumque annuntiant
  Thesaurus et fragrans odor
  Thuris Sabaei; ac myrrheus
  Pulvis sepulchrum praedocet.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui apparuisti gentibus,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                           PER QUADRAGESIMAM.



                                SABBATO.


                              AD VESPERAS.

  Audi, benigne Conditor,
  Nostras preces cum fletibus,
  In hoc sacro jejunio
  Fusas quadragenario.

  Scrutator alme cordium,
  Infirma tu scis virium:
  Ad te reversis exhibe
  Remissionis gratiam.

  Multum quidem peccavimus,
  Sed parce confitentibus:
  Ad nominis laudem tui
  Confer medelam languidis.

  Concede nostrum conteri
  Corpus per abstinentiam:
  Culpae ut relinquant pabulum
  Jejuna corda criminum.

  Praesta beata Trinitas,
  Concede simplex Unitas,
  Ut fructuosa sint tuis
  Jejuniorum munera.



                                DOMINICA.


                              AD MATUTINUM.

  Ex more docti mystico
  Servemus hoc jejunium,
  Deno dierum circulo
  Ducto quater notissimo.

  Lex et Prophetae primitus
  Hoc praetulerunt, postmodum
  Christus sacravit, omnium
  Rex atque Factor temporum.

  Utamur ergo parcius
  Verbis, cibis, et potibus,
  Somno, jocis, et arctius
  Perstemus in custodia.

  Vitemus autem noxia,
  Quae subruunt mentes vagas,
  Nullumque demus callidi
  Hostis locum tyrannidi.

  Flectamus iram vindicem,
  Ploremus ante Judicem,
  Clamemus ore supplici,
  Dicamus omnes cernui:

  Nostris malis offendimus
  Tuam Deus clementiam:
  Effunde nobis desuper
  Remissor indulgentiam.

  Memento quod sumus tui,
  Licet caduci, plasmatis:
  Ne des honorem nominis
  Tui, precamur, alteri.

  Laxa malum quod fecimus,
  Auge bonum quod poscimus;
  Placere quo tandem tibi
  Possimus hic, et perpetim.

  Praesta beata Trinitas,
  Concede simplex Unitas;
  Ut fructuosa sint tuis
  jejuniorum munera.


                               AD LAUDES.

  O sol salutis, intimis
  Jesu refulge mentibus,
  Dum nocte pulsa gratior
  Orbi dies renascitur.

  Dans tempus acceptabile,
  Da, lachrymarum rivulis
  Lavare cordis victimam,
  Quam laeta adurat Charitas.

  Quo fonte manavit nefas,
  Fluent perennes lacrymae,
  Si virga poenitentiae
  Cordis rigorem conterat.

  Dies venit, dies tua,
  In qua reflorent omnia:
  Laetemur et nos in viam
  Tua reducti dextera.

  Te prona mundi machina
  Clemens adoret Trinitas,
  Et nos novi per gratiam
  Novum canamus canticum.



                    SABBATO ANTE DOMINICAM PASSIONIS.


                              AD VESPERAS.

  Vexilla regis prodeunt,
  Fulget crucis mysterium,
  Qua vita mortem pertulit,
  Et morte vitam protulit.

  Quae vulnerata lanceae
  Mucrone diro, criminum
  Ut nos lavaret sordibus,
  Manavit unda et sanguine.

  Impleta sunt, quae concinit
  David fideli carmine,
  Dicendo nationibus:
  Regnavit a ligno Deus.

  Arbor decora et fulgida,
  Ornata regis purpura,
  Electa digno stipite
  Tam sancta membra tangere.

  Beata, cujus brachiis
  Pretium pependit saeculi,
  Statera facta corporis,
  Tulitque praedam tartani.[1]

  Te, fons salutis Trinitas,
  Collaudet omnis spiritus:
  Quibus crucis victoriam
  Largiris, adde praemium.


----------

[1]
  O crux ave spes unica,
  Hoc passionis tempore
  Piis adauge gratiam,
  Reisque dele crimina.



                          DOMINICA DE PASSIONE,
                     Et infra Hebdomadam Passionis.


                              AD MATUTINUM.

  Pange lingua gloriosi
  Lauream certaminis,
  Et super crucis trophaeo
  Dic triumphum nobilem:
  Qualiter Redemptor orbis
  Immolatus vicerit.

  De Parentis protoplasti
  Fraude Factor condolens,
  Quando pomi noxialis
  In necem morsu ruit:
  Ipse lignum tunc notavit,
  Damna ligni ut solveret.

  Hoc opus nostrae salutis
  Ordo depoposcerat;
  Multiformis proditoris
  Ars ut artem falleret,
  Et medelam ferret inde,
  Hostis unde laeserat.

  Quando venit ergo sacri
  Plenitudo temporis,
  Missus est ab arce Patris
  Natus, orbis Conditor;
  Atque ventre Virginali
  Carne amictus prodiit.

  Vagit infans inter arcta
  Conditus praesepia;
  Membra pannis involuta
  Virgo Mater alligat;
  Et Dei manus, pedesque,
  Stricta cingit fascia.

  Sempiterna sit beatae
  Trinitati gloria,
  Aequa Patri, Filioque:
  Par decus Paraclito:
  Unius Trinique nomen:
  Laudet universitas.


                               AD LAUDES.

  Lustra sex qui jam peregit,
  Tempus implens corporis,
  Sponte libera Redemptor,
  Passioni deditus,
  Agnus in crucis levatur
  Immolandus stipite.

  Felle potus ecce languet:
  Spina, clavi, lancea
  Mite corpus perforarunt:
  Unda manat, et cruor:
  Terra, pontus, astra, mundus,
  Quo lavantur flumine!

  Crux fidelis, inter omnes
  Arbor una nobilis:
  Silva talem nulla profert
  Fronde, flore, germine:
  Dulce ferrum, dulce lignum,
  Dulce pondus sustinent.

  Flecte ramos arbor alta,
  Tensa laxa viscera,
  Et rigor lentescat ille,
  Quem dedit nativitas,
  Et superni membra Regis
  Tende miti stipite.

  Sola digna tu fuisti
  Ferre mundi victimam:
  Atque portum praeparare
  Arca mundo naufrago,
  Quam sacer cruor perunxit,
  Fusus Agni corpore.

  Sempiterna sit beatae
  Trinitati gloria,
  Aequa Patri, Filioque,
  Par decus Paraclito:
  Unius Trinique nomen
  Laudet universitas.



                            SABBATO IN ALBIS,
                         Et per Tempus Paschale.


                              AD VESPERAS.

  Ad regias Agni dapes
  Stolis amicti candidis
  Post transitum maris Rubri
  Christo canamus Principi:

  Divina cujus charitas
  Sacrum propinat sanguinem,
  Almique membra corporis
  Amor Sacerdos immolat.

  Sparsum cruorem postibus
  Vastator horret angelus:
  Fugitque divisum mare:
  Merguntur hostes fluctibus.

  Jam Pascha nostrum Christus est,
  Paschalis idem victima,
  Et pura puris mentibus
  Sinceritatis azyma.

  O vera coeli victima,
  Subjecta cui sunt tartara,
  Soluta mortis vincula,
  Recepta vitae praemia.

  Victor subactis inferis
  Trophaea Christus explicat,
  Coeloque aperto, subditum
  Regem tenebrarum trahit.

  Ut sis perenne mentibus,
  Paschale Jesu gaudium:
  A morte dira criminum
  Vitae renatos libera.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In sempiterna saecula.



                           DOMINICA IN ALBIS,
                         Et per Tempus Paschale.


                              AD MATUTINUM.

  Rex sempiterne coelitum,
  Rerum Creator omnium,
  Aequalis ante saecula
  Semper Parenti Filius.

  Nascente qui mundo Faber
  Imaginem vultus tui
  Tradens Adamo, nobilem
  Limo jugasti spiritum.

  Cum livor et fraus daemonis
  Foedasset humanum genus:
  Tu carne amictus, perditam
  Formam reformas artifex.

  Qui natus olim e Virgine,
  Nunc e sepulchro nasceris,
  Tecumque nos a mortuis
  Jubes sepultos surgere.

  Qui pastor aeternus gregem
  Aqua lavas Baptismatis:
  Haec est lavacrum mentium:
  Haec est sepulchrum criminum.

  Nobis diu qui debitae
  Redemptor affixus cruci,
  Nostrae dedisti prodigus
  Pretium salutis sanguinem.

  Ut sis perenne mentibus
  Paschale Jesu gaudium:
  A morte dira criminum
  Vitae renatos libera.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  Aurora coelum purpurat,
  Aether resultat laudibus,
  Mundus triumphans jubilat,
  Horrens avernus infremit.

  Rex ille dum fortissimus
  De mortis inferno specu
  Patrum Senatum liberum
  Educit ad vitae jubar.

  Cujus sepulchrum plurimo
  Custode signabat lapis,
  Victor triumphat, et suo
  Mortem sepulchro funerat.

  Sat funeri, sat lacrymis,
  Sat est datum doloribus:
  Surrexit extinctor necis,
  Clamat corascans angelus.

  Ut sis perenne mentibus
  Paschale Jesu gaudium;
  A morte dira criminum
  Vitae renatos libera.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In sempiterna saecula.



                          IN ASCENSIONE DOMINI.


                              AD VESPERAS.

  Salutis humanae Sator,
  Jesu voluptas cordium,
  Orbis redempti Conditor,
  Et casta lux amantium.

  Qua victus es clementia,
  Ut nostra ferres crimina?
  Mortem subires innocens,
  A morte nos ut tolleres?

  Perrumpis infernum chaos,
  Vinctis catenas detrahis;
  Victor triumpho nobili
  Ad dexteram Patris sedes.

  Te cogat indulgentia,
  Ut damna nostra sarcias,
  Tuique vultus compotes
  Dites beato lumine.

  Tu dux ad astra, et semita,
  Sis meta nostris cordibus,
  Sis lacrymarum gaudium,
  Sis dulce vitae praemium.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui victor in coelum redis,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                              AD MATUTINUM.

  Aeternae Rex altissime,
  Redemptor et fidelium,
  Cui mors perempta detulit
  Summae triumphum gloriae;

  Ascendis orbes siderum,
  Quo te vocabat coelitus
  Collata, non humanitus
  Rerum potestas omnium.

  Ut trina rerum machina,
  Coelestium, terrestrium,
  Et inferorum condita,
  Flectat genu jam subdita.

  Tremunt videntes angeli
  Versam vicem mortalium:
  Peccat caro, mundat caro,
  Regnat Deus Dei caro.

  Sis ipse nostrum gaudium,
  Manens olympo praemium;
  Mundi regis qui fabricam,
  Mundana vincens gaudia.

  Hinc te precantes quaesumus,
  Ignosce culpis omnibus,
  Et corda sursum subleva
  Ad te superna gratia:

  Ut cum repente coeperis
  Clarere nube Judicis,
  Poenas repellas debitas,
  Reddas coronas perditas.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui victor in coelum redis,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                          IN FESTO PENTECOSTES.


                              AD VESPERAS.

  Veni, Creator Spiritus,
  Mentes tuorum visita,
  Imple superna gratia,
  Quae tu creasti, pectora.

  Qui diceris Paraclitus,
  Altissimi donum Dei,
  Fons vivus, ignis, charitas,
  Et spiritalis unctio.

  Tu septiformis munere,
  Digitus Paternae dexterae,
  Tu rite promissum Patris,
  Sermone ditans guttura.

  Accende lumen sensibus,
  Infunde amorem cordibus,
  Infirma nostri corporis
  Virtute firmans perpeti.

  Hostem repellas longius,
  Pacemque dones protinus;
  Ductore sic te praevio
  Vitemus omne noxium.

  Per te sciamus da Patrem,
  Noscamus atque Filium;
  Teque utriusque Spiritum
  Credamus omni tempore.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In saeculorum saecula.



                          DOMINICA PENTECOSTES.


                              AD MATUTINUM.

  Jam Christus astra ascenderat,
  Reversus unde venerat,
  Patris fruendum munere
  Sanctum daturus Spiritum.

  Solemnis urgebat dies,
  Quo mystico septemplici
  Orbis volutus septies
  Signat beata tempora.

  Cum lucis hora tertia
  Repente mundus intonat,
  Apostolis orantibus
  Deum venire nuntiat.

  De Patris ergo lumme
  Decorus ignis almus est,
  Qui fida Christi pectora
  Calore Verbi compleat.

  Impleta gaudent viscera,
  Afflata sancto Spiritu,
  Vocesque diversas sonant,
  Fantur Dei magnalia.

  Notique cunctis Gentibus,
  Graecis, Latinis, Barbaris,
  Simulque demirantibus,
  Linguis loquuntur omnium.

  Judea tunc incredula,
  Vesana torvo spiritu,
  Madere musto sobrios
  Christi fideles increpat.

  Sed editis miraculis,
  Occurrit, et docet Petrus,
  Falsum profari perfidos,
  Joele teste comprobans.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In saeculorum saecula.


                               AD LAUDES.

  Beata nobis gaudia
  Anni reduxit orbita,
  Cum Spiritus Paraclitus
  Illapsus est Apostolis.

  Ignis vibrante lumine
  Linguae figuram detulit,
  Verbis ut essent proflui,
  Et charitate fervidi.

  Linguis loquuntur omnium:
  Turbae pavent Gentilium:
  Musto madere deputant,
  Quos Spiritus repleverat.

  Patrata sunt haec mystice,
  Paschae peracto tempore,
  Sacro dierum circulo,
  Quo lege fit remissio.

  Te nunc Deus piissime,
  Vultu precamur cernuo,
  Illapsa nobis coelitus
  Largire dona Spiritus.

  Dudum sacrata pectora
  Tua replesti gratia:
  Dimitte nostra crimina,
  Et da quieta tempora.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In saeculorum saecula.



                        IN FESTO SS. TRINITATIS.


                              AD MATUTINUM.

  Summe Parens clementiae,
  Mundi regis qui machinam,
  Unius et substantiae,
  Trinusque personis Deus.

  Da dexteram surgentibus,
  Exurgat ut mens sobria,
  Flagrans et in laudem Dei
  Grates rependat debitas.

  Deo Patri sit gloria,
  Natoque Patris Unico,
  Cum Spiritu Paraclito
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  Tu Trinitatis Unitas,
  Orbem potenter quae regis,
  Attende laudis canticum,
  Quod excubantes psallimus.

  Ortus refulget lucifer,
  Praeitque solem nuntius:
  Cadunt tenebrae noctium:
  Lux sancta nos illuminet.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.



                       IN FESTO CORPORIS CHRISTI.


                              AD VESPERAS.

  Pange lingua gloriosi
  Corporis mysterium,
  Sanguinisque pretiosi,
  Quem in mundi pretium
  Fructus ventris generosi
  Rex effudit gentium.

  Nobis datus, nobis natus
  Ex intacta Virgine,
  Et in mundo conversatus,
  Sparso verbi semine,
  Sui moras incolatus
  Miro clausit ordine.

  In supremae nocte coenae
  Recumbens cum fratribus,
  Observata lege plene
  Cibis in legalibus,
  Cibum turbae duodenae
  Se dat suis manibus.

  Verbum caro, panem verum
  Verbo carnem efficit:
  Fitque sanguis Christi merum:
  Et si sensus deficit:
  Ad firmandum cor sincerum
  Sola fides sufficit.

  Tantum ergo Sacramentum
  Veneremur cernui:
  Et antiquum documentum
  Novo cedat ritui:
  Praestet fides supplementum
  Sensuum defectui.

  Genitori, Genitoque
  Laus et jubilatio,
  Salus, honor, virtus quoque
  Sit et benedictio;
  Procedenti ab utroque
  Compar sit laudatio.


                              AD MATUTINUM.

  Sacris solemniis juncta sint gaudia,
  Et ex praecordiis sonent praeconia;
  Recedant vetera, nova sint omnia,
      Corda, voces, et opera.

  Noctis recolitur coena novissima,
  Qua Christus creditur agnum et azyma
  Dedisse fratribus, juxta legitima
      Priscis indulta patribus.

  Post agnum typicum, expletis epulis,
  Corpus Dominicum datum discipulis,
  Sic totum omnibus, quod totum singulis,
      Ejus fatemur manibus.

  Dedit fragilibus corporis ferculum,
  Dedit et tristibus sanguinis poculum,
  Dicens, Accipite quod trado vasculum,
      Omnes ex eo bibite.

  Sic sacrificium istud instituit,
  Cujus officium committi voluit
  Solis presbyteris, quibus sic congruit,
      Ut sumant, et dent ceteris.

  Panis angelicus fit panis hominum:
  Dat panis coelicus figuris terminum:
  O res mirabilis, manducat Dominum
      Pauper, servus, et humilis.

  Te trina Deitas unaque poscimus,
  Sic nos tu visita, sicut te colimus:
  Per tuas semitas duc nos quo tendimus,
      Ad lucem, quam inhabitas.


                               AD LAUDES.

  Verbum supernum prodiens,
  Nec Patris linquens dexteram,
  Ad opus suum exiens,
  Venit ad vitae vesperam.

  In mortem a discipulo
  Suis tradendus aemulis,
  Prius in vitae ferculo
  Se tradidit discipulis.

  Quibus sub bina specie
  Carnem dedit et sanguinem;
  Ut duplicis substantiae
  Totum cibaret hominem.

  Se nascens dedit socium,
  Convescens in edulium,
  Se moriens in pretium,
  Se regnans dat in praemium.

  O salutaris Hostia,
  Quae coeli pandis ostium:
  Bella premunt hostilia,
  Da robur, fer auxilium.

  Uni trinoque Domino
  Sit sempiterna gloria:
  Qui vitam sine termino
  Nobis donet in patria.



                           PROPRIUM SANCTORUM.



                   IN FESTO SANCTISSIMI NOMINIS JESU.


                              AD VESPERAS.

  Jesu dulcis memoria,
  Dans vera cordi gaudia:
  Sed super mel, et omnia,
  Ejus dulcis praesentia.

  Nil canitur suavius,
  Nil auditor jucundius,
  Nil cogitatur dulcius
  Quam Jesus Dei Filius.

  Jesu spes poenitentibus,
  Quam pius es petentibus!
  Quam bonus te quaerentibus!
  Sed quid invenientibus?

  Nec lingua valet dicere,
  Nec littera exprimere:
  Expertus potest credere,
  Quid sit Jesum diligere.

  Sis Jesu nostrum gaudium,
  Qui es futurus praemium:
  Sit nostra in te gloria,
  Per cuncta semper saecula.


                              AD MATUTINUM.

  Jesu Rex admirabilis,
  Et triumphator nobilis,
  Dulcedo ineffabilis,
  Totus desiderabilis.

  Quando cor nostrum visitas,
  Tunc lucet ei veritas,
  Mundi vilescit vanitas,
  Et intus fervet charitas.

  Jesu dulcedo cordium,
  Fons vivus, lumen mentium,
  Excedens omne gaudium,
  Et omne desiderium.

  Jesum omnes agnoscite,
  Amorem ejus poscite;
  Jesum ardenter quaerite,
  Quaerendo inardescite.

  Te nostra Jesu vox sonet,
  Nostri te mores exprimant;
  Te corda nostra diligant,
  Et nunc, et in perpetuum.


                               AD LAUDES.

  Jesu, decus angelicum,
  In aure dulce canticum,
  In ore mel mirificum,
  In corde nectar coelicum.

  Qui te gustant, esuriunt,
  Qui bibunt, adhuc sitiunt,
  Desiderare nesciunt,
  Nisi Jesum, quem diligunt.

  O Jesu mi dulcissime,
  Spes suspirantis animae!
  Te quaerunt piae lacrymae,
  Te clamor mentis intimae.

  Mane nobiscum Domine,
  Et nos illustra lumine,
  Pulsa mentis caligine,
  Mundum reple dulcedine.

  Jesu, flos Matris Virginis,
  Amor nostrae dulcedinis,
  Tibi laus, honor nominis,
  Regnum beatitudinis.



                      IN FESTO CATHEDRAE S. PETRI.


                              AD VESPERAS.

  Quodcumque in orbe nexibus revinxeris,
  Erit revinctum, Petre, in arce siderum:
  Et quod resolvit hic potestas tradita,
  Erit solutum coeli in alto vertice:
  In fine mundi judicabis saeculum.

  Patri perenne sit per aevum gloria,
  Tibique laudes concinamus inclytas,
  Aeterne Nate: sit superne Spiritus
  Honor tibi decusque: sancta jugiter
  Laudetur omne Trinitas per saeculum.



                    IN CONVERSIONE S. PAULI APOSTOLI.


                              AD VESPERAS.

  Egregie Doctor Paule mores instrue,
  Et nostra tecum pectora in coelum trahe:
  Velata dum meridiem cernat Fides,
  Et solis instar sola regnet Charitas.

  Sit Trinitati sempiterna gloria,
  Honor, potestas, atque jubilatio,
  In unitate quae gubernat omnia,
  Per universa aeternitatis saecula.



                     IN FESTO S. JOSEPH CONFESSORIS.


                          IN UTRISQUE VESPERIS.

  Te, Joseph, celebrent agmina coelitum,
  Te cuncti resonent Christiadum chori,
  Qui clarus meritis, junctus es inclytae
      Casto foedere Virgini.

  Almo cum tumidam germine conjugem
  Admirans, dubio tangeris anxius,
  Afflatu superi Flaminis Angelus
      Conceptum puerum docet.

  Tu natum Dominum stringis, ad exteras
  Aegypti profugum tu sequeris plagas;
  Amissum Solymis quaeris, et invenis,
      Miscens gaudia fletibus.

  Post mortem reliquos mors pia consecrat,
  Palmamque emeritos gloria suscipit:
  Tu vivens, superis par, frueris Deo,
      Mira sorte beatior.[2]


----------

[2]
  Nobis, summa Trias, parce precantibus,
  Da Joseph meritis sidera scandere:
  Ut tandem liceat nos tibi perpetim
      Gratum promere canticum.



                   IN NATIVITATE S. JOANNIS BAPTISTAE.


                              AD VESPERAS.

  *   *   *[3]

  Nuntius celso veniens olympo,
  Te patri magnum fore nasciturum;
  Nomen, et vitae seriem gerendae
      Omine promit.

  Ille promissi dubius superni,
  Perdidit promptae modulos loquelae:
  Sed reformasti genitus peremptae
      Organa vocis.

  Ventris obstruso recubans cubili,
  Senseras Regem thalamo manentem:
  Hinc parens, nati meritis, uterque
      Abdita pandit.

  Sit decus Patri, genitaeque Proli,
  Et tibi compar utriusque virtus
  Spiritus semper, Deus unus omni
      Temporis aevo.


----------

[3]
  Ut queant laxis resonare fibris
  Mira gestorum famuli tuorum,
  Solve polluti labii reatum,
      Sancte Joannes.


                              AD MATUTINUM.

  Antra deserti teneris sub annis,
  Civium turmas fugiens, petisti,
  Ne levi posses maculare vitam
      Crimine linguae.

  Praebuit durum tegumen camelus
  Artubus sacris, strophium bidentes;
  Cui latex haustum, sociata pastum
      Mella locustis.

  Ceteri tantum cecinere Vatum
  Corde praesago jubar affuturum;
  Tu quidem mundi scelus auferentem
      Indice prodis.

  Non fuit vasti spatium per orbis
  Sanctior quisquam genitus Joanne,
  Qui nefas saecli meruit lavantem
      Tingere lymphis.

  Sit decus Patri, genitaeque Proli,
  Et tibi compar utriusque virtus
  Spiritus semper, Deus unus omni
      Temporis aevo.


                               AD LAUDES.

  O nimis felix, meritique celsi,
  Nesciens labem nivei pudoris,
  Praepotens martyr, nemorumque cultor,
      Maxime vatum.

  Serta ter denis alios coronant
  Aucta crementis, duplicata quosdam,
  Trina te fructu cumulata centum
      Nexibus ornant.[4]

  Laudibus cives celebrent superni,
  Te Deus simplex, pariterque trine,
  Supplices et nos veniam precamur:
      Parce redemptis.


----------

[4]
  Nunc potens nostri meritis opimis
  Pectoris duros lapides revelle,
  Asperum planans iter, et reflexos
      Dirige calles.

  Ut pius mundi Sator et Redemptor,
  Mentibus culpae sine labe puris,
  Rite dignetur veniens beatos
      Ponere gressus.



                IN FESTO SS. APOSTOLORUM PETRI ET PAULI.


                              AD VESPERAS.

  Decora lux Aeternitatis, auream
  Diem beatis irrigavit ignibus,
  Apostolorum quae coronat principes,
  Reisque in astra liberam pandit viam.

  Mundi magister, atque coeli janitor,
  Romae parentes, arbitrique gentium,
  Per ensis ille, hic per crucis victor necem
  Vitae senatum laureati possident.

  O Roma felix, quae duorum principum
  Es consecrata glorioso sanguine.
  Horum cruore purpurata ceteras
  Excellis orbis una pulchritudines.

  Sit Trinitati sempiterna gloria,
  Honor, potestas, atque jubilatio,
  In unitate quae gubernat omnia,
  Per universa saeculorum saecula.



                     IN FESTO S. MARIAE MAGDALENAE.


                              AD VESPERAS.

  Pater superni luminis,
  Cum Magdalenam respicis,
  Flammas amoris excitas,
  Geluque solvis pectoris.

  Amore currit saucia,
  Pedes beatos ungere,
  Lavare fletu, tergere
  Comis, et ore lambere.

  Adstare non timet cruci,
  Sepulchro inhaeret anxia:
  Truces nec horret milites:
  Pellit timorem charitas.

  O vera, Christe, charitas,
  Tu nostra purga crimina,
  Tu corda reple gratia,
  Tu redde coeli praemia.

  Patri, simulque Filio,
  Tibique sancte Spiritus,
  Sicut fuit, sit jugiter
  Saeclum per omne gloria.


                              AD MATUTINUM.

  Maria castis osculis
  Lambit Dei vestigia:
  Fletu rigat, tergit comis,
  Detersa nardo perlinit.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito
  Nunc, et per omne saeculum.



                      IN FESTO S. PETRI AD VINCULA.


                              AD VESPERAS.

  Miris modis repente liber, ferrea
  Christo jubente vincla Petrus exuit;
  Ovilis ille pastor, et rector gregis,
  Vitae recludit pascua, et fontes sacros,
  Ovesque servat creditas, arcet lupos.

  Patri perenne sit per aevum gloria,
  Tibique laudes concinamus inclytas,
  Aeterne Nate; sit superne Spiritus
  Honor tibi decusque: sancta jugiter
  Laudetur omne Trinitas per saeculum.



                   IN FESTO TRANSFIGURATIONIS DOMINI.


                              AD VESPERAS.

  Quicumque Christum quaeritis,
  Oculos in altum tollite:
  Illic licebit visere
  Signum perennis gloriae.

  Illustre quiddam cernimus,
  Quod nesciat finem pati,
  Sublime, celsum, interminum,
  Antiquius coelo et chao.

  Hic ille Rex est Gentium,
  Populique Rex Judaici,
  Promissus Abrahae Patri,
  Ejusque in aevum semini.

  Hunc et Prophetis testibus,
  Iisdemque signatoribus,
  Testatur et Pater jubet
  Audire nos et credere.

  Jesu tibi sit gloria,
  Qui te revelas parvulis,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  Lux alma Jesu mentium
  Dum corda nostra recreas,
  Culpae fugas caliginem,
  Et nos reples dulcedine.

  Quam laetus est quem visitas!
  Consors Paternae dexterae,
  Tu dulce lumen patriae,
  Carnis negatum sensibus.

  Splendor Paternae gloriae,
  Incomprehensa charitas,
  Nobis amoris copiam
  Largire per praesentiam.

  Jesu tibi sit gloria,
  Qui te revelas parvulis,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                 IN DEDICATIONE S. MICHAELIS ARCHANGELI.


                              AD VESPERAS.

  Te splendor et virtus Patris,
  Te vita, Jesu, cordium,
  Ab ore qui pendent tuo,
  Laudamus inter angelos.

  Tibi mille densa millium
  Ducum corona militat:
  Sed explicat Victor crucem
  Michael salutis signifer.

  Draconis hic dirum caput
  In ima pellit tartara,
  Ducemque cum rebellibus
  Coelesti ab arce fulminat.

  Contra ducem superbiae
  Sequamur hunc nos principem,
  Ut detur ex Agni throno
  Nobis corona gloriae.

  Patri, simulque Filio,
  Tibique sancte Spiritus;
  Sicut fuit, sit jugiter
  Saeclum per omne gloria.


                               AD LAUDES.

  Christe, sanctorum decus angelorum,
  Gentis humanae Sator et Redemptor,
  Coelitum nobis tribuas beatas
      Scandere sedes.

  Angelus pacis MichaÎl in aedes
  Coelitus nostras veniat: serenae
  Auctor ut pacis lacrymosa in orcum
      Bella releget.

  Angelus fortis Gabriel, ut hostes
  Pellat antiquos, et amica coelo,
  Quae triumphator statuit per orbem,
      Templa revisat.

  Angelus nostrae medicus salutis
  Adsit e coelo RaphaÎl, ut omnes
  Sanet aegrotos, dubiosque vitae
      Dirigat actus.

  Virgo dux pacis, genitrixque lucis,
  Et sacer nobis chorus angelorum
  Semper assistat, simul et micantis
      Regia coeli.

  Praestet hoc nobis Deitas beata
  Patris, ac Nati, pariterque sancti
  Spiritus, cujus resonat per omnem
      Gloria mundum.



                           COMMUNE SANCTORUM.



                 COMMUNE APOSTOLORUM ET EVANGELISTARUM.


                              AD MATUTINUM.

  Aeterna Christi munera,
  Apostolorum gloriam,
  Palmas, et hymnos debitos
  Laetis canamus mentibus.

  Ecclesiarum principes,
  Belli triumphales duces,
  Coelestis aulae milites,
  Et vera mundi lumina.

  Devota Sanctorum Fides,
  Invicta Spes credentium,
  Perfecta Christi Charitas
  Mundi tyrannum conterit.

  In his Paterna gloria,
  In his triumphat Filius,
  In his voluntas Spiritus,
  Coelum repletur gaudio.

  Patri, simulque Filio,
  Tibique sancte Spiritus,
  Sicut fuit, sit jugiter
  Saeclum per omne gloria.



                           _Tempore Paschali._


                              AD VESPERAS.

  Tristes erant apostoli
  De Christi acerbo funere,
  Quem morte crudelissima
  Servi necarant impii.

  Sermone verax angelus
  Mulieribus praedixerat:
  Mox ore Christus gaudium
  Gregi feret fidelium.

  Ad anxios apostolos
  Currunt statim dum nuntiae,
  Illae micantis obvia
  Christi tenent vestigia.

  Galilaeae ad alta montium
  Se conferunt apostoli;
  Jesuque, voti compotes,
  Almo beantur lumine.

  Ut sis perenne mentibus
  Paschale Jesu gaudium;
  A morte dira criminum
  Vitae renatos libera.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In sempiterna saecula.


                        AD LAUDES, ET PER HORAS.

  Paschale mundo gaudium
  Sol nuntiat formosior,
  Cum luce fulgentem nova
  Jesum vident apostoli.

  In carne Christi vulnera
  Micare tanquam sidera
  Mirantur, et quidquid vident
  Testes fideles praedicant.

  Rex Christe clementissime,
  Tu corda nostra posside;
  Ut lingua grates debitas
  Tuo rependat nomini.

  Ut sis perenne mentibus
  Paschale Jesu gaudium:
  A morte dira criminum
  Vitae renatos libera.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In sempiterna saecula.



                         COMMUNE UNIUS MARTYRIS.



                        _Extra tempus Paschale._


                              AD VESPERAS.

  Deus, tuorum militum
  Sors, et corona, praemium;
  Laudes canentes Martyris
  Absolve nexu criminis.

  Hic nempe mundi gaudia,
  Et blanda fraudum pabula,
  Imbuta felle deputans
  Pervenit ad coelestia.

  Poenas cucurrit fortiter,
  Et sustulit viriliter,
  Fundensque pro te sanguinem,
  Aeterna dona possidet.

  Ob hoc precatu supplici
  Te poscimus piissime;
  In hoc triumpho Martyris
  Dimitte noxam servulis.

  Laus et perennis gloria
  Patri sit atque Filio,
  Sancto simul Paraclito,
  In sempiterna saecula.



                            COMMUNE MARTYRUM.



                           _Tempore Paschali._


                              AD VESPERAS.


                        Pro pluribus Martyribus.

  Rex gloriose martyrum,
  Corona confitentium,
  Qui respuentes terrea
  Perducis ad coelestia:

  Aurem benignam protinus
  Intende nostris vocibus;
  Trophaea sacra pangimus,
  Ignosce quod deliquimus.

  Tu vincis inter martyres,
  Parcisque confessoribus:
  Tu vince nostra crimina
  Largitor indulgentiae.

  Deo Patri sit gloria,
  Et Filio, qui a mortuis
  Surrexit, ac Paraclito,
  In sempiterno saecula.


                              AD MATUTINUM.

  Christo profusum sanguinem,
  Et martyrum victorias,
  Dignamque coelo lauream
  Laetis sequamur vocibus.

  Terrore victo saeculi,
  Poenisque spretis corporis,
  Mortis sacrae compendio
  Vitam beatam possident.

  Traduntur igni martyres,
  Et bestiarum dentibus;
  Armata saevit ungulis
  Tortoris insani manus.

  Nudata pendent viscera,
  Sanguis sacratus funditur:
  Sed permanent immobiles
  Vitae perennis gratia.

  Te nunc Redemptor quaesumus,
  Ut martyrum consortio
  Jungas precantes servulos
  In sempiterna saecula.



                      COMMUNE PLURIMORUM MARTYRUM.



                         Extra Tempus Paschale.


                              AD VESPERAS.

  Sanctorum meritis inclyta gaudia
  Pangamus socii, gestaque fortia:
  Gliscens fert animus promere cantibus
      Victorum genus optimum.

  Hi sunt quos fatue mundus abhorruit;
  Hunc fructu vacuum, floribus aridum
  Contempsere tui nominis asseclae,
      Jesu rex bone coelitum.

  Hi pro te furias atque minas truces
  Calcarunt hominum, saevaque verbera;
  His cessit lacerans fortiter ungula,
      Nec carpsit penetralia.

  Caeduntur gladiis more bidentium:
  Non murmur resonat, non querimonia:
  Sed corde impavido mens bene conscia
      Conservat patientiam.

  Quae vox, quae poterit lingua retexere,
  Quae tu martyribus munera praeparas?
  Rubri nam fluido sanguine fulgidis
      Cingunt tempora laureis.

  Te summa o Deitas, unaque poscimus,
  Ut culpas abigas, noxia subtrahas,
  Des pacem famulis, ut tibi gloriam
      Annorum in seriem canant.



                          COMMUNE CONFESSORUM.


                              AD VESPERAS.

  Iste Confessor Domini, colentes
  Quem pie laudant populi per orbem,
  Hac die laetus meruit beatas
      Scandere sedes.

  Qui pius, prudens, humilis, pudicus,
  Sobriam duxit sine labe vitam,
  Donec humanos animavit aurae
      Spiritus artus.

  Cujus ob praestans meritum frequenter
  Aegra quae pa sim jacuere membra,
  Viribus morbi domitis, saluti
      Restituuntur.

  Noster hinc illi chorus obsequentem
  Concinit laudem, celebresque palmas;
  Ut piis ejus precibus juvemur
      Omne per aevum.

  Sit salus illi, decus, atque virtus,
  Qui super coeli solio coruscans,
  Totius mundi seriem gubernat
      Trinus, et unus.



                        _Confessoris Pontificis._


                               AD LAUDES.

  Jesu Redemptor omnium,
  Perpes corona praesulum,
  In hac die clementius
  Indulgeas precantibus:

  Tui sacri qua nominis
  Confessor almus claruit;
  Hujus celebrat annua
  Devota plebs solemnia.

  Qui rite mundi gaudia
  Hujus caduca respuens,
  Aeternitatis praemio
  Potitur inter angelos.

  Hujus benignus annue
  Nobis sequi vestigia:
  Hujus precatu servulis
  Dimitte noxam criminis.

  Sit, Christe Rex piissime,
  Tibi, Patrique gloria,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.



                      _Confessoris non Pontificis._


                               AD LAUDES.

  Jesu corona celsior,
  Et veritas sublimior,
  Qui confitenti servulo
  Reddis perenne praemium:

  Da supplicanti coetui,
  Hujus rogatu, noxii
  Remissionem criminis,
  Rumpendo nexum vinculi.

  Anni reverso tempore
  Dies refulsit lumine,
  Quo sanctus hic de corpore,
  Migravit inter sidera.

  Hic vana terrae gaudia,
  Et luculenta praedia,
  Polluta sorde deputans,
  Ovans tenet coelestia.

  Te christe Rex piissime
  Hic confitendo jugiter,
  Calcavit artes daemonum,
  Saevumque averni principem.

  Virtute clarus et fide,
  Confessione sedulus,
  Jejuna membra deferens
  Dapes supernas obtinet.

  Proinde te piissime
  Precamur omnes supplices,
  Nobis ut hujus gratia
  Poenas remittas debitas.

  Patri perennis gloria,
  Natoque Patris unico,
  Sanctoque sit Paraclito,
  Per omne semper saeculum.



                            COMMUNE VIRGINUM.


                        AD VESPERAS ET AD LAUDES.

  Jesu, corona Virginum,
  Quem mater illa concipit,
  Quae sola Virgo parturit,
  Haec vota clemens accipe.

  Qui pergis inter lilia,
  Septus choreis Virginum,
  Sponsus decorus gloria,
  Sponsisque reddens praemia.

  Quocumque tendis, Virgines
  Sequuntur, atque laudibus
  Post te canentes cursitant,
  Hymnosque dulces personant.

  Te deprecamur supplices,
  Nostris ut addas sensibus,
  Nescire prorsus omnia
  Corruptionis vulnera.

  Virtus, honor, laus, gloria,
  Deo Patri, cum Filio,
  Sancto simul Paraclito,
  In saeculorum saecula.



                    COMMUNE SANCTAE MARTYRIS TANTUM,
                                   ET
                      _Nec Virginis nec Martyris._


                              AD VESPERAS.

  Fortem virili pectore
  Laudemus omnes feminam,
  Quae sanctitatis gloria
  Ubique fulget inclyta.

  Haec sancto amore saucia,
  Dum mundi amorem noxium
  Horrescit, ad coelestia
  Iter peregit arduum.

  Carnem domans jejuniis,
  Dulcique mentem pabulo
  Orationis nutriens,
  Coeli potitur gaudiis.

  Rex Christe virtus fortium,
  Qui magna solus efficis,
  Hujus precatu quaesumus,
  Audi benignos supplices.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Nunc, et per omne saeculum.



                     COMMUNE DEDICATIONIS ECCLESIAE.


                              AD VESPERAS.

  Coelestis urbs Jerusalem,
  Beata pacis visio,
  Quae celsa de viventibus
  Saxis ad astra tolleris.
  Sponsaeque ritu cingeris
  Mille angelorum millibus.

  O sorte nupta prospera,
  Dotata Patris gloria,
  Respersa sponsi gratia,
  Regina formosissima,
  Christo jugata principi,
  Coeli corusca civitas.

  Hic margaritis emicant,
  Patentque cunctis ostia;
  Virtute namque praevia
  Mortalis illuc ducitur,
  Amore Christi percitus
  Tormenta quisquis sustinet.

  Scalpri salubris ictibus,
  Et tunsione plurima;
  Fabri polita malleo
  Hanc saxa molem construunt,
  Aptisque juncta nexibus
  Locantur in fastigio.

  Decus Parenti debitum
  Sit usquequaque Altissimo,
  Natoque Patris unico,
  Et inclyto Paraclito,
  Cui laus, potestas, gloria
  Aeterna sit per saecula.


                               AD LAUDES.

  Alto ex Olympi vertice
  Summi Parentis Filius,
  Ceu monte desectus lapis
  Terras in imas decidens,
  Domus supernae, et infimae,
  Utrumque junxit angulum.

  Sed illa sedes Coelitum
  Semper resultat laudibus,
  Deumque Trinum et Unicum
  Jugi canore praedicat:
  Illi canentes jungimur
  Almae Sionis aemuli.

  Haec templa, Rex coelestium,
  Imple benigno lumine;
  Huc o rogatus adveni,
  Plebisque vota suscipe,
  Et nostra corda jugiter
  Perfunde coeli gratia.

  Hic impetrent fidelium
  Voces precesque supplicum,
  Domus beatae munera,
  Partisque donis gaudeant;
  Donec soluti corpore
  Sedes beatas impleant.

  Decus Parenti debitum
  Sit usquequaque Altissimo,
  Natoque Patris unico,
  Et inclyto Paraclito,
  Cui laus, potestas, gloria
  Aeterna sit per saecula.



                        IN OFFICIO BEATAE MARIAE.


                              AD MATUTINUM.

  Quem terra, pontus, sidera
  Colunt, adorant, praedicant,
  Trinam regentem machinam,
  Claustrum Mariae bajulat.

  Cui luna, sol, et omnia
  Deserviunt per tempora;
  Perfusa coeli gratia,
  Gestant puellae viscera.

  Beata Mater munere,
  Cujus, supernus Artifex
  Mundum pugillo continens,
  Ventris sub arca clausus est.

  Beata coeli nuntio,
  Fecunda sancto Spiritu,
  Desideratus gentibus
  Cujus per alvum fusus est.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  O gloriosa Virginum,
  Sublimis inter sidera;
  Qui te creavit, parvulum
  Lactente nutris ubere.

  Quod Heva tristis abstulit,
  Tu reddis almo germine.
  Intrent ut astra flebiles,
  Coeli recludis cardines.

  Tu regis alti janua,
  Et aula lucis fulgida:
  Vitam datam per Virginem,
  Gentes redemptae plaudite.

  Jesu, tibi sit gloria,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et almo Spiritu,
  In sempiterna saecula.



             EX OFFICIIS PROPRIIS SANCTORUM ORDINIS MINORUM.



                                IN FESTO
                         S. GABRIELIS ARCHANGELI.


                              AD MATUTINUM.

  En noctis medium; surgite propere,
  Cantemus Domino jam nova cantica;
  Hac hora Gabriel nam fuit omnibus
      Vitae nuntius optimus.

  Hac hora Dominum virginis alveus
  Humano generi protulit, insuper
  Devictis pariter funditus hostibus
      Victor surgit ab inferis.

  Surgentes igitur mitibus invicem
  Oremus precibus coelica numina:
  Praesertim Dominum, qui dedit angelum
      Curam qui gerit omnium.

  Quae virtus hominis promere sufficit,
  Quae mundo Gabriel munera conferat?
  Sanctas hic animas visere Dominum
      Praesto ducit in aethera.



                                  HYMNI
                       E BREVIARIO SARISBURIENSI.



                                 HYMNI.



                          DE NATIVITATE DOMINI.


                              AD VESPERAS.

  Veni Redemptor gentium,
  Ostende partum Virginis,
  Miretur omne saeculum,
  Talis decet partus Deum.

  Non ex virili semine
  Sed mystico spiramine
  Verbum Dei factum est caro,
  Fructusque ventris floruit.

  Alvus tumescit Virginis,
  Claustra pudoris permanent,
  Vexilla virtutum micant,
  Versatur in templo Deus.

  Procedens e thalamo suo,
  Pudoris aula regia,
  Geminae gigas substantiae
  Alacris ut currat viam.

  Egressus ejus a Patre,
  Regressus ejus ad Patrem,
  Excursus usque ad inferos,
  Recursus ad sedem Dei.

  Aequalis aeterno Patri,
  Carnis stropheo accingere,
  Infirma nostri corporis
  Virtute firmans perpetim.

  Praesepe jam fulget tuum,
  Lumenque nox spirat novum,
  Quod nulla nox interpolet,
  Fideque jugi luceat.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Et nunc, et imperpetuum.



                        IN DIE EPIPHANIAE DOMINI.


                               AD LAUDES.

  A patre Unigenitus
  Ad nos venit per Virginem,
  Baptisma cruce consecrans
  Cunctos fideles generans.

  De coelo celsus prodiit,
  Accepit formam hominis,
  Facturam morte redimens,
  Gaudia vitae largiens.

  Hoc te Redemptor quaesumus
  Illabere propitius,
  Clarusque nostris sensibus
  Lumen praebe fidelibus.

  Mane nobiscum Domine,
  Noctem obscuram remove,
  Omne delictum ablue,
  Piam medelam tribue.

  Quem jam venisse novimus,
  Redire item credimus,
  Tu sceptrum tuum inclytum
  Tuo defende clypeo.

  Gloria tibi Domine,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                    IN DOMINICA PRIMA QUADRAGESIMAE.


                            AD COMPLETORIUM.

  Christe qui lux es et dies,
  Noctis tenebras detegis,
  Lucisque lumen crederis
  Lumen beatum praedicans.

  Precamur, sancte Domine,
  Defende nos in hac nocte,
  Sit nobis in te requies,
  Quietem nocte tribue.

  Ne gravis somnus irruat,
  Nec hostis nos surripiat,
  Nec caro illi consentiens
  Nos tibi reos statuat.

  Oculi somnum capiant,
  Cor ad te semper vigilet;
  Dextera tua protegat
  Famulos qui te diligunt.

  Defensor noster aspice,
  Insidiantes reprime;
  Guberna tuos famulos,
  Quos sanguine mercatus es.

  Memento nostri Domine,
  In gravi isto corpore,
  Qui es defensor animae,
  Adesto nobis Domine.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Et nunc, et imperpetuum.



                    IN DOMINICA TERTIA QUADRAGESIMAE.


                              AD VESPERAS.

  Ecce tempus idoneum,
  Medicina peccaminum,
  Quibus Deum offendimus,
  Corde, verbis, operibus.

  Qui pius ac propitius
  Nobis pepercit hactenus,
  Ne nos cum nostris perderet
  Tantis iniquitatibus.

  Hunc igitur jejuniis,
  Cum precibus et lacrymis,
  Multisque bonis aliis,
  Placemus devotissimi.

  Ut nos a cunctis sordibus
  Purgans ornet virtutibus,
  Angelicis et coetibus
  Conjungat in coelestibus.

  Sit benedictus genitor,
  Ejusque Unigenitus,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Trinus et unus Dominus.


                              AD NOCTURNUM.

  Clarum decus jejunii
  Monstratur orbi coelitus,
  Quo Christus auctor omnium
  Cibis dicavit abstinens.

  Hoc Moyses carus Deo
  Legisque lator factus est,
  Hoc Heliam per aera
  Curru levavit igneo.

  Hinc Daniel mysteria
  Victor leonum viderat,
  Per hoc amicus intimus
  Sponsi Johannes claruit.

  Haec nos sequi dona Deus
  Exempla parsimoniae;
  Tu robur auge mentium,
  Dans spiritale gaudium.

  Praesta Pater per Filium,
  Praesta per almum Spiritum,
  Cum his per aevum triplici
  Unus Deus cognomine.


                               AD LAUDES.

  Jesu quadragenariae
  Dicator abstinentiae,
  Qui ob salutem mentium
  Hoc sanxeras jejunium,

  Quo paradiso redderes
  Servata parsimonia,
  Quos inde gastrimargia
  Illecebrosa depulit.

  Adesto nunc Ecclesiae,
  Adesto poenitentiae,
  Quae pro suis excessibus
  Orat profusis fletibus.

  Tu retro acta crimina
  Tua remitte gratia,
  Et a futuris adhibe
  Custodiam mitissime.

  Ut expiati animis
  Jejuniorum victimis,
  Tendamus ad Paschalia
  Digne colenda gaudia.

  Praesta Pater per Filium,
  Praesta per almum Spiritum,
  Cum his per aevum triplici
  Unus Deus cognomine.



                           IN PASSIONE DOMINI.


                            AD COMPLETORIUM.

  Cultor Dei memento
  Te fontis et lavacri
  Rorem subisse sanctum,
  Te chrismate innovatum.

  Fac, cum vocante somno
  Castum petis cubile,
  Frontem locumque cordis
  Crucis figura signet.

  Crux pellit omne crimen,
  Fugiunt crucem tenebrae;
  Tali dicata signo
  Mens fluctuare nescit.

  Procul o procul vagantum
  Portenta somniorum,
  Procul esto pervicaci
  Praestigiator astu.

  O tortuose serpens,
  Qui mille per maeandros
  Fraudesque flexuosas
  Agitas quieta corda,

  Discede; Christus hic est,
  Christus hic est, liquesce;
  Signum, quod ipse nosti,
  Damnat tuam catervam.

  Corpus licet fatiscens
  Jaceat reclive paululum,
  Christum tamen sub ipso
  Meditabitur sopore.

  Gloria aeterno Patri
  Et Christo vero regi,
  Paraclitoque sancto,
  Et nunc et imperpetuum.



                           DOMINICA IN ALBIS.


                              AD VESPERAS.

  Chorus novae Hierasalem
  Novum meli dulcedinem
  Promat, colens cum sobriis
  Paschale festum gaudiis.

  Quo Christus invictus leo
  Dracone surgens obruto,
  Dum voce viva personat
  A morte functos excitat.

  Quam devorarat impius
  Praedam refudit tartarus,
  Captivitate libera
  Jesum sequuntur agmina.

  Triumphat ille splendide,
  Et dignus amplitudine,
  Soli polique patriam
  Unam facit rempublicam.

  Ipsum canendo supplices
  Regem precemur milites,
  Ut in suo clarissimo
  Nos ordinet palatio.

  Per saecla mente nescia
  Patri supremo gloria
  Honorque sit cum Filio
  Et Spiritu Paraclito.


                              AD NOCTURNUM.

  Aurora lucis rutilat,
  Coelum laudibus intonat,
  Mundus exultans jubilat,
  Gemens infernus ululat.

  Cum Rex ille fortissimus,
  Mortis confractis viribus,
  Pede conculcans tartara
  Solvit a poena miseros.

  Ille, qui clausus lapide,
  Custoditur sub milite,
  Triumphans pompa nobili
  Victor surgit de funere.

  Solutis jam gemitibus
  Et inferni doloribus,
  Quia surrexit Dominus
  Resplendens clamat angelus.

  Tristes erant apostoli
  De nece sui Domini,
  Quem poena mortis crudeli
  Servi damnarunt impii.

  Quaesumus auctor omnium,
  In hoc Paschali gaudio,
  Ab omni mortis impetu
  Tuum defende populum.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui surrexisti a mortuis,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  Nunc, et per omne saeculum.



                          IN TEMPORE PASCHALI.


                            AD COMPLETORIUM.

  Jesu salvator saeculi,
  Verbum Patris altissimi,
  Lux lucis invisibilis,
  Custos tuorum pervigil,

  Tu fabricator omnium,
  Discretor atque temporum,
  Fessa labore corpora
  Noctis quiete recrea.

  Ut dum gravi in corpore,
  Brevi manemus tempore,
  Sic caro nostradormiat
  Ut mens in coelo vigilet.

  Te deprecamur supplices,
  Ut nos ab hoste liberes,
  Ne valeat seducere
  Tuo redemptos sanguine.

  Quaesumus auctor omnium,
  In hoc Paschali tempore,
  Ab omni mortis impetu
  Tuum defende populum.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui surrexisti a mortuis,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                         IN VIGILIA ASCENSIONIS.


                            AD COMPLETORIUM.

  Jesu nostra redemptio,
  Amor et desiderium.
  Deus Creator omnium,
  Homo in fine temporum.

  Quae te vicit clementia
  Ut ferres nostra crimina,
  Crudelem mortem patiens
  Ut nos a morte tolleres,

  Inferni claustra penetrans,
  Tuos captivos redimens,
  Victor triumpho nobili
  Ad dextram Patris residens.

  Ipsa te cogat pietas
  Ut mala nostra superes,
  Parcendo et voti compotes
  Nos tuo vultu facies.

  Tu esto nostrum gaudium,
  Qui es futurus praemium;
  Sit nostra in te gloria
  Per cuncta semper saecula.

  Gloria tibi Domine,
  Qui scandis supra sidera,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                           IN DIE PENTECOSTES,
                      Et tribus diebus sequentibus.


                            AD COMPLETORIUM.

  Alma chorus Domini nunc pangat nomina summi,
  Messias, Soter, Emmanuel, Sabaoth Adonai,
  Est, Unigenitus, Via, Vita, Manus, Homoousion,
  Principium, Primogenitus, Sapientia, Virtus,
  Alpha, Caput, Finisque simul vocitatur et est Oo,
  Fons et Origo boni, Paraclitus, et Mediator,

  Agnus, Ovis, Vitulus, Serpens, Aries, Leo, Vermis,
  Os, Verbum, Splendor, Sol, Gloria, Lux, et Imago,
  Panis, Flos, Vitis, Mons, Janua, Petra, Lapisque,
  Angelus, et Sponsus, Pastorque, Propheta, Sacerdos,
  Athanatos, Kyrios, theon panton Craton, et Iesus,
  Salvificet nos;[**:?] sit tui saecla per omnia doxa.



                        IN FESTO SS. TRINITATIS.


                               AD LAUDES.

  O Pater sancte mitis atque pie,
  O Jesu Christe Fili venerande,
  Paracliteque Spiritus O alme,
      Deus aeterne,

  Trinitas sancta Unitasque firma,
  Deitas vera, Bonitas immensa,
  Lux angelorum, salus orphanorum,
      Spesque cunctorum,

  Serviunt tibi cuncta quae creasti,
  Te tuae cunctae laudant creaturae,
  Nos quoque tibi psallimus devote,
      Tu nos exaudi.

  Gloria tibi omnipotens Deus,
  Trinus et unus, magnus et excelsus,
  Te decet hymnus, honor, laus et decus,
      Nunc, et in aevum.



                         COMMUNE UNIUS APOSTOLI.


                             VEL PLURIMORUM.


                              AD VESPERAS.

  Annue Christe saeculorum Domine,
  Nobis per hujus tibi cari merita,
  Ut qui te coram graviter deliquimus
  Hujus solvamur gloriosis precibus.

  Salva Redemptor plasma tuum nobile,
  Signatum sancto vultus tui lumine;
  Nec lacerari sinas fraude daemonum
  Propter quos mortis exsolvisti pretium.

  Noli captivos esse tuos servulos,
  Absolve reos, compeditos erige,
  Et quos cruore redemisti proprio
  Rex bone tecum fac gaudere perpetim.

  Sit tibi Jesu, benedicte Domine,
  Gloria, virtus, honor, et imperium,
  Una cum Patre, sanctoque Paraclito,
  Cum quibus regnas Deus ante saecula.



                        IN DEDICATIONE ECCLESIAE.


                               AD LAUDES.

  Angulare fundamentum
  Lapis Christus missus est,
  Qui compage parietis
  In utroque nectitur,
  Quem Sion sancta suscepit,
  In quo credens permanet.

  Omnis illa Deo grata
  Et dilecta civitas
  Plena modulis in laude
  Et canore jubilo,
  Trinum Deum Unicumque
  Cum favore praedicat.

  Hoc in templo, summe Deus,
  Exoratus adveni,
  Et clementi bonitate
  Precum vota suscipe;
  Largam benedictionem
  Hic infunde jugiter.

  Hic promereantur omnes
  Petita acquirere,
  Et adepta possidere,
  Cum sanctis perenniter
  Paradisum introire
  Translati in requiem.

  Gloria et honor Deo
  Usquequo altissimo,
  Una Patri Filioque
  Inclyto Paraclito,
  Cui laus est et potestas
  Per aeterna saecula.



                          IN FESTIS DUPLICIBUS.


                            AD COMPLETORIUM.

  Salvator mundi, Domine,
  Qui nos salvasti hodie,
  In hac nocte nos protege,
  Et salva omni tempore.

  Adesto nunc propitius
  Et parce supplicantibus,
  Tu dele nostra crimina,
  Tu tenebras illumina.

  Ne mentem somnus opprimat,
  Nec hostis nos surripiat,
  Nec ullis caro petimus
  Commaculetur sordibus.

  Te reformator sensuum
  Votis precamur cordium,
  Ut puri castis mentibus
  Surgamus a cubilibus.

  Deo Patri sit gloria,
  Ejusque soli Filio,
  Cum Spiritu Paraclito,
  Et nunc, et imperpetuum.



                          DE SANCTO VINCENTIO.


                               AD LAUDES.

  Christi miles gloriosus
  Levita Vincentius
  Ut tribunal sponte rogum
  Conscendit intrepidus,
  Cujus salis crepitantis
  Per corpus minuciae

  Sparsim ibant atque prunae
  Vernabantur sanguine.
  Inter haec manet immotus
  Ille Dei famulus,
  Orans Christum in sublime
  Erectis luminibus.

  Gloria et honor Deo
  Usquequo altissimo,
  Una Patri Filioque
  Inclyto Paraclito,
  Cui laus est et potesta
  Per aeterna saecula.



                      IN VISITATIONE BEATAE MARIAE.


                              AD VESPERAS.

  Festum Matris gloriosae
  Plebs sancta concelebret,
  Pietatis viscerosae
  Gratiam expostulet
  Qua cognata copiose
  Sensit hic Elisabeth.

  Foecundatae senectutis
  Sterilem aggreditur
  Quae divinae jam virtutis
  Mater clam efficitur,
  Gratulatur cum salutis
  Consortem alloquitur.

  Mox non loquens exultavit
  Ad Verbi praesentiam,
  Sed Elisabeth expavit
  Matris excellentiam,
  Benedictaque clamavit
  Fructus affluentiam.

  Unde mihi quisquam putet
  Hoc, ait, praesagium,
  Ut devote me salutet
  Mater Regis omnium;
  Ventris mei fructum mutet
  In novum tripudium?

  Virgo dum sic commendatur,
  Canticum laetitiae
  Psallens pure gloriatur
  In amore gratiae,
  Quo beata praedicatur
  In omni progenie.

  Trine Deus, summe pie,
  Regnans aeternaliter,
  Prece Virginis Mariae
  Nos conserva jugiter,
  Ut post finem hujus viae
  Vivamus perenniter.


                              AD NOCTURNUM.

  Mundi salus affutura,
  Virgo Mater inclyta,
  Gestu simplex, mente pura,
  Specie praefulgida,
  Cum coelesti genitura
  Processit in publica.

  Caput conterens draconis,
  Rubus qui non uritur,
  Aaron virga, Gedeonis
  Vellus quod perfunditur,
  Haec perfecta Salomonis
  Quae beata dicitur.

  Genitrix Emmanuelis
  Virga Jesse floruit,
  Ostium Ezechielis
  Quod viro non patuit,
  Monsque lapis Danielis
  Statuam comminuit

  Sic in mundo praeter morem
  Notum fecit Dominus,
  Castis Mater conditorem
  Circumdat visceribus,
  Terra gignit salvatorem
  Nubibus pluentibus.

  Virgo cara charitatis
  Fervens desiderio
  Castae consanguinitatis
  Favet ministerio,
  Gaudens hujus novitatis
  Sancto puerperio.

  Felix domus Zachariae
  Talem habens hospitem,
  Felix cognata Mariae
  Quam suscepit comitem,
  Sed Johannis et Messiae
  Tu distingue limitem.

  Laus sit summo genitori,
  Qui regnat per omnia,
  Laus sit nostro Redemptori,
  Per quem venit gratia,
  Procedenti Creatori
  Sit aequalis gloria.



                         DE S. MARIA MAGDALENA.


                              AD VESPERAS.

  Collaudemus Magdalenae
  Lacrymas et gaudium,
  Sonent voces laude plenae
  De concentu cordium,
  Ut concordet philomelae
  Turturis suspirium.

  Jesum quaerens convivarum
  Turbas non erubuit,
  Pedes unxit, lacrymarum
  Fluvio quos abluit,
  Crine tersit, et culparum
  Veniam promeruit.

  Suum lavit mundatorem,
  Rivo fons immaduit,
  Pium fudit flos liquorem,
  In ipsum refloruit,
  Coelum terrae dedit rorem,
  Terra coelum compluit.

  In praedulci mixtione
  Nardum ferens pisticum,
  In unguenti fusione
  Typum gessit mysticum,
  Ut sanetur unctione
  Unxit aegra medicum.

  Pie Christus hanc respexit
  Speciali gratia,
  Quia multum hunc dilexit
  Dimittuntur vitia,
  Christi quando resurrexit
  Facta est praenuntia.

  Gloria et honor Deo
  Qui Paschalis hostia,
  Agnus morte, pugna leo,
  Victor die tertia
  Resurrexit cum trophaeo
  Mortis ferens spolia.


                              AD NOCTURNUM.

  Aestimavit ortolanum,
  Et hoc sane credidit,
  Seminavit enim granum
  Quod in mentem cecidit,
  Linguam novit et non manum,
  Linguam Christus indidit.

  Non agnovit figurali
  Latentem imagine,
  Mentis agrum spiritali
  Excolentem semine,
  Sed cum eam speciali
  Designavit nomine.

  Haec a Jesu Jesum quaerit
  Sublatum conqueritur,
  Jesum intus mentem gerit,
  Jesus praesens quaeritur,
  Mentem colit, mentem serit
  Jesus, nec percipitur.

  Jesu bone, Jesu pie,
  Quid te monstrans latitas?
  Quid occultas te Mariae,
  Mentem cujus habitas?
  Intus plena vero die
  Nescit nisi veritas.

  O quam mire Jesu ludis
  His quibus diligeris!
  Sed cum ludis non illudis,
  Nec fallis nec falleris,
  Sed excludis quos includis
  Notus non agnosceris.

  Gloria et honor tibi,
  Spes, vita, lux animae,
  Per quem sperant se proscribi
  Libro mortis pessimae,
  Praestent sibi nos ascribi
  Peccatricis lacrymae.


                               AD LAUDES.

  O Maria noli flere,
  Jam non quaeras alium,
  Ortolanus hic est vere
  Et colonus mentium,
  Intra mentis ortum quaere
  Mentis operarium;

  Unde planctus et lamentum?
  Quid mentem non erigis?
  Quid revolvis monumentum?
  Tecum est quem diligis;
  Jesum quaeris, et inventum
  Habes, nec intelligis.

  Unde gemis? unde ploras?
  Verum habes gaudium,
  In te latet quod ignoras
  Doloris solatium,
  Intus habes, quaeris foras
  Languoris remedium.

  Jam non miror si nescisti
  Magistrum dum seminat,
  Semen, quod est verbum Christi
  Te magis illuminat,
  Et Rabboni respondisti
  Cum Mariam nominat.[5]

  Gloria et honor Deo,
  Cujus profert gratia
  Invitanti Pharisaeo
  Mariae suspiria,
  Coenam vitae qui dat reo
  Gratiae post prandia.


----------

[5]
  Pedes Christi quos lavisti
  Fonte lota gratiae,
  Quem ab ipso recepisti
  Funde rorem veniae,
  Resurgentis quem vidisti
  Fac consortes gloriae.



                       IN TRANSFIGURATIONE DOMINI.


  Coelestis formam gloriae,
  Quam spes quaerit Ecclesiae,
  In monte Christus indicat,
  Quo supra solem emicat.

  Res memoranda saeculis;
  Hic cum tribus discipulis
  Cum Moyse et Helia
  Grata promit eloquia.

  Assistunt testes gratiae
  Legis atque prophetiae,
  De nube testimonium
  Sonat Patris ad Filium.

  Glorificata facie
  Christus claret hodie,
  Queis sit honor credentium
  Deo pie fruentium.

  Visionis mysterium
  Corde levat fidelium,
  Unde solenni gaudio
  Clamat nostra devotio.

  Pater cum Unigenito
  Et Spiritu Paraclito
  Unus nobis hanc gloriam
  Largire per praesentiam.


                              AD MATUTINUM.

  O sator rerum, reparator aevi,
  Christe, rex regum, metuende censor,
  Ad preces nostras pariterque laudes
      Aspice gratis.

  Noctis incursu tibi vota laudum
  Pangimus, praesta tibi sint ut apta.
  Nosque concentu refove perennis
      Luminis auctor.

  Inter Heliam Moysenque vates,
  Ut jubar solis faciem refulgens,
  Candida veste nivis instar albae
      Tu micuisti.

  Tu Dei Patris Patre teste proles
  Cum sis sanctorum decus angelorum
  Tu salus mundi, via, vita, virtus
      Crederis esse.

  Gloria, virtus sit tibi Creator,
  Cuncta qui solus retinens gubernas.
  In throno regni sine fine regnans
      Trinus et unus.


                               AD LAUDES.

  O nata lux de lumine,
  Jesu redemptor saeculi,
  Dignare clemens supplicum
  Laudes precesque sumere.

  Qui carne quondam contegi
  Dignatus es pro perditis,
  Nos membra confer effici
  Tui beati corporis.

  Prae sole vultu flammeus,
  Ut nix amictu candidus,
  Tu monte dignis testibus
  Apparuisti conditor.

  Vates alumnis abditos
  Tuis alumnis conferens
  Utrisque te divinitus
  Deum dedisti credere.

  Te vox paterna coelitus
  Suum vocavit Filium,
  Quem nos fideli pectore
  Regem fatemur gloriae.

  Concede nobis quaesumus
  Almis micare moribus,
  Ut ad polorum gaudia
  Bonis vehamur actibus.

  Laudes tibi nos pangimus
  Aeterne regum rex Deus,
  Qui es trinus et unus Deus
  Per cuncta regnans saecula.



                 IN ASSUMPTIONE BEATAE MARIAE VIRGINIS.


                          AD SECUNDAS VESPERAS.

    Laetabundus
  Exultet fidelis chorus.
    Alleluia.

    Regem regum
  Intacte profudit thorus;
    Res miranda.

  Angelus consilii
  Natus est de virgine,
    Sol de stella.

  Sol occasum nesciens,
  Stella semper rutilans,
    Semper clara.

  Sicut sidus radium,
  Profert virgo filium
    Pari forma;

  Neque sidus radio,
  Neque mater filio
    Fit corrupta.

  Cedrus alta Libani
  Conformatur hysopo
    Valle nostra.

  Verbum ens altissimi
  Corporari passum est
    Carne sumpta.

  Esayas cecinit,
  Synagoga meminit,
  Nunquam tamen desinit
    Esse coeca.

  Si non suis vatibus
  Credat, vel gentilibus
  Sibyllinis versibus
    Haec praedicta.

  Infelix propera,
  Crede vel vetera,
  Cur damnaberis
    Gens misera.

  Quem docet litera
  Natum considera
  Ipsum genuit puerpera.



                         IN FESTO S. MICHAELIS.


                        AD VESPERAS ET AD HORAS.

  Tibi Christe, splendor Patris,
  Vita, virtus cordium,
  In conspectu angelorum
  Votis, voce psallimus.
  Alternantes, concrepantes,
  Melos damus vocibus.

  Collaudemus venerantes
  Omnes coeli milites,
  Sed praecipue primatem
  Coelestis exercitus,
  Michaelem in virtute
  Conterentem Zabulon.

  Quo custode procul pelle,
  Rex Christe piissime,
  Omne nefas inimici,
  Mundo corde et corpore
  Paradiso redde tuo
  Nos sola clementia.

  Gloriam Patri melodis
  Personemus vocibus,
  Gloriam Christo canamus,
  Gloriam Paraclito,
  Qui Deus trinus et unus
  Extat ante saecula.



                       IN FESTO OMNIUM SANCTORUM.


                        AD VESPERAS ET NOCTURNUM.

  Jesu salvator saeculi,
  Redemptis ope subveni,
  Et pia Dei genitrix
  Salutem posce miseris.

  Coetus omnes Angelici
  Et Patriarcharum cunei,
  Et Prophetarum merita
  Nobis precentur veniam.

  Baptista Christi praevius,
  Et claviger aethereus,
  Cum caeteris apostolis,
  Nos solvant nexu criminis.

  Chorus sacratus Martyrum,
  Confessio sacerdotum,
  Et Virginalis castitas
  Nos a peccatis abluant.

  Clericorum suffragia
  Omnesque cives coelici
  Annuant votis supplicum
  Et vitae poscant praemium.

  Laus, honor, virtus, gloria
  Deo Patri et Filio,
  Sancto simul Paraclito
  In sempiterna saecula.


                               AD LAUDES.

  Christe, Redemptor omnium,
  Conserva tuos famulos,
  Beatae semper Virginis
  Placatus Sanctis precibus.

  Beata quoque agmina
  Coelestium spirituum,
  Praeterita, praesentia,
  Futura mala pellite.

  Vates aeterni judicis,
  Apostolique Domini,
  Suppliciter exposcimus
  Salvari vestris precibus.

  Martyres Dei inclyti,
  Confessoresque lucidi,
  Vestris orationibus
  Nos ferte in coelestibus.

  Chorus sanctarum Virginum,
  Clericorumque omnium,
  Simul cum sanctis omnibus,
  Consortes Christi facite.

  Mentem auferte perfidam
  Credentium de finibus,
  Ut Christo laudes debitas
  Persolvamus alacriter.

  Gloria Patri ingenito,
  Ejusque Unigenito,
  Una cum sancto Spiritu
  In sempiterna saecula.



                                  HYMNI
                         E BREVIARIO EBORACENSI.



                                 HYMNI.



                          IN NATIVITATE DOMINI.


                            AD COMPLETORIUM.

  Corde natus ex parentis
  Ante mundi exordium,
  Alpha et oo cognominatus,
  Ipse fons et clausula
  Omnium quae sunt, fuerunt,
  Quaeque post futura sunt
      Saeculorum saeculis.

  Ecce quem vates vetustis
  Concinebant saeculis,
  Quem prophetarum fideles
  Paginae spoponderant,
  Emicat promissus olim,
  Cunctaque collaudent Deum
      Saeculorum saeculis.

  O beatus ortus ille,
  Virgo cum puerpera
  Edidit nostram salutem
  Foeta sancto Spiritu,
  Et puer Redemptor orbis
  Os sacratum protulit
      Saeculorum saeculis.

  Psallat altitudo coeli,
  Psallant omnes angeli,
  Quicquid est virtutis usquam
  Psallat in laudem Dei,
  Nulla linguarum silescat,
  Vox et omnis personet
      Saeculorum saeculis.

  Te senes, et te juventus,
  Parvulorum te cohors,
  Turba matrum, virginumque,
  Simplices puellulae,
  Voce concordes pudicis
  Perstrepant concentibus
      Saeculorum saeculis.

  Tibi Christe sit, cum Patre,
  Agioque Spiritu,
  Hymnus, melos, laus perennis,
  Gratiarum actio,
  Honor, virtus, et victoria,
  Regnum, aeternaliter
      Saeculorum saeculis.


                               AD PRIMAM.

  Agnoscat omne saeculum
  Venisse vitae praemium;
  Post hostis asperi jugum
  Apparuit redemptio.

  Esayas quae praecinit
  Completa sunt in Virgine;
  Annunciavit angelus,
  Sanctus replevit Spiritus.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD TERTIAM.

  Maria ventre concepit
  Verbi fideli semine,
  Quem totus orbs non bajulat
  Portant puellae viscera.

  Radix Jessae jam floruit,
  Et virga fructum edidit,
  Foecunda partum protulit,
  Et Virgo mater permanet.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                               AD SEXTAM.

  Praesepe poni pertulit
  Qui lucis auctor extitit,
  Cum Patre coelos condidit,
  Sub matre pannis induit.

  Legem dedit qui saeculo,
  Cujus decem praecepta sunt,
  Dignando factus est homo
  Sub legis esse vinculo.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.


                                AD NONAM.

  Adam vetus quod polluit
  Adam novus hoc abluit:
  Tumens quod ille dejecit
  Humillimus hic erigit.

  Jam nata lux est et salus,
  Fugata nox, et victa mors;
  Venite gentes credite;
  Deum Maria protulit.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui natus es de Virgine,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                     DOMINICA TERTIA QUADRAGESIMAE.


                          SABBATO AD VESPERAS.

  Jam ter quaternis trahitur
  Horis dies ad vesperas,
  Occasum sol pronuntiat
  Noctis redire tempora.

  Nos ergo signo Domini
  Tutamur claustra pectoris,
  Ne serpens ille callidus
  Intrandi tentet aditus.

  Sed armis pudicitiae
  Mens fulta vigil libere,
  Sobrietate comite
  Hostem repellat improbum.

  Sed nec ciborum crapula
  Tandem distendat corpora,
  Ne vi per somnum animam
  Ludificatam polluat.

  Praesta beata Trinitas,
  Concede simplex Unitas,
  Ut fructuosa sint tuis
  Jejuniorum munera.



                          IN ASCENSIONE DOMINI.


                              AD MATUTINUM.

  Hymnum canamus gloriae,
  Hymni novi nunc personent,
  Christus novo cum tramite
  Ad Patris ascendit thronum.

  Apostoli tunc mystico
  In monte stantes chrismatis,
  Cum matre clara Virgine,
  Jesu videbant gloriam.

  Quos alloquentes angeli,
  Quid astra stantes cernitis?
  Salvator hic est, inquiunt,
  Jesus triumpho nobili.

  Sicque venturum asserunt,
  Quemadmodum hunc viderunt
  Summa polorum culmina
  Scandere Jesum splendida.

  Da nobis illuc sedula
  Devotione tendere,
  Quo te sedere cum Patre
  In arce regni credimus.

  Tu esto nostrum gaudium,
  Qui es futurus praemium;
  Sit nostra in te gloria
  Per cuncta, semper saecula.

  Gloria tibi, Domine,
  Qui scandis supra sidera,
  Cum Patre et sancto Spiritu,
  In sempiterna saecula.



                         FERIA II. PENTECOSTES.


                            AD COMPLETORIUM.

  Laudes Deo devotas
  Dulci voce ac sonora
  Plebs resultet Catholica.
  Spiritus sancti gratia
  Apostolis die hodierna
  In igneis linguis est effusa.
  Paracliti praesentia
  Emundet nos a peccati macula

  Pura sibi aptans habitacula,
  Charismatum et munera
  Pectoribus nostris pius infundat,
  Vita nostra ei ut complaceat
  Per saeculorum saecula.
  Conclamemus alleluia,
  Sit Deo laus, potestas,
  Honor, virtus, et gloria.



                IN FESTO SS. APOSTOLORUM PETRI ET PAULI.


                           AD PRIMAS VESPERAS.

  Felix per omnes festum mundi cardines
  Apostolorum praepollet alacriter
  Petri beati, Pauli sacratissimi,
  Quos Christus almo consecravit sanguine,
  Ecclesiarum deputavit principes.

  Hi sunt olivae duae coram Domino,
  Et candelabra luce radiantia,
  Praeclara coeli duo luminaria,
  Fortia solvunt peccatorum vincula,
  Portas Olympi reserunt fidelibus.

  Habent supernas potestatem claudere
  Sermone sedes, pandere splendentia
  Limina poli super alta sidera,
  Linguae eorum claves coeli factae sunt,
  Larvas repellunt ultra mundi limitem.

  Petrus beatus catenarum laqueos
  Christo jubente rupit mirabiliter
  Custos ovilis, et doctor Ecclesiae,
  Pastorque gregis, conservator ovium,
  Arcet luporum truculentam rabiem.

  Quodcumque vinclis super terram strinxerit
  Erit in astris religatum fortiter;
  Et quod resolvit in terris arbitrio
  Erit solutum super coeli radium;
  In fine mundi judex erit saeculi.

  Non impar Paulus huic, doctor gentium,
  Electionis templum sacratissimum,
  In morte compar, in corona particeps,
  Ambo lucernae et decus ecclesiae
  In orbe claro coruscant vibramine.

  O Roma felix, quae tuorum principum
  Es purpurata pretioso sanguine,
  Excellis omnem mundi pulchritudinem,
  Non laude tua sed sanctorum meritis,
  Quos cruentatis jugulasti gladiis.

  Vos ergo modo gloriosi martyres,
  Petre beate, Paule mundi lilium,
  Coelestis aulae triumphales milites,
  Precibus almis vestris nos ab omnibus
  Munite malis, ferte super aethera.

  Gloria Deo per immensa saecula;
  Sit tibi Nate decus et imperium,
  Honor, potestas, sanctoque Spiritui;
  Sit Trinitati salus individuae
  Per infinita saeculorum saecula.



                     IN FESTO S. MARIAE MAGDALENAE.


                              AD VESPERAS.

  Lauda, mater Ecclesia,
  Lauda Christi clementiam
  Qui septem purgat vitia
  Per septiformem gratiam.

  Maria soror Lazari,
  Quae tot commisit crimina,
  Ab ipsa fauce tartari
  Redit ad vitae limina.

  Aegra currit ad medicum
  Vas ferens aromaticum,
  Ita morbo multiplici
  Verbo curatur medici.

  Contriti cordis unctio,
  Cum lachrymarum fluvio,
  Et pietatis actio
  Ream solvit a vitio.

  Post fluxae carnis scandala,
  Fit ex lebete phiala,
  In vas translata gloriae
  De vase contumeliae.

  Surgentem cum victoria
  Jesum vidit ab inferis,
  Prima meretur gaudia
  Quae plus audebat caeteris.

  Uni Deo sit gloria
  Pro multiformi gratia,
  Qui culpas et supplicia
  Remittit et dat praemia.


                               AD LAUDES.

  Aeterni Patris Unice,
  Nos pio vultu respice,
  Qui Magdalenam hodie
  Vocas ad thronum gloriae.

  In thesauro recondita
  Regis est drachma perdita,
  Gemmaque lucet inclyta
  Ex luto luci reddita.

  Jesu dulce refugium,
  Spes una poenitentium,
  Per peccatricis meritum
  Peccati solve debitum.

  Nos vitiorum stimuli
  Jugi vexant instantia,
  Et blandimentis saeculi
  Corrumpunt lenocinia.[6]

  Uni Deo sit gloria
  Pro multiformi gratia,
  Qui culpas et supplicia
  Remittit, et dat praemia.


----------

[6]
  Libet, nec licet libere
  Tibi pro voto psallere,
  Dum mens aegra sub miserae
  Carnis gemiscit onere.

  Pia mater et humilis,
  Naturae memor fragilis,
  Nos rege tuis precibus
  In hujus vitae fluctibus.



                                 PROSAE
                          E MISSALI PARISIENSI.



                                 PROSAE
                          E MISSALI PARISIENSI.


                          IN EPIPHANIA DOMINI.

  Ad Jesum accurrite,
  Corda vestra subdite
  Regi novo gentium.

  Stella Christum praedicat,
  Intus fides indicat
  Redemptorem omnium.

  Huc afferte munera
  Voluntate libera,
  Sed munera cordium,

  Haec erit gratissima
  Salvatori victima,
  Mentis sacrificium.

  Aurum offert caritas,
  Et myrrham austeritas,
  Et thus desiderium.

  Auro rex agnoscitur,
  Homo myrrha, colitur
  Thure Deus gentium.

  Judaea, gaudentibus
  Non invide gentibus
  Retectum mysterium.

  Post custodes ovium
  Se Magi fidelium
  Jungunt in consortium.

  Qui Judaeos advocat
  Christus, gentes convocat
  In unum tugurium.

  Bethleem fit hodie
  Totius Ecclesiae
  Nascentis exordium.

  Regnet Christus cordibus,
  Et victis rebellibus
  Proferat imperium.


                        IN PRAESENTATIONE DOMINI.

  Ave plena gratia,
  Cujus inter brachia
  Se litat Deo Deus.

  Fac me templum visere
  Tibi fas occurrere,
  Amor, O Jesu, meus.

  Est in templo Dominus,
  Angeli stant cominus;
  Nil in coelis amplius.

  Habet Deus hominem,
  Et parentem Virginem,
  Coelo templum ditius.

  Spirant sacra gaudium;
  Mane sacrificium
  Plausus inter redditur.

  Vespertinum fletibus,
  Et amaris questibus
  In cruce miscebitur.

  Haec jam est oblatio
  Cujus omnes pretio
  Deo restituimur.

  Jam non nobis dediti,
  Tibi, Deus, subditi,
  Vivimus et morimur.

  Nunc dimitte famulos:
  Nil tenet hic oculos;
  Da te palam cernere.

  Si jubes hic vivere,
  Da cum Jesu crescere,
  Da per hunc resurgere.


                         IN DIE SANCTO PASCHAE.

  Victimae Paschali
  Laudes immolent Christiani: Agnus redemit oves; Christus innocens Patri
      reconciliavit peccatores.

  Mors et vita duello conflixere mirando: dux vitae mortuus, regnat
      vivus.

  Dic nobis, Maria,
  Quid vidisti in via?

  Sepulchrum Christi viventis,
  Et gloriam vidi resurgentis.

  Angelicos testes,
  Sudarium, et vestes.

  Surrexit Christus, spes mea; praecedit vos in Galilaeam.

  Scimus Christum surrexisse a mortuis vere:
  Tu nobis victor Rex miserere.


                          IN ASCENSIONE DOMINI.

  Solemnis haec festivitas
  Novum instaurat gaudium,
  Qua perennis felicitas
  Proponitur in praemium.

  Christus scandens in aethera
  Mortis fregit potentiam;
  Sedens Patris in dextera
  Jugem parat laetitiam.

  Dies per multos saepius
  Suis vivus apparuit;
  Et comitum cor durius
  Mitis magister arguit.

  Suos per gentes imperat
  Ferre salutis nuntium,
  Sed non prius quam afferat
  Dei virtus auxilium.

  Discipulis mirantibus
  Coelo triumphans redditur,
  Et subductus aspectibus
  Nube clara suscipitur.

  Qui penetravit inferas
  Domos Redemptor pacifer,
  Se fert in sedes superas
  Mundi supremus arbiter.

  Ab ascendente ducitur
  Regnatura captivitas:
  Palma victis asseritur,
  Mortuis immortalitas.

  Ut ascendit sic veniet
  Sedens in nubis solio;
  Poena malos afficiet
  Judex bonosque praemio.

  Patri monstrat assidue
  Quam dura tulit vulnera:
  Et sic pacis perpetuae
  Nobis exorat foedera.

  Nunc animis accipite
  Paratum coelo praemium,
  Ut membrorum cum capite
  Arctius sit consortium.

  Quos hic orphanos deseris,
  Jesu, respice coelitus;
  Mitte nobis e superis
  Promissa dona Spiritus.

  Tibi devotis mentibus
  Per te lucescat veritas,
  Per te succensis cordibus
  Divina flagret caritas.


                        IN DIE SANCTO PENTECOSTES[7].

  Veni Sancte Spiritus,
  Et emitte coelitus
  Lucis tuae radium.

  Veni Pater pauperum,
  Veni dator munerum,
  Veni lumen cordium.

  Consolator optime,
  Dulcis hospes animae,
  Dulce refrigerium.

  In labore requies,
  In aestu temperies,
  In fletu solatium.

  O lux beatissima,
  Reple cordis intima
  Tuorum fidelium.

  Sine tuo numine,
  Nihil est in homine,
  Nihil est innoxium.

  Lava quod est sordidum,
  Riga quod est aridum,
  Sana quod est saucium.

  Flecte quod est rigidum,
  Fove quod est frigidum,
  Rege quod est devium.

  Da tuis fidelibus
  In te confidentibus
  Sacrum septenarium.

  Da virtutis meritum,
  Da salutis exitum,
  Da perenne gaudium.


----------

[7]Habetur et in Rom.


                         IN FESTO S. SACRAMENTI[8].

  Lauda Sion Salvatorem,
  Lauda ducem et pastorem
    In hymnis et canticis,
  Quantum potes tantum aude
  Quia major omni laude,
    Nec laudare sufficis.

  Laudis thema specialis,
  Panis vivus et vitalis
    Hodie proponitur.
  Quem in sacrae mensa coenae
  Turbae fratrum duodenae
    Datum non ambigitur.

  Sit laus plena, sit sonora,
  Sit jucunda, sit decora
    Mentis jubilatio.
  Dies enim solemnis agitur,
  In qua mensae prima recolitur
    Hujus institutio.

  In hac mensa novi regis
  Novum Pascha novae legis
    Phase vetus terminat.
  Vetustatem novitas,
  Umbram fugat veritas,
    Noctem lux eliminat.

  Quod in coena Christus gessit,
  Faciendum hoc expressit
    In sui memoriam.
  Docti sacris institutis,
  Panem, vinum, in salutis
    Consecramus hostiam.

  Dogma datur Christianis,
  Quod in carnem transit panis,
    Et vinum in sanguinem.
  Quod non capis, quod non vides,
  Animosa firmat fides,
    Praeter rerum ordinem.

  Sub diversis speciebus,
  Signis tantum, et non rebus,
    Latent res eximiae:
  Caro cibus, sanguis potus;
  Manet tamen Christus totus
    Sub utraque specie.

  A sumente non concisus,
  Non confractus, non divisus,
    Integer accipitur.
  Sumit unus, sumunt mille;
  Quantum isti tantum ille,
    Nec sumptus consumitur.

  Sumunt boni sumunt mali,
  Sorte tamen inaequali
    Vitae vel interitus.
  Mors est malis, vita bonis;
  Vide paris sumptionis
    Quam sit dispar exitus.

  Fracto demum sacramento,
  Ne vacilles, sed memento
  Tantum esse sub fragmento
    Quantum toto tegitur.
  Nulla rei fit scissura;
  Signi tantum fit fractura,
  Quae nec status, nec statura
    Signati minuitur.

  Ecce panis angelorum,
  Factus cibus viatorum,
  Vere panis filiorum,
    Non mittendus canibus.
  In figuris praesignatur,
  Cum Isaac immolatur:
  Agnus Paschae deputatur,
    Datur manna patribus.

  Bone pastor, panis vere,
  Jesu, nostri miserere;
  Tu nos pasce, nos tuere,
  Tu nos bona fac videre
    In terra viventium.
  Tu, qui cuncta scis et vales,
  Qui nos pascis hic mortales,
  Tuos ibi commensales,
  Cohaeredes et sodales
    Fac sanctorum civium.


----------

[8]Habetur et in Rom.


                        IN ANNUNCIATIONE DOMINI.

  Humani generis
  Cessent suspiria;
  Beata miseris
  Affert hic nuntia
  Dies mortalibus.

  Unius scelere
  Cuncti cecidimus;
  Lapsos erigere
  Venit Altissimus
  De coeli sedibus.

  Delectae Virgini
  Quae Deum pariat,
  Angelus Domini
  Salutis nuntiat
  Nostrae mysterium.

  O beatissima
  Prae mulieribus,
  Virgo castissima,
  Deum visceribus
  Suscipe filium.

  Virtute Spiritus
  In sinu Virginis,
  Innocens penitus
  A labe criminis
  Caro compingitur.

  Per hanc infantibus
  Lactescit teneris
  Ille qui mentibus
  Panis a superis
  In coelis editur.

  Quod sine tempore
  De Patre nascitur,
  Mortali corpore
  Verbum induitur,
  Ut salvet hominem.

  Corpus hoc offeret
  In sacrificium;
  Servos ut liberet,
  Totum in pretium
  Effundet sanguinem.

  Errabam devius
  Exul a patria,
  Semitae nescius
  Ad vera gaudia
  Per quam regrediar.

  In mea Dominus
  Venit exilia,
  Viaeque terminus
  Ipse fit, et via;
  Tutus hac gradiar.

  O Veritas latens
  Sub velo corporis,
  Sed oculis patens
  Mundati pectoris,
  Tu nos illumina.

  Et tu pro miseris
  Supplica numini,
  Quae te dum asseris
  Ancillam Domini,
  Fis mundi domina.



                     IN FESTO SS. DIONYSII EPISCOPI,
                         RUSTICI, ET ELEUTHERII
                                MARTYRUM.


  Exultet Ecclesia,
  Dum triumphat Gallia
    Patre Dionysio.
  Exultet uberius
  Felici Parisius
    Illustris martyrio.

  Dies festus agitur
  Quo trium recolitur
    Martyrum victoria:
  Quorum patrocinio
  Tota gaudet regio,
    Regni stat potentia.

  Juxta patrem positi
  Bellatores inclyti,
    Digni sunt memoria.
  Sed illum praecipue
  Recolit assidue
    Regalis Ecclesia.

  Hic a summo praesule
    Directus in Galliam,
  Non gentis incredulae
    Veretur insaniam.

  Gallorum apostolus
    Venerat Lutetiam,
  Quam tenebat subdolus
    Hostis velut propriam.

  Hic constructo Christi templo,
  Verbo docet et exemplo,
    Coruscat miraculis.
  Turba credit, error cedit,
  Fides crescit, et clarescit
    Nomen tanti praesulis.

  His auditis fit insanus
  Imperator inhumanus,
    Mittitque Sisinnium,
  Qui pastorem animarum,
  Fide, vita, signis clarum,
    Trahat ad supplicium.

  Infliguntur coeni poenae,
  Flagra, carcer, et catenae,
    Invicta sed constantia
    Tormenta vincit omnia:
  Recordatus emensorum
  Fortis athleta laborum,
    Per nova gaudens praelia
    Aeterna quaerit praemia.

  Immolati vir beatus
  Agni carne saginatus,
  Et praesenti roboratus
    Ad certamen numine;
  Quam sermone praedicavit,
  Mille signis quam probavit,
  Hanc signare festinavit,
    Fuso fidem sanguine.

  Prodit martyr conflicturus,
  Sub securi stat securus,
      Ferit lictor,
      Sicque victor
    Consummatur gladio.
  Administri qui sacrorum
  Consortes fiunt laborum,
      Consecrantur,
      Coronantur,
    Uno tres martyrio.

  Tam praeclara passio
  Repleat nos gaudio.



                       IN FESTO OMNIUM SANCTORUM.


  Sponsa Christi quae per orbem
    Militas Ecclesia,
  Prome cantus, et sacratos
    Dic triumphos coelitum.

  Haec dies cunctis dicata,
    Mixta coeli gaudiis:
  Laeta currat, et solemni
    Personet melodia.

  Laureatum ducit agmen
    Juncta Mater Filio,
  Sola quae partu pudorem
    Virgo nunquam perdidit.

  Mox sequuntur angelorum
    Administri spiritus,
  Siderumque conditori
    Mille laudes concinunt.

  His Joannes, vate major,
    Praeco Christi praevius,
  Patriarchae cum prophetis,
    Accinunt dulci melo.

  Principes sacri senatus,
    Orbis almi judices,
  Sedibus celsis sublimes
    Facta pendunt omnium.

  Prodigi vitae cruore
    Purpurati martyres,
  Auspicati morte vitam,
    Pace gaudent perpeti.

  Turba sacra confitentum,
    Cum Levitis praesules,
  Saeculi luxu rejecto,
    Perfruuntur gloria.

  Pompa nuptialis, Agno
    Consecratae virgines,
  Liliis rosisque sponsum
    Aemulantur prosequi.

  Omnibus sors haec beata,
    Gloriam Deo dare,
  Et potentem confiteri,
    Terque sanctum dicere.

  Coelites, o vos beati,
    Quos Deus felicitat,
  Supplicum votis adeste
    Et favete singuli.

  Hausta fonte liberali
    Dona, terris fundite:
  Pace nostris in diebus
    Obtinete perfrui.

  Ut Deo cum sanctitate
    Serviamus subditi,
  Gloriae post hac futuri
    Quam tenetis compotes.



                          IN MISSA DEFUNCTORUM.


  Dies irae, dies illa
  Solvet saeclum in favilla,
  Teste David cum Sibylla.

  Quantus tremor est futurus
  Quando judex est venturus,
  Cuncta stricte discussurus!

  Tuba mirum spargens sonum
  Per sepulcra regionum,
  Coget omnes ante thronum.

  Mors stupebit et natura
  Cum resurget creatura
  Judicanti responsura.

  Liber scriptus proferetur,
  In quo totum continetur,
  Unde mundus judicetur.

  Judex ergo cum sedebit,
  Quidquid latet apparebit,
  Nil inultum remanebit.

  Quid sum miser tunc dicturus?
  Quem patronum rogaturus?
  Cum vix justus sit securus.

  Rex tremendae majestatis,
  Qui salvandos salvas gratis,
  Salve me, fons pietatis.

  Recordare, Jesu pie,
  Quod sum causa tuae viae,
  Ne me perdas illa die.

  Quaerens me, sedisti lassus;
  Redemisti crucem passus:
  Tantus labor non sit cassus.

  Juste judex ultionis,
  Donum fac remissionis
  Ante diem rationis.

  Ingemisco tanquam reus,
  Culpa rubet vultus meus;
  Supplicanti parce, Deus.

  Peccatricem absolvisti,
  Et latronem exaudisti;
  Mihi quoque spem dedisti.

  Preces meae non sunt dignae,
  Sed tu bonus fac benigne
  Ne perenni cremer igne.

  Inter oves locum praesta;
  Et ab haedis me sequestra,
  Statuens in parte dextra.

  Confutatis maledictis,
  Flammis acribus addictis,
  Voca me cum benedictis.

  Oro supplex et acclinis,
  Cor contritam quasi cinis,
  Gere curam mei finis.

  Lacrymosa dies illa,
  Qua resurget ex favilla
  Judicandus homo reus,
  Huic ergo parce, Deus.

    Pie Jesu Domine,
    Dona eis requiem.



                          IN DOMINICA IN PALMIS[9].


  Gloria, laus, et honor tibi sit rex Christe redemptor:
    Cui puerile decus prompsit Hosanna pium.

  Israel es tu Rex, Davidis et inclyta proles:
    Nomine qui Domini rex benedicte venis.
  Gloria, &c.

  Coetus in excelsis te laudat coelicus omnis,
    Et mortalis homo, et cuncta creata simul.
  Gloria, &c.

  Plebs Hebraea tibi cum palmis obvia venit:
    Cum prece, voto, hymnis, adsumus ecce tibi.
  Gloria, &c.

  Hi tibi passuro solvebant munia laudis:
    Nos tibi regnanti pangimus ecce melos.
  Gloria, &c.

  Hi placuere tibi, placeat devotio nostra:
    Rex bone, rex clemens, cui bona cuncta placent.
  Gloria, &c.


----------

[9]Hymnus e Missali Romano.



                MISSA DE SEPTEM DOLORIBUS B. M. VIRGINIS.


  Stabat Mater dolorosa,
  Juxta crucem lacrymosa,
    Dum pendebat Filius;
  Cujus animam gementem,
  Contristantem et dolentem,
    Pertransivit gladius.

  O quam tristis et afflicta
  Fuit illa benedicta
    Mater Unigeniti,
  Quae moerebat et dolebat
  Et tremebat, cum videbat
    Nati poenas inclyti.

  Quis est homo qui non fleret,
  Christi matrem si videret
    In tanto supplicio:
  Quis posset non contristari
  Piam matrem contemplari,
    Dolentem cum Filio!

  Pro peccatis suae gentis,
  Vidit Jesum in tormentis,
    Et flagellis subditum:
  Vidit suum dulcem natum
  Morientem, desolatum,
    Dum emisit spiritum.

  Eia Mater, fons amoris,
  Me sentire vim doloris,
    Fac ut tecum lugeam
  Fac ut ardeat cor meum
  In amando Christum Deum,
    Ut sibi complaceam.

  Sancta Mater, istud agas,
  Crucifixi fige plagas
    Cordi meo valide:
  Tui nati vulnerati,
  Jam dignati pro me pati,
    Poenas mecum divide.

  Fac me vere tecum flere,
  Crucifixo condolere,
    Donec ego vixero:
  Juxta crucem tecum stare,
  Te libenter sociare
    In planctu desidero.

  Virgo virginum praeclara,
  Mihi jam non sis amara,
    Fac me tecum plangere;
  Fac ut portem Christi mortem,
  Passionis ejus sortem
    Et plagas recolere.

  Fac me plagis vulnerari,
  Cruce hac inebriari,
    Ob amorem Filii.
  Inflammatus et accensus
  Per te, Virgo, sim defensus
    In die judicii.

  Fac me cruce custodiri,
  Morte Christi praemuniri,
    Confoveri gratia.
  Quando corpus morietur,
  Fac ut animae donetur,
    Paradisi gloria.



                   PROSAE E PROCESSIONALI EBORACENSI.



                                 PROSAE
                       E PROCESSIONALI EBORACENSI.



                             IN DIE PASCHAE.


  Salve festa dies, toto venerabilis aevo,
    Quae Deus infernum vicit et astra tenet.
  Salve, &c.

  Ecce renascentis testatur gratia mundi
    Omnia cum Domino dona redisse suo.
  Salve, &c.

  Tempora florigero rutilant distincta sereno
    Et majore poli lumine porta patet.
  Salve, &c.

  Altius ignivomum solem coeli orbita ducit,
    Qui vagus Oceani exit et intrat aquas.
  Salve, &c.

  Jamque triumphanti post tristia tartara Christo
    Undique fronde nemus, gramina flore favent.
  Salve, &c.

  Legibus inferni oppressis super astra meantem
    Laudent rite Deum lux, polus, astra, fretum.
  Salve, &c.

  Qui crucifixus erat Deus ecce per omnia regnat,
    Dantque Creatori cuncta creata preces.
  Salve, &c.

  Nobilitas anni, mensium decus, alme dierum,
    Horarum splendor, scrupula cuncta patent.
  Salve, &c.

  Christe salus rerum, bone conditor atque redemptor,
    Unica progenies ex Deitate patris.
  Salve, &c.

  Qui genus humanum cernens mersisse profundo,
    Ut hominem eriperes, es quoque factus homo.
  Salve, &c.



                          IN ASCENSIONE DOMINI.


  Salve festa dies, toto venerabilis aevo,
    Qua Deus ad coelos scandit et astra tenet,
  Salve, &c.

  Qui paucis postquam surrexerat ipse diebus
    Pectora confirmans, discipulos solidas.
  Salve, &c.

  Atque potestatem laxandi crimina praestans,
    Discipulos pariter posse ligare dedit.
  Salve, &c.

  Ite meum nomen per totum gentibus orbem,
    Dicite credentibus notificare Deum.
  Salve, &c.

  Et qui crediderit, et quem baptismatis unda
    Tinxerit in Christi nomine, salvus erit.
  Salve, &c.

  Quem mittam vobis, vos spiritus ille docebit
    In linguis variis omnia posse loqui.
  Salve, &c.

  Post modicum veniet qui suggerit omnia vobis,
    Et visurus eum vado parare locum.
  Salve, &c.

  Hoc cum dixisset cunctis cernentibus illum
    Nubes suscepit [eum] dum super astra meat[10].
  Salve, &c.


----------

[10]Delenda esse videtur vox _eum_.



                           IN DIE PENTECOSTES.


  Salve festa dies, toto venerabilis aevo,
    Qua Deus de coelo gratia fulsit humo.
  Salve, &c.

  Spiritus ecce Deus privatoque quo ejus
    Ignis adest specie discipulis hodie.
  Salve, &c.

  Mentibus humanis infudit opes deitatis,
    A Patre procedens mystica dona ferens.
  Salve, &c.

  Non cessat variis Christi magnalia linguis
    Plebs benedicta loquens gentibus omnigenis.
  Salve, &c.

  Laus tibi, vitae pneuma sacrum, fons, lux animarum,
    Omnia vivificans semper et irradians.
  Salve, &c.

  Pax, Deus, omne bonum, dulcis concordia morum,
    Reple corda tuo munere mellifluo.
  Salve, &c.

  Poscimus, omnipotens, mare, terras, sidera replens,
    Nos tibi purifica, protege, vivifica.
  Salve, &c.[11]

  Nostra pie tangat seraphin carbunculus ora,
    Ut mens perpetuo flagret amore tuo.
  Salve, &c.


----------

[11]
  Intima Domine ad praegustatae sophiae
    Qua redolet Cherubin praedictus ordo Dei.



                       IN FESTO CORPORIS CHRISTI.


  Salve festa dies, toto venerabilis aevo,
    Qua Deus Ecclesiam dicat honore suam.
  Salve, &c.

  Ecce dies laeta, post tristia tartara spreta,
    Gratia succedit, perdita vita redit.
  Salve, &c.

  Hoc corpus Christi, salvans de funere tristi,
    Manna figuravit, litera prisca canit.
  Salve, &c.

  Hoc verbum Patris coeli formator et orbis
    Cum Patre cuncta creat et deitate beat.
  Salve, &c.

  Angelis est panis summa refecto sacris,
    Sed sensu vanis nil valet iste panis.
  Salve, &c.

  Hoc corpus verum firmans primordia rerum,
    Infera confregit atque redempta regit.
  Salve, &c.

  Laudem complacuit, carnem sine semine sumpsit,
    Virginis et matris viscera sacra replet.
  Salve, &c.

  In coena residens, corpus cum sanguine sumens,
    Discipulos pavit, mystica dona dedit.
  Salve, &c.

  Intactae matris natus, sapientia Patris,
    Constat in altari victima vera Dei.
  Salve, &c.

  In cruce regnavit, moriens mortem superavit,
    Et mundi maculas sanguis et unda lavit.
  Salve, &c.

  Palmas extendit, vitam pro morte rependit,
    Post triduum surgens, corpus ad alta vehens.
  Salve, &c.

  Perpetuam requiem tu fons et origo bonorum,
    Hunc servando chorum da sine nocte diem.
  Salve, &c.



                        IN DEDICATIONE ECCLESIAE.


  Salve festa dies, toto venerabilis aevo,
    Qua sponso sponsa jungitur Ecclesia.
  Salve, &c.

  Haec est aula Dei, pacis locus et requiei,
    Hic et eunt inopes ad Salomonis opes.
  Salve, &c.

  Filius ille David qui nos sibi consociavit,
    Hac in matre domo et Deus est et homo.
  Salve, &c.

  Copula coelestis vos spiritualiter estis,
    Si servando fidem esse velitis idem.
  Salve, &c.

  Urbs nova Hierusalem descendens spiritualem
    Attulit ornatum lucis ab arce datum.
  Salve, &c.

  Hinc fidei fructum sacro baptismate ductum
    Dat Rex justitiae coelitus Ecclesiae.
  Salve, &c.

  Firma David turris, huc si pede perpete curris,
    Invenies in ea pignora siderea.
  Salve, &c.

  Haec est arca Dei credentibus auxiliatrix,
    Quae vehit ad portum quos vehit unda maris.
  Salve, &c.



                       HYMNUS IN VIGILIA PASCHAE,
                       E Processionali Eboracensi.


  Inventor rutili Dux bone luminis,
  Qui certis vicibus tempora dividis,
  Merso sole chaos ingruit horridum,
  Lumen redde tuis Christe fidelibus.

      Inventor rutili, &c.

  Quamvis innumero sidere regiam
  Lunarique polum lampade pinxeris,
  Incussu silicis lumina nos tamen
  Monstrans saxigeno semine quaerere.

      Inventor, &c.

  Tu lux vera oculis, lux quoque sensibus,
  Intus tu speculum, tu speculum [et] fons
  Lumen quod famulus offero suscipe,
  Tinctum pacifici chrismatis unguine.

      Inventor, &c.

  Per Christum genitum summe Pater tuum,
  In quo visibilis stat tibi gloria,
  Quo noster Dominus qui tuus unicus
  Spirat de Patrio corde Paraclitum.

      Inventor, &c.

  Per quem splendor, honor, laus, sapientia,
  Majestas, bonitas, et pietas tua
  Regnum continuat numine triplici
  Texens perpetue saecula saeculis.



                             INDEX. Pars I.


  Adeste, Coelitum chori                                               78
  Adeste, sanctae conjuges                                            204
  Ad nuptias Agni Pater                                               203
  Adoro te devote, latens Deitas                                      103
  Ad prima verba Virginis                                             134
  Adsis, superne Spiritus                                              96
  Ad templa nos rursus vocat                                            2
  Ardet Deo quae Femina                                               205
  Audi, benigne Conditor                                               66
  Audimur: almo Spiritus                                               93
  Aurora lucis dum novae                                               79
  Christe, decreto Patris institutus                                  180
  Christe, Pastorum caput atque princeps                              179
  Christe, prolapsi reparator orbis                                   123
  Christe, qui sedes Olympo                                           155
  Christi martyribus debita nos decet                                 176
  Christi perennes nuntii                                             170
  Christus tenebris obsitam                                            58
  Clamantis ecce vox sonans                                            52
  Coelestis Ales nuntiat                                              114
  Coelestis aulae principes                                           168
  Coelestis aula panditur                                             199
  Coelestis, O Jerusalem                                              160
  Coelo datur quiescere                                               121
  Coelo quos eadem gloria consecrat                                   161
  Custodes hominum psallimus Angelos                                  157
  Da, Christe, nos tecum mori                                          80
  Debilis cessent elementa legis                                       44
  Dei canamus gloriam                                                   8
  Descende coelo: te Michael vocat                                    156
  Die dierum principe                                                   1
  Dignas quis, O Deus, tibi                                            17
  Divine, crescebas, Puer                                              57
  Doxologiae                                                      211-216
  Dum, Christe, confixus cruci                                         74
  Dum morte victor obruta                                             116
  Dum spargit aram sanguine                                            76
  Ecce, saltantis pretium puellae                                     146
  Ecce sedes his Tonantis                                             209
  Emergit undis, et Deo                                                54
  Exiit cunis pretiosus infans                                        124
  Ex quo, salus mortalium                                             172
  Fac, Christe, nostri gratia                                          56
  Fando quis audivit, Dei                                              71
  Felices nemorum pangimus incolas                                    189
  Felix dies mortalibus                                                86
  Felix dies, quam proprio                                             45
  Felix morte tua, qui cruciatibus                                    174
  Flagrans amore, perditos                                            148
  Fortes cadendo Martyres                                             177
  Forti tegente brachio                                                81
  Fumant Sabaeis templa vaporibus                                     110
  Grates, peracto jam die                                               7
  Haec illa solemnis dies                                             113
  Hoc, jussa quondam rumpimus                                         140
  Horres superbos, nec tuam                                            16
  Huc vos o miseri: surda relinquite                                   50
  Hymnis dum resonat curia Coelitum                                   162
  Iisdem creati fluctibus                                              16
  Illaesa, te, puerpera                                                77
  Impune Vati non erit: impotens                                      145
  Infans pulsa recens matris ab ubere                                 164
  In noctis umbra desides                                              29
  Instantis adventum Dei                                               26
  Inter sulphurei fulgura turbinis                                     92
  Intrante Christo Bethanicam domum                                   150
  Jactamur heu quot fluctibus                                          10
  Jam desinant suspiria                                                32
  Jam lucis orto sidere                                                 3
  Jam nil Hebraeis, Gentium plebs, invide                             129
  Jam non te lacerant carnificum manus                                175
  Jam nunc, quae numeras tot tibi vindices                            184
  Jam sanctius moves opus                                              19
  Jam satis fluxit cruor hostiarum                                    187
  Jam solis excelsum jubar                                              5
  Jesu, dulcedo cordium                                               142
  Jesu, nostra redemptio                                               85
  Jesu, Redemptor omnium                                               33
  Jesu, Redemptor seculi                                               82
  Jesu, Sacerdotum decus                                              181
  Jordanis oras praevia                                                27
  Jubes: et, in praeceps aquis                                         11
  Jussu tyranni pro fide                                              120
  Labente jam solis rota                                                5
  Laetis terra sonet plausibus: huic Dei                              152
  Lignum crucis mirabile                                              154
  Linquunt tecta Magi principis urbis                                  49
  Lugete, pacis angeli                                             21, 69
  Maria sacro saucia vulnere                                          137
  Miramur, O Deus, tuae                                                14
  Miris probat sese modis                                              37
  Missum Redemptorem polo                                              31
  Molles in agnos ceu lupus                                            43
  Montes, superbum verticem                                           133
  Mortale, coelo tolle, genus, caput                                  153
  Mundi salus qui nasceris                                             30
  Nil laudibus nostris eges                                             9
  Nobis Olympo redditus                                                88
  Non abluunt lymphae Deum                                             53
  Non parta solo sanguine                                             194
  Non vana dilectum gregem                                            201
  Noxium Christus simul introivit                                      46
  Nunc suis tandem novus e latebris                                   125
  O Christe, qui noster poli                                           89
  O fons amoris, Spiritus                                               4
  O fortis, O clemens Deus                                             18
  O jam beata, quae suo                                               206
  O luce quae tua lates                                                99
  O luce qui mortalibus                                                 6
  Omnibus manat cruor ecce venis                                      147
  Opprobriis, Jesu, satur                                              73
  O pulchras acies, castraque fortia                                  190
  Opus peregisti tuum                                                  83
  O quam juvat fratres, Deus                                           13
  O qui tuo, dux Martyrum                                              35
  O qui perpetuus nos monitor doces                                   183
  Orbe nunc toto celebrentur ambo                                     128
  O Sacerdotum veneranda jura                                         188
  O sancte Sanctorum Deus                                             165
  O splendor aeterni Patris                                            67
  O virgo, pectus cui sacrum                                          202
  O vos cum citharis dulce sonantibus                                 196
  Panditur saxo tumulus remoto                                        150
  Pange, lingua, gloriosi                                             102
  Pastore percusso, minas                                             106
  Patris aeterni Soboles coaeva                                       207
  Petrum, tyranne, quid catenis obruis                                139
  Plagis Magistri saucia                                              136
  Praedicta Christi mors adest                                        117
  Procul maligni cedite spiritus                                      135
  Prome vocem, mens, canoram                                           68
  Promissa, tellus, concipe gaudia                                     84
  Promittis, et servas datam                                           15
  Pugnate, Christi milites                                            159
  Pulsum supernis sedibus                                             115
  Qua lapsu tacito stella loquacibus                                   51
  Quae gloriosum tanta coelis evocat                                  108
  Quae stella sole pulchrior                                           48
  Quae te pro populi criminibus nova                                   70
  Quam, Christe, signasti viam                                        178
  Quam nos potenter allicis                                           141
  Quam pulchre graditur filia Principis                               163
  Quantis micas honoribus                                             186
  Quem misit in terras Deus                                           169
  Quem nox, quem tenebrae, densaque nubila                             40
  Qui Christiano gloriantur nomine                                    138
  Quid moras nectis? Domino jubenti                                   126
  Quid obstinata pectora                                               36
  Quid sacram, Virgo, generosa Martyr                                 200
  Quid tu, relictis urbibus                                           192
  Qui nos creas solus, Pater                                           61
  Qui sacris hodie sistitur aris                                      111
  Quis ille, sylvis e penetralibus                                    144
  Qui te Deus, sub intimo                                             195
  Quod carne Christum, Virgo, paris, vocant                           143
  Quod lex adumbravit vetus                                            64
  Quo sanctus ardor te rapit                                          132
  Quos in hostes, Saule, tendis                                       107
  Quos junxit unus, vita dum mansit, labor                            127
  Quo vos Magistri gloria, quo salus                                   95
  Rebus creatis nil egens                                              60
  Redditum luci, Domino vocante                                       149
  Regnator orbis summus et arbiter                                    158
  Regnis paternis debitus                                             118
  Rerum Creator omnium                                                 23
  Sacris solemniis juncta sint gaudia                                 100
  Salvete, flores Martyrum                                             42
  Sat, Paule, sat terris datum                                        131
  Sensus quis horror percutit                                          87
  Sinae sub alto vertice                                              171
  Sit qui rite canat te modo virginem                                  41
  Solemne nos jejunii                                                  65
  Statuta decreto Dei                                                  28
  Stupete, gentes; fit Deus hostia                                    112
  Sublime Numen, ter potens, ter maximum                               98
  Summi pusillus grex Patris                                          193
  Supreme motor cordium                                                24
  Supreme, quales, Arbiter                                            167
  Supreme Rector coelitum                                              90
  Tandem laborum, gloriosi principes                                  130
  Tandem peractis, O Deus                                              22
  Te laeta, mundi Conditor                                             59
  Templi sacratus pande, Sion, fores                                  109
  Te principem summo, Deus                                             12
  Ter sancte, ter potens Deus                                          97
  Tu quem prae reliquis Christus amaverat                              38
  Ultricibus nos undique                                               20
  Urbem Romuleam quis furor incitat                                   119
  Urbs beata, vera pacis                                              208
  Ut sol decoro sidere                                                105
  Veni, Creator Spiritus                                               94
  Veni, superne Spiritus                                               91
  Verbum quod ante secula                                              55
  Verbum supernum prodiens                                            101
  Vexilla Regis prodeunt                                               75
  Victis sibi cognomina                                                47
  Virginum robur, Deus, atque custos                                  198
  Vos ante Christi tempora                                             63
  Vos O virginei cum citharis chori                                   197
  Vos succensa Deo splendida lumina                                   185



                             INDEX. PARS II.


  Adam vetus quod polluit                                             352
  Ad Jesum accurate                                                   363
  Ad regias Agni dapes                                                261
  Aestimavit ortolanum                                                333
  Aeterna coeli gloria                                     Ambrosii.  240
  Aeterna Christi munera                                   Ambrosii.  291
  Aeterne rerum Conditor                                   Ambrosii.  221
  Aeternae Rex altissime                                   Gregorii.  266
  Aeterni Patris Unice                                                359
  Agnoscat omne saeculum                                              350
  Ales diei nuntius                                       Prudentii.  231
  Alma chorus Domini nunc pangat nomina summi                         323
  Alto ex Olympi vertice                                              305
  Angulare fundamentum                                                326
  Antra deserti teneris sub annis                     Pauli Diaconi.  283
  Annue Christe saeculorum Domine                                     325
  A Patre Unigenitus                                                  312
  A solis ortus cardine                                     Sedulii.  249
  Audi, benigne Conditor           Ambrosii, Prudentii, v. Gregorii.  254
  Audit tyrannus anxius                                   Prudentii.  250
  Aurora coelum purpurat                                              264
  Aurora jam spargit polum                                 Ambrosii.  243
  Aurora lucis rutilat                                     Ambrosii.  320
  Ave plena gratia                                                    364
  Beata nobis gaudia                                        Hilarii.  271
  Chorus novae Hierusalem                                             319
  Christe sanctorum decus angelorum                                   290
  Christe qui lux es et dies                                          313
  Christe Redemptor omnium                                 Ambrosii.  344
  Christi miles gloriosus                                             328
  Christo profusum sanguinem                                          296
  Clarum decus jejunii                                                316
  Coeli Deus sanctissime                                   Ambrosii?  235
  Coelestis urbs Jerusalem                                            304
  Coelestis formam gloriae                                            337
  Collaudemus Magdalenae                                              332
  Consors Paterni luminis                                  Ambrosii.  231
  Corde natus ex parentis                                             349
  Creator alme siderum                                                245
  Crudelis Herodes, Deum                                              252
  Cultor Dei memento                                                  317
  Decora lux aeternitatis auream                                      284
  Deus, tuorum militum                                     Ambrosii.  294
  Dies irae, dies illa                                                379
  Ecce jam noctis tenuatur umbra                           Gregorii.  222
  Ecce tempus idoneum                                                 315
  Egregie doctor Paule, mores instrue                       Elpidis.  280
  En clara vox redarguit                                              247
  En noctis medium, surgite propere                                   308
  Ex more docti mystico                                    Ambrosii.  255
  Exultet Ecclesia                                                    375
  Felix per omnes festum mundi cardines                               356
  Festum Matris gloriosae                                             329
  Fortem virili pectore                                      Sylvii.  302
  Gloria, laus, et honor tibi sit rex Christe Redemptor               382
  Hominis superne Conditor                                            241
  Humani generis                                                      373
  Hymnum canamus gloriae                                              354
  Immense coeli Conditor                                   Ambrosii.  230
  Inventor rutili Dux bone luminis                                    393
  Iste confessor Domini, colentes                                     298
  Jam Christus astra ascenderat                            Ambrosii.  269
  Jam lucis orto sidere                                    Ambrosii.  223
  Jam sol recedit igneus                                              243
  Jam ter quaternis trahitur                                          353
  Jesu corona celsior                                      Ambrosii.  300
  Jesu, corona Virginum                     Ambrosii., vel Gregorii.  301
  Jesu, decus angelicum                                               279
  Jesu, dulcis memoria                                                277
  Jesu, nostra redemptio                                   Ambrosii.  322
  Jesu, quadragenariae                                                316
  Jesu, Redemptor omnium                                              248
  Jesu, Redemptor omnium                                              299
  Jesu, Rex admirabilis                                               278
  Jesu, salvator saeculi                                              321
  Jesu, salvator saeculi                                              343
  Laetabundus                                                         340
  Lauda, mater Ecclesia                                               358
  Lauda Sion Salvatorem                                               370
  Laudes Deo devotas                                                  355
  Lucis Creator optime                                     Gregorii.  226
  Lustra sex qui jam peregit  Ambrosii? sed vid. Hymn. Pange lingua,  260
  Lux alma Jesu mentium                                               288
  Lux ecce surgit aurea                                   Prudentii.  237
  Magnae Deus potentiae                                    Ambrosii?  238
  Maria castis osculis                                                286
  Maria ventre concepit                                               351
  Miris modis repente liber, ferrea                                   286
  Mundi salus affutura                                                330
  Nocte surgentes vigilemus omnes                          Gregorii.  220
  Nox atra rerum contegit Ambrosii.                                   236
  Nox, et tenebrae, et nubila                             Prudentii.  234
  Nunc sancte nobis Spiritus                               Ambrosii.  224
  Nuntius celso veniens olympo                                        282
  O gloriosa virginum                                                 307
  O Maria noli flere                                                  335
  O nata lux de lumine                                                339
  O nimis felix meritique celsi                       Pauli Diaconi.  283
  O Pater sancte mitis atque pie                                      324
  O sator rerum, reparator aevi                                       338
  O sol salutis, intimis                                              256
  O sola magnarum urbium                                  Prudentii.  253
  Pange lingua gloriosi lauream                           Fortunati.  258
  Pange lingua gloriosi corporis                    S. T. Aquinatis.  273
  Paschale mundo gaudium                                              293
  Pater superni luminis                                  Bellarmini.  285
  Primo die, quo Trinitas                                             219
  Praesepe poni pertulit                                              352
  Quem terra, pontus, sidera                              Fortunati.  306
  Quicumque Christum quaeritis               Prudentii, v. Bernardi.  287
  Quodcumque in orbe nexibus revinxeris                     Elpidis.  280
  Rector potens, verax Deus                                Ambrosii.  225
  Rerum Creator optime                                     Ambrosii.  233
  Rerum Deus tenax vigor                                   Ambrosii.  225
  Rex gloriose martyrum                                    Gregorii.  295
  Rex sempiterne coelitum                                             263
  Sacris solemniis juncta sint gaudia               S. T. Aquinatis.  274
  Salvator mundi, Domine                                              327
  Salve festa dies, toto venerabilis aevo         387, 388, 389, 391, 392
  Salvete flores martyrum                                 Prudentii.  251
  Salutis humanae Sator                                               265
  Sanctorum meritis inclyta gaudia                                    297
  Solemnis haec festivitas                                            366
  Somno refectis artubus                                   Ambrosii.  227
  Splendor Paternae gloriae                                Ambrosii.  228
  Sponsa Christi quae per orbem                                       377
  Stabat Mater dolorosa                          Jac. De Benedictis.  383
  Summae Parens clementiae                                 Ambrosii.  242
  Summae parens clementiae                                            272
  Te, Joseph, celebrent agmina coelitum                               281
  Telluris alme Conditor                                   Ambrosii.  232
  Te lucis ante terminum                                   Ambrosii.  227
  Te splendor et virtus Patris                                        289
  Tibi Christe, splendor Patris                                       342
  Tristes erant apostoli                                   Ambrosii.  292
  Tu Trinitatis Unitas                                     Ambrosii.  239
  Tu Trinitatis Unitas                                                272
  Ut queant laxis resonare fibris                     Pauli Diaconi.  282
  Veni, Creator Spiritus                                              268
  Veni Redemptor gentium                                              311
  Veni sancte Spiritus                                                368
  Verbum supernum prodiens                                            246
  Verbum supernum prodiens                                            276
  Vexilla regis prodeunt                                              257
  Victimae Paschali                                                   366





*** End of this LibraryBlog Digital Book "Hymni ecclesiae" ***

Copyright 2023 LibraryBlog. All rights reserved.



Home